Ben het helemaal met je eens TS! Natuurlijk is een scheiding drastisch, maar overgewicht (en dan heb ik het niet over 10 kg) is gewoon ongezond. Daarnaast zul je dingen minder makkelijk kunnen doen of helemaal niet (achter de kinderen aan rennen, pretpark, kinderen leren fietsen, ik noem maar wat), dus het beinvloed je (gezins)leven wel degelijk. Als ik/mijn kinderen "last" hebben van het overgewicht van mijn man, zou ik ook "eisen" dat hij daar iets aan deed. (Als het komt door bijv. Medicijn gebruik is het natuurlijk een ander verhaal ) Sowieso vind ik hele dikke mannen gewoon niet aantrekkelijk. Mijn man was het afgelopen jaar best wat aangekomen en kreeg een behoorlijk dikke buik en tietjes. Ik heb een hem voor zijn verjaardag een abbo op de sportschool gegeven Hij kon het wel waarderen
Om gelijk te scheiden gaat wel ver maar ik snap wel hoe Ts het bedoeld en ben het daar wel een beetje mee eens. Mijn vriend is heel slank. Zo ben ik op m gevallen en vind ik m aantrekkelijk. Als die ineens heel dik zou worden en ik zou m niet meer aantrekkelijk vinden gaat ditten kkoste van je relatie. Andersom ook. En ik heb het niet over een paar kilo's... Maar als ik echt zo dik zou worden dat mn vriend m niet meer omhoog krijgt hebben we wel een probleem.
Ts helemaal met je eens! Ik heb het er gisteren met mijn man over gehad, als ik of hij echt overgewicht zou hebben dan is dat voor ons beiden een reden om te scheiden! Wij zijn beiden niet meer superslank zo als we waren maar dik zijn we zeker niet.
Als ik mijn man echt niet meer aantrekkelijk zou vinden en dat zit zowel in innerlijk als uiterlijk, zou ik wel degelijk overwegen om hem te verlaten.
ik denk dat die van mij nooit dik wordt. Die vind dat echt verschrikkelijk en is dat echt niet van plan, gelukkig. Hij is nu 36 maar nog prima in vorm, gelukkig
Wij zijn 12 jaar samen en ik doe nog steeds mijn best er aantrekkelijk uit te zien voor mijn man, hij vind me mooi zoals ik ben maar geniet er ook van als ik leuke kleding aan heb, me haar verzorgd heb zitten en me wat op tut met make-up. Ik vind het ook heerlijk als mijn man een mooie chino aan heeft met een leuk overhemd en een heerlijk geurtje! Dan kan hij me zo opdweilen! We hebben allebei aanleg om dik te worden dus letten daar ook echt en wijzen elkaar er ook op. Als mijn man zich uiterlijk zou verwaarlozen zou ik daar niet blij mee zijn, naast emotioneel me aangetrokken voelen vind ik het ook belangrijk me fysiek aangetrokken tot hem te voelen. En tja als hij zichzelf zou verwaarlozen zou de fysieke aantrekkingskracht minder worden.
Oja was ik er vergeten bij te zeggen in mijn beginpost: Ik zou niet gaan scheiden alleen omdat mijn man overgewicht zou hebben. Maar wat ik al zei ik zou me eraan ergeren en het niet leuk vinden. Als mijn man dikker en dikker bleef worden en gewoon lekker door bleef eten, er niks aan zou doen, dan weet ik niet of ik nog intiem met hem zou willen zijn. Want als je intiem met elkaar bent moet je ook lichamelijke aantrekkingskracht tot elkaar hebben lijkt mij? Stel dat je je man lichamelijk echt niet meer aantrekkelijk vind... realistisch gezien voel je je dan niet meer op die manier tot hem aangetrokken. Al hou je nog wel van hem om wie hij is.
Wow, wat een hoop mensen die zouden gaan scheiden als hun partner overgewicht zou hebben, dat vind ik echt schokkend! Als de liefde blijkbaar vaak maar zo oppervlakkig is, dan begrijp ik opeens hoe het komt dat zoveel relaties stuklopen. Natuurlijk is het een onderwerp dat je mag bespreken binnen een relatie, maar als je relatie daar al op stuk loopt dan stelt die mijns inziens niet echt heel veel voor.
Ik zou natuurlijk nooit scheiden als mijn man te dik zou worden. Maar echt blij word ik niet van. Nu weet ik dat dat andersom ook zo zou zijn.. Wij sporten allebei graag en veel, net als eten hihi.
Zo zwart-wit is het natuurlijk niet Als mijn partner (door eigen toedoen) veel te zwaar is (dus niet een beetje overgewicht), dan zou dat uiteindelijk tot een scheiding kunnen leiden ja. Wanneer je zo zwaar bent wordt je gewoon belemmerd in het dagelijks leven, daar heb ik last van en mijn kinderen ook. Wanneer je je leven moet aanpassen omdat je man veel te dik is, en je het bovendien niet aantrekkelijk vindt, KAN dat uiteindelijk tot een scheiding leiden....
Ik zou er nooit om gaan scheiden, maar ik kan het van sommigen wel begrijpen als ze het zouden doen. Persoonlijk vind ik het respectloos richting je partner als je maar blijft aankomen, geen karakter wilt tonen om af te vallen en dat hij het maar moet accepteren. 30KG vet is gewoon heel erg veel vet. Wij hebben hier een afspraak wat we maximaal mogen wegen. Dat werkte prima, totdat ik zwanger werd uiteraard. Nu weer hard op weg terug naar de 75kg. Ik ben nu 7kg kwijt en dat verschil is enorm te merken. Het is 7kg minder die je de trap opzeult, alles ziet er wat strakker uit, je hebt gewoon meer energie. En 75kg is nog best ruim, maar dat is voor mij de max. Bij ziekte heb je vaak wel meer problemen dan alleen het gewicht. Dat zou voor ons nooit een reden zijn. Tot de dood ons scheidt.
Mijn man was in het begin (20 jaar geleden) keurig op gewicht, na een aantal jaren verkering werd hij dik (110 kg) dit vond ik verschrikkelijk:x .iedereen zei dit ook tegen hem en dat hij moest afvallen en dit vond ik eigenlijk ook ..ik heb het nooit tegen hem gezegd, maar als hij erom vroeg was ik daar wel eerlijk in .nee, ik vond hem niet meer aantrekkelijk, maar om het daarom uit te maken Op een gegeven moment heeft hij een knop omgedraaid en is hij gaan afvallen. Nu is hij lekker slank en gespierd. Hij is een man die op leeftijd er steeds mooier uit gaat zien
Dat is zeker ook belangerijk. Ik wil naast mijn man lopen met het gevoel dat ik trots op hem ben en hem aantrekkelijk vind! Niet met het gevoel, ja ik heb je eeuwig trouw beloofd dus moet maar bij je blijven maar eerlijk gezegd vind ik je geen bal aan
Dit omvat wel wat ik ook denk haha Ik hou van mijn vriend om hoe hij is dat absoluut.. Maar als hij ineens maat xxxxxl nodig zou zijn.. ipv l.. dan vind hem niet zo charming meer ben ik bang.. Om maar niet te praten over intiem zijn, lijkt me ook geen succes.. Hier geen max gewicht, ik ben ook best aangekomen en probeer daar rustig wat aan te doen(dus niet crashen enzo) Maar hij vind wel dat het niet veel erger moet worden, en daar heeft hij groot gelijk in
Nu heb ik een man die, zolang ik hem ken, nog nooit een graam zwaarder of lichter is geworden. Hij is al zijn hele leven slank. Ook ik heb gelukkig niet echt aanleg en ben na 4 kinderen nog steeds vrij slank (ok, ik hou hier en daar wel wat vel over). De man van mijn vriendin is door de jaren heen veranderd van een volslanke, naar een ronduit veel te dikke man. En dat terwijl mijn vriendin juist altijd heel erg met haar voeding en gewicht bezig is en superslank is. Hij snackt veel op het werk en onderweg. Hun drie kinderen hebben ook aanleg om dik te worden, maar mijn vriendin doet er alles aan om dit te voorkomen (gezond eten en bewegen). Het werkt natuurlijk niet echt stimulerend dat hun vader altijd maar op de bank hangt en geen energie meer heeft om iets met de kinderen te ondernemen. Ik heb weleens medelijden met mijn vriendin, maar ik weet zeker dat ze nog steeds veel van haar man houdt en om die reden nooit van hem zal scheiden. Zij heeft de moed opgegeven om haar man te blijven pushen (voor zijn eigen bestwil), maar richt haar aandacht wat dat betreft op zichzelf en haar kinderen. Het is zijn verantwoording.
Vind dat na zoveel jaar echt niet meer belangrijk. Je houdt ondertussen van iemand ja persoon en niet alleen uiterlijk. Natuurlijk is het leuk om te pronken . Ik ben gevallen op uiterlijk maar ben verliefd geworden op zijn innerlijk Toen ik partner leerde kennen woog hij 60 kilo bij 1.80 had flinke blokjes op buik en flinke arm spieren. Vorig jaar woog hij 101 kilo en van zijn sportieve lichaam is niks meer over. Hij is afgevallen tot 80 kg en ben alleen maar trots op hem maar had van mijn niet gehoeven. Hij is wel een zeer actieve vader en man, elke dag maakt hij tijd voor de kinderen en weekend gaan we altijd actief dagjes uit Ik zelf ben kwa uiterlijk alleen ouder geworden en wel wat zwaarder maar niet veel 60 naar 65 kilo bij 1.80 . Wel 2 hernia operaties gehad en nu blijvende schade en dus afgekeurd en invalide. Hij laat nog elke dag merken hoe sexy hij me vind dus zit wel goed.
Ik ben 8 jaar geleden op hem gevallen en toen had hij al een buikje. Maar is ook uiterst gespierd en lang . Dat buikje heeft hij nog altijd en die spieren ook. Als hij morgen 50 kg bijkomt (over 20 kg heb ik het echt niet - daar ga ik echt niet over zitten zeuren), dan zal ik wel es fronsen. Maar hijzelf ook overigens. Maar alleen daarvoor uit elkaar gaan ... no way! Hijzelf wil overigens wel 10 à 20 kg afvallen, maar tegelijk is al dat eten en dergelijke toch zo lekker .
Ik woog 70 in het begin van onze relatie (2,5 jaar terug) inmiddels 88 kg niet zwanger. Vriend begon ook op 80 inmiddels weegt hij 93. En eerlijk ik vond hem toen aantrekkelijker. Maar ik mag niks zeggen want hij zegt er bij mij ook niets van en vindt het niet eerlijk zolang ik zelf ook nog te zwaar ben.
Ik vind het triest om te scheiden omdat mijn man dikker zou worden. Hij zou niet voor niets dikker worden. Overigens is mijn man mager,dit was een voorbeeld. Oh ja ik lieg. Als mijn man zo dik word als Danny in obesitas ga ik WEL scheiden. Denk ik. Maar volgens mij is het echt een ziekte om je zo vol te proppen en ik ben getrouwd in voor en tegenspoed. Ik weet alleen niet of ik het vol zou houden als man zich naar de klo/te zou helpen,ziekte of niet.. Meestal worden mensen dikker als ze medicatie gebruiken,zich niet goed voelen of weet ik veel. Ik ben ook flink aangekomen door prednison en hormoonbehandelingen en baal er flink van. Mijn man vind het niet leuk en ik ook niet maar hij houdt nog steeds van me en wil niet scheiden. Ik wil wel flink gaan sporten om af te vallen. Iemand die om deze reden wil scheiden is gewoon een zielepoot. Benieuwd wat zo iemand doet als zijn vrouw kanker krijgt of invalide word.