Hallo allemaal, Een tijdje terug heb ik hier al eens een berichtje geplaatst over dat ik me zorgen maak. Ik ben ondertussen 16 weken zwanger en ik maak me nog steeds zorgen. Misschien wel extreme zorgen. Dinsdag moet ik naar de verloskundige en dan wordt er naar het hartje geluisterd. Mijn moeder gaat mee en die vindt het helemaal leuk, terwijl ik alleen maar denk 'als het hartje maar klopt' en over vier weken de 20 weken echo wil ik nog helemaaaal niet aan denken. Zeker omdat ik het pas met 12 weken wist en dus geen foliumzuur heb geslikt. Liefst ging ik zelfs niet naar de verloskundige maar dat is natuurlijk ook geen optie. Ik durf bijna niks te kopen omdat ik ergens bang ben dat het ongeluk brengt en ik wil eigenlijk ook liever niet over mijn zwangerschap praten omdat ik het allemaal maar eng vind. Wie heeft er tips of iets waardoor ik me wat minder ongerust maak (om niks)? Want ondertussen heb ik constant hoofdpijn van de stress en dat lijkt me ook niet goed voor de baby, of wel?
Djoess ik herken wel wat je verteld...ik slikte potentieel schadelijke medicatie toen ik zwanger werd, ben wel meteen gestopt, bij 4,5wk al maar de zorgen bleven. Ben een piekeraar en doemdenker van nature. Na iedere echo of goede controle was ik een paar dagen opgelucht maar daarna kwam de spanning weer opzetten. De nacht voor een echo/controle lag ik erover te piekeren. Ik kocht ook niets. Uiteindelijk met 17wk een echo laten doen bij een echobureau puur om naar de orgaantjes te kijken. Pas toen die echo goed was was ik iets geruster. Met eigen ogen gezien dat het ruggetje gesloten was en geen hartafwijking oid. De echoscopiste dacht dat we vooral voor het geslacht kwamen, maar dat was bijzaak. Toevallig voelde ik in datzelfde weekend ook de eerste bewegingen in mijn buik. Dit scheelt al heel veel, dat ik de baby zoveel voel. Zo lang hij veel beweegt en trappelt heeft hij blijkbaar daar de energie voor, denk ik dan...en dan weet ik dat hij er nog is. Spullen kopen doe ik nu pas, nu ook de grens van levensvatbaarheid gepasseerd is. Het klinkt heel cliche, maar wat bij mij het beste hielp was afleiding. Sporten, film kijken, heel hard buffelen op mijn werk zodat de tijd voorbij ging. Ik hou ook een zwangerschapsdagboek bij waar ik alle zorgen, maar ook het lekker actieve gefriemel in mijn buik in beschrijf. Dat helpt mij om reeel te blijven en mezelf niet te verliezen in doemdenken. Moet wel zeggen dat ik sinds de 20wk echo nog een keer de vlk heb gebeld omdat de baby zich rustiger hield dan anders, en wel vijf keer op het punt gestaan om te bellen, maar daar gaan zij heel goed mee om vind ik. Ik hoop dat je zorgen wat afnemen, want inderdaad, als zorgen overheersen is het moeilijk om te genieten Djoess, en dat is juist wat je wil tijdens je zwangerschap
Ontzettend bedankt voor je berichtje. Het is precies wat jij zegt, ik ben ook van nature een doemdenker en een piekeraar. Dit kindje was ook totaaaal niet gepland en ik kan me ook niet voorstellen dat het goed gaat omdat ik er in de eerste drie maanden niet 'goed' voor gezorgd heb. Sommige dagen gaat het heel goed, als ik het druk heb of als er veel visite is (als ze maar niet vragen hoe het gaat). Maar als er iets op tv is over babies waarbij het niet helemaal goed gegaan is schiet ik alweer in de piekermodus. Rationeel weet ik wel dat het overgrote deel van de zwangerschappen goed gaat, zeker omdat ik nog maar 22 ben, maar als je alles leest en hoort is dat moeilijk te geloven...
Heel herkenbaar hier ook gehad ik kwam er met 11 weken achter dus had de zelfde stress en kijk mijn banner Tot nu toe ziet alles er goed uit! Maar ik snap je angst doe rustig aan he t komt vast allemaal goed
Heel herkenbaar! Ik ben morgen 22 weken zwanger en pieker me suf. Alle controles en echos zijn tot nu toe perfect en toch blijf ik me zorgen maken. Ik wil zo graag genieten van dat kleine mensje in mijn buik. Net zocht ik "22 weken zwanger" op op Google gewoon om de ontwikkeling even te lezen. Komt er een site voorbij van iemand die haar vliezen bij 22 weken gebroken zijn. Bah dat wil ik niet lezen! Misschien moeten we gewoon niet meer op internet kijken want de positieve dingen lees je er niet op.
Vervelend dat je jr zo voelt! Ik heb dat gehad bij mn 1e zwangerschap. Nu mag ik, ipv om de 4 weken, om de 2 weken naar de vk. Gewoon een keer extra luisteren . Geeft mij een goed gevoel. Misschien eens bespreken bij je vk?
Ik had dat door m'n voorgeschiedenis bij mijn vorige zw. Gestoord werd ik bijna. Wat nu m'n redding is, is de angelsound, ik luister elke avond voor t slapen gaan heel kort. Echt t helpt! En ja ook ik haal nog altijd enge dingen in m'n hoofd na n goede GUO. Weet je niks is zeker, als je dat gaat accepteren dan kan je t was los haan laten. Probeer idd veel afleiding te zoeken, nog n paar weken dan ga jr t voelen dat scheelt ook al n berg' Sterkte en bespreek dit met je verlos!! Ik mocht bij zoontje toen elke week hartje komen luisteren.
Goede verloskundigen hebben jullie. Bij de praktijk waar ik heen ga heb ik het idee dat ze me erg irritant vinden. Van de week had ik bijvoorbeeld een hele gespannen buik en last van mijn bekken. Ik ben bekend met rug/bekken klachten dus daar maakte ik me ook geen zorgen om maar wel om de gespannen buik dus heb ik gebeld met de verloskundige omdat ik die avond ook naar zwangerschaps zwemmen zou gaan en ik wilde weten of het verstandig was. Nou ze reageerde wat geïrriteerd en zei ja dat met je bekken daar moet je maar een weg in vinden hoor en ga maar niet zwemmen als je een gespannen buik hebt......... De volgende dag had ik buikpijn en ik voelde de kleine ook minder dus maakte me best zorgen. Weer verloskundige gebeld, kreeg nu een andere aan de lijn en ze is ff langs geweest om het hartje te luisteren. Gelukkig was alles goed maar ze snapte niet waarom ik zo onzeker ben........ nu durf ik dus amper meer te bellen als er iets is en ik kan niet naar een andere praktijk.
Ha Djoess, Ik snap je zorgen heel goed, hoor! Het enige dat je ertegen kunt doen is je goed inlezen in wat er met jou en je baby gebeurt tijdens de zwangerschap. En goed leren luisteren naar je lichaam. Daar kun je zelfs cursussen voor volgen. Ook kun je training vragen in het ombuigen van piekergedachten in helpende gedachten. Kan gewoon via de huisarts. Misschien is iets van mindfullness een idee voor je? Of cognitieve gedragstherapie? Daarnaast is afleiding inderdaad heel belangrijk. En zoek een "vertrouwenspersoon". Iemand waarvan jij het idee hebt dat die jou advies kan geven. Iemand die bijvoorbeeld al kinderen heeft. Geloof me, verloskundigen zijn ook maar mensen en hebben de wijsheid ook niet in pacht. Dat merk je aan hoe sommigen met mensen omgaan, zoals in het geval van Lisa27. Zwanger zijn is niet alleen een lichamelijk iets, maar zeker ook psychisch! Dat vergeten verloskundigen nogal eens. Verder kan ik je vertellen dat je lichaam je kindje de eerste drie maanden heel goed beschermt. Dat heeft de natuur zo bepaald. De eerste paar weken deel je nog geen bloedbaan met je kleintje, waardoor dat wat jij inneemt nog geen directe invloed heeft. Wanneer je wel bloedbaan gaat delen, functioneren jouw lever en nieren nog als filter, omdat je kleintje die organen nog niet heeft. Alle organen zijn pas met 12 weken ongeveer gevormd. Daarna moeten ze nog rijpen en verder ontwikkelen. Ik werk in de verslavingszorg en ik kom heel veel schrijnende verhalen tegen van vrouwen die niet weten dat ze zwanger zijn en vrolijk alles blijven gebruiken wat los en vast zit. Pas nog een vrouw die met 7 maanden (!) ontdekte dat ze zwanger was en al die tijd heroïne en alcohol gebruikt heeft. Blakend gezond meisje gekregen, wel verslaafd geboren helaas. Maar nu gaat dat heel goed. Het gebeurt best veel hoor, dat vrouwen pas laat ontdekt hebben dat ze zwanger zijn. Mijn zus was ook 4 weken verder dan gedacht en had bijna dagelijks alcohol gedronken en 2x dronken geweest. Ze had gewoon een negatieve test en pseudo menstruatie gehad. En foliumzuur? Denk je dat mensen dat 20 of 30 jaar geleden, en langer, ook innamen? De wetenschap dat dat bijdraagt aan het voorkomen van een open ruggetje is er relatief kort. Er lopen héél veel (gezonde) mensen op aarde rond wiens moeder geen foliumzuur heeft geslikt in de zwangerschap. En er zijn ook babys verloren door een open rug of schedel terwijl moeder wel foliumzuur slikte. Hier op de zwangerschapspagina kwam ik nog iemand tegen die dat overkomen is. Meis, blijf relativeren. En blijf gewoon vragen. Schrijf je onzekerheden op papier. Blijf niet hangen in dezelfde (vaak niet realistische) angstgedachten, daarmee help je jezelf van de wal in sloot! Succes met leren genieten Groetjes Patricia
Wat zijn jullie lief allemaal steeds! Dit is mijn eerste zwangerschap, en de eerste uit mijn vriendenkring ook, dus de enigen die ik iets kan vragen zijn mijn moeder, oma en tantes. Die kregen vroeger gewoon kinderen, ook zonder foliumzuur en 20-weken echo's, zeg maar. Misschien heb ik gewoon wel het gevoel dat ik die drie maamden gemist heb ofzo. Ik ga het in ieder geval dinsdag bij de verloskundige aankaarten en idd niet meer zoveel googlen.
is het misschien een idee een extra echo te boeken bij zo'n pretecho bureau? ik heb er 1 gehad met 14 weken en 1 met 18 weken om te kijken wat het werd, daar is hij goed bekeken en omdat ze daar geen bijzonderheden zagen maakte ik me ook helemaal niet druk om de 20 weken echo. Heerlijk om even naar je kindje te kijken, en te zien dat alles goed gaat en als je hem/haar straks gaat voelen is dat ook wel een geruststelling! ik had trouwens ook een dopler voor als ik even naar hem wilde luisteren, vond ik ook een geruststelling. Heb m 1x niet gevonden, heb toen gedacht, dan niet! Volgende dag hoorde ik hem gewoon weer
Ik ben zwanger van de 3e en heb juist nu die angst heel erg, heel maf. Ik slikte braaf m'n foliumzuur, echo's zijn goed, 20 weken echo was goed en toch zit de angst om het kindje te verliezen er heel erg in. Helaas nu van dichtbij al meerdere keren meegemaakt dat mensen hun kindje verloren hebben en dat heeft me ontzettend geraakt. Helaas slaat dit nu bij mij door en ben ik op sommige momenten echt onredelijk angstig. Daarbij sta ik natuurlijk ook bol van de hormonen wat ook niet meewerkt... Gelukkig voel ik haar nu dagelijks maar ik moet soms echt m'n best doen om vooral niet vergeten te genieten! Het gaat nu allemaal al zo snel...
Ha Djoess, wat vervelend voor je! Ik herken het wel een beetje, het is ook mijn eerste zwangerschap. Juist om daar straks ook met plezier op terug te kunnen kijken, heb ik op een gegeven moment de knop omgezet. Nu genieten van wat er nu wel is en pas zorgen maken op het moment dat er ook iets aan de hand is. Of zoals een wijze vriendin van mij altijd zegt, I will cross that bridge when I get there.
oke hier even geen zoetsappig bericht. Weet je er kan het hele leven van je kindje wat "mis" gaan. Niet alleen nu in de buik. Ze kunnen ziektes hebben die pas later ontdekt gaan worden. Ze kunnen onder de bus komen of als ze 16 zijn (of eerder of later natuurlijk) zwaar aan de drugs raken. Zo denken gaat je echt niet helpen. Nu niet en in de toekomst niet. Jouw baby voelt straks de onzekerheid bij jou en gaat zich daarna gedragen. Denk in mogelijkheden en niet in beperkingen. Daarbij komt; stel nu dat er iets mis is met je baby, kan je dat nu nog veranderen dan? Vertrouw jezelf en besef dat je sterk genoeg bent om met de situatie te dealen als het zich voor doet.