Het gebeurde zo ontzettend snel allemaal. Moeder schreeuwde dat ik het niet gehoord had en toen zei ze het nog een keer en daar ging ik toen direct op in. Je denkt zo logisch tot het moment dat zoiets je overkomt en dan kun je van te voren niet weten wat de ouder doet of zegt en ik sta dan echt met mijn mond vol tanden en pas achteraf ga ik logisch nadenken over wat ik had moeten doen. Al vind ik dat ik het nu goed heb opgelost als ik erop terug keek, ik heb direct ingehaakt toen ze het zei vlakna haar moeder riep dat ik haar niet gehoord had.
Streng begrijp ik, maar blijkbaar wordt dat kind ondergesneeuwd. Dat ze in haar schulp kruipt komt voor mij over als een soort dissociatie, gewoon uit angst. Bij rechtvaardige strengheid blijft een kind namelijk in contact, en groeit het juist. Cultuur vind ik een stom iets om achter te schuilen. Ik ken ook Nederlandse mensen die zo doen.. Met dat zwaard bijvoorbeeld dat andere meisje raken, dat was toch perongeluk ? Dan zou de vader toch moeten zien dat het perongeluk is ? Nou ja ik kan er lang over uitwijden, maar ik krijg er wel een rotgevoel bij. Jij hebt er beter zicht op, of dit psychische kindermishandeling is, of gewoon een strenge maar rechtvaardige opvoeding. Is het meisje open en vrolijk als ze met andere kinderen is ? Heb je het gevoel dat ze zichzelf kan ontwikkelen bij dr ouders, of glijdt ze weg ? Hoe is ze in het bijzijn van haar ouders en hoe is ze zonder hen ? Etc.. Het is een erg moeilijk iets, aan de ene kant heb je het gevoel 'niet mee bemoeien' aan de andere kant zegt je onderbuikgevoel je iets. Jeugdzorg / amk zal ook geen makkelijke optie zijn. Je kunt ook een melding maken zonder dat ze er iets mee doen verder, volgens mij. Dan staat het geregistreerd.
Kinderen blijven vaak heel loyaal aan hun ouders. Ook als er sprake zou zijn van mishandeling. Maar daar is nu nog helemaal geen sprake van. Ik zou nogmaals echt in gesprek gaan met de ouders. Want je zit er wel mee, dus ik vind dat je er ook iets mee moet doen.
Ik zag het in mijn ooghoek gebeuren dus ben niet zeker van hoe het gegaan is. Volgens mij was ze gewoon enthousiast om het zwaard weer vast te houden en wilde ze laten zien wat ze ermee kon en raakte daarbij mijn dochter. Maar dat kon ik dus niet goed zien, haar ouders wel. Maar ik zou dan het zwaard afpakken, niet kapot maken. Dat valt bij mij onder "andermans bezittingen" en die maak ik niet kapot. Dat is dan namelijk van mijn dochter en niet van mij. Naar andere kinderen toe is ze heel agressief, in de speeltuin wilde ze spelen met een klasgenootje en ze vond hem duidelijk aardig want ze zocht hem de hele tijd op maar ze vond het moeilijk om dat te uitten en begon hem dus steeds van zijn fiets te duwen of aan hem te trekken. Er kon niets aardigs vanaf maar hij was de enige die ze steeds opzocht de andere kinderen liet ze links liggen. Hij zei iets tegen haar en zei duwde op haar beurt weer tegen hem en dan gingen ze lachend achter elkaar aan... tot ze hem van de wip duwde en hij op de grond belandde toen schrok ik en riep ik haar tot orde, ze schrok hier ook van en zei sorry (omdat dit van mij moest) met het jongetje ging alles goed die schrok alleen van haar impulsieve duw. Hij zag hem niet aankomen. Het zou een stuk rustiger zijn als ze idd weggehaald werd door haar moeder haha maar dat voelt niet goed, heb het gevoel dat ze juist iemand nodig heeft voor een langere tijd en ik voel me daar verantwoordelijk voor als haar gastouder. Kinderen kan ik niet zomaar aannemen en dan weer wegdoen alsof het speelgoed is. Als ik akkoord geef om voor een kind te zorgen doe ik dat ook zolang ik het gevoel heb dat ik het kind zou kunnen helpen en het kind kan bieden wat ze nodig heeft. Ze heeft duidelijk liefde en warmte nodig en dat kan ik haar bieden dus doe ik dat. Het is soms wel wat lastig want ze kan heel ruig zijn en ze heeft een hele hardhandige grove motoriek. Ze kan bijvoorbeeld geen koprol maken of binnen de lijntjes kleuren maar als ze de bal moet trappen gaat deze raak en keihard. Het zijn allemaal dingen die mij als gastouder opvallen wat me zorgen baard. Achter een cultuur verschuilen mag in mijn ogen ook niet maar als dit de manier van opvoeden is ga ik me er niet mee bemoeien want de lijn tussen een bepaalde opvoeding en geestelijke mishandeling is heel dun en daar is geen goed of fout in. Daarom vind ik het zo lastig. Ze doen haar fysiek geen pijn. Vertellen haar niet dat ze niets waard is maar prijzen haar juist als ze bijvoorbeeld iets gemaakt heeft. Verzorgen haar prima. Dus ik baseer mijn dingen het meeste op haar gedrag en mijn onderbuik gevoel n.a.v. hun opvoeding.
Wasmachine: Islam is geen cultuur. Maar een geloof. En dat komt duidelijk niet terug in het geloof wat jij benoemd. Er zijn zoveel culturen met moslims. En ieder een ander cultuur. En vermoorden of wat dan ook hoort absoluut niet bij de islam of cultuur. Dat zijn de denkwijze van de mens zelf. dus aub praat de islam niet verkeerd.
Ik denk dat ze de islamitische cultuur bedoeld. Nergens word er verkeerd gepraat en dat is ook niet de bedoeling van dit topic. Ieder geloof en iedere cultuur en iedere afkomst bepaald hoe je met je kind omgaat.
Nogmaals islam is geen cultuur! Ik van turks afkomst heeft een cultuur. dat is anders dan een marokkaanse, surinaamse, iraneese cultuur enz. dus laat de islam hier buiten alsjeblieft. Want daar staat niet dat je iemand mag vermoorden. en het moet een keer opgehouden worden! Steeds maar de islam erbij halen. Islamitische cultuur... als sommige niet weten waar je het over hebt zet het dan niet zomaar neer.
Wat fijn dat je het zo oppakt TS,denk inderdaad net wat jij zegt dat je de ouders wegjaagd als je er zo op af stapt. Klopt het dat jij een vermoeden hebt dat er iets met dat kindje speelt waar de ouders geen weet van hebben of niet willen zien? Dat denk ik uit je tekst op te maken. Vind zoals je het nu schrijft je wel betrokken bij je gastkindje. Helaas kun je soms niets anders doen dan er voor het kindje zijn... Dat lijkt me echt een nadeel aan zulke beroepen...
Ik bedoel hier helemaal niets slechts mee en mensen spreken regelmatig van een islamitische cultuur en iedereen weet wat ermee bedoeld word, namelijk mensen die in de islam geloven. zo is er ook het christendom en een katholieke cultuur (is ook een geloof). daar word niets slechts mee bedoeld en laten we dit topic alsjeblieft houden waarvoor het opgestart is en geen rel veroorzaken over culturen, geloven of wat dan ook.
Dat het kindje anders reageert dan het doorsnee kind is me wel duidelijk alleen of dit aan de opvoeding van de ouders ligt of aan het kind zelf dat is me niet duidelijk en daar twijfel ik aan...
Ik spreek jou er niet op aan. Ik bedoel het in het algemeen. maar zoals ik uitlegde: ik ben moslim met een turkse cultuur. Mijn cultuur is zo anders dan een marokaanse moslim een surinaamse moslim een iraneese moslim. zoals een nederlandse katholiek andera is dan een dominicaanse katholiek enz. Heeft niks maar ook niks.met het geloof te maken! Ik wil.niet dat mensen nog een slechter beeld van het geloof islam krijen.
Tja idd een moeilijke situatie. Ik vind het namelijk toch heel erg in de buurt komen van emotionele mishandeling en ongeacht welke cultuur iemand heeft is schreeuwen tegen je kind nooit goed. Ik zou dus idd ergens om tips vragen hoe hier mee om te gaan.
Ach er zijn zoveel die het christendom ook niet juist vinden. Snap je wel maar trek het je niet zoveel aan jij weet of je juist handelt of niet en als je dat vanuit een geloof doet is dat prima. ieder haalt zijn kracht ergens vandaan. Maar misschien kan je me wel helpen. Wat nou als jij vanuit je geloof op een bepaalde manier met je kind omgaat en de opvang waar je je kind heen brengt wil daar met jou over praten. Zou je daarvoor open staan of zou je je aangevallen voelen? Ik ben heel bang dat ze zich heel erg aangevallen gaan voelen en ik de situatie erger maak...
Heb hem niet zelf gelezen (de islam) dus weet niet wat er precies in staat maar er zijn islamitische scholen waar geleerd werd/wordt dat joden bijv. dood moeten.. Is op het nieuws geweest een keer dat er schoolboeken weg moesten waar dat in stond. (val me niet aan, 't is maar iets van ik gezien/gehoord heb) Misschien zijn dat dan extreem islamitische scholen? Maar dit is ook wel erg off-topic. Ts, ik herken wel iets van wat je verteld in mijn neefje. (familie van mijn vaders kan) Mijn vader en zijn broers zijn vroeger streng opgevoed en dat merk je ook aan hoe zij zelf hun kinderen opvoeden. Mijn vader was vroeger ook streng, maar wel op een redelijke manier. Maar mijn oom is (vind ik) té streng voor mijn neefje. Mijn neefje is autistisch en je merkt aan hem ook dat hij in zijn schulp kruipt. Dat de strenge opvoeding voor hem niet werkt. Mijn oom pakt hem bijv. ook hardhandig beet en zegt dan "zeg eens dank je wel tegen die mevrouw!" Dan denk ik ook van 'je ziet toch zelf ook dat je hem niet op die manier moet aanpakken...' Hij is gewoon van Nederlandse afkomst dus ligt niet aan een cultuur in dit geval.
Hai beauty, Nee hoor val niemand aan..wat jij hebt gelezen of gehoord dat kan wel of niet waar zijn. Maar dan wordt de islam ook islam ook zwart gemaakt door mensen die doen of ze moslims zijn en mogen moorden. In de islam of andere geloof mag je absoluut niet moorden en iemand wat aan doen.
Ik denk dat je in bijna alle geloven extreme mensen ertussen hebt zitten. Jammer is dat voor de mensen die wel vrede willen.
Ik heb alleen nog maar de beginpost gelezen, dus weet niet wat er allemaal al gezegd is. Ik ben zelf ook half Surinaams maar ik herken dit niet hoor. Ik niet bij de rest van de familie, ligt denk ook een beetje aan de ouders zelf. Wel een hele lastige situatie, het is duidelijk dat het kindje niet lekker in haar vel zit en dat de ouders daar niet goed mee om gaan. Probeer de situatie onder ogen van de ouders leggen, zeker als het contact zo goed is