Wellicht is het een vrouwending, of misschien komt het omdat ik al vanaf het moment dat mijn dochtertje 6 weken was ging werken maar elke keer als collega's mij uitnodigen om ergens wat gezellig te drinken met een groepje of als ik word uitgenodigd door het kantoor zelf om op hun kosten met z'n allen naar de film te gaan of te gaan paintballen of een feest dan zeg ik altijd nee. Waarom? Omdat ik me vreselijk schuldig voel ten opzichten van mijn dochter die mij, doordat ik dus 40 uur per week werk, niet heel veel ziet. Ik heb het gevoel dat, als ik twee keer per maand of misschien heel soms een keer per week met vrienden van het werk afspreek mijn dochtertje mij misschien niet meer herkent of "waarom is mama zoveel weg" Ik wil heel graag weer eens uit (niet UIT UIT als in dansen etc, maar naar de film ofzo) met iemand anders dan mijn partner, maar zelfs als ik alleen naar de film ga met hem voel ik me schuldig..Zo heb ik ook een heel groot kerstfeest van de zaak gemist (was niet op Kerst zelf) omdat ik me schuldig voelde. Is dit herkenbaar en wat vinden jullie: gewoon eens doen (ergens wat drinken met vrienden etc) of gewoon inderdaad elke dag om 5 uur thuis komen en voor dochterlief zorgen en in het weekend op pad met het gezin en niet met vrienden?
ik heb geen ervaring wel ben ik benieuwd als je je zo schuldig voelt waarom werk je dan 40 uur? ik ben zelf opgegroeit met een moeder die niet werkte en ik ga zelf als ik straks zwanger mag raken ook minderen werk nu 10 uur per week en ga dan 5 uur per week,1 ochtend kan kindje dan naar schoonmoeder en voor de rest wil ik t zelf doen. aan de andere kant ga idd eens lekker eruit succes
Het is niet altijd of of, maar het kan ook wel eens en en.. Af en toe eens wat met vrienden wat gaan drinken, én na je werk direct naar huis. Het hoeft toch ook niet dagelijks/elk weekend te zijn? Goed voor je sociale contacten, en goed voor jezelf Toen mijn dochter nog heel klein was had ik eerlijk gezegd ook helemaal geen behoefte om er op uit te trekken met andere mensen. De laatste tijd begint dat weer te komen: een avond bij vrienden, ik werk weer iets meer, ik ga eens bij de buren op visite, keer naar de kroeg... Niet wekelijks, maar af en toe. Je moet een balans zien te vinden die voor jou goed voelt. Schuldig heb ik me eerst ook gevoeld, maar als je dan thuis komt en je komt erachter dat je kind zich prima heeft vermaakt met papa/oppas, dan valt het best mee.
Ik zou het eigenlijk ook niet doen als je al 40 uur werkt . Waarom ga je niet na 8e bijvoorbeeld ? Dochtertje flesje geven lekker op bed leggen en als ze slaapt naar de bioscoop ? Ik weet niet of je een vriend/man of andere opas hebt . Maar ze merkt er dan niet veel van en er gaat geen quality time verloren met haar .
Lees nu pas dat ze 1 maand is . Dan is het lastig aangezien er dan nog geen vaste bedtijd is en geen ritme . Maar dan nog als je weet dat ze om 7 uur een flesje krijgt en tot 12 uur slaapt , kan je toch dan naar de bios ? Ik vind eerlijk gezegd dat als je al 40 uur werkt je echt het weekend aan je gezin moet besteden . Maar zoals ik al zei je kan ook gewoon 2 uurtjes gaan als ze slaapt en daarna wat met het gezin doen .
Waarom ik 40 uur werk is omdat ik op dit moment de enige ben die werkt, een contract heb bij een agency en nog niet part time MAG werken. Waarom geen nieuwe baan? Omdat die er bijna niet zijn. pPartner blijft altijd thuis maar zodra ze 1 is (over een paar weekjes) gaat hij een part time baan zoeken, ik krijg binnenkort hier een vast contract en dan mag ik ook minder gaan werken.
1 maand? Ze is bijna 1 jaar. Aan het begin had ik ook geen behoefte aan vrienden maar dit begint langzaam te komen omdat partner 2-3 keer per maand naar zijn vrienden gaat of zij komen bij ons
Ik denk dat je gevoel logisch is, maar het is niet realistisch. Je mag best eens een avondje voor jezelf hebben.
Nu moet ik er misschien ook bij zetten dat toen ik in het ziekenhuis was vorige week (was maar een dag) voelde ik me ook schuldig "Wat als ze mama mist", dat soort dingen. De laatste keer dat ik ergens heen ging met vrienden was eind juni (vorig jaar) en ja, ik mis het toch wel soms. Vooral als partner plannen maakt om met zijn vrienden weg te gaan
Als jouw man verder altijd gewoon thuis is en dus niet die 40 uur per week bij een andere oppas is zie ik niet in waarom je niet eens een keer een avondje weg kan? Als ml 40 uur zou werken is het toch niet anders? Er zijn heel veel thuisblijf moeders, waarvan de papa fulltime werkt.. Bij jullie is het andersom. Ik snap je gevoel wel hoor, maar dat jij werkt doe je ook voor haar! En het is niet zo dat je dochter dan altijd maar bij de oppas is toch? Wat vind je man ervan als je een avondje uit zou gaan? Zolang hij het geen probleem vind zou ik het gewoon doen! Het is idd geen wekelijks iets, gewoon iets wat eens in de zoveel tijd moet kunnen vind ik!
Ik ben van mening dat je naast moeder ook gewoon vrouw, vriendin, collega, enz. blijft. Dus ik zou echt af en toe wat naast je werk gaan doen. Hoeft echt niet 3 avonden in de week, maar wat jij op noemt, af en toe naar de bios, gezellig met collega's wat drinken, feest van het bedrijf, dat hoef je echt niet allemaal te missen omdat je een kind hebt hoor.. Super goed dat je 40 uur werkt omdat je partner geen baan heeft. Hopelijk komt straks weer een tijd dat je toch wat kan minderen als je dat zelf graag wil en je wat meer bij je kleine dame kan zijn. Maar die legt echt geen link met dat mama nooit thuis is als je af en toe een keertje er niet bent hoor.. Hoeveel mensen hebben niet 's avonds een x vergadering of iets dergelijks van hun werk, die kan je ook niet missen en ben je ook weg. Ik werk 4 dagen in de week en spreek echt af en toe wel eens met vriendinnen af, ga naar de bios, breng mijn dochter naar het kinderdagverblijf als ik een dag vrij ben zodat ik ook af en toe een dag voor mezelf heb, naar de oppas voor een avondje uit of een dagje sauna met mijn man. En nee, niet elke week, maar zo af en toe is het heerlijk om er ff tussenuit te zijn. Ik heb dat echt nodig, dan laad ik weer op en kan ik er daarna weer beter tegenaan Lang verhaal in het kort: Je hoeft je echt niet schuldig te voelen omdat je naast moeder zijn nog andere rollen vervult in je leven!
Ze is nooit bij de oppas, als wij ergens met z'n tweetjes heen moeten (en dan ook echt MOETEN) dan wordt er door familie opgepast, mijn man kon niet eens bij de bevalling zijn vorige week omdat niemand op haar op wilde passen (dat deed me wel heel veel) Man zegt dat het geen probleem zal zijn als ik eens wegga
Je zegt zelf dat je er behoefte aan hebt dus dan moet je het zeker doen. Zoek een middenweg, je hoeft niet altijd mee te gaan.
Dank voor je reactie! Mag ik je vragen hoe snel je weer 4 dagen ging werken? Wellicht ligt het sterk aan het feit dat ze pas 6 weekjes was bij mij dat ik zoveel moest missen naar mijn gevoel (hoewel ze heel schattig de eerste stapjes zette aan de hand toen ik er bij was, en nog naar mij ook haha), heb het gevoel dat ik zoveeeeeel moet missen, meer als het papa was die werkte omdat ik de moeder ben. Ik denk zelfs af en toe "maar werk kan je toch zien als vrije tijd?" maar tegelijk ook dat ik twee full time banen heb, want als ik thuis ben ben ik direct weer mama, dat stopt natuurlijk geen seconde.
Ik begrijp het dat je je schuldig voelt, maar je hebt ook je ontspanning nodig lijkt me. n als jij dat haalt uit af en toe wat drinken met collega's/vrienden. Papa is lekker thuis met de kleine, dus daar heeft ze haar basis. Ik zie daar geen verschil in. Maar herkennen doe ik het wel, ik ben alleenstaande moeder en meer 'moet' werken dan ik zou willen om mijzelf en de kinderen te onderhouden. Maar daarnaast heb ik ook af en toe wat ontspanning nodig. Schuldig voel ik me dan weleens, maar dan denk ik: ze hebben meer aan een relaxte mama dan aan een stresskip.
Dank voor je reactie, Eppo Ik heb eens zitten nadenken en het is niet perse het uitgaan met alleen vrienden dat ik mis. Het is het "alleen weggaan met gezin", ik heb nu afgesproken met ons nichtje die een kindje van 6 maanden heeft, ook leuk voor dochter Kunnen zij braaf (hopelijk haha) spelen en kan ik met nichtje wat kletsen of misschien naar een speeltuin ofzo. Ik heb meer mama's nodig
Het is al een keer gezegd, maar waarom kun je niet even tijd voor jezelf pakken als zij slaapt 's-avonds? Ik neem aan dat zij rond 7uur naar bed gaat? Dan kun jij daarna toch uit eten, bios, de kroeg in met vrienden? Je kindje merkt daar toch niks van? Kun je overdag in het weekend lekker met je gezinnetje tutten Ik kan me voorstellen dat als je zoveel uren moet werken dat je de andere uren graag bij haar bent, dat heb ik al met 3 dagen werken, maar ik denk altijd als mijn kind slaapt heeft ze mij toch niet nodig...
Het is juist heel belangrijk om af en toe ook tijd voor jezelf te nemen! Je werkt wel veel maar en bent 's avonds en in het weekend altijd bij je meisje dus af en toe weggaan is helemaal niet erg. En wij wonen in de buurt dus nog een mama om mee af te spreken
Ik werk zondag - donderdag, expres vrijdag vrij genomen omdat we veel vrijdagen dingen kunnen doen met z'n tweetjes omdat papa dan meestal zelf even een mannendagje heeft Dat is wel fijn. Helaas gaat ze niet om 7 uur naar bed, meestal rond half 9 (veel dingen al geprobeerd) en omdat ik elke dag (behalve zaterdag) rond 6 uur op moet trek ik het niet om om 9 uur nog naar de bios te gaan of wat te drinken En ja, Liedx!