Als je eens wist hoevaak ik in mijn eerste zwangerschap die "jaja" gehoord heb... En wij wisten het echt niet, dus werd er echt niet achterdochig van... Maar heel veel mensen geloven niet dat mensen ervoor kiezen het geslacht niet te weten en proberen je zo dus op stang te jagen, om te kijken of je het echt niet weet! Ik denk dus echt dat je te snel je conclusie trekt.. Probeer het naast je neer te leggen... Mocht je er ooit toch nog achter komen, is dat vroeg genoeg om er wat van te zeggen, je zou er nu dan toch niets meer aan kunnen doen toch?
Waarom niet gewoon eerlijk zijn? Bel ze op en zeg dat je ergens mee zit. Dat je waarschijnlijk last hebt van zwangerschapshormonen maar dat je dit uit de wereld wilt hebben omdat jullie goede vrienden zijn. Als je niet wilt laten weten dat je het weet zeg dan bijvoorbeeld dat je spulletjes hebt gekregen die geslachtsgebonden zijn. Jullie het niet weten maar toch de spulletjes op de babykamer hebt opgeborgen. Mochten ze wat gezien hebben, waar jij bang voor bent, betekent niet dat zij het geslacht nu weten. Ik zou ze niet beschuldigen van het openen van kasten als daar geen bewijs voor is, wel kun je iets hebben laten slingeren wat ze per ongeluk hebben gezien.
Ik vind het erg voorbarig. Aangezien zij niet weten dat jij t weet zou t vreemd zijn als ze dan toch gaan rondsnuffelen. Zeker bij mannen zou ik daar verbaasd over zijn. Ten tweede je hebt niet genoemd dat ze niet mogen kijken, omdat... het kan best zo zijn dat ze toch wat zochten. Ok niet zo netjes, maar vast niet doelbewust.
Ik zou ook niets doen. Sowieso vraag ik me af waarom je ervoor kiest om te zeggen dat je het geslacht niet wilt weten, terwijl je het wel weet. Dat is toch ook liegen? Waarom zeg je niet gewoon dat je het wel weet, maar voor je wilt houden? Als het geslacht na de geboorte eenmaal bekend is, kun je altijd nog proberen te peilen of men het al wist en uitleggen waarom je er niet eerlijk over bent geweest..
Ik denk dat je een beetje doordraait, dit was bij ons de reden iedereen gewoon te vertellen wat het is want ik wil echt niet zo onzeker zijn of ze het nou wel of niet weten, dus geen aandacht aan besteden..
Wij zeggen ook dat we het niet willen weten, terwijl de enveloppe met daar in het geslacht in de kast staat. Dit juist om al dat gezeur en getrek van de mensen te ontwijken! Zodra je zegt dat je het weet maar niet wilt vertellen zijn er ook een hoop die de hele tijd zeuren, dat kost energie! OT: ik zou me er niet al te veel zorgen om maken. Je kunt ze natuurlijk altijd vragen als je ze ziet. Maar als ze niet hebben gekeken, verklap je zo wel dat jullie het geslacht wel weten.
Ik zou het laten voor wat het is. Bij de zwangerschap van onze dochter wisten we het geslacht zelf echt niet, maar toch kregen we reacties van ja ja zal wel. Je wilt het gewoon niet vertellen. Ik denk dat mensen het niet zo snel geloven omdat tegenwoordig bijna iedereen het geslacht wel weet en dat ook met de buitenwereld deelt.
Tja, dat is ieder voor zich. Ik vind als het om vrienden of familie gaat, dan moet je gewoon je grenzen aan kunnen geven en dat moet geaccepteerd worden. Toch van de zotte dat je moet liegen om zoiets? Vind ik dan... Bij mij is naar de naam van ons zoontje gevraagd. Ik heb heel duidelijk gezegd, dat wil ik voor me houden tot na de bevalling. Dat wordt gewoon geaccepteerd. Als dat niet zo zou zijn, dan zou ik daar echt een probleem van maken hoor. Maar zo ben ik, ik kan me ook ergens de voordelen wel voorstellen van zeggen dat je het niet weet, past alleen niet bij mij.
Ik zou het zo laten.. (Maar ik zou me er, naast dat het niet netjes is om in andermans kast te snuffelen, totaal niet druk om kunnen maken)
Dat was het eerste wat ik dacht Als je je vrienden vertrouwde voor ze naar boven gingen, zou ik dat nu ook doen. Zolang je niets zeker weet, zou ik er niet vanuit gaan dat zij je kasten doorzocht hebben..
Ik zou zelf voor eerlijkheid gaan.. Als je eerlijkheid van je vrienden verwacht moet je zelf ook eerlijk zijn... Ik ben er dus helemaal niet voor om te zeggen tegen iedereen dat je niet wil weten wat voor geslacht je kindje heeft en het vervolgens dus wel te weten..maar blijkbaar je naasten niet voldoende vertrouwd om dat met rust te laten. Dat is deel 1 wat ik niet snap. Zeg gewoon dat jullie weten wat het geslacht is maar dat jullie dat nog geheim willen houden. Zoals ik het zie hebben ze evenveel reden om jou te wantrouwen dan jij hun. De pot verwijt de ketel ?
Hier ook gezegd dat we een zoon verwachten en dan idd mensen die vragen hoe we hem gaan noemen. Dan ben ik best wel gepikeerd (zullen vast ook wel hormonen zijn!), want dan denk ik, moet je nou echt het onderste uit de kan hebben? iedereen weet dat het een jongen word, snappen ze dan niet dat je niet alles wil vertellen??? tja.. hormonsters
Ja, naar de naam vragen voert wel heel ver. Dat zou ik echt niet aan iemand vragen! Aan de andere kant: dat is ook weer heel erg cultureel bepaald. Ik heb voor m'n werk veel contact met mensen in Denemarken en daar is het heel gewoon om ook de naam voor de geboorte te vertellen. Dus dat vroegen ze ook aan mij toen ik zwanger was. Toen heb ik uitgelegd dat dat in NL niet zo heel gebruikelijk is. Maar nog even over het geslacht wel of niet willen weten/vertellen: de keuze daarvoor is aan iedereen zelf. Ik vraag altijd wel even: weet je wat het wordt? Maar als mensen dan zeggen: ja, maar we willen het niet vertellen, dan laat ik het ook altijd daarbij.
Als ik bij vrienden ben waar ik zo vertrouwd ben dat ik mijn kind boven te slapen leg, zou ik ook zo vrij zijn om een kast op de babykamer open te trekken. Heb jij expliciet gezegd dat ze niet in de kasten mochten zitten? Tja als je iets geheim wil houden, vind ik dat je het niet heel slim hebt aangepakt...
Haha, dan heb je aan mij een hele flauwe denk ik. Ik antwoord echt alleen met "Ja." en dan krijg je van die vragende ogen Antwoorden als "Een broodrooster!" of "Een velociraptor" (favoriet van mn man) komen ook vaak voorbij. Nu weten wij het geslacht wel en mogen mensen het ook gewoon weten, alleen na 100x dezelfde vraag...
Dat was ook meteen mijn idee; hier was de babykamer gewoon verboden terrein, iedereen wist dat wij het geslacht wisten en dat ze dus niet op het kamertje mochten komen. Als ik had gezegd dat wij het zelf ook nog niet wisten, tja, dan had ik me best kunnen voorstellen dat mijn zus bv even iets van de babykamer ging pakken en daarbij een la open trekt. Maar TS; je weet niet zeker dat er daadwerkelijk iemand in je kast heeft gekeken, dat soort opmerkingen maken mensen wel vaker! En dan komen ook de verhalen a la;'Truus wilde het geslacht niet weten, maar toen begon de echoscopist en zag ze meteen duidelijk een piemeltje in beeld! Niet te missen! Jullie hebben vast ook wel iets gezien, toch? He? Niet? Jajaaa!'. Laat het rusten joh!
Als je het perse wilt weten of de vrienden hebben lopen koekeloeren in je kast en dus het geslacht weten, zou ik het gewoon netjes vragen of ze in je kast hebben gekeken en dat dit door je hoofd spookt door de opmerking van 'jajaa'. Als je als antwoord krijgt ja, kan je op een lollige, maar dat ze wel doorhebben dat het serieus is, manier zeggen dat je het jammer vindt dat het nu bekend is, dat er niks meer aan te doen is, en dat ze hopelijk hun mond houden. En eventueel kan je ook zeggen dat je het niet zo netjes vind dat ze in je kast kijken (vraag waarom ze dat deden). Vrienden horen niet in je spullen te koekeloeren. Jij hoort je vrienden gewoon voor onbepaalde tijd boven te kunnen laten zonder dat ze in je spullen kijken. Is vertrouwen toch!? (Al ben ik het er ook wel mee eens dat je, als je je vrienden alleen bovenlaat, je ook zo vrij voelt in iemand zijn kast te kijken. Zeker als je denkt dat niemand (incl. ouders) het geslacht niet weten. Lastig! Wel zou ik het ff vragen..
Ik zou niks zeggen. En eerlijk gezegd vind ik het ook dom om ze op de babykamer te laten. Vaak wint nieuwsgierigheid van het verstand