Zal even proberen uit te leggen wat eraan de hand is. Mijn vriend en ik zijn al 12 jaar samen 5 jaar geleden is onze lieve dochter geboren. Toen ze geboren werd was hij militair en eigenlijk alleen in het weekend thuis. Toen ging onze relatie met ups en downs maar we hadden de meeste ups. Tot hij 3 jaar geleden niet meer bij defensie kon blijven werken en thuis kwam . We hadden het er best zwaar mee we moesten alle 2 onze weg met elkaar en in huis zoeken. Ik was zo gewend alles alleen te doen waardoor ik hem soms links liet liggen. Uiteindelijk vonden we daar onze weg in dacht ik. Ik vond het vaak vervelend dat hij weinig tot niks deed in het huishouden . Alles moest ik hem vragen en als het dan bij hem uitkwam wilde hij wel iets in het huishouden doen maar eigenlijk gebeurde dat altijd met zuchten steunen en kreunen. Na de zomer vorig jaar leek het allemaal beter te gaan en besloten we voor een brusje voor ons meisje te gaan .Hij is wel een hele lieve papa voor ons meisje altijd spelletjes doen etc. maar zo gauw ik zwanger was veranderde hij weer als een blad aan een boom . Alleen in de hoek van de bank zitten en negatief reageren op alles wat ik zeg. Hij heeft een militair verleden en is 2 keer op uitzending geweest ik vermoed dat hij ptss heeft maar hij wil geen hulp. Niet daarvoor en ook. Niet om onze relatie te redden. Vanmorgen is hij gaan werken rond 10 uur kwam hij thuis en vertelde me dat hij het niet meer tussen ons ziet zitten . Nu is hij weer vertrokken om te werken. Hij zegt niet meer van me te houden en wil absoluut niet in relatie therapie want dat is zo zegt hij zelf niks voor hem. 12 jaar een dochter van 5 en een kindje onderweg maar meneer vind het niet meer de moeite waard en wil het niet eens proberen. Ik kan er met mijn hoofd niet bij. Pfffff wat nu
Meid...dat meen je niet!!! Wat vreselijk!!! Heeft hij verdere verschijnselen van PTSS? Misschien kan iemand anders eens met hem praten? familie van hem? Om hem te laten zien wat hij allemaal op het spel zet? Het is toch vreemd...vorig jaar wilde hij nog gaan voor een kindje, nu ben je zwanger en wil hij uit elkaar? Is er misschien iemand anders in het spel? In ieder geval heel veel sterkte!
Sorry hoor, maar dan had hij ook z'n l*l in z'n broek moeten houden. Lekker makkelijk zeg. Jullie relatie is dus veel waard in zijn ogen, dat hij zo makkelijk de handdoek in de ring gooit. Ik vind het erg triest voor jou en vooral je kindjes. Ik zou zo ontzettend gekwetst en boos zijn dat hij dan ook meteen mocht vertrekken. Ik wens je heel veel sterkte de komende periode. Ik hoop dat jullie aan de kindjes denken en samen tot een goed plan gaan komen waar jullie kindjes het minst last van hebben.
Nee er is niemand anders, hij heeft in die tijd dat we samen zijn eigenlijk al het contact met zijn vrienden laten verwateren, zijn moeder is door een ongeluk toen ze zelf 16 was niet helemaal 100% om Het maar even zo te noemen , met zijn vader heeft hij al meer dan 14 jaar geen contact meer . Ik zou niet weten met wie hij moet praten iedereen die hij kent kent hij via mij. En daarvan denkt hij dat ik ze tegen hem opstook. Hij geeft liever op dan hulp te aanvaarden. Wat ptss betreft ja hij is vergeetachtig, heeft een kort lontje , verslavingsgevoelig (verslaafd aan zijn iPad) agressief, en ziet alles altijd negatief.
Wat erg meid, heel veel sterkte! Het kan nog steeds iets impulsiefs zijn. Zou echt proberen hem even links te laten liggen en je eigen ding te doen, misschien komt die er nog wel achter dat hij verkeurde keuse heeft gemaakt.
Helmaal met kolibri eens! "Komt even tussen het werk door vertellen dat hij uit elkaar wil" ?!?! Dan had hij idd na moeten denken voordat jullie voor een brusje gingen! Heb ook zo'n situatie gehad en voelde me erg onder gewaardeerd! Ik snap hoe je je voelt. En door die ervaring zou ik zeggen: maak dan nu maar van de gelegenheid gebruik om zijn koffer te pakken. Als hij er idd op terug wil komen mag HIJ ervoor knokken en eerst in therapie gaan voor de waarschijnlijke ptss. Mss wat hard maar dat komt door eigen ervaring. Hoop dat je de juiste keus maakt voor je twee kindjes.
Er is nazorg voor veteranen. Maar ook voor jou, hoe je er mee om moet gaan. Zoek het nummer op en bel.
Jeetje wat erg zeg, niet normaal! Echt heel vreemd van hem. Zit het echt vol verbazing te lezen. Ik weet eerlijk gezegd niet eens of ik nog met zo iemand door zou willen proberen. Al snap ik dat je niet zo makkelijk opgeeft, helemaal niet als je zwanger bent! Is er niet iemand anders die met hem kan praten? Een buurman, een pastoor mochten jullie gelovig zijn.. Echt een lastige situatie. Mocht je er toch zelf voor komen te staan dan ben je vaak sterker dan je denkt! In elk geval heel veel liefs en sterkte!! Zoiets verdien je echt niet!
pfff wat heftig zeg. En wat lijkt me het lastig dat je ziet dat het niet goed met hem gaat maar hij dat zelf niet inziet. Sterkte. Zoek hulp, praat met de huisarts.
Bedankt voor jullie woorden. Ik ben op die moment verbaasd, voel me verward heeft hij dan al die tijd mooi weer gespeeld als we ergens naar toe gingen. Hij wil dus liever in een kamertje van 3 bij 3 met zijn bed en zijn ipad zitten dan bij mij een zo'n dochter te zijn. Nu heb ik ook periodes getwijfeld over onze liefde voor elkaar maar na de zomer heb ik hem nog specifiek gevraagd of hij voor een tweede wilde gaan omdat ik niet Nog jaren wou wachten om er dan achter te komen dat ik er te oud voor zou zijn of dat het om andere reden niet meer zou lukken. En als hij dit niet wilde we over onze relatie moesten nadenken omdat we altijd samen geroepen hebben meer kinderen te willen. Hij heeft me toen gezegt dat hij niets liever wilde. En nu een half jaar verder wil hij het liefst niks meer met mij te maken hebben. Wat heb ik gemist. Of ik met hem verder wil pffff Ik weet het eigenlijk ook niet meer . Een man die zo met zijn vrouw omgaat. Als iemand anders mee dit verteld had als haar verhaal dan had Ik gezegt waarom blijf je bij hem. Maar nu Ik er zelf in zit....... Ik wil een kan alleen maar huilen.
wat ontzettend naar voor je/ jullie. Kun je misschien zelf even ergens anders naartoe? Familie of vrienden? Zodat hij en jij even op rust kunnen komen.. heel veel sterkte!
Jeetje wat een *** situatie. Ik neem aan dat hij eigenlijk nergens naartoe kan dus zou ook zeggen dat het misschien goed is als jij ergens heen gaat met je dochter. Je ouders of zo. Kan hij in ieder geval even goed nadenken over zijn keuze en wat hij op het spel zet. Want hij kan wel ptss hebben maar als hij dat niet inziet en geen hulp wil, zal hij niet veranderen. Misschien moet hij even op de blaren zitten voordat hij tot inkeer komt.
Rot, vooral dat hij er nu mee afkomt en niet 12 weken geleden! Want dit kan hij toch niet van vandaag op morgen hebben beslist . Ik zou zelf een tijdje het huis uitgaan met dochterlief (als je ergens kan logeren), geen contact meer hebben met hem en over een maand ofzo een gesprek aangaan. Voorlopig dus eerst een tijdelijke scheiding. Hij wil het misschien allemaal opgeven immers, maar dat wil niet zeggen dat jij zomaar van de ene dag op de andere moet opgeven. Maar ik zou hem dus wel eerst de tijd geven om te beseffen wat hij mist als jullie er niet meer zijn. En dat hulp misschien toch bekeken moet worden, ook al wil hij daar nu langs geen kanten van weten. Sterkte!
Mijn dochter is 5 en gaat al naar school , familie woont allemaal op minstens 30 minuten van school dus niet echt een optie om daar tijdelijk te gaan zitten. Hij heeft niemand dus verwacht niet dat hij weg zal gaan. Misschien kan hij tijdelijk bij mijn zwager inwonen mijn zusje is tot eind april in Amerika kunnen we alle 2 tot rust komen.
He wat naar. Is je vriend niet ineens gaan beseffen dat jullie nog een kindje gaan krijgen en dit in combinatie met zijn verleden hij zich voelt falen en niet meer weet hoe hij ermee om moet gaan?