Ik ben eigenlijk op zoek naar tips. Mijn zoontje (bijna 3) komt al maanden lang van slag thuis als hij bij zijn vader is geweest. Het wordt alleen steeds erger ipv minder. Hij weigert te slapen en slaapt snachts heel slecht als hij eenmaal slaapt. Hij is hangerig en huilerig en vaak ook nog enorm driftig. Na 1 a 2 dagen is het hangerige en huiligere wel weg, net als de driftbuien. Maar het slechte slapen gaat langzamer weg. Vaak duurt het minimaal een week voordat hij weer normaal slaapt. Dan gaat het een paar nachten goed en dan gaat hij weer naar zijn vader en daarna beginnen we weer van voor af aan. Het sloopt mij verschikkelijk! Als ik ex vraag hoe het daar gaat dan gaat altijd alles perfect daar. Ivm medische klachten moesten we een dagboek bijhouden een tijdje en daaruit bleek al wel dat hij de kinderen net zo lang ophoudt totdat ze haast moeten omvallen van de slaap. 21.00 is niet vreemd bij hem terwijl hij hier toch echt uiterlijk 19.00 uur in bed ligt. Sochtends is hij daar ook gewoon om 7.00 uur wakker op zn laatst. Ex woont op een kamer en heeft 2 kinderen. Liggen met zn 3en op zijn kamer en leven er overdag ook. Hij is niet van de uitjes en liever pyamadag totdat de kinderen weer naar huis moeten. Bij bedtijd is papa dus ook altijd dichtbij en thuis gaat zoontje alleen maar fatsoenlijk slapen als ik ernaast ga liggen nadat hij eerst uren lang razende energie kwijt is en het inmiddels al veeeel te laat is. Voeding en beweging is voor zoon heel belangrijk daar hij darm en maagzuurproblemen heeft. Echter houdt ex zich niet aan de regels die ik hiervoor opgesteld heb, in opdracht van de kinderarts. Tarwebrood vind hij net zo goed volkoren want het is ook bruin en hij eet 1x in het weekend groente (witte bonen in tomatensaus) en geen fruit. Ontbijten met broodje knakworst, lunchen met gehaktballetjes en patat als avondeten is zeer gebruikelijk. Dit is al beter dan het was want het is echt erger geweest. Maar echt gezond eten krijgt hij er niet. Nu weet ik eigenlijk niet meer hoe ik dit aan moet pakken. Ik heb meermalen met ex gepraat hierover, maar echt verbetering zit er niet in. Er zijn zoveel factoren die volgens mij van invloed zijn op zijn gedrag als hij eenmaal thuis is. Hij raakt zijn energie daar niet kwijt, gaat veel te laat naar bed en kan nooit rustig slapen. Daarbij zit ik er ook mee dat ik hem extra medicatie moet geven voordat hij naar zijn vader gaat om te voorkomen dat hij daarna een week lang niet kan poepen. Waarschijnlijk door de slechte voeding icm het weinige bewegen. Zoon praat niet echt en dat maakt het extra lastig. Hij praat over auto's en dergelijke maar niet over wat hij doet, gedaan heeft en wat hij ervan vindt. Omgangsregeling is nu van vrijdagavond 17.00 uur tot zondagavond 17.00 uur. Maar eigenlijk zou ik dat gezien de situatie ingekort willen hebben. Van zaterdag 12.00 uur tot zondag 17.00 ofzo. Is dit redelijk? Ik wil namelijk niet onredelijk zijn. Maar ik wil wel gewoon het beste voor onze zoon. En ik heb nu het gevoel dat dit niet het beste is zoals het nu loopt. Ik heb hem al meerdere malen voorgesteld dat de omgangsregeling veranderd wordt naar 1 nacht per week ipv 2 nachten per 2 weken maar hier moet hij niets van hebben. Die 2 nachten per 2 weken is zijn andere kind er en dan is hij zijn tijd toch al kwijt dus dan mag zoontje komen. Anders kost het hem teveel eigen tijd. Dus als het 1 nacht zou worden kan dat alleen 1 nacht per 2 weken zijn. En of hij hier blij mee zou zijn weet ik niet, maar ik verwacht niet al te veel problemen omdat het hem geen vrije tijd kost. Ik heb overigens alleen gezag, hij heeft hem wel erkend. Wat denken jullie als jullie dit zo lezen? En wat zouden jullie doen?
Vraag advies bij jurdisch loket. Hij handelt niet in het belang van jullie zoon. Maar uit eigen belang. Hij niet wil luisteren, zal ik als ik jou was toch stappen ondernemen. Hoelang zijn jullie al uitelkaar en is er strijd bij de overdracht? Heel veel sterkte en succes
Er is geen strijd bij de overdracht. Ik maak dan ook gewoon afspraken met hem die hij vervolgens nauwelijks nakomt als het puntje bij paaltje komt. Maar ex ziet zelf niet dat hij meer zijn best moet doen. Dingen als 'het draait niet allemaal om zoon, het draait ook om mij' hoor ik geregeld van hem. In mijn ogen draait alles om zoon in dit geval. Mijn leven draait om mijn kinderen en alleen om mij als het op zo'n manier kan dat het de kinderen niet schaadt. Gelukkig kan dat in een normale situatie heel goed. Maar ik ga savonds niet op visite als de kinderen er zijn, want die moeten dan gewoon slapen om maar een voorbeeld te noemen. Hij denkt tot noch toe enkel in eigen belang. Een kans op een fatsoenlijke woning voor hem is er niet. Hij wilt namelijk een grote woning voor de prijs waar je hier nog geen studentenwoning voor kan huren. En dat gaat natuurlijk niet. We zijn nu ruim 2 jaar uit elkaar en ik heb zoveel mogelijk gedaan om hem zoveel mogelijk in het leven van zoon toe te laten, maar hij wilt dat gewoon niet. Enkel als zijn andere kind er ook is. Anders heeft hij naar eigen zeggen geen vrije tijd meer. Het draait dus echt alleen om hem. Dat zoontje in mijn ogen meer gebaadt zou zijn bij 1 nacht per weekend ipv een heel weekend per 2 weken is voor hem niet belangrijk.
Waarom komt hij hem eigenlijk nog ophalen? Als hij er toch zo weinig mee doet en eigenlijk geen plaats heeft en het meer als een "last" ziet. Behalve dan misschien dat zijn (half)broer hem af en toe wil zien. Ik zou hem zelf eerst aanspreken op dat je de tijd wil inkorten - met vermelding van de redenen - en kijken hoe hij ertegenover staat. En anders inderdaad eens horen bij een advocaat of juridisch loket hoe sterk je staat als je dit effectief op papier wil krijgen. Hoe staat de andere moeder - van zijn andere zoon - er eigenlijk tegenover hoe de vader leeft? Want ik kan mij indenken dat zij ook niet zo happy is met telkens een weekend waarin haar zoon eigenlijk nauwelijks buitenkomt, vooral junkfood krijgt en er maar 1 slaapkamer of slaaphoek voor 3 is. Ongeacht dan nog of haar zoon medische problemen heeft of niet. Misschien sta je samen wel sterker?
Ik vind niet dat je de tijd zomaar kunt inkorten. Eens per twee weken een weekend is enorm weinig voor een vader. Mbt het eten. Ik snap dat het enorm vervelend en irritant is, maar misschien wil hij het wel gewoon leuk/gezellig maken voor zijn kindje? Het kan natuurlijk zijn dat ik het veel te positief in zie. Ik ken hem niet en jou ook niet, maar ik ken heel veel vaders die hun kindjes enorm weinig zien en weet hoeveel verdriet ze hebben en daardoor hun kindjes wel wat veel verwennen. Is het niet iets om er een soort van mediator bij te betrekken? Zodat jullie gezamenlijk afspraken kunnen maken en omdat die mediator er was afstandelijker in staat het makkelijker zal gaan?
Moeder van andere zoon heeft een hekel aan mij en ik ga ook niet graag met haar door 1 deur. Zij heeft er nooit echt problemen mee gehad. Zoontje wou al niet meer in de tijd dat ex en ik nog samen waren. We hadden veel meer ruimte enzo maar hij kwam uiteindelijk voor papa die eigenlijk geen oog voor hem had. Hij vind het wel leuk als zoon komt. Hij is tenslotte zijn tijd toch al kwijt ivm andere zoon. Ik heb toenstraks weer contact gehad met ex hierover. Hij is dit weekend weg geweest maar ook daar ging hij naast zoon liggen tot hij sliep, want anders wilt hij niet slapen. En als je dat 1x bij zoon doet dan vraagt hij elke avond hetzelfde. Dan is het net alsof je een jarenlange gewoonte moet afleren. Maar dat had hij nog niet echt door. Ik heb hem aangesproken op de bedtijden en hij zegt hem voortaan eerder naar bed te doen en dan met andere zoon in de keuken te gaan spelen totdat zoon slaapt. Ik ben benieuwd want helaas gaat dat niet makkelijk bij hem, doorzettingsvermogen is zeer vereist. Hij woont overigens echt op een kamer he. Dus woon en slaapkamer in 1, gezamelijke douche en gezamelijke keuken. Bedje van zoon staat in het midden van de kamer met een plaat tegen de zijkant. Hij slaapt daar in een campingbedje. Door die plaat kan hij liggend niet naar de bank en tv kijken. Maar hij is dus ook gewend daar om met tv aan te slapen op de achtergrond en hier is het echt stil in huis. Dat kan ook nog een punt zijn voor hem. Zoon moet eigenlijk veel dingen dagelijks hetzelfde doen wilt het soepel verlopen. Ik wacht dit nog maar even af. Al verwacht ik er geen verschil in omdat ik zowiezo al niet verwacht dat ex dit vol gaat houden. En als dit niet lukt ga ik hem voorleggen om de weekenden te verkorten.
Nou ik wou dat hij er verdriet van zou hebben. Hij wilt hem nog geen uur extra zien. Hij heeft altijd die kans gehad en heb het meerdere malen voorgesteld, hij mocht ook meer omgang maar dat wilt hij niet. En ja, leuk maken dmv lekker eten is leuk, tenzij je kind er gezondheidsklachten van krijg. Zoon zit een week verstopt als hij bijv wit brood eet. Ook heeft hij veel last van maagzuur en te vet eten werkt dit alleen maar in de hand. En hoewel het nu nog niet heel erg van toepassing zal zijn zal zoon van zijn vader een erfelijk te hoog cholestorol geerfd hebben (ex zit al jaren op dodelijk niveau) en ik vind het dus uitermate belangrijk dat zoon leert dat hij gezond eten krijgt. En dan kijk ik echt niet naar een patatje hoor, maar als hij daar dagelijks van sochtends vroeg tot savonds laat alleen ongezond eet baart mij dit zorgen en in dit geval zou het hem ook zorgen moeten baren. Maar vooralsnog vind ik de 1e 2 punten dermate belangrijk dat hij echt op de voeding moet letten. Overigens is het slechte eten voor ex niet iets wat hij speciaal voor de kinderen doet omdat de kinderen het zo lekker vinden. Hij is altijd te lui geweest om te koken. Zolang ik hem al ken. Ik weet wel dat hij de kinderen niets kwaads zou doen, maar in dit geval weigert hij mee te gaan in de problemen die ontstaan door het verschil in opvoeden. En hij weigert mee te gaan in de voedingsvoorschriften die opgelegd zijn door de kinderarts. Ik ben echt heel erg voor geregelde omgang met vaders hoor. En ik weet uit mijn omgeving dat de meeste vaders dat ook gewoon graag willen. Helaas treft zoontje het wat dat betreft niet.
Hoi TS, Hier hetzelfde verhaal. Zoon met gewichtsproblemen (hij was, op het gevaarlijke af, te licht), dus voeding zo vreselijk belangrijk. En medicijnen die kreeg ik gewoon weer mee terug. Zelfs school klaagde dat hij op ma en di zo druk en onhandelbaar was als hij pappa was geweest. En zelfs dochter was in zichzelf terug getrokken als ze thuis kwam. Zijn huis was echt heel erg vies en de kinderen liepen de hele dag in hun ondergoed. Ik kwam erachter dat hij ze speciaal aankleedde als hij ze naar huis bracht. Ik heb uiteindelijk een hele lange brief geschreven met mijn gevoelens en hoe ik alles ervaarde en zag. Samen met mijn nieuwe vriend hebben we die brief toen nagelezen en zijn we zo geschrokken dat ik de brief heb aangepast en heb aangegeven dat hij een half jaar de tijd had om alles in orde te maken. Tot die tijd trok ik de bezoekregeling in. Die bij ons door een rechter is vast gelegd overigens, dus in principe kon hij de kinderen gewoon opeisen. Ik heb trouwens wel alleen gezag. Die brief is inmiddels 4 jaar geleden en hij heeft nooit gereageerd. Hij ziet de kinderen alleen nog op hun verjaardag, want dan komt hij met zijn moeder mee (waar we overigens wel een hele goede band mee hebben). De kinderen hebben meer stabiliteit en zijn duidelijker rustiger. Ook hun gezondheid is vooruit gegaan. Het is heel erg sneu, maar op dat ene weekend in de 2 weken keek hij verder toch al niet naar ze om. Mijn huidige vriend is hun vader in de werkelijke betekenis van het woord. En mijn ex is de pappa die hele grote cadeau's meeneemt als ze jarig zijn. (Waar ze vervolgens met mijn huidige vriend mee spelen). Zelfs mijn ex-schoonmoeder heeft meerdere malen gezegd dat het zijn eigen schuld is. En dat hij zijn kans heeft gehad.
Heftig, Dat is zo geen stap die ik wil zetten. Maar soms ben ik er bang voor dat het uiteindelijk zover komt. Aankomend weekend gaat hij weer naar zijn vader. Zijn vader krijgt van mij de opdracht mee om te laten weten als hij slaapt en hoe dat gegaan is. Gelukkig is ex wel heel eerlijk, maar ziet zijn eigen fouten (of eigenlijk problemen) niet in. Hij ziet ook de ernst niet van de situatie. Ik heb hem wederom gevraagd naar woningkansen, maar hij zegt dat hij teveel alimentatie moet betalen om ooit een normale woning te kunnen krijgen. Ik weet dat de alimentatie berekend is op de woonlasten van een normale woning van rond de 500 excl gwl. Hij zit nu goedkoper en incl gwl. Maar hij geeft gewoon ontzettend veel geld uit aan niet willen koken, veeeeel bier en andere onzin. Hij kan er ook voor kiezen om in de nabije omgeving te gaan wonen als hij goedkoper wilt. Hij heeft een auto. Hij zit inmiddels ruim 2 jaar op een kamer en om het weekend dus met zn 3en. En er is volgens hem dus geen zicht op een andere woning. Ik vind persoonlijk dat hij het naar zijn kinderen verplicht is om tenminste alles eraan te doen om een normale woning te krijgen. Ik ben benieuwd hoe het dit weekend gaat.
Ik heb ook contact gehad met het juridisch loket en die zeiden dat het hulpzaam zal zijn om naar een mediator te gaan. En daar nieuwe afspraken te maken. Ik ga ex dit voorleggen, maar ik verwacht dat hij hier niet in mee wilt werken ivm de kosten. En al helemaal niet als hij er dan achter komt dat de kosten voor mij lager zijn dan voor hem omdat het inkomensafhankelijk is.