precies.. @collo003 het kindje in je link is toch wel een ander verhaal vind ik, met een dik pak sneeuw zonder een ouder of volwassene erbij. hier was gewoon een vader bij, zijn taak en niet de mijne, daarnaast is het hier niet -10..
Ik zou me met zoiets echt niet bemoeien. Hij mishandelt haar niet ofzo? Denk inderdaad dat het zo is gegaan zoals al beschreven, groot drama maken om de kleren. Ik had in zo'n geval hetzelfde gedaan, dan voelt ze maar hoe koud het is.
Lekker makkelijk om te zeggen dat ze dan maar niet naar buiten mogen gaan. Soms moet je toch wel weg (stel dat je een van de kinderen van school moet halen oid). Je kind alleen thuis laten mag wettelijk gezien overigens ook niet.
Nee, ik zou er niks van zeggen. zondagmiddag was ik in de speeltuin,beschut, zonnetje scheen. liep er een kindje(ongeveer 1,5 /2 jr) met een heel dik winterpak aan. incl sjaal en muts. het was echt niet koud.
Dit dus. Eva heeft het niet snel koud en heeft nu vaak korte mouwen aan, als enige in de klas . Prima hoor, als ze het toch koud heeft hoor ik het wel. Ook vaak korte mouwen en een dunne winterjas. Zo koud is het nu toch niet.
Ik had er ook niets van gezegd. Ik zou het zelf ook vervelend vinden als wildvreemde mensen zich ongevraagd met mijn opvoeding zouden bemoeien. Het ligt er wel aan hoe oud het kind is en wat de situatie is. Zoals anderen al zeiden, je weet niet wat er aan vooraf is gegaan en het kind was 6. Ik denk dat ze zelf geen jas aan wou en haar vader haar op de blaren liet zitten. Mishandeling zijn hele andere zaken, daar zou ik (denk ik) wel wat van zeggen (als ik op dat moment niet te schijterig ben, dat moet ik helaas eerlijk toegeven).
Ik zou er ook denk ik niet direct iets van zeggen, maar omdat het me toch niet lekker had gezeten, had ik als de situatie het toe had gelaten aan het meisje zelf gevraagd of wellicht de vader ''heeft uw dochter het niet koud zonder jasje"? Of iets in de trant van: heeft ze de zomer al in de bol? Ik ben het ook wel gedeeltelijk eens met collo003. Tegenwoordig durven mensen minder vaak iets te zeggen, maar dit komt ook door de reactie die erop volgt. Je hebt zo ruzie met iemand en sta je te bekvechten. Soms kies ik er dan ook voor om mijn mond te houden. Maar ligt wel aan de situatie natuurlijk. Wordt er iemand of iemand anders door beschadigd dan zeg ik er wel wat van. Dus in geval had ik geprobeerd om de situatie zo te maken om er toch iets op de zeggen. Het zou me later niet lekker zitten.
Klopt, jammer genoeg is dat echt zo... Mijn dochter werd eens omver geduwd door een grote loslopende hond en raakte in paniek (in een gebied waar het aangelijnd had moeten zijn) en toen ik daar wat van zei, kreeg ik ook nog eens een grote mond en had ik maar mijn kind moeten leren om niet bang voor honden te zijn (??, ja dat gaat erg makkelijk bij een 2-jarige...). Sindsdien durf ik ook niet meer altijd zomaar iets te zeggen.
Ik zou het er het mijne van denken maar verder niks zeggen. Misschien als het kindje toevallig langs me zou lopen op een leuke/luchtige manier iets zeggen van brr jij moet het toch koud hebben, heb je geen jasje bij je (of iets in die trant).
Nee ik zou er niks van zeggen. En eerlijk...het kind gaat er niet dood van als ze het een beetje koud heeft. Op zwemles staan kinderen ook te rillen langs de kant als ze 1,5 uur moeten zwemmen in koud water.
Kan nog warmer hoor, in de dierentuin kwam ik een kindje tegen in de buggy, dikke jas aan sjaal om wanten aan muts op fleecedekentje en voetenzak. Oke het kindje zat stil maar zo koud was het niet.
Zou het om bv zware mishandeling gaan dan zou ik het met je eens zijn maar in dit geval is het waarschijnlijk een kwestie van een verschillende manier van opvoeden. Denk niet dat het aan jou is om te bepalen of de opvoeding van een andere wel of niet klopt. Ik zou het iig niet in mijn hoofd halen om iemand daar op aan te spreken. Verder heb ik juist hele andere ervaringen dan jij. Ik zie nog steeds overal mensen voor elkaar opkomen wanneer dit nodig is, heb juist een boel mooie voorbeelden. Vind je post ook zwaar overdreven.
Nee ik zou er ook niets van zeggen. Waarschijnlijk wilde dat meisje gewoon zelf die kleren aan, en papa's zijn dan meestal wat nuchterder dan mama's .
Ik zou via het meisje gepeild hebben of ze het koud had en waarom ze geen jas aan had. Mocht het dan zijn dat dit buiten haar schuld om was, dan zou ik het wellicht toch even aangeven bij vaders. Niet om te generaliseren, maar sommige vaders weten gewoon niet precies wat ze hun kind moeten aangeven als ze iets gaan ondernemen, dus wellicht had vader er niet eens aan gedacht om zijn dochter wat dikker aan te kleden. Ik vind het soms wel de makkelijkste weg als mensen niets zeggen of elkaar niet durven aanspreken. Ik weeg de situatie van tevoren wel af, maar probeer mijn ogen niet voor alles te sluiten.
Inderdaad, ja het meisje zou het ongetwijfeld koud hebben gehad maar ze is niet in levensgevaar ofzo. Als ik bij mijn eigen dochter naga dan zal mw misschien wel een enorme stampei hebben gemaakt omdat ze perse in de verkleedjurk naar de speeltuin heen wilde. En soms maak ik ook de keuze om ze dan die dingen (zoals je krijgt het dan ontzettend koud) zelf te laten ontdekken.
Ik had er niks van gezegd..maar mijn kind was zo niet naar buiten gegaan. Ik ben de ouder en als ik een jas nodig vind gaat er een jas aan. Desnoods trek ik hem aan maar hij gaat aan. Zie op het schoolplein genoeg kinderen die de jas uittrekken en ouders dir er bij staan te kijken..hier wordt de jas gewoon aangehouden...en ja daar is ze het niet altijd mee eens..jammer dan.
Eva heeft het snel warm en als ze haar jas dan uit wil, vind ik het prima. Als ze het koud heeft wil ze vanzelf haar jas weer aan. Ze is 6, geen eigenwijze peuter van 2.