Hoi Dames Wat een spannend besluit hebben wij genomen. Wij gaan toch proberen of we een tweede kindje kunnen krijgen. Onze zoon is inmiddels 2 jaar en we hebben altijd geroepen dat we het bij 1 zouden laten. Dit omdat ik ondertussen 39 jaar ben. Door omstandigheden was eerder een kindje krijgen niet mogelijk. We hebben onszelf wel beperkt de tijd gegeven. December 2014 stoppen we sowieso met 'proberen' maar waarschijnlijk al eerder als ik 40 word. Dat is wel echt zo'n psychologische grens voor mij. Zou er graag met andere dames die ongeveer dezelfde leeftijd hebben erover hebben omdat een zwangerschap op latere leeftijd voor mijn gevoel toch iets minder onbevangen is. De kans is al veel kleiner, kans op miskraam veel groter, wat ga je laten testen enz. De 1e keer was ik met 3 maanden zwanger, dat werd een miskraam, daarna gelijk weer zwanger van onze zoon. Dus heb goede hoop dat het snel raak is, al zegt dat niks dat besef ik me ook heel erg goed. Gelukkig hebben we een prachtgezinnetje nu. Een tweede kindje is heel welkom maar het voelt niet als incompleet nu dat scheelt wel.
Spannend Anjou. Wij hebben 3 jaar geprobeerd om nog een derde kindje te krijgen. Omdat we al twee kinderen hebben zonder medische hulp, wilde ik ook geen hulp bij een eventuele 3e. In april word ik 38 en vond, vooral manlief, het beter om te stoppen met "proberen". Hoewel ik erg blij ben met onze twee gezonde kinderen, vind ik het erg jammer dat we geen derde gaan krijgen. Het ene moment heb ik er vrede mee, en het andere moment ben ik erg verdrietig. Natuurlijk snap ik de redenen van ml. Onze oudste is bijna 12 en gaat na de zomervakantie naar het voortgezet onderwijs. Onze jongste is bijna 8. Het leeftijdsverschil is dan wel erg groot. Ook zijn ze nu aardig zelfstandig. Met een baby begin je weer van voren af aan. Manlief heeft de verwijzing voor een vasectomie klaar liggen, maar gaat nog steeds geen afspraak maken. tot die tijd doen we het nog steeds "onveilig". Ik hoop stiekem dat er nog ééntje tussendoor kruipt of dat hij toch nog een jaartje wil proberen... Ik hoop voor jou dat je snel zwanger mag zijn.
Ha dames. Wat leuk om wat te lezen van jullie. Ja herken dat hijg gevoel wel hoor. Nu niet zo want we zijn immers gezegend met zo'n mooi wondertje. Maar toen wij begonnen was ik 36 en werd toen in aug. 37. En toen voelde ik dat wel heel erg sterk. We hadden toen we van te voren afgesproken hoever we zouden gaan qua medisch handelen. En nu afgesproken geen medisch handelen. Het moet natuurlijk gaan en anders niet. bibaboe: dat moment van 'moeten' stoppen dat lijkt me ook heel lastig. Maar ik heb altijd geroepen geen 40 en zwangere buik dus denk nu (nog heel logisch) dat ik na aug als ik 40 word dat makkelijker kan nemen. Voor mijn gevoel hebben we het dan ook geprobeerd en is het niet gelukt. Niet dat ik verantwoording hoef af te leggen naar onze zoon later, maar toch vind het dat fijn om te kunnen doen zeg maar. Maar goed vooralsnog staan we er positief in dat het gaat lukken, dat moet ook wel anders begin je er niet aan toch? Was het bij jullie bij de eerste snel raak? Hier nu 12-08 met de pil gestopt en wachten op eerste Ongi dan weet je wat meer qua cyclus én of hij weer op gang komt
Eerste was op mijn 22e en bij de tweede was ik 28. Bij beide vrij snel zwanger maar natuurlijk jaren jonger dan nu. Ik sta er wel positief in nu hoor, hoop dat het snel lukt. Het is nu nog spannender dan toen lijkt het.
Hier nog een oudje. Ik was 38 toen ons zoontje geboren werd. Had graag eerder kinderen gewild, maar kwam mijn man pas op latere leeftijd tegen. Ik was gelijk in ronde 2 al zwanger. Toen ons zoontje ruim een jaar was, zijn we voor een tweede gegaan, waar ik in ronde 4 van zwanger raakte. Helaas eindigde dit in een miskraam. We zijn toen nog vol goede moed verder gegaan, maar toen we na een jaar nog met lege handen stonden, zijn we naar het zkh gegaan om eens alles na te laten kijken. Daar bleek niets mis te zijn met ons, maar werd ons wel de hulp in de vorm van ivf aangeboden. Eerder hadden we altijd gezegd dat we nooit zover zouden gaan, maar toen we daar waren en al een jaar 'bezig' waren zonder resultaat, klonk dat als muziek in de oren. Uiteindelijk hebben we 3 ivf-pogingen gehad en ben ik vlak voor de 4e poging alsnog spontaan zwanger geraakt. Dat was voor ons een welkome verrassing, omdat na 3 ivf-pogingen ik toch voorzichtig wel eens bang was dat we onze kinderwens voor een tweede los moesten gaan laten (en niet wist hoe ik dat toch moest doen). Inmiddels ben ik 42 en hoop ik over een kleine 3 wkn alsnog ons tweede wondertje in mijn armen te mogen sluiten.
Vandaag is een goede kennis bevallen van haar 3e kindje. Ze is net 41 geworden. Begin nu toch wel heel erg te twijfelen aan de beslissing die we genomen hebben om te stoppen met proberen zwanger te worden. Ik vind het zo moeilijk om zo'n kleintje te zien en de wetenschap dat wij dat niet meer gaan beleven omdat (vooral ml) mij te oud vind... Ik word volgende maand 38. Wat zeggen jullie? Nog proberen tot eind van dit jaar? Ik denk dat ml nog wel te overtuigen is....
@Bibaboe: dat is een keuze die jullie alleen kunnen maken. Wij hadden de harde grens zelfs van 43 jaar voor ons gesteld, omdat dat de leeftijd is waarop alle medische hulp eindigt (en dat leek dan voor ons ook gelijk een goed 'eindpunt' om te stoppen). Ik was er zelf nl. nog helemaal niet aan toe om aan stoppen te denken. Maar kan me voorstellen dat dat omslagpunt voor anderen op een jongere leeftijd al ligt. Mijn motto is altijd geweest dat ik er later in ieder geval geen spijt van moest krijgen dat ik te vroeg heb opgegeven of er niet alles aan geprobeerd had. 38 jaar klinkt mij nog steeds als jong in de oren met nog steeds een goede kans om zwanger te worden. Dus ja, als ik nog zo piep was, had ik het wel geweten. Succes met je man overtuigen!
Ik kan qua leeftijd niet mee kletsen ( ben 30) maar wil je wel veel succes wensen. Wij hopen op een derde en die weg verloopt niet makkelijk, dus ik begrijp je spanning zeker! Suc6!!
Hier een iets andere situatie. Mijn vriend is 39 en ik ben 28. We hebben het er in het najaar over gehad en hij zei dat hij geen jaren meer wilde wachten ivm zijn leeftijd. Nu ben ik 'per ongeluk' zwanger en hij is dolblij. Met zijn ex wilde hij kinderen, maar zij bleek in de overgang. Dus voor hem is het nu echt fantastisch. Ik maak me soms wel zorgen. Hij heeft diabetes type 1 en maak me soms wel zorgen om de toekomst. Straks blijf ik alleen over enzo. Maarja, dat zien we dan wel. Ik hou van hem.
Wij hebben geen harde grens maar ik denk ook een jaar of 40. Je weet niet hoe het gaat hè? Misschien verleg je tegen die tijd je grens ook weer. Ligt aan hoe je het zelf voelt. Hier ongesteld geworden dus op naar de derde ronde.
Ik ben ook 39. Vorig jaar juni een missed abortion gehad en helaas nog niet weer zwanger. We hebben al wel twee kinderen. Inmiddels ben ik bij de gyn aanbeland omdat ik een week na mijn eisprong alweer ongesteld word. Ik had als leeftijdsgrens 38, maar dat ga ik niet meer redden Denk stoppen bij 40.
Hier duurde de eerste ook 2,5 jaar. Wel de MMM in gegaan maar spontaan zwanger geworden. Ik heb het gevoel dat het nu ook lang gaat duren en heb ook 40 als maximale grens. Wij gaan ook niet meer de MMM in hebben we besloten. Lastige keuzes vind ik, de vruchtbaarheid wordt er niet beter op maar sjeez, wat wil ik graag een tweede wondertje!
@Sneeuwmees Wat gaaf dan toch spontaan zwanger. Het echt aftellen is nu dus begonnen. De zwangerschschap goed gegaan? @Bibaboe Moeilijk maar die beslissing is echt alleen door jullie te nemen. Ik vind 38 nog niet te oud. Ik was 37 werd 38 met mijn eerste kindje. @mellowYellow. Jammer........ op naar de volgende ronde inderdaad maar het is altijd wel even balen toch? @2schatten Welkom! Hebben ze een idee hoe dat komt? Zo snel weer ongesteld? Hier op het wachtbankje zeg maar. Tenminste als mijn cyclus weer op gang komt. Beetje dubbel gevoel. Aan de ene kant word ik net zo lief nu ongesteld dan weet ik dat de boel het doet zeg maar.
Natuurlijk is een beslissing alleen door ons zelf te nemen. De beslissing om te stoppen is niet een beslissing geweest waar ik met zowel hart als hoofd achter stond. Het ene moment denk je "ach het is ook goed zo", waarop ik het volgende moment gewoon 'ziek' van verlangen naar een derde kan zijn. Zoals gezegd heeft een goede kennis vorige week een derde gekregen op haar 41e. En dat heeft bij mij toch wel het een en ander los gemaakt aan twijfels en emoties. Vanochtend met manlief een gesprek gehad. En we hebben besloten om toch nog een jaartje door te gaan met proberen. Hij riep dat het dan wel voor m'n 40e geboren moest zijn Dus we gaan nog door met proberen tot juni 2015. Ik grapte nog dat het er dan nog wel twee konden zijn. Als ik deze maand zwanger zou zijn dan zou ik in December bevallen. Nou, dan kan ik voor juni 2015 misschien nog wel een keer zwanger zijn Maar dat vond hij iets minder grappig hahaha... Dus wij gaan er nog weer voor! Gelijk maar even gezellig gemaakt, want mijn ei is ergens tussen vandaag en woensdag. Oeiiii, ik ben zó blij!!! Mijn dag kan niet meer stuk!