Hallo allemaal, Ik ben sinds gisteren een beetje besluiteloos... Ik ben 36 weken zwanger van ons 2e kindje. Ons meisje is nu 16 maanden. Mijn eerste bevalling; 'S nachts om 02:30 werd ik wakker met weeën. Om 5:30 kwam de vk en had ik al ruim 5 cm; dus op naar het zkh! Eenmaal in het zkh had ik om 7:30 al ruim 8 cm. Ik dacht nog; eitje! Ik had namelijk geen helse pijnen oid. Echter voelde de vk ineens iets vreemds; de navelstreng was uitgezakt. Dit houdt in dat de navelstreng geboren was voordat ons kindje er was, het is dus niet zo dat de navelstreng om het nekje zat maar klem zat tussen mijn bekken en haar hoofd. Toen ging het allemaal heel snel, ik ging onder algehele narcose omdat er geen tijd was voor een ruggeprik en is ze gehaald met een spoedkeizersnede. Anderhalf uur later ontwaakte ik en kreeg ik een mooi aangekleed, schoon meisje op mijn borst dat honger had. Echter kwam de bv totaal niet op gang door het hele gebeuren. Het ergste van het verhaal vind ik de binding met mijn kindje. Ik heb zoveel gemist en mijn man mocht ook niet bij de ks zijn vanwege de narcose. Hij heeft dus anderhalf uur met ons meisje gezeten in afwachting van mij. Al met al best traumatisch voor een nieuwbakken mama. Ik heb hier nog steeds ontzettend veel verdriet van en droom van een 'vies' huilend kindje op mijn buik. Nu ik dus weer zwanger ben en dus vanaf 36 weken naar de gyn moest kreeg ik gisteren de keuze van de gyn of ik natuurlijk wil bevallen of via een geplande ks. Ik had nooit verwacht dat ik die keuze zou krijgen en was eigenlijk ingesteld op een natuurlijke bevalling. Echter is door een goed gesprek met de gyn het wat gaan rommelen in mijn hoofd. Ik ben erg bang voor noodscenario's. Ik wens niemand een ks onder algehele narcose toe en weet dus wat dit psychisch met mij gedaan heeft. Onbewust en gedeeltelijk bewust ben ik dus bang voor herhaling. Kies ik voor de 'veilige' weg en dus voor een geplande ks waarbij ik natuurlijk eisen heb als het zien geboren worden van mijn kindje, het gelijk op de borst krijgen ervan en dus gelijk aan kunnen leggen. Of kies ik voor een bevalling waarbij ik niet weet wat te verwachten en er (al is het een klein) risico is op iets soortgelijks waar ik dus extreem bang voor ben. Zijn er mensen hier die zoiets hebben meegemaakt en mij wellicht kunnen onderbouwen waarom te kiezen voor het een of juist het ander....
Ik heb een spoedsectio, weliswaar met ruggeprik, en geplande natuurlijke ks gehad. Ik heb "gekozen" voor een geplande ks omdat er bij mij kans was op scheuren van het litteken en dan een spoedsectio. Dat wilde ik niet. Bij mij was de kans erg groot (weinig tijd ertussen). Maar vergeet niet dat een tweede sectio zwaarder is in de zin van het herstel. Je hebt al een kleintje rondlopen dus herstel duurt langer. Bij mijn eerste sectio was mijn vriend ook weg met de kleine en zag ik hem pas toen ik terugkwam op de kamer (na 2-3 uur dus pas). Vond ik heel erg maar ik heb het niet zo erg als jou ervaren. Bij de natuurlijke geplande sectio, moest dochter mee met kinderarts en duurde het toch wel een half uur voordat ze bij me kwam omdat ze blijkbaar erg goed werd gecontroleerd. Het fijnste eraan vond ik dat ze met me mee mocht naar de recovery, daar lig je toch echt maar te liggen. Op de ok lag ze ook lekker bij me, maar daar zijn ze toch nog echt met je bezig. Ik vind het in jouw situatie lastig. Want je hebt toch wel een trauma opgelopen. Is het een idee om met de gyn goede afspraken te maken? Dat als het dreigt "mis" te gaan dan niet te lang doorgaan maar meteen een ks? Zodat je die met ruggeprik kunt doen? Mocht je dan een ks nodig hebben dan ben je er iig bij.
Kan me voorstellen dat het traumatisch is voor je om onder algehele narcose te moeten bevallen en je kindje zolang niet te kunnen zien, vasthouden of aanleggen. Persoonlijk zou ik kiezen voor de veilige weg, maar dat is gebaseerd op mijn eigen ervaring. Ik zou me ook voor kunnen stellen dat je liever 'gewoon' bevalt. Zou je niet al tijdens de weeën een ruggenprik kunnen krijgen zodat wanneer het weer 'mis' dreigt te gaan, je zo op de ok ligt en niet onder algehele narcose hoeft? Op deze manier heb je een mooie middenweg, mocht het goed gaan dan kan je gewoon bevallen, dreigt het mis te gaan dan kan je in ieder geval de geboorte van je kindje meemaken. Ik zou sowieso dan wel voor beide scenario's een bevalplan maken en bespreken met je gyn.
Goede tip. Ik zat idd te denken, geen idee of het kan; Een ruggeprik tijdens weeen als pijnbestrijding; is toch met zo'n slangetje in je rug? Mocht er dan idd iets zijn dat ze de dosis verhogen en een ks kunnen doen? Is dat dezelfde 'prik'? Ik heb tijdens de weeen van mn 1e geen pijnstilling nodig gehad dus geen ervaring mee...
Ik had een spoedsectio en hier ging het via hetzelfde slangetje. Maar volgens mij kunnen ze hem op 2 manieren prikken en bij mij lukte het prikken niet en wat ik uit mijn verlag begrijp hebben ze hem toen op een andere manier gezet. Dus je zou inderdaad voor kunnen stellen dat je een ruggenprik krijgt die ook evt voor een is gebruikt kan worden? En je zou kunnen vragen naar een natuurlijke keizersnede dan krijg je je kindje bij je! Ik weet 90% zeker dat de volgende met een geplande keizersnede geboren gaat worden, ook al wil ik graag gelijk een kleintje bij me, mijn bevalling was te traumatisch...
Ja ik had ook een ruggeprik voor de weeen.. en toen er werd besloten voor een spoedks werd in diezelfde ruggeprik iets anders ingespoten zodat alles verdoofd was van onder..
Ik kreeg ook een spoedks na 27 uur weeen.. dit was ook voor mij erg traumatisch, en dat terwijl ik niet eens onder algehele narcose was en mn man er gewoon bij was! Weet je ik had me een voorstelling gemaakt van een bevalling en die liep gewoon totaal anders! Tijdens de spoedks werd mn dochter direct weggehaald, ze huilde niet eens.. en 1 dag erna moest ze na neonatologie omdat ze niet dronk! We lagen dus al samen bijna 1 week in het ziekenhuis en ik.lag op de kraamafdeling en mn dochter dus ergens anders, waar ik alleen heen mocht tijdens voeden. Ik heb dus ooke cht tegen een depressie aangelopen en maanden niet lekker in mn vel gezeten! Het is trouwens niet gelukt omdat ze erg groot was en niet door mn bekken paste.. had ook maar 4 cm ontsluiting Ik wou zoooo graag op de normale manier bevallen!! Dus toen was ik zwanger van de tweede.. bij de 20 weken echo was hij al groot en bij 32 weken nog groter! De gyn zei zeg het maar aan jou de keus? Ik vroeg wat mn kansen waren en hij zei ik geef je eg weinig kans dat je ooit op de normale manier zult bevallen.. en dus hebben we besloten voor een geplande ks, mits ik mag meekijken enz.. gewoon ik was zooo bang voor herhaling bij de eerste en nu wist ik alles, de datum, hoe het ging verlopen enz.. was zo relax ook! Leefde er helemaal nasrtoe en was alleen maar bang dat het eerder zou gebeuren hihi Nou op de geplande dag is hij geboren, we hebben alles kunnen zien en het was zoooo prachtig! Heb wel veel pijn gehad erna maar had het echt niet anders gewild! Dit was echt mijn droom bevalling!!
Mijn bevalling was ook niet wat ik er van had verwacht Had zo graag in het geboortecentrum willen bevallen en daarna weer lekker naar huis zo'n 3 uur later. helaas dat werd hem niet Gel, infuus en spoedkeizersnee met ruggeprik Ik vond het ook traumatisch dat de baby maar even bij mij was. En het gevoel dat ik de controle over mijn bevalling kwijt was. Geheel in handen van hopelijk goede artsen. Mijn borstvoeding is even op gang gekomen maar was totaal niet genoeg om aan de baby zijn behoefte te voldoen. En ik wilde het heel graag ze hebben de baby pas 6 uur later aangelegd en dat werkt niet. Ik ga bij een volgende ook voor een geplande. Meer omdat waarschijnlijk mijn bekken te smal zijn maar de angst zit er bij mij ook in. Dat ik wel gewoon moet bevallen en alles weer meemaak.
ik zeg geplande kzs! 1e na 22uren spoedsectio, 2e normaal geprobeerd(ingeleid) maar na een hele dag en 10cm ontsluiting! ging het niet goed met zoontje sus alsnog spoedsectio en wat bleek,litteken gescheurd,net optijd erbij
Het is wat he, die bevalling... Terwijl het zo mooi kan zijn! Jeetje Diaan, litteken gescheurd; heb je daar zelf veel pijn van gehad? Dat lijkt me echt een nachtmerrie.... En Emma, idd na 6 uur is het niet echt meer geweldig... Heb maandag nog een echo en dinsdag weer controle bij de gyn; ga zeker nog heel goed nadenken maar wat een rot keuze zeg. Een keuze tussen gevoel en verstand... 😔
Mijn tip: Maak een bevallingsplan met de gyn. Ik lees dit soort verhalen regelmatig en geef deze tip altijd, omdat het mij uitstekend is bevallen Onze oudste is a 72 uur weeën uiteindelijk ook met een spoedkeizersnee geboren. Welliswaar met een ruggenprik (die werd gewoon doorgespoten en kreeg sterker vloeistof) maar vanwege de slechte start van onze dochter en uitputting bij mij, heb ik haar ook pas 4 uren naar haar geboorte gezien. Toen was ze al gevoed, gewassen en aangekleed. Door deze traumatische bevalling, wilde ik het bij nummer 2 totaal anders. Samen met de gyn zijn we om de tafel gaan zitten en hebben we het volgende afgesproken: - we gaan in eerste instantie voor een vaginale bevalling - als er ook maar sprake is van een medische handeling (uitgezonderd het toedienen van pijnstilling en wee-opwekkers) dan stoppen we de vaginale bevalling en gaan we over op een keizersnee. Tweede bevalling is uiteindelijk ook uitgelopen op een keizersnee, maar vanwege de afspraken was dit heel rustig en kalm. Er was geen haast of spoed bij. Mijn jongste dochter is tijdens de weeën uit mijn bekken gegleden. De vk had toen het geniale plan om mij een ruggenprik te geven, wee-opwekkers te geven en de baby terug te duwen in mijn bekken. In mijn ogen was dat medische handeling en wilde ik stoppen. De gyn gaf mij gelijk en is een OK gaan regelen. Dit duurde al met al een half uur en ondertussen hebben wij even kunnen wennen aan het idee, familie gebeld dat ze konden komen wachten, heb ik me omgekleed, kleertjes klaar gelegd en werd ik in alle euforie naar de OK gereden. Heb mijn dochtertje even kunnen zien en kreeg haar in de uitslaapkamer bij me. Helaas wel aangekleed. Dus dit keer krijg ik een geplande natuurlijke keizersnee, maaaaaaaaar komt er dit keer wel in het plan te staan, dat mocht de kleine om de een of andere reden met de kinderarts mee moeten, ik niet wil dat ze gewassen/aangekleed wordt. Dus maak afspraken, bespreek je angsten en kijk wat er mogelijk is. Mijn ervaring is, dat als ze weten wat je wilt, ze heel ver in je wensen mee kunnen gaan!