Ik ben op zoek naar tips en ervaringen voor straks als de baby geboren wordt. Rond 10 april verwachten we een zusje voor onze eigenwijze en toch wel dwarse peuter van 2,5. En natuurlijk zal ze even moeten wennen dat ze de aandacht moet delen. Waar ik vooral benieuwd naar ben is hoe jullie het in het begin hebben gedaan met creche en het dagritme wat ineens heel anders is. Ik heb sinds vorige week verlof en ze gaat nu gewoon 3 dagen per week weg (oma/creche) zoals ze dat ook deed toen ik werkte. Zo blijft zij in haar ritme en kan ik rustig rommelen en mn rust pakken. Maar als de baby er straks is, zullen we haar tijdelijk thuis houden. Maar hoelang? En merkte jullie dat ze toch snel weer behoefte hadden aan wat 1 op 1 tijd? Hoe losten jullie dat op? En gaven jullie je oudste een kadootje toen de baby kwam, of iets wat zij aan de baby kan geven? Haalden jullie kleine kadootjes in huis voor als ze jaloers wordt omdat de baby zoveel aandacht en kadootjes krijgt of is dat wel goed uit te leggen/op te vangen met deze leeftijd? We betrekken haar nu bij veel dingen en ze is erg bezig met de baby die nu nog bij mama in haar buik zit. We proberen haar voor te bereiden met boekjes, erover praten en ik laat haar filmpjes zien van toen zij net geboren was. Naast dat ze dat erg leuk vindt, hoop ik dat ze ook snapt dat de baby straks niet met haar kan spelen maar dat ze wel kan helpen. De eerste 2 weken zal mn man ook thuis zijn dus kunnen we het eea wel verdelen en ik hoop dat de klik er zal zijn tussen haar en de kraamhulp zodat ze zich daar ook betrokken bij voelt. En misschien maak ik me teveel zorgen nu om haar en loopt het allemaal vanzelf maar ben wel benieuwd naar jullie verhalen hoe het ging
Ik heb zoiets van, het loopt allemaal vanzelf wel eigenlijk. En het liep ook allemaal vanzelf. Toen ik met verlof ging is mijn dochter ook gewoon naar het kinderdagverblijf blijven gaan (1 dag per week) naar oma ging ze ook nog wel, maar wisselend, geen vaste dag. Toen haar zusje geboren wordt ging ze hier eigenlijk heel goed mee om. Ze wilde haar nog niet vast houden of kusjes geven dus dat soort dingen heb ik niet afgedwongen. Jaloers was ze totaal niet. Toen ze geboren was heb ik haar ook gewoon naar het kinderdagverblijf laten gaan, juist zodat zij gewoon lekker haar eigen ritme volgt. En ik toch ook gewoon de een op een aandacht met de baby had. In de kraamweek ging ze lekker naar buiten met papa of oma, en bij de verzorging mocht ze kijken/helpen als ze daar zin in had. Papa heeft na de geboorte samen met haar in de stad een kadootje gekocht voor de baby en haar zelf. Maar verder ging ze ook daar heel relaxed mee om. Ze kreeg niet eens mee dat alle visite voor de baby kwam of dat alleen zij kadootjes kreeg. Ze vond het wel gezellig al die mensen over de vloer haha! Ik vond het allemaal echt meevallen, en vond het juist een hele leuke tijd!
Dochter was bijna 2 toen ze grote zus werd. Ze heeft een pop gekregen van haar broertje zodat ze d'r eigen baby had. Heeft ze niet erg veel naar omgekeken trouwens. Ze was meteen heel betrokken, speentje geven, op schoot, kusjes geven, helpen met in badje doen, kleertjes uitzoeken, etc. Zoontje is op zaterdag geboren, dochter ging op maandag weer naar het kdv, om haar gewoon haar eigen ding te laten doen en ik vond het ook wel prettig. In het begin moest de baby wel steeds naar mama,of oma, zodat zij aandacht kon krijgen maar dat was snel over. Echt jaloers is ze nooit geweest. Zolang ze maar betrokken werd bij de baby. En ik ging bewust ook leuke dingen met haar doen als de baby sliep, of even een op een aandacht van papa of mama.
Mira werd een maandje na de geboorte van Ediz 2 jaar, hier ging alles ook vanzelf.. Ze was gelijk al dol op haar broertje, jaloers is zo nooit geweest en ze was (vooral in het begin) heel voorzichtig met hem. Hem aanraken, vasthouden en kusjes geven vond ze een paar dagen eng, maar daarna wilden ze het juist zelf. Het was voor haar (maar ook voor ons) alsof hij er altijd was geweest. Ze is nog steeds helemaal gek op hem en ik vind het leeftijdsverschil van 2 jaar echt ideaal! (Ik ben thuis bij de kids, dus hier geen opvang. Mijn vader en mijn man hebben wel leuke dingen met haar gedaan in de kraamweek (zoals even naar de speeltuin/kinderboerderij) en de kraamhulp had ook veel aandacht voor haar)
Hier is alles ook goed gegaan, mijn zoontje was bijna 3jaar toen zijn broertje geboren werd. Ik zit thuis i.v.m geen werk dus me oudste was steeds om me heen en 2x in de week gaat hij naar de peuterspeelzaal. Alles is goed gegaan ik kon de laatste 4weken van mij zwangerschap niet veel meer vanwegen hoge bloeddruk maar dat pakte me zoontje heel goed op. Toen de jongste is geboren heeft me oudste een kado gekregen eigenlijk van iedreen die opbezoek kwam dus dat vond hij wel heel erg leuk. Hij gaf zelf ze eige kadotjes aan ze broertje. Omdzt ik een nachtje in het ziekenhuis moest blijven is hij de maandag niet naar school geweest maar gezellig bij opa en oma gebleven is ook een feest. (Was op een zondag bevallen) die woensdag erop is hij ook weer gegaan helemaal trots en hij mocht ook uitdelen, op school heeft hij een mooie spuugdoek beklat voor ze broertje. En voor de rest is hij super lief veel kusjes geven en willen vast houden . Heb hem overal bij betrokken, en hij is super gek op ze broertje ondanks dat ik nu nog steeds zo bezig ben met de jongste vind hij dat niet erg, tis namelijk een zorge kindje en heeft nog veel pijn. Hij is nog nooit jarloes geweest. Tis zelfs zo als ze broertje wakker word dat hij er als eerste bij hem wilt zijn haha. gaat allemaal goed komen gaat allemaal vanzelf, gewoon lekker je kleine erbij blijven betrekken als ze dat wilt.
Mijn oudste was bijna 2 toen de jongste was geboren. Ze vond het erg spannend en de eerste dagen natuurlijk ook vreemd. De eerste dag ging ze iedere dag meehuilen als de jongste huilde, dat was wat minder maar ging gelukkig na een dag over. Ik had geen speciale kadootjes ofzo. Ik geloof dat mijn moeder haar toen een babypop heeft gegeven, maar daar heeft ze geen speciale aandacht aan gegeven. Ik liet haar zoveel mogelijk helpen, bijvoorbeeld bij het verschonen een schone luier aangeven, doekjes pakken, daardoor voelde ze zich heel erg 'groot'. Borstvoeding vond ze vooral heel erg interessant. Maar ik moet zeggen dat ze rond die leeftijd nog heel erg lief en meegaand was en ik weet niet of het hetzelfde zou zijn geweest als ze 2,5 jaar was geweest want toen was ze veel dwarser. Het viel mij erg mee in ieder geval: het meest vervelende vond ik nog dat ik zo moe was van de gebroken nachten en dat ik daardoor overdag niet zoveel waard was.
Jullie verhalen klinken in ieder geval goed! *moet me van te voren eigenlijk ook niet zo druk erover maken *
Wij zitten er nu midden in, de oudste is 2,5 en de jongste 3 weken. Ik moet zeggen dat het allemaal vrij makkelijk verloopt. De oudste is totaal niet jaloers (had ik ook niet echt verwacht), hij vindt het ontzettend leuk om een broertje te hebben (verraste me wel, ik dacht dat hij onverschillig zou zijn), hij wil hem de hele dat kusjes geven en met hem kroelen. We laten dat ook zoveel mogelijk toe, dese baby heeft dis wel eens jam of zo in zijn haartjes, maar dat overleeft hij wel . Tijdens de kraamweek heeft papa zich veel met hem bezig gehouden en leuke dingen gedaan, en ook de kraamverzorgster hing erg leuk met hem om. Zowel tijdens mijn verlof als nu hebben we zijn normale weekritme aangehouden, hij gaat altijd 2 dagen in de week naar de oppas (een dag naar opa en oma, en een dag naar mijn zus). Zo blijft alles voor hem een beetje vertrouwd en heb ik de kans ook wat 1 op 1 tijd met de baby door te brengen. Als de baby slaapt besteed ik die tijd heel bewust aan mijn zoontje, we gaan dan samen spelen of boekjes lezen. En ik probeer hem zoveel mogelijk te betrekken bij de verzorging van de baby, zoals luiers aangeven, flesjes vasthouden, op zijn rugje kloppen om een biertje te laten, dat soort dingen. Ter voorbereiding hebben we veel boekjes over dit onderwerp gelezen, er veel over gepraat (op een luchtige positieve manier), en hij heeft bij de prenatal zelf een pakje voor de baby mogen uitzoeken. Hij heeft na de geboorte ook een cadeau gehad en gelukkig neemt de meeste kraamvisite ook wel iets voor de oudste mee. Al met al gaat het prima dus!
Onze oudste is echt een mama's kindje en kan mij enorm claimen. Ik maakte me dus wel wat zorgen over het ineens moeten delen van aandacht. Maar het valt echt enorm mee. We hebben onze zoon wel voorbereid met boekjes. (Aanraders: "Kaatjes en mama's buik" tijdens de zwangerschap en vlak voor en na de geboorte "Kaatje en haar broertje". Daarin wordt verteld dat het niet altijd leuk is om aandacht te delen, maar de baby toch wel lief is en papa en mama ook wel tijd voor Kaatje maken.) Ook hebben we vlak voor de bevalling zijn eigen babyfoto's en filmpjes nog eens bekeken. Verder laat ik soms de baby even huilen (al kost me dat moeite) als ik met de oudste bezig ben en dan benoem ik ook echt "Ja (baby) nu moet je even wachten op (grote broer). Soms moet (baby) even wachten op (grote broer) en soms wacht (grote broer) even op (baby)." Zo maak ik duidelijk dat het twee kanten op werkt. De eerste twee weken hing onze zoon wel erg (nog erger) aan me en reageerde hij zich wat af op papa. We hebben hem tot een bepaalde hoogte daarin laten begaan. Hij mocht lekker vaak met mij op de bank en op bed knuffelen. We hebben hem nooit gepusht om zich met zijn broertje bezig te houden, maar het wel toegestaan als hij het wilde. In bad doen vind hij leuk. (Vooral omdat hij dan met water kan spelen ) Hij geeft vaak een tutje als babybroertje even moppert / huilt. Hij wil hem ook regelmatig op schoot (met hulp) en als we de oudste naar bed brengen, vindt hij het vaak wel fijn als we de baby even bij hem leggen om te knuffelen. En hij vindt het echt geweldig als zijn kleine broertje naar hem lacht. En het leuke is dat de jongste ook echt geïnteresseerd is in zijn grote broer. Hij kijkt vaak zijn kant op en begint meestal wel te lachen en geluidjes te maken zodra hij contact heeft. Dat stimuleert de oudste weer om zijn broertje toch wel regelmatig even opzoekt. Over het algemeen gaat dat echt heel goed. Neemt miet weg dat grote broer al wel een keer heeft geprobeerd of een bal ook op een babyhoofdje kan stuiteren, per ongeluk een keer op zijn armpje heeft gelegen en zelfs een keer met een speelgoed minigolfclubje op zijn hoofd heeft gemept. Het blijft opletten en dan nog gaat er wel eens wat mis. Maar over het algemeen valt het me tot nu toe erg mee. Wel leren hem wel dingen als "klein kan wel op groot maar groot kan niet op klein" (Even demonstreren waarom hij niet op z'n broertje mag zitten door zelf bij hem op schoot te gaan zitten.) 't Zal misschien pas moeilijker worden zodra Nr. 2 gaat kruipen en aan het speelgoed van zoon1 komt. Maar tot dusver is het echt geweldig om ze samen te zien en is de oudste er echt heel lief voor.