Ja idd dat is wel een andere manier. Dit jochie mag echt niks. Ik denk dat ie in zijn leventje nog geen 10 passen achter elkaar heeft gezet. Mag nooit eens lekker rondrennen of zo...Wij wonen vlak bij elkaar en precies tussen ons in is een speeltuintje met een mini glijbaantje een boot en wat wipkippen. Mijn zoon is daar dol op om even te spelen. Lekker even rondrennen, maar dat arme manneke niet. Hij is ook veels te dik. Ik laat altijd iedereen in zijn waarde hoor, ik bemoei me nooit met een ander, maar dit is echt te gek. Hij begint ook al te huilen als er een vlieg voorbij komt, maar dat vind ik niks gek zo. Terwijl onze Tim met 2 pierwormen in zn handjes rondloopt. Ik vind het gewoon zielig. We lopen altijd als het mooi weer is, een stukje met elkaar mee, tot aan het speeltuintje, en dan moet dat ventje huilend toekijken hoe Tim capriolen uithaald op de glijbaan. Ik heb zo vaak er voorzichtig iets van proberen te zeggen, maar dan ontploft ze en begint meteen te roepen dat ik me nergens mee moet bemoeien, dat hij niet vies mag worden, en dat hij kan vallen etc. Dus ga ik maar wat afstand houden.
Ik denk dat er wel verschil tussen zit. Ik ben er echt van overtuigd dat het bij mijn nichtje aan de opvoeding van mijn schoonzus en zwager ligt. Je merkt dat het meisje het gewoon al weet en kijkt al naar mama als ik alleen maar zeg 'doe maar niet'. En ik zeg het expres al op een vriendelijke toon omdat ik niet wil dat ik weer aangekeken wordt als ze begint te huilen.
Mijn nichtje huilt al als je haar aankijkt... En de zin, nee dat mag niet, dat is drama van voor tot achter... Of als mijn broertje met mijn odchtertje speelt als zij het ziet, of als ze een koekje zonder chocolade krijgt of ... echt om ALLES. Morgen komt ze weer (vakantie, moet op haar letten) Wordt weer gezellig
Ik ken ook een stel ouders die dit doen en ik kom er liever niet. Het kind vraagt een kwartier voor het avondeten chips - krijgt nee te horen (wat op zich al een unicum was) en gaat vervolgens tot drie kwartier na het avondeten opnieuw huilen om die ene keer 'nee' die ze ooit eens gehoord heeft in haar leven. Ik word altijd plaatsvervangend boos dan en heb zin om een land te bombarderen. Wanneer mijn ouders nee zeiden, was het ook nee en als je niet ophield met zeuren kreeg je een fiks pak slaag. Dat is niet hoe ik het zelf aan zou pakken - maar dit was wel mijn basisopvoeding. Die bestond uit het woordje nee. Ik kan mij dus ontzettend storen wanneer een kind 'nee' te horen krijgt en het na 2x jengelen toch zijn/haar zin krijgt en van die nee een ja maakt. Ik zou liever op de grond in een hoekje naakt dood liggen gaan voordat ik van een 'nee' een 'ja' maak. Je had als ouder dan net zo goed kunnen zeggen: misschien, laat eerst maar eens zien hoe goed je kunt zeuren! Ik heb als motto: hoe meer je zeurt; hoe definitiever de 'nee' gaat worden. Dus misschien mag mijn kind tzt bij wijze van spreken een keer op de XboX kinect als hij 27 jaar is
Verschrikkelijk. Ik herken dit ook uit mn omgeving en tis zooooo irritant! Maja wat doe je er aan? Niks dus... Ik die zelf niet mee met die aai over de bol opvoeding maar ze moeten het echt zelf weten.
Ik zou me er ook gruwelijk aan irriteren. Maar ik zou er niets van zeggen. Ten eerste heeft het toch geen nut, en ten tweede zijn het hun kinderen en dus ook hun opvoeding.
Nou mijn dochter kan er ook wat van soms. Ze is een temperamentvol kind die zich bv dingen heel erg persoonlijk kan aantrekken waardoor ze of heel boos of heel verdrietig wordt, gedraagt zich ook echt als een ware Drama Queen dan. Velen hier zouden haar waarschijnlijk op die momenten als een verwend nest kunnen bestempelen terwijl dat alles behalve het geval is en zouden mijn manier van opvoeden wellicht ook bekritiseren maar gelukkig laat me dat hartstikke koud Vind het altijd erg bijzonder om te zien hoe bijna iedereen in zulk soort topic een nichtje, neefje, buurjongetje, kennisje, noem maar op, heeft die oh zo ontzettend vervelend is door de opvoeding die ze krijgen. Zie, op een enkeling na, niemand zeggen 'oh herkenbaar, doet mijn kind soms ook'. Vraag me spontaan af of diegenen dan allemaal van die voorbeeldkindjes hebben door de voorbeeldige opvoeding dat ze aan hen geven. Ik heb geloof ik ook nooit gesnapt waarom sommige ouders de behoefte voelen om andere ouders te beoordelen op de opvoeding die zij hun kinderen wensen te geven. Kan me daar persoonlijk zo niet mee bezig houden en gelukkig maar want dat scheelt mij, zo te lezen, een hoop frustraties.
Gruwel; ik kan daar dus echt niet tegen. Sowieso, geldt hier Nee is Nee, tot het daadwerkelijk verdiend is, zoals tijd voor de console, of een extra film. Vallen hoort erbij, gewoon opstaan. Helaas heeft ie dankzij schoonmoeder een periode gehad, dat ie inderdaad om ieder klein dingetje begon te huilen, maar dat feest ging mooi niet door. Dus dat is er gelukkig wel weer vlot uit gegaan. Als de band goed genoeg is, dan zou ik toch eens vragen, wat ze hopen te bereiken met hun aanpak. Want geheid dat als die kinderen eenmaal op school komen, en ze brullen bij ieder dingetje, zijn ze onwijs de pineut. Sommige dingen, horen er nu eenmaal bij, bij opgroeien. Net zoals opstaan na vallen. Zonder tegenslag leer je weinig tot niks.
Lisa is een dramaqueen en huilt ook snel. Ze is ook heel gevoelig, als iemand onverwachts hard schreeuwt, reageert ze daar heel erg op. Maar we troosten haar niet met koetsjie koetsjie koetsjie, maar leggen haar uit dat het best kan dat ze daarvan schrikt, maar dat het nu over is en ze weer verder kan gaan spelen. En als een onbekend iets tegen haar zegt, vindt ze dat soms ook eng. Maar ook dan leggen we uit dat iemand best tegen haar mag praten en ze niet meteen hoeft te huilen dan. Dus ja ik snap je wel. Sommige dingen zitten wel in het karakter van een kind maar je hoeft een kind vervolgens niet helemaal te betuttelen.
Haha, mijn kind is zeker geen voorbeeldkind ofzo hoor Die jankt net zo hard als ze haar zin niet krijgt.. En die jengelt ook wel eens als ze valt volgens eigen zeggen terwijl er niks aan de hand is.. Alleen is hier een nee echt een nee.. En als er niks aan de hand is ga ik al zeker niet troosten
Nee ik zou er uit mezelf niets van zeggen. Als buitenstaander weet je het bijna altijd wel beter en het is niet helemaal eerlijk om een keihard oordeel te vellen over de momentopnames die jij meekrijgt. Mochten ze er zelf een keer over beginnen, kun je altijd voorzichtig iets opperen.
Nee dat hoeft van mij ook niet ze moeten straks naar school daar kunnen ze ook niet janken om niks. S Gillen janken drama koning uithangen dat wil ik niet hebben en ik tolereer het dus ook niet. Hier word ik wel eens aan gekeken als ik mijn kinderen niet opraap als ze flink gevallen zijn. Ik wil juist dat ze zelf opstaan omdat ik dan weet dat het goed is. En ja daarna leg ik uit waarom ze gevallen zijn en dan krijgen ze een knuffel.
ik ken ze ook wel en het kan me niet schelen totdat ze mijn kinderen gaan belemmeren, dan treedt ik op. gisteren ook met voetballen op het schoolplein met 5 peuter jongens. Allemaal rennen achter de bal, 1 hield het niet bij dus hem al steeds de bal toe gespeeld en de jongens atent gemaakt dat ze naar hem moesten spelen (deden ze ook) maar hij bleef constant janken en zn moeder roepen die vervolgens zei dat we maar de bal aan haar zoon moesten geven want het was zielig. Ja daaag, hij houdt het niet bij en dat is jammer maar dat is het spel. We betrekken hem maar hij wi constant de bal, ga lekker wat anders doen dan.
Nee ik zou er niks van zeggen, ze komen zichzelf wel tegen, het is hun pakkie an en niet het mijne. Ik bemoei me liever met mijn eigen kinderen, dan heb ik het al druk zat
Ik zou er ook niets van zeggen, ze zullen misschien in huis wel anders doen. Als er anderen bij zijn doe je volgens mij altijd wat milder/anders dan als je alleen bent met je kinderen. Het huilen/dramagedrag is wel normaal voor deze leeftijd. Je kan je eraan storen, maar dat het aan de opvoeding ligt zou ik niet direct denken. Als ze 6 zijn en nog steeds zo zouden doen zou het irritant worden. Dat soort kinderen kunnen zich volgens mij ook echt niet weerbaar maken op school, dus daar hebben ze alleen zichzelf mee.