Jeetje zeg. Dus als je kind gewoon stront vervelend is moet je meteen hulp inschakelen.... Al die regels tegenwoordig... Alles wordt maar onderzocht en onderzocht en weer een keer onderzocht en vooral met je 2 jarige een discussie gaan voeren... Ik snap niet dat sommige mensen zo slap kunnen optreden. Maar goed. Das mijn mening he. Iedereen moet het zelf weten. Maar echt serieus hulp inschakelen omdat je kind gewoon extreem vervelend is... Alsof dat abnormaal is ofzo? Nee dat gaat mij echt veel en veel te ver!
Nee, niet bij elk vervelend kind hulp in schakelen. Maar wél als je het gevoel hebt jezelf niet onder controle te hebben en bang bent dat je klappen gaat uitdelen omdat je het anders ook niet meer weet (machteloosheid!). (hiermee zeg ik overigens niet dat dat bij jou aan de orde is, laat dat duidelijk zijn!). M.i. is dat een signaal dat het niet echt lekker gaat en een paar goede tips welkom zijn. Maar goed, duidelijk dat meningen kunnen verschillen dus.
Ja is ook zo. Ieder voed op z'n eigen manier op. Maar ik merk wel dat moeders zo onzeker zijn en t lijkt wel of men zn eigen kind niet meer durft op te voeden en je overal maar hulp voor moet vragen want zelf kunnen ze het niet. Vind ik zo jammer want t zou zo veel fijner zijn als je zelfvertrouwen hebt in het opvoeden!
Het is mij in elk geval duidelijk, ik ga niet terug knijpen maar wel wat consequenter optreden. Straks bracht ik hem naar bed en weer precies op hetzelfde punt als alle andere keren in het 'bedritueel' begon hij te knijpen. Dat deel gaan we dus maar eens overslaan en vervangen voor iets anders. Het lijkt wel een gewoonte, mijn man kwam ook naar boven en heeft met zijn zware stem toch wel even duidelijk gemaakt dat het niet goed is om mama te knijpen.. Nou dat hele lijfje strengelde zich om mij heen en hij kroop zowat in mijn sjaal.. Snik, snik maar volgens mij was het wel duidelijk. Daarna ritueel afgemaakt en hij slaapt heerlijk.. Iedereen heeft inderdaad een andere kijk op opvoeden maar daarom zijn we ook met z'n allen lid hier van het forum toch? Om een ieders mening te vragen? Bedankt in elk geval..
Klopt ook. Veel ouders zijn onzeker. Denk dat dat ook komt doordat er steeds meer eisen aan ouders gesteld worden en er veel verwachtingen zijn. Probeer dan je hoofd nog maar eens boven water te houden. En ik denk dat dat er geen enkele ouder is die zijn/haar kind niet kan opvoeden. Maar ik kan het wel begrijpen dat ouders soms vastlopen in de opvoeding van hun kind en een paar tips dan heel handig zijn. Gewoon om de boel weer op de rit te krijgen en weer een plan te hebben. Zoiets kan juist ook weer zelfvertrouwen geven. @marlijn: Je hebt in elk geval duidelijk wat je nu wel/niet wilt proberen. Fijn dat het stem verheffen van je man straks waarschijnlijk indruk gemaakt heeft en je kindje daarna lekker in slaap gevallen is. Hoop dat het snel beter gaat! Het is ook een leeftijd waarop het uitproberen begint. Althans onze dochter zoekt momenteel soms ook de grenzen op en probeert echt uit. Duidelijk zijn in wat wel en niet mag helpt hier heel goed.
Mijn kind heeft een vervelende eigenschap, is verder totaal niet vervelend...juist heel makkelijk. We zijn ook een heel normaal gelukkig vredelievend gezin, gaat hartstikke lekker hier, heb alles onder controle en ga zeker geen klappen uitdelen. Vraag verder ook geen tips, gaf alleen herkenning. Wat een conclusie zeg, dankjewel :x
De quote van mij die jij plaatst was een berichtje uit een communicatie tussen mij en Vagans, die gaat niet over jou. Ik zeg niet dat jij klappen uit deelt of gaat uitdelen. Je geeft zelf aan dat het moment van slaan steeds dichterbij komt in je andere berichtje. Daar heb ik op gereageerd. Als je uit machteloosheid gaat slaan, is het m.i. verstandig hulp in te schakelen. Dat is wat ik bedoel te zeggen. Mijn berichtje aan jou was goed bedoeld. Jammer als dat niet zo is overgekomen.
@ts. Iig fijn dat je nu weer een beetje verder kunt zo. Misschien juist wel mede door reacties waar je het eigenlijk niet mee eens bent haha. @Mmarianne hier ook een heel makkelijk kind. En zoals alle kinderen is ze wel is stout. Dat hoort erbij en is niks om je voor te schamen. @ iedereen : wat je mening ook is, heb vertrouwen in jezelf! Mama zijn kun je geen cursus voor volgen, dit doe je met je hart en vertrouw hierop!
Oh oké, maar voel me evengoed niet geroepen hulp in te schakelen... Zie mijn eventuele terug"slaan" (met de nadruk op de aanhalingstekens) ook niet als machteloosheid, meer als zeg maar spiegelen zoals men doet met driftbuien/gillen. Herhaaldelijk vriendelijk verzoeken te stoppen of de gang maken geen indruk maar hij zat bijvoorbeeld ook een keer vreselijk te gillen/schreeuwen in de auto, heb het even genegeerd maar bij het stoplicht heb ik me omgedraaid en een brul terug gegeven, dat maakte duidelijk wel indruk
Nou ik kan het echt niet met je oneens zijn. En als je hem niet hard een tik terug geeft. Maar net even aan het gevoel. Dan daarna ga je samen voor straf naar de gang. Dan weet hij dat het consececwensies heeft. En dat de regels voor iedereen gelden. Is maar een ideetje
Misschien toch wel... Ik hoorde laatste van de thomas gordon methode. Heb nu een boek gekocht (luisteren naar kinderen) en ben erg benieuwd of het wat is en bij mij aansluit. Maar het klinkt al goed vind ik. Ik weet dat er over deze methode ook cursussen zijn........!
Haha oké nooit van gehoord. Ik ben gewoon van mening. Opvoeden doe je met je hart, niet met regels die andere bedenken
Mijn dochter heeft sinds kort ontdekt dat ze een vuistje kan maken en daarmee kan slaan. Dus toen ik een keer op de bank lag, klop! een toch wel harde dreun op mijn slaap. Ik heb nu gemerkt dat ze dat alleen doet als ik op de bank lig en als ze een beetje te energiek is. Als ik met haar ga ballengooien of iets dergelijks is het direct over. Maar mocht dit herhaaldelijk voorkomen zou ik zeker een consequente aanpak bedenken. Als ze papa op zijn hoofd slaat terwijl ze op zijn nek zit zet hij haar altijd direct op de grond. Herhalen, herhalen, herhalen... O, ze is nog geen twee trouwens. En de hoek zou ze nog niet snappen.
Nou, ik doe mijn kind toch echt geen pijn, als ik haar vanuit mijn hart wil opvoeden.. Het meeste opvoeden doe je idd uit gevoel, maar soms loop je tegen dingen aan, die toch niet helemaal lekker lopen. Dan kan een opvoedmethode wel goeie tips hebben, die bij een deel van de kinderen goed werken. En vaak zonder pijn doen of straffen. Want dat wil iedere ouder toch (neem ik aan) zoveel mogelijk voorkomen, als het niet perse nodig is! Ik heb in de peuterfase veel gehad aan het boek 'En als we nou weer eens gewoon gingen opvoeden'. Ik zat toen een tijdje in een periode dat ik best vaak boos op haar werd, straffen niet werkte en zij daardoor ook weer lastiger gedrag vertoonde etc. Ik weet niet of het puur hieraan lag, maar met een paar handige trucs ging het stukken beter.. Ook de uitleg, waarom een kind bepaald gedrag vertoont/kan vertonen, vond ik heel erg verhelderend.
Hier ook een knijper en een bijter! Soms doet hij het zo een week niet.. En dan opeens wel, en vooral als hij gefrustreerd is of niet begrepen word ( zoontje is 2,5 en late prater ) dus dit gedrag is te wijten aan het niet duidelijk van iets kunnen maken.. Ik zeg dat het niet mag en dat het zeer doet, terug knijpen of bijten doe ik niet, verkeerd voorbeeld en het ontstaat juist uit frustraties, hij wilt het niet maar overkomt het.. Google het maar eens.