Door jullie reacties raak ik helemaal in de war wat ik moet doen Ik ben met name boos, omdat mijn man niet wil snappen waarom ik het op een zaterdag wil doen, ipv zondag. En hij vind dat hij (wij) al hebben toegezegd om naar die andere verjaardag te gaan. Ik vind van niet omdat ik de uitnodiging heb aangenomen, maar niet heb gezegd dat ik kom. Deze kennis is de zus en de dochter van mijn 2 beste vriendinnen (ben met beide bevriend) dus als ik het zaterdagmiddag zou vieren komen zij ook niet, terwijl ik hen (en mijn kinderen dus ook) beiden minstens 3x pw zie, en soms wel dagelijks. Maar het andere kindje wat jarig is, is natuurlijk hun neefje en kleinkind, dus ik snap dat ze daar dan naar toe gaan (ook al hebben zij zelf niet zo heel veel contact met hun zus/dochter) En het is me de ruzie ook niet waard (als mijn man en ik 1x in het jaar hooglopende ruzie hebben is dat echt veel) misschien dat ik het een weekje uitstel...Zondag vind ik gewoon geen fijne dag voor 2 van die kleintjes (ene wordt 2, andere 4). Die van 2 snapt nog niet wanneer hij jarig is, dat scheelt. Week eerder zou nl as zaterdag zijn, vind ik kort dag. Maar leuk vind ik dit allemaal niet.
Dit dus, ze is al aan het wennen op school, zoals je weet, maar goed, dat is al best vermoeiend. Als ze dan de zondag enorm druk is, denk ik dat ze maandag helemaal uit haar doen is.
Ach komt op toch je gaat toch niet je eigen plannen aanpassen omdat manlief en zijn moeder te beroerd zijn om hun eigen (klein)kinderen belangrijker te vinden om de lieve vrede te bewaren??? Als het in het belang van de kinderen is, dan vind ik dat je daar gewoon prioriteit aan moet geven.
Ik zou er zeker geen heisa van maken. Ik zou het of op zondag vieren of een weekje later op de zaterdag. Kinderen zijn niet van porselein en kunnen heus wel tegen een stootje.Wij vierden de verjaardag van de oudste toen die 4 jaar werd ook gewoon op zondag en heb er eerlijk gezegd nooit bij stil gestaan dat dat niet goed zou wezen.Is toch een mooie afleiding voor de dag die komen gaat. Ik vind de opmerkingen van je man en sm echt niet kunnen en zou ik ook woest van worden.
Nee, we sturen een kerstkaart en de laatste keer dat ik bij haar thuis ben geweest is toen ik net zwanger was van de jongste. Dat is dus al bijna 3 jaar geleden. Vorig jaar met de verjaardag van het kindje zijn we in een zaaltje geweest, ik spreek haar weleens op straat of bij haar ouders met een verjaardag, maar verder gaan we eigenlijk totaal niet met elkaar om of zo. En eigenlijk wilde ik het die zaterdag dus al vieren, dat wist mijn man al in januari, maar dat is hij nu voor het gemak maar even vergeten :x
Nou voor de lieve vrede heb ik wel meer gedaan. offtopic. De mijne presteerde het om s avonds de avond voor de verjaardag van zoonlief niet thuis te komen wij weren toen nog getrouwd zoon werd dacht 2 jaar. En we zouden de slingers samen op hangen komt hij s morgens om 6 uur terug van het gokken om de slingers op te hangen., Was pisnijdig. Maar ja kind was jarig kon wel oorlog maken maar koos voor het eerste de lieve vrede. Sorry mamabri dat ik dit zo neer pen maar snap je wel hoor. Zeg wel stoer bewaar de lieve vrede maar van binnen zou ik denk net zo woest zijn als jij nu bent. Kinderverjaardagen in elk geval die van mijn kinderen zijn mijn echt heilig die speciale dag voor het kind daar heb ik bijna alles voor over. Gek eigenlijk dat wij moeders dat zo belangrijk vinden. haha. Sterkte meis weet zeker jullie komen er echt wel samen uit.
Dat vind ik ook, ik zou dus gewoon niet gaan. Sorry je kinderen gaan voor. Is je man trouwens zo beïnvloedbaar door zijn moeder of vond hij het eerder ook al dat jullie daar heen zouden?
Nou voor mijn man zou de verjaardag van onze dochter ook heilig zijn. Als je echt graag je beide vriendinnen erbij wilt hebben zou ik de verjaardag een week verzetten. Volgend jaar gewoon eerder beginnen met regelen.
Nee, hij is niet beinvloedt door zijn moeder, hij vind doordat ik op het moment dat ik het kaartje kreeg en volgens hem gezegd heb (maar dat weet ik dus echt niet meer, want 2 weken terug zat ik op zijn zachts gezegd niet geweldig in mijn vel) dat wij het dan wel op zondag zouden doen, haar dus heb toegezegd te komen. Maar ik heb zeker weten nooit gezegd dat ik zou komen, vooral omdat haar en mijn kind op dezelfde dag geboren zijn en ik dus weet dat ik dan dus 2 verjaardagen te vieren heb. Hij wil dus niet op zijn "belofte" (voor zijn gevoel) terugkomen Mezelf kennende heb ik iets in de trent gezegd van: dank je wel, heb het kaartje ergens neergesmeten en er ook totaal niet meer naar omgekeken, heb vandaag pas gekeken wanneer het precies gevierd werd.
Nog eerder dan 8 weken?? Ik had toen al aangegeven tegen mijn man dat ik het die datum wilde vieren, maar omdat ik geen zaaltje had, heb ik geen datum vastgelegd en meer de datum in mijn hoofd gehouden van die zaterdag vieren we hun verjaardag. Maar omdat ik dus volgens man heb gezegd 2 weken terug van: oh dan vieren wij het zondag, wil hij dus naar de andere "afspraak". Principekwestie dus, terwijl ik zoiets heb van: kon je dat dan niet even zelf bedenken? Denk even mee, vent!! :x
je zat niet lekker in je vel, wellicht heb je dus inderdaaad gezegt wat je man aanhaalt, tevens als je het door zou zetten, komen een paar mensen die wel belangrijk voor jullie zijn niet, dat zou voor mij alleen al reden genoeg zijn het op een andere dag te doen. wij hebben in december ook altijd hetzelde probleem maar dan met de kids van mijn broertje, hij 2 kids in december jarig, ik mijn kind plus mijn man, ook daar is het soms voor beide partijen schipperen, tis niet anders.
En weet je wat het is, voor mij is het ook een principekwestie. Want laten we eerlijk zijn: waarom zou ik in hemelsnaam op een verjaardag gaan zitten, terwijl in verdorie de verjaardag van mijn kinderen moet vieren?? Ik weet zeker dat ik dan al niet vrolijk op die verjaardag ga zitten zijn :x En dan kan ik het wel een week later vieren voor de goede orde, en voor de kinderen, maar het zit me gewoon HEEL hoog. Erg kinderachtig misschien maar zo voelt het voor mij.
Juist, is dan net 4. En eigenlijk mag je een 4 jarige nog regelmatig thuis houden, is nog niet leerplichtig. Dus ik zou lekker op de zondag houden wat je eigenlijk eerst van plan was en je kind de volgende dag in de middag naar school laten gaan.
is op zich geen slecht idee, maar vind het ergens ook niet leuk als ze dan pas 's middags naar school kan gaan. Op dit moment gaat de voorkeur uit naar een week verzetten, hoewel ik daar echt vreselijk van baal :x Of het gewoon zaterdag vieren bij mij thuis en schoonouders komen vanzelf wel een keer langs. Mijn man kennende gaat hij na mijn uitspraak echt niet naar die verjaardag heen. De twee vriendinnen kunnen vroeg in de avond ook komen, dan hou ik de kinderen heel iets later op. Maar ideaal vind ik het geen van allen.
Het probleem is een beetje dat we het moeten verspreiden vanwege het aantal mensen: een aantal 's morgens, een aantal 's middags. Dat is best wel heel lang en druk voor 2 van die kleintjes ben ik bang. De traktaties kan ik zaterdag nog wel maken, al weet ik even nog niet wat. En hoe hou ik die taart vers? ik kan zo'n grote taart nooit in de koelkast kwijt :x
Het is natuurlijk aan jou de keus. Maar ik denk niet dat jouw dochter dat zo erg zal vinden, dat ze voor een keer pas in de middag naar school gaat. Tenslotte is het de eerste keer. En neem aan dat ze van tevoren wendagen gehad heeft? Dan gaan ze vaak ook maar een dagdeel per keer.
Maar waarom moet zo'n verjaardag heel de dag duren? Hier houden we het met onze kleine altijd klein. Hij raakt anders toch alleen maar overprikkeld. Wat familie en beste vrienden van ons/vriendjes van het kind en klaar. Geen hele uren, gewoon even langskomen en dan weer weg. Lekker.
Tja, dat ligt aan je familie, wij kennen dat niet, even een uurtje en dan weer weg... Niet dat mensen uuuuuren blijven, maar toch al wel gauw 3/4 uur. En dan toch echt wel in 2 ploegen want zoveel familie hebben wij wel. En dit is dan alleen nog van man zijn kant.