Ik heb het gevoel dat mijn man teleurgesteld is om het geslacht van ons tweede kindje. Als ik er naar vraag dan zegt hij van niet en dat hij dankbaar is dat wij kindjes kunnen krijgen en dat ze gezond zijn, dat dat het belangerijkste is. Dat is natuurlijk ook zo! Maar toch merk ik teleurstelling bij hem en dat hij dat niet wilt laten merken Ik ben zelf super blij en had geen voorkeur maar ik weet niet hoe ik nu met mijn man om moet gaan, iemand die het herkent?
Ik neem aan dat jullie het pas net te horen hebben gekregen? Geef hem even de tijd. Het zal misschien even moeten wennen.
Er zijn vrouwen genoeg die een (lichte) voorkeur hebben voor het geslacht en (een beetje) teleurgesteld zijn als het kindje van het andere geslacht blijkt te zijn. Dat zal voor mannen ook wel gelden, denk ik. Geeft op zich niks, toch? Als het kindje er eenmaal is zal hij weer net zo dol zijn op dit meisje, als op zijn oudste. Grote kans dat het geslacht dan niet meer uitmaakt!
Mijn vriend had ook een lichte voorkeur voor een jongen, denk dat dat ook wel "normaal" is.. Nu weet hij niet beter en is hij superblij met zijn dochter Geef het nog even de tijd... Het is ook een hele omschakeling als je een bepaald beeld hebt wat 'm uiteindelijk niet gaat worden.
Ik zou hem gewoon even laten nu... Ik moest zelf ook even wennen aan het geslacht, en denk dat er veel mensen zijn die dat ook hebben.
En dat niet alleen.. hij zegt (herhaaldelijk) dat het niet zo is dus zal je daar vanuit moeten gaan. ookal heb je daar zelf een ander gevoel bij, je zult hem moeten geloven dan toch?
Denk dat ie ff de tijd ervoor moet hebben om er aan te wennen. Mijn vriend had de voorkeur voor een meisje. Hij was op het begin ook wel een klein beetje teleurgesteld. Omdat hij al helemaal een meiden naam had bedacht enz. Maar hij vind het nu totaal niet erg meer dat het een jongen is want hij zag daar toch ook wel de voordelen van in.. Lekker voetballen als onze zoon wat groter is en andere echte "mannen" dingen doen samen. Hij heeft al een hele boel kleertjes en dingen van zijn favoriete voetbal club gekocht voor de kleine man. Nu kan hij bijna niet wachten tot onze zoon er is.
Ach,hij moet gewoon even wennen aan een huis vol vrouwen!! Komt helemaal goed. Ik merkte die teleurstelling bij mijn man een zoon toen ook bij de geslachtsbepaling van onze dochter. Ze gingen er beiden vanuit dat het een jongen was,dus even teleurgesteld. Echter heeft dit maar even geduurd want toen hij het liedje hoorde van Marco Borsato "dochters" zag ik toch trotse traantjes in zijn ogen.
hier hetzelfde, ml was best even teleurgesteld toen het een tweede meisje bleek te zijn.. en eerlijk gezegd heb ik zelf ook even aan dat idee moeten wennen komt echt wel goed, natúúrlijk ben je heel blij een tweede, gezond kindje te mogen krijgen en twee meisjes is superleuk!
Onze situatie is misschien anders, maar mijn man zou toch echt een flinke trap in z'n ballen krijgen als hij ook maar enigszins teleurstelling durft te uiten.. Niet alleen omdat ik het überhaupt belachelijk vind om 'ergens' op te hopen, als je een kindje mag verwachten weet je nu eenmaal dat je niets te kiezen hebt, maar ook omdat het mij als moeder intens zou raken als m'n man, alleen maar om iets simpels als het geslacht, z'n ideaalbeeld van een kindje ziet vervliegen.
Hij vindt het waarschijnlijk ook écht niet erg, maar heeft even tijd nodig om het beeld in zijn hoofd aan te passen. Mijn vriend is echt een meisjespapa (althans, vind ik en hijzelf ook) dus als het een jongen wordt zullen wij ook even aan het idee moeten wennen. Komt goed!!
Hier was het andersom. We wilden graag een derde kindje maar toen het zover was leek een meisje wel erg leuk. Als het nu wel een jongen was geweest was ik misschien niet zozeer teleurgesteld geweest maar had ik zeker even afscheid moeten nemen van het idee ooit een dochter te krijgen.
Ja, mijn vriend was diep teleurgesteld toen de echopiste zei dat we een dochtertje krijgen. Hij wilde dolgraag een zoon. Aangezien hij het geslacht bepaalt... Ik voelde me totaal niet schuldig.
Ik dacht bij mn eerste 20 weken lang dat ik een 'jongens mama' was, en dat ik dus zwanger was van een zoontje. Moest echt even wennen toen mij werd verteld dat het een meisje was. Nu kan ik uiteraard niet meer zonder haar Komt allemaal goed meid! Geef het de tijd!!
Heb alleen de eerste post gelezen hoor, maar mijn vriend liet bij de echo direct al blijken dat hij teleurgesteld was Mevr is het echt een meisje??? Kijk nog eens héél goed!! Haha Hij baalde de weken erna nog steeds maar vanaf het moment dat hij haar als eerste vasthield (ik lag op de operatiekamer) was hij compleet in love. Nu is hij helemaal hotel de botel van haar en roept nu steeds dat als er ooit nog een derde komt hij graag nog een meisje wil
Jee, wat een drama maak jij er van! Wat iemand voelt kun je niet sturen. Jij denkt dat je eruit kunt "trappen" maar het enige wat je bereikt is dat hij hetzelfde voelt maar niets meer met je deelt. Dan heb je het voor mekaar...