Ik zou er niets van zeggen, de opvoeding is hun keuze. Maar ik snap je ergernis. Mijn twee schoonzussen hebben een erg vrije opvoeding. De kinderen mogen alles en worden minimaal gecorrigeerd. En het woord consequent komt al helemaal niet in hun woordenboek voor. Ik ben vergeleken met hen erg streng. Bepaalde dingen kunnen en mogen gewoon niet. En nee is nee.
Tjaa vind het ook helemaal niks... Mijn meisje kan prima zelf spelen en miept alleen als ze moe is of honger/dorst heeft. Als ze valt huilt ze 9 vd 10x geeneens.. of ze moet haar echt zeer hebben gedaan.
Ik bedoel het niet verrot, maar ik zie dat jouw dochter net zo oud is als onze jongste en ik denk dat je over een jaar of 2-3 heeeeeel anders op dit onderwerp terug gaat denken.... Dat overal om huilen past erg bij de leeftijd. Mogelijk dat het gedrag van je zus het juist stimuleert, maar mogelijk dat zij ook heus andere dingen geprobeerd hebben, of dat wel doen als er geen derden bij zijn, maar dat het gewoon niet werkt. Onze oudste is een kind dat gemakkelijk van slag is. Anderen zullen geheid wel eens denken dat ik te soft ben met haar, maar juist als ik heel streng of strikt ga doen tegen haar, verergert dat de zaken. Leven en laten leven dus, en vooral even bedenken dat je voor andermans kinderen de wijsheid niet in pacht hebt en jijzelf die leeftijdsfase nog door moet.
Ik snap je ergernis wel, vooral dat je schoonzus haar dochter troost omdat ze huilt als jij tegen haar zegt dat het vies is om drinken uit haar mond te laten lopen. Zou ik echt heel kwaad van worden, maar tegelijkertijd zou ik het naast me neer leggen wat je doet er toch niet zo veel aan. En dan is het meer jouw probleem dan die van hun. Zelf het goede voorbeeld geven en er niet in mee gaan..
Snap dat je het vervelend vindt, ik ken het helaas ook met mijn nichtje. Die werd nog gevoerd door haar moeder toen ze 9 was, omdat ze niet zelf wou eten. Dus alles prak prak op het boord, op schoot en "hapje voor mama" kind van 9..Tja. Ook als er iets gebeurd wat ze niet leuk vindt is het weer raak. Zo had ze toen ze 7 was mijn Ipod op de grond gegooid, zei ik wat van. Ging ze huilend naar haar ouders dat ik boos tegen haar deed. Sorry, maar als je 7 bent weet je best dat dingen kapot gaat als ze hard op de grond gegooid worden.
ohhh ja vreselijk ik heb ook zo'n hekel aan dat kinderachtige gedoe. of als ouders hun kind iets verbieden, vervolgens nog een keer verbieden als ze iets zien wat niet mag en vervolgens de derde keer als hun kind toch iets doet, hun hoofd wegdraaien en doen alsof ze niet weten wat het kind doet.... en ik dan als 'tante' het betreffende kind zo aankijk van 'ik heb jou wel in de gaten' en van dat nichtje [7jr] zo'n vuil gemeen glimlachje krijg van 'ha, heb ik lekker toch mijn zin gekregen van mijn ouders...zonder dat ze er wat van zeggen'. lekker om hier even te klagen over de opvoeding van een ander, waar je je heel erg aan stoort! zeg niet dat wij het perfect doen, dat hoeft en kan ook niet, maar pff als wij bij mijn zwager en schoonzus zijn geweest, zit ik altijd zo vol ergenis...
Argh ja, mijn schoonzus en schoonbroer zijn ook van de koetiekoe-methode... Vréselijk! Ik vind hun jongens eerlijk gezegd ook best irritant hierdoor. De mijne zijn ook geen engeltjes hoor maar die kinderen vreten echt van alles uit dat ik denk; kom op hé :x Maar goed, het zijn mijn kinderen niet en in het eerste jaar op de basisschool kwamen ze al gelijk dusdanig problemen tegen dat ze nu toch wat van koers verandert zijn
Je dochter is zo te zien maar 1,5 jaar oud, die heeft het nog niet door dat ze mensen zou kunnen manipuleren met tranen. Mijn dochter is 3,5 en probeert het wel eens, maar ze ziet wel dat ik er geen boodschap aan heb. Dan gaat ze om papa vragen (en bij papa om mama vragen), of zielig in een hoekje zitten, of aan mijn been hangen. Alles om maar aandacht te krijgen voor de "kijk naar mij, ik ben zieluuugg"-krokodillentranen. Dus, wacht maar af en smoor het gelijk in de kiem als je het bij je eigen dochter ziet gebeuren
dat ze huilt omdat jij iets zegt vind ik idd niet netjes, je schoonzus had ook kunnen zeggen. Ja tante zegt gewoon dat het niet mag...punt klaar. Maar eerlijk..mijn zoontje huilt ook al als hem een scheet dwars zit..zo is hij al vanaf het begin. Terwijl ik helemaaaal geen troetel mama ben, juist streng zeggen sommigen........ Waarom en wat er met hem is weet ik niet, hij huilt gewoon snel....als hij een snotneus heeft en hij veegt het met zijn mouw af dan huilt hij omdat zijn vinger vies is................ Als hij de poes ziet dan begint hij al te huilen vooraf omdat de poes soms hem ziet als speelgoed en hem vast pakt met haar poten............. Als hij bij mijn vader binnen loopt, nog niet over de drempel gaat hij al miepen en piepen en huilen omdat hij bang is voor de hond die hij weet in de woonkamer zit maar dus nog niet kan zien!! Hij viel pas over zijn eigen voeten heen op het bed van zijn zus............huilen, tranen met tuiten!! zucht vermoeiend soms hoor....zijn zus is weer het tegenovergestelde.....was gevallen met de fiets op school, huilde wel maar meer omdat er veel bloed was. Juf maakt het schoon vraagt of het gaat, ja hoor en ze speelt alweer verder.....later thuis klaagt ze dat het eten van de patatjes pijn doet in haar mond, nadat ze het dus uitspuugde en tranen in haar ogen kreeg maar niet huilde! Ging ik even kijken...had ze een gat van 1,5cm minstens in haar gehemelte!!!! (ze was met het handvat van haar fiets in de mond gevallen blijkbaar...vraag me niet hoe, maar het is gebeurd!) En ze mopperde dus bijna niet.....dat kind voelt bijna geen pijn volgens mij, of ze wil het niet laten blijken. Dus 2 super verschillende kinderen...en toch echt geen koetsiekjoeke manier van opvoeden...... dus niet te snel oordelen....
Mijn dochtertje is ook absoluut niet voorbeeldig! dat hoor je mij echt niet zeggen! Ze is ook vaak genoeg vervelend. Maar ik corrigeer haar wel als ze zomaar om niks huilt. Hoe moet een kind anders leren dat ze niet met huilen haar zin of aandacht krijgt? Doet ze zich pijn, dan troost ik haar en mag ze zo hard huilen als ze wil. Dat is logisch. Maar wanneer een kind krijst alsof ze bijna vermoord wordt terwijl iemand haar per ongeluk aanraakt.. nou sorry hoor maar dan ga ik dus niet koetsjiekoetsjie doen. Dat is dus wat er wel gebeurd bij mijn nichtje en als je dat normaal noemt dan moet je dat zelf weten. Er wordt altijd maar weer op in gegaan op een zoetsappige manier. Ik erger me eraan en zo te lezen ben ik lang niet de enige. Wat Snoopy zegt, als je dochtertje een drama queen is dan is dat zo. Die van mij kan er op z'n tijd ook wat van, maar je kan toch corrigeren als ze onnodig huilt? Hoe moet een kind ooit weerbaar worden als het straks op school moet en ze jankt om elk klein dingetje? Moeders is er dan niet om haar steeds op schoot te nemen en juf heeft daar ook niet alle tijd voor want die heeft nog een stuk of 28 leerlingen rondlopen. Ik bemoei me niet met hun opvoeding want ik heb er nog niks van gezegd en zal dat ook niet snel doen. Maar het is niet leuk als ik voor een meisje van 3 op mijn hoede moet zijn dat ik niks 'verkeerds' zeg per ongeluk omdat ze het dan op een huilen zet. En niet alleen omdat het meisje 'zo gevoelig is aangelegd', maar omdat de ouders haar niet leren dat niet alles erg of eng is.
ik snap je wel...het is altijd alleen moeilijk om te doorgronden waarom iemand zo reageert...van dat drinken enz vind ik ook belachelijk hoor en ik vind dat ouders dan echt wel wat strenger mogen zijn. Maar ik ben dus het tegenovergestelde van een oetsiekoetsie moeder, maar heb wel een heel gevoelige dochter..ze begrijpt bijna nooit wanneer iets een grapje is..en kan dan heel verschrikt en met tranen in haar ogen reageren..dat vind ik heel sneu, want vaak wordt ze dan watje genoemd Hetzelfde met heel gevoelig voor stof e.d. zijn...als zij ergens een pluisje/labeltje heeft dat irriteert dan kan ze dat niet negeren, ze kan er echt verdrietig van worden en ze heeft er echt last van. Net zo goed als dat ze dus nooit op een stoel gaat zitten waar al een jas of vest overheen hangt..klinkt misschien heel suf en bizar in ander mans ogen, maar ik hou er dus wel rekening mee. Soms denkt men dus ook dat ik heel flauw ben maar in weze valt dat reuze mee
Ik lees toch vrij normaal peutergedrag. Ik denk dat elk kind wel zo'n fase heeft van drama maken en huilen om niets. En hoe je als ouder daarmee omgaat, je kan niet achter de voordeur kijken. Het kan best zijn dat haar moeder een scene wilde vermijden in jouw bijzijn en daarom het maar afknuffelde. Ik kende ook een meisje dat overal om huilde, tot ver in de basisschool. Die is daar enorm mee gepest, maar ze kon er echt niets aan doen. Haar ouders waren helemaal niet soft en haar zus en broertje waren ook veel weerbaarder. Het kan ook in je karakter zitten. Ze is overigens goed terechtgekomen en is een heel warm en betrokken mens. Niet altijd van het slechtste uitgaan.
Nou ook niet rot bedoeld.. maar dit gaat er bij mij dus niet in. Ik heb een zus die een peuter heeft, en 4 vriendinnen met kinderen waarvan er 2 een peuter hebben en die zijn ook wel eens vervelend (en ja, ook het 'ik ben 2 en ik zeg nee' verhaal ken ik) maar niet op de manier zoals nichtje. En als ik het vergelijk dan zie ik duidelijk dat de opvoeding een groot deel van het probleem is bij nichtje. Voorbeeld: nichtje duwt een ander kindje, kindje duwt terug en nichtje begint te huilen. Nichtje wordt gelijk bedolven onder knuffels en kusjes, terwijl ze zelf begonnen was met duwen. Misschien moet je het eerst zelf gezien hebben voordat je me snapt, want er zijn er nog een paar in de familie die het in de gaten hebben dat nichtje zo betutteld wordt. Het vervelende is dat je op een gegeven moment je nichtje geen leuk kind meer vind terwijl ik denk dat als ze minder betutteld wordt het een gewoon leuk kind kan zijn.
Zucht..nogmaals.. ja het gedrag is normaal voor een peuter tot op zekere hoogte. Maar op wat voor manier wordt ze benaderd? altijd maar op de koetsjiekoetsjie manier waardoor het alleen maar erger wordt. Je voorbeeld van het meisje dat gepest werd is niet hetzelfde. Je zegt dat haar ouders niet soft waren, nou mijn schoonzus is extreem soft voor nichtje...
Lijkt me idd sneu voor je dochter... maar zoals ik het lees een heel ander 'geval' dan wat ik bedoel. Dit meisje wordt gevoelig gemaakt i.p.v. dat ze het ook van zichzelf is. Hoe weet ik dat? omdat ik het zie
Begrijp je volkomen. Dat is niet kinderachtig opvoeden, dat is gewoon niet opvoeden. Een kindje dat zo drinkt, daar dien je een opmerking over te maken zoals jij gedaan hebt. Als haar moeder dat niet doet, is het normaal dat ze denkt dat dat OK is. Ik heb een vriendin die een jongetje heeft. Ze komen soms eens overnachten (wonen ver). Dat kindje is 3 jaar en gewoonweg, tja, stout. Erg om te zeggen maar het is zo. Ik moet alle deuren barricaderen als hij komt want hij rent door het huis en ook al zeg je dat hij niet uit de woonkamer weg mag zit hij voor je het beseft het gas van de gaskookplaat open te draaien in de keuken. Trekt aan de staart van mijn katten, haalt de kasten leeg, roept om aandacht, etc. Helemaal niet leuk. Het ergste vindt ik dat mijn vriendin gewoon zegt "Haha, jongen, dat mag toch niet" of "X, stop daarmee, kapoen". Ik heb er al een opmerking over gemaakt in prive, maar ze zegt dat ze niet streng kán zijn, dat ligt haar niet. Zo eet dat jongetje nog steeds enkel potjesvoeding want hij wil geen gewoon eten en liefst nog als mama hem met de lepel voedt en hij ondertussen een tekenfilmpje op de Ipad kan kijken.... Ach, het zijn jouw kinderen niet, dus ik zou er niet te veel van zeggen. Al kan het wel eens deugd doen hier je gal te spuwen.
Als het je allemaal zo hoog zit laat dit topic dan eens lezen aan je familie.Komen ze direct niet meer langs en hoef jij je niet meer te ergeren.Ongelofelijk hoe graag mensen andermans vuile was op een openbaar forum exploderen.Ik mag toch hopen dat mijn naasten niet zo achterbaks zijn blehhh. Het is altijd zo makkelijk om een ander af te branden en altijd te denken het allemaal beter te doen en beter te weten maar zo werkt het nu eenmaal niet in het echte leven. Heb zelf 3 kinderen met alle 3 totaal verschillende karakters.Wat bij de één werkt werkt nu eenmaal niet bij een ander kind.Zo had mijn oudste dochter van nu 8 jaar altijd enorme driftbuien en die heb ik ook weleens lopen sussen in gezelschap van anderen.Zo'n driftbui is geen pretje en al helemaal niet met publiek en dan kies je weleens de minder pedagogische manier.Kind is er niets minder van geworden.Ik zie en hoor ook weleens dingen om me heen maar daar oordeel ik ook niet over.Ik kan niet achter hun voordeur kijken en ik weet niet waarom iemand ervoor kiest om zo te handelen maar er zit altijd een reden achter want daar ben ik ondertussen na 10 jaar moederschap wel achter. Houdt het bij jezelf zou ik zeggen en als het allemaal zo erg is dan kun je beter eens met die ouders gaan praten ipv hier het vuurtje op te stoken.
Hier ook geen koetsjiekoetsjie hoor en corrigeren doe ik zeer zeker wel. Zoetsappig ben ik allesbehalve, ben juist heel erg nuchter. Ik laat haar rustig links liggen als ze van die buien heeft dus wat dat betreft hebben wij een soortgelijke aanpak Waar het mij om gaat is dat ik werkelijk niet kan begrijpen dat iemand het in zijn hoofd kan halen om ouders aan te spreken over hun manier van opvoeden. Want die vraag werd gesteld..'zal ik hier iets van zeggen?'. Nee tuurlijk niet!..is mijn reactie dan. Dat je je ergert aan de manier waarop ze hun kind opvoeden is een ding en dat mag best maar om ze daar op aan te willen spreken en ze dan ook nog eens willen vertellen hoe het in jouw ogen dan wel zou moeten vind IK echt wel een stap te ver gaan.
Toch wel eens met Anouk. En dat er nu ook wordt gesproken over dat het valt onder "niet opvoeden", gaat ook wat te ver. We kennen deze moeder helemaal niet. Wie weet (ga ik vanuit), is het een super lieve moeder voor de rest, die hard haar best doet. Dat ze het op de koetjie koetjie manier doet, moet ze lekker zelf weten. Dit is hoe zij haar kindjes opvoedt en respecteer dat. Als kind ben ik ook ontzettend verwend door mn moeder (hoefde maar een kik te geven en ze stond voor me klaar). Daar zat ook een verhaal achter. Voordat ze mij (ons) kreeg, had ze de ene miskraam na de andere, en zelfs een doodgeboren kindje met 40wk! Toen ze eindelijk gezonde kindjes kreeg, droeg ze ze letterlijk op haar rug, deels uit angst (die ze zelfs nog steeds met zich mee draagt als een van ons iets mankeert) , maar ze was/is ook ontzettend blij dat ze ons na jaren wel mocht krijgen. Sommige mensen houden gewoon van roddelen, dan voelen zij zich beter ofzo. Deze moeder moeder wordt hier zonder haar weten, helemaal de grond in getrapt, wat helemaal niet nodig is. Laten we ons bezig houden met de opvoeding van onze eigen kinderen i.p.v ons te bemoeien met die van een ander.