Ik had dit ook echt niet leuk gevonden, maar je gaat je moeder toch geen berichtje sturen? Je had toch gewoon even kunnen bellen of langsgaan? Ik snap wel dat ze nu even niet reageerd.....
Nee ik vind dat je heel duidelijk had moeten zeggen dat ze der mond moest houden Heb dat denk wel 10x gezegd en later ook nog berichtjes gestuurd van 'dus ook echt aan niemand he' Anders komt t bij die dolle oma's niet aan
Zie het probleem niet zo. Maar ja nu vind ik het altijd maar wat dat mensen wachten tot 12 weken met vertellen wantr als het fout is gegaan wil je het ook kwijt dus ik begrijp dat wachten niet. Dat een aantal mensen het nu weten achh ja er zullen er vast een hoop zijn die het nog niet weten en die kunnen jullie het zelf vertellen.
Ik zou dat ook niet leuk vinden! Je wilt het sommige mensen zelf vertellen en dan is het echt niet leuk als ze het al weten. Bovendien kun je daar nog gezeur mee krijgen in de trant van 'waarom hoor ik het via je moeder en niet van jou'. Mijn baas heeft het toen ook doorverteld aan mijn directe collega's. Iedereen wist dat we al heel lang in de mmm bezig waren en mijn baas was enthousiast dat het eindelijk gelukt was, maar ik vond dat echt niet leuk en had het liever zelf verteld!
Ben ik dan de enige die zich hier noet druk over zou maken? Dat ik mijn test had gedaan had ik mijn moeder en schoonzus het verteld, de volgende dag wist iedereen het en wie het nog niet wist vertelde ik het zelf, zo trots was ik. Dat geheimzinnige gedoe over zwangerschappen snap ik nooit, als je niet wilt dat ieman het weet vertel het dan ook aan niemand.
Ik zou het ook niet leuk vinden. Maar ik zou haar wel gebeld hebben en geen berichtje. Toen ik totaal ongepland zwanger was nu al weer bijna 7 jaar geleden waren er ook mensen die het door gingen vertellen. Zodat het hele drop het al heel vroeg wist. Ik heb het daar heel moeilijk me gehad. Ik zal zelf nog in het proces van de acceptatie en het ondanks de situatie blij proberen te zijn met het kindje en toen wist iedereen het al voordat ik mijn strijd had gevoerd en heb er eigenlijk nog steeds weleens moeite meer dat ik daar hierdoor niet rustig mijn tijd heb kunnen nemen. Nu ben ik overigens helemaal blij met en trots op mijn ondertussen grote jongen.. En zou ik hem voor geen goud willen missen..
Ik snap dat het niet leuk is, zulk nieuws wil je zelf vertellen op je eigen moment! Of dit nou 4 weken, 7 weken of 12 weken maakt dan even niet uit. Is er een reden dat je een smsje stuurt ipv haar gewoon even belt? Ik kan mij voorstellen dat jou moeder op haar beurt er niet van gediend is dit via een smsje te horen te krijgen...ze is over enthousiast over jou zwangerschap, dit is toch ook heel lief? Bel haar op of ga even langs, praat het uit en geniet samen van jou zwangerschap.
Ik zou dit echt niet waarderen! Ze had haar mond moeten houden of in ieder geval moeten vragen of ze het verder mocht vertellen. En ik zou je moeder bellen en niet sms'en.
Ik zou ook boos zijn. Dat is niet aan haar om anderen te vertellen, hoe enthousiast ze ook is. Aan de andere kant, als ze wel eens eerder wat heeft doorverteld, had ik haar persoonlijk nog helemaal niets verteld.
Ik denk er precies hetzelfde over. Lekker bezig ben je om je moeder op een openbaar forum helemaal af te laten branden pfff. Vertel het dan gewoon niet en als je het dan verteld zeg er dan duidelijk bij dat je het nog even geheim wilt houden. Eigen schuld dikke bult zou ik zeggen en dan weer sommige reacties van Owwww ik zou woest zijn,kom op zeg denk ik dan.
Waarom bel je haar niet of spreek je haar hierover aan ipv via een sms? Dan heb je gelijk duidelijkheid en nu ben je je aan het opvreten omdat ze niet reageert. Ik vind het niet logisch dat jij verwacht dat ze haar mond houdt als jij niet hebt gezegd dat ze het geheim moet houden. Er zijn zoveel mensen die het vertellen voordat ze 12 weken zijn.
Dames er is hier zeker geen sprakd van over enthousiasme. Ze heeft er gewoon echt niet over nagedacht. Deze zwangerschap was niet gepland en ik was er in eerste instantie helemaal niet zo blij mee. Ik heb het mijn moeder verteld omdat ik erg in de war en verdrietig was. Verder heb ik totaal geen warme band met mijn ouders en wonen ze heel ver weg. Even langsgaan is dus geen optie en de meeste van onze communicatie gaat via SMS. Of er nu wel of geen rechtstreekse vraag in de SMS stond lijkt mij totaal niet van belang. Je reageert toch op zo'n bericht? Ik vind in elk geval van wel en ben zeer zeker niet van plan eerder contact op te nemen dan dat er iets van haar uit komt. Komt dat niet? Is het jammer en ben ik kind nummer 3 van de 4 die geen of nauwelijks contact meer met ze heeft.
Vind t wonderlijk dat je gaat 'uithuilen' bij je moeder waar je eigenlijk helemaal niet zo over te spreken bent? Had dan persoonlijk een goede vriendin opgezocht hebben die je wel vertrouwd Maarja t is allemaal niet terug te draaien Fijne zwangerschap toegewenst!
Nou hier ben ik het dus totaal niet mee eens. Dit is linksom of rechtsom niet aan een ander dan de zwangere persoon en diens partner zelf om zulk nieuws te brengen! Zeker als je het hebt over vriendinnen van jezelf die het al eerder weten door je moeder. Wat ik juist logisch vind is dat er gewoon bepaalde onderwerpen zijn waarvan je gewoon wéét dat je het voor je moet houden. En weet je dit niet zeker, dan vraag je na of je het al mag vertellen vóórdat je dit doet. Doe je dit niet heb je na mijn weten een plaat voor je hoofd.
Dat vind ik juist helemaal niet wonderlijk.. Maar heel begrijpelijk, ondanks dat de band niet goed is blijft het haar moeder. En tegen beter in blijft dat trekked en blijft de hoop dat hetgene wat mist er wel is toch heel sterk. Dat zie je zelfs bij mishandeling,verwaarlozing (waarbij ik niet wil zeggen dat dit bij to wel of juist niet van toepassing is) In deze situatie kan ik me helemaal voorstellen dat je dit kan waarderen. Je bent waarschijnlijk nog extra teleurgesteld in je moeder. Heel veel sterkte en ik hoop dat je nu toch kan genieten van je zwangerschap!
Maar jij vertelde het ZELF! Dat is het verschil. Ik zou ook boos zijn. Fijn dat ze zo enthousiast is, maar vertel het dan aan iemand buiten jouw vriendenkring om. Mijn moeder had het ook al aan iemand verteld. Maar dan gelukkig wel aan iemand die ik verder niet zag. Misschien toch eens persoonlijk met haar praten?
Ik zou het ook echt niet kunnen waarderen. Maar ik had geen sms gestuurd, maar haar gebeld of langs gegaan. Ik ben niet een opvliegend type, helemaal niet, maar ik praat het liever uit in het echt dan via sms.