Dikke knuffel meis! Ik zou nu echt jezelf even voorop stellen, hoe jij je voelt is nu het belangrijkst en straks val je in een nog veel dieper dal en ben je nog langer uit de running.. Ik dwing je nergens toe natuurlijk, maar in dit geval zou ik wel proberen met iemand te praten en alles zo rustig mogelijk te doen..
Ik ben ook helemaal niet van de psychologen en denk dat het dan inderdaad ook echt moet klikken anders ben ik er ook zo klaar mee. Mijn probleem is dat ik sinds de begrafenis tot eergisteren geen traan meer heb gelaten. Gelijk doorgaan onder het mom van het is nou eenmaal zwaar kut en dit verwacht je totaal niet meer zo laat in je zwangerschap, maar het is nou eenmaal niet anders. Kan er wel heel verdrietig om zijn maar daar schiet ik ook niets mee op. Tot het verdriet me een paar dagen geleden zo overviel en daar schrik ik dan ook weer zo erg van dat ik nu echt een beetje met mijn ziel onder mijn arm loop. Ik hou ook altijd alles voor mezelf. Kan er wel over praten met mijn vriend en vooral met mijn zusje, maar dan doe ik me toch al snel anders voor dan dat ik me echt voel. Vindt het moeilijk om mijn emoties te laten zien en te uiten. Want hoe kan ik nou uitleggen hoe ik me voel terwijl ik het zelf niet eens weet!
Vind ik niet gek klinken hoor, als je niet gewend bent om je 'gevoelige kant' te laten zien komt dat nu niet wel ineens. Maar ik denk dat je het juist als een grote kracht moet zien dat je inziet dat je er zelf misschien niet uitkomt. Wat betreft depressie, ik denk (maar ik heb er verder geen verstand van hoor, dat even voorop ) dat je eigenlijk zelf niet of veel te moeilijk uit een depressie kan komen als je niet de juiste hulp krijgt (en aanvaard...). Zeker als je zelf aangeeft te lang door te gaan als het niet goed gaat is het juist misschien wel fijn om iemand te hebben die je vanaf de zijlijn ondersteund maar ook terug kan fluiten wanneer dat nodig is... Is het op je werk meteen de bedoeling dat je als volle kracht gerugkomt? Dus dat je aanwezig bent om te werken? Ik zou een kopje koffie doen namelijk niet zien als werktijd waarbij je je collega's komt ondersteunen, maar juist een momentje waarop je weer even kan wennen aan de werksfeer.
Qua werk is/ was het wel de bedoeling dat ik gelijk weer al mijn werkzaamheden op zou pakken. Denk dat ik maandag toch maar eens mijn leidinggevende ga bellen en uitleggen dat ik het eigenlijk nog niet zo zie zitten. Ik moet ook 2 dagen een voorschoolse dienst draaien. Dat is dan van 7.15 tot 8.30. Ook daar zie ik zo tegenop. Doe geen oog dicht 's nachts en tegen de tijd dat ik eindelijk slaap gaat mijn wekker al. Nu is een van mijn beste vriendinnen ook mij. Collega en die heeft al aangegeven dat zij ze voorlopig wel wilt draaien dus ik denk dat ik dat dan maar ga doen. Zij heeft ook voor mij ingevallen tijdens mijn verlof dus kent de kinderen en ouders ook.
Knuffel terug! Slaap lekker en breng ons morgen maar goed nieuws! Al heb ik het idee dat het nog een paar dagen gaat duren..
Wat fijn dat er iemand is waar je op kan bouwen. Aangeven dat je het niet ziet zitten is de eerste stap (en waarschijnlijk ook de moeilijkste). Zolang jij er nog niet aan toe bent, gaat je verlof gewoon over in ziekteverlof. Op die manier kun je rustig nadenken samen met je werkgever en misschien een arbo arts hoe je weer op een goede manier kun re-integreren. Je moet jezelf vooral geen druk opleggen om binnen een bepaalde tijd weer volledig aan het werk te moeten zijn, maar doe het stap voor stap. Ook een knuffel voor jou meis, wat rot dat je je dan ook nog hier druk om moet maken he
Ja dat is voor mij inderdaad de moeilijkste stap. Ik weet heel goed dat het niet zo is maar voel me zo zwak dan. Terwijl ik me eigenlijk juist sterker moet voelen omdat ik dan aan durf te geven dat ik het momenteel gewoon niet trek. Maar ja.. Maak mij dat maar eens wijs! Ik ga haar maandag gewoon even bellen en ik weet dat ze er alle begrip voor heeft. Mijn leidinggevende was juist degene die vroeg of ik echt alweer kwam werken of dat ze nog inval moest regelen. Dus dat komt wel goed..
Nou meiden, ik ga ook mijn arme ogen wat rust gunnen Hopelijk kunnen jullie ook nog wat slaap pakken (en anders op zn minst flink uitslapen ) Trusten!
Succes! Ik kom hier niet veel meer, maar slaap gemiddeld nog zo'n 3 à 4 uur. Gisteren heb ik temazepam gekregen van de huisarts..maar het had niet het gewenste resultaat! Gisteren liep ik ook echt als een zombie, tegen dingen aan, dingen uit handen laten vallen..niet helder nadenken. En nu,rise and shine.. Of zoiets.
Hmm werd wakker gebeld/appt, dat was nou net niet de bedoeling zometeen oogjes maar weer dicht Alleoman jij was er weer vroeg bij! Klinkt idd niet alsof de medicatie dort wat het moet doen... Rmeenakshii spannend meid!! Volhouden! Nog even en dan heb je de kleine uk in je armen!