Mijn zoon is ruim drieeneenhalf. Hij lijkt slecht tegen 'kritiek' te kunnen. Zodra iemand tegen hem zegt dat hij iets niet moet doen of niet mag, gaat hij boos naar de grond kijken. Hij reageert dan ook niet als er wat tegen hem gezegd of aan hem gevraagd wordt. Kijkt je niet aan. Op zich niet vreemd lijkt me, maar hij doet het ook als er iets tegen hem wordt gezegd als waarschuwing. Een voorbeeld van gisteren: Toen ik hem kwam ophalen van het kinderdagverblijf was hij buiten aan het spelen. Ze stonden op het punt naar binnen te gaan en ze lopen dan altijd netjes naast elkaar naar binnen, omdat ze hierbij de toegangsweg naar het gebouw moeten oversteken. Daar rijden dus wel eens auto's. Toen zoon mij zag rende hij enthousiast naar me toe, waarop een leidster riep: Pas op x, bij ons blijven! Dus als waarschuwing. Maar hij ziet dat als kritiek en keek dus weer boos naar de grond. Hij wou ook niet naar de leidster luisteren toen ze uitlegde waarom ze dat riep. Mijn kind is vast niet de enige die zo is en zo reageert. Dus ik ben op zoek naar herkenning en tips hoe hiermee om te gaan. Want hij zal dit ongetwijfeld veel vaker tegen gaan komen en dan zou het wel fijn voor hem zijn dat hij er wat beter mee om kan gaan. Wie herkent dit en wie heeft tips?
Ik heb dat hier nog niet gemerkt. Ik denk dat ik het gewoon zal laten gaan... Kwestie van wennen? Misschien na zo'n incident uitleggen waarom het gezegd is... Al ben ik van mening dat je het niet te langdradig moet maken. En als die niet wil komen moet hij toch gewoon luisteren dus een waarschuwing geven. De wereld is hard en vol met kritiek. Hij kan maar beter snel wennen want je kommer helaas niet onderuit. Succes
Ik denk dat hij het verschil tussen waarschuwen en boos worden niet goed ziet. Hij heeft volgens mij veel uitleg nodig bij alles wat hem gezegd wordt om het verschil te leren 'zien'. Wil hij niet luisteren naar de uitleg, gun hem even wat rust en leg het even later nog eens uit.
Inderdaad Vagans, zo denk ik dus ook, de wereld is vol met kritiek. Dus als hij nu al zo heftig reageert, gaat hij het nog moeilijk krijgen in de toekomst. Daarom ben ik op zoek naar advies over hoe hiermee om te gaan om hem te helpen. Ik heb soms ook het idee dat hij denkt dat hij iets fout heeft gedaan en dat hij zich daarvoor schaamt. Moeilijk hoor... Met jouw tip kan ik zeker iets Bonnie. We leggen nu ook wel uit, maar misschien is het beter het wat later te doen als zijn boosheid gezakt is.
Je beschrijft precies mijn oudste! Ergste keer was vorige zomer: toen waren opa en oma bij ons, en daar was ze lekker mee aan het spelen. Tot we op een gegeven moment naar buiten liepen en oma waarschuwde dat ze niet (zelf) de tuin uit moest omdat daar auto's rijden. Toen had oma ook gelijk voor de rest van de middag afgedaan. DL heeft vanaf dat moment alleen maar lopen mokken. Dat was bij haar inderdaad een gevoel van kritiek. Zeker omdat ze weet dat ze niet zomaar de tuin uit mag, dat ook netjes nooit doet, en áls we samen vertrekken nog eens zelf heel goed uitkijkt. Dus ergens snap ik het ook wel: op een gebied waar ze zelf trots was dat ze al zo groot en verantwoordelijk was, werd ze door een "vreemde" opeens behandeld als een baby. Dat zou je zelf ook niet leuk vinden, toch? Ik leg daarna altijd uit dat andere mensen niet weten dat ze al zo'n grote meid die al zoveel kan, en dat ze niet bedoelen dat ze iets fout deed, en het alleen maar zeiden omdat ze haar willen beschermen omdat ze haar lief vinden. Geen idee of dat een juiste aanpak is die helpt, maar in ieder geval wel de waarheid
Ow, ik herinner me opeens dat het met kerst nog erger was: ik weet niet meer ptecies waar het over ging, maar opa zei iets van "neeeee, zo moet je dat niet doen" Hij meende het natuurlijk wel, maar zei het niet op een nare toon ofzo, gewoon een beetje half grappend (intonatie is zo moeilijk uit te leggen in schrift ), op mij kwam het niet negatief over ofzo iig. Maar huilen, huilen huilen!... was wel al tegen bedtijd (wilden bijna naar huis gaan) dus dan zitten de emoties al hoog, maar dat vond ik wel heftig. Is het bij jullie ook zo dat ze waarschuwingen en kritiek van jullie als ouders wel aankan? En is jullie zoon op andere fronten ook erg gevoelig? Ik hou niet zo van labeltjes, maar onze dochter heeft een hoop kenmerken van hooggevoeligheid: pikt snel andermans gevoelens op, kan niet tegen kriebelende labeltjes in dr kleren en harde geluiden, heeft oog voor de kleinste details etc. Ik denk dat dit ook in dat plaatje past.
Dankjewel voor je verhaal fafa. Erg fijn die herkenning! Ik leg hem ook uit dat mensen soms iets tegen hem zeggen om hem te beschermen en dat ze dat niet zeggen omdat ze boos op hem zijn. Zoals met de leidster op het kinderdagverblijf, zij wil natuurlijk niet dat er een auto tegen hem aan botst. Hij blijft dan toch stuurs naar de grond kijken Bij waarschuwingen of kritiek van ons zien we trouwens dezelfde reactie, dus daarin verschilt hij wel van je dochter. Het is wel een gevoelig kind, maar niet hoogsensitief. Ik herken in ieder geval niet de kenmerken die jij noemt. Zou het ook een soort van faalangst kunnen zijn? Dat ze denken dat ze iets fout doen op het moment dat iemand ze waarschuwt?
Ik zou hem vooral helpen door even te benoemen wat je ziet gebeuren, of hij boos is en waarom. En zo een gesprekje op gang brengen waarin je natuurlijk ook uitlegt dat mensen soms streng zijn, soms voor zijn eigen bestwil, etc. Vind het wel belangrijk om emoties te benoemen en erkennen. Wat is nou feitelijk het verschil tussen een terechtwijzing en een waarschuwende terechtwijzing. Niet zo raar als een kind dat alles graag goed wil doen misschien? daarvan schrikt. Daarmee hij leert het wat meer zelf te herkennen en verwerken, ook een volgende keer. Soms als ze heel boos zijn heeft praten idd nog geen zin. Maar dan kun je wel kort de emoties benoemen en er later op terugkomen.
Dankjewel Moniponi. Ik denk dat dat inderdaad een rol speelt, dat hij alles graag goed wil doen. Ik probeer hem duidelijk uit te leggen waarom we soms boos op hem zijn en waarom we soms iets zeggen om hem te waarschuwen. Emoties benoemen is wel een goede tip, maar ik weet niet of het bij hem zal werken. Als ik hem vraag waarom hij boos of verdrietig is, krijg ik vrijwel nooit een reactie of een 'weet ik niet'.
Hier ook zo'n kindje, je moet alles rustig zeggen anders is het drama! Maar ook als ze iets niet wil, echt niet wil, sommige dingen moeten gewoon, schone luier, eten, in bad, jas aan enz enz Maar een voorbeeld van gisteren We zaten wij de buren voor lekker in de zon maar wij moesten weg. Ik zet de auto voor en eerste de oudste in de auto, daarna de jongste. De buurman gaat op de bestuurders stoel zitten en zegt: ik ga mee naar oma. Dus de oudste: nee dat mag niet Buurman: aaaah alsjeblieft mag ik mee? Ze begon al te jammeren. Oudste: nee mag niet! Dus buurman ging niet snel genoeg uit de auto..... Dan is het dus volledig drama!
Emoties zijn niet makkelijk, zeker niet voor een kleintje. Ik heb een dvd van Kikker gekocht over emoties. Toen mijn dochter in een fase zat waarbij ze moeite had om haar emoties te duiden en die van een ander, keken we geregeld die dvd. Deze dus: bol.com | Kikker & Vriendjes - Verliefd, Children | Dvd
mijn zoontje voelt zich snel beledigd, altijd al. hij is wel erg verstandig en slim. op zo een moment,wanneer hij iets 'doms' doet voelt hij zich echt zo stom. hij is ook zo hard tegen zichzelf. wanneer hij iets niet zo goed doet is hij ook verdrietig en boos. corrigeren wanneer er andere kinderen zijn of andere mensen is ook snel fout. hij is dan heel erg overstuur gaat naar een hoek wil alleen zijn en huilen wegens belediging.zijn karakter denk ik.
Dat klinkt als mijn zoontje Belize. Doe jij iets om het te veranderen of makkelijker voor hem te maken? Of accepteer je het gewoon omdat het blijkbaar zijn karakter is? MissT, bedankt voor de tip over de dvd. Die gaan we ook maar eens bestellen denk ik. Baat het niet, dan schaadt het niet. Kikker vinden hij en zijn broertje allebei leuk om naar te kijken, dus het is sowieso geen weggegooid geld
Lastig hè Anica? Ook voor je dochter. En de buurman is zich van geen kwaad bewust, die maakt een onschuldig grapje, en dan krijgt hij dit..
Bij het benoemen van emoties gaat het niet om vragen waarom (als jij boos bent is dat ws ook een lastige vraag) maar te zeggen: 'Ik zie dat je boos bent'. Of iets als 'ik snap dat je teleurgesteld bent als je mama wil begroeten en je wordt teruggeroepen'... Zo erken je ook zijn gevoel en probeer jij zijn gevoel te verwoorden.
Dat is ook heel moeilijk voor ze, maar ik vind zelf de waaromvraag wel belangrijk. Voorlopig komt het antwoord meestal van jou: ik snap wel dat je schrok, want je wilde natuurlijk gewoon snel naar mama komen, hè? Maar als je ook vragen stelt kan het toch wat meer een "gesprekje" worden ipv alleen maar uitleggen. Dat komt vaak minder goed aan.
Ik herken het op zich niet, maar bovenstaande wel. Als dingen niet gaan, zoals ze horen. Als ik door een rood stoplicht rijd op zondagochtend als er geen kip op de weg is (4jr). Boehoeeeeeeeeeeeeeeee, dan komt de politie en moet je naar de gevangenis! Nu niet meer zo, maar toen ze wat jonger was (3jr?): ik maak haar nog even vast in de auto en papa start de moter vast. Neeeeeeeeeeeeeeeeeeeee, niet wegrijden zonder mamaaaaaaaa!! Heeft meer te maken met relativeren en dingen te letterlijk nemen/nog niet begrijpen. Vanavond trouwens toevallig wel. Ze was aan het kleuren met geurpennen. Dus ik zei dat ik het zonde vond van de tekening met die pennen, dat zit je zo te krassen. 'IK KRAS NIET!!!!' Zucht..proberen uit te leggen dat ze idd niet krast met stiften en potloden, maar dat je niet kunt kleuren met pennen. Nee, ze wilde er niets van weten, deed haar oren dicht, 'blablabla'! IK KRAS NIET!!! Maar ben ik normaal niet zo van dr gewend.
ik praat dan met hem en hij kan wel alles goed benoemen, emoties toestanden etc. dat helpt hem wel. hij moet wel leren dat dat gevoel wat hij voelt niet blijvend is. maar het is dus zijn karakter. wat ik ook doe is hem laten merken dat hij zelf vaak genoeg met kritiek komt. en dat heel normaal is en dat doen mensen niet om hem te kwetsen of te beledigen. hij schaamt zich dus heel erg wanneer hij iets fouts doet.