De ouders van Max (2) voeden hem 'genderneutraal' op. Hij speelt met auto's en poppen, draagt broeken én jurken. Zijn ouders hopen hierbij meer begrip voor vrouwen mee te geven en hem zijn eigen keuzes te laten maken, zonder dat de maatschappij hem stuurt... https://www.youtube.com/watch?v=iGuHXPdSX24#t=73 Wat vinden jullie hier van? Ben je hier voorstander van of juist tegen? En waarom? Laten we het een netjes houden en mensen niet persoonlijk aanvallen. Gebeurt dit toch dan laat ik direct het topic sluiten! Ik zal mijn mening geven: Ik ben hier GEEN voorstander van. Het gaat mij echt een stap te ver. Mijn zoon mag best met poppen of iets spelen, maar hem in roze jurkjes kleden gaat mij te ver. Ik denk dat dit veel te verwarrend is voor een kind en dat je door dit te doen mogelijk een kind krijgt met een identiteitscrisis. Daarnaast is de maatschappij vrij hard en ben ik bang dat mijn kind hier heel erg mee gepest gaat worden en uiteindelijk hier heel ongelukkig van wordt. En ik betwijfel ook of een kind hierdoor beter met vrouwen leert om gaan. Ik denk dat mijn kind hierdoor meer moeite met zichzelf zou gaan krijgen en daardoor automatisch met de mensen om zich heen.
Neen helemaal niet. Een jongen is een jongen dus voed ik het ook op als een jongen. Wil hij ballet doen of met poppen spelen? Geen probleem Maar ik ga hem niet van baby af aan jurkjes aandoen. Dit vind ik absurd. Komt hij zelf af met verhalen dat hij zich niet lekker in zijn vel voelt of denkt dat hij een meisje is of een meisje wil zijn dan sta ik er voor open Ik was als kind meer een jongen dan een meisje. Speelde met auto's turtles, dinosaurissen enz,... En poppen keek ik niet naar om en ik schreeuwde de hut bij elkaar als mijn moeder weer met een jurkje af kwam. Maar ik ben haar toch dankbaar dat ze me niet als een jongen hebben behandeld en me een hanekam hebben gegeven als ik er om gevraagd zou hebben
Ik vind dat mensen altijd zo kunnen doorslaan in dingen.. Zoals mijn moeder altijd zei; te is nooit goed.. En daar ben ik het wel mee eens. Mijn zoon had ook een pop, helpt ook met koken poetsen opruimen we bakken samen koekjes. En als hij een roze trui wil, geen probleem. Maar om nu roze jurkjes te gaan kopen.. Is wel weer lichtelijk overdreven..
Prima als jongens ook met poppen willen spelen of dat meisjes met auto's willen spelen. Met de nadruk op willen. Ik kan me niet voorstellen dat een jongen van 2 vraagt aan zijn ouders of hij aub met jurken mag lopen of dat ze zijn nagels willen lakken. Ik vind dit echt veel te ver gaan en denk dat het kind er ook niks van snapt.
Ik ben ontzettend voor een eigen identiteit voor kinderen, maar wel wanneer het uit henzelf komt. Mijn dochter had een vriendje die het heel fijn vond om in prinsessenjurken te lopen, als hij daarom zelf vraagt heb ik daar totaal geen problemen mee. Ook kinderen die zelf aangeven zich niet prettig te voelen en het gevoel hebben dat ze eigenlijk liever van het andere geslacht zouden willen zijn, serieus nemen. Altijd! Ik vind het te ver gaan om dit als ouders te stimuleren wanneer het kind zelf er zelf niets over aangegeven heeft.
Ik heb mijn zoontje toen hij 3 was, ook weleens in een spijkerrok mee naar de winkel genomen. Hij moest en zou de rok van zn zus aan haha, ik zie hier niet zoveel verkeerds in. Nu hij 4,5 is, is hij een echte jongen jongen en vraagt hij dit soort dingen niet meer. En ja hij heeft ook echt weleens gevraagd om zijn nagels te lakken of de lippenstift van mama op te mogen. Van mij wel hoor.
Ik vond het in het filmpje helemaal niet genderneutraal. Had het idee dat hij juist veel meer meisjes kleren en dingen had dan jongenkleren en dingen.
Mijn kinderen mogen spelen met wat ze willen ( al zijn tot nu toe de autootjes echt favoriet), en als ze roze kleren willen oid zal ik daar ook niet zo veel moeite mee hebben. Dit vind ik te ver gaan. Je zet je kind bewust in een uitzonderingspositie neer. Daarnaast willen de meeste kinderen zich spiegelen aan hun rolmodellen, dus vraag ik me af of dit hele idee uberhaupt gaat werken als pappa ook geen roze jurken draagt
geen tijd om mee te doen. ben straks benieuwd hoe dit afloopt. ooit hier al een topic over geweest. .. succes.
Ik heb geen kinderen. MAAR! P) Ik vind; een jongen is een jongen, een meisje een meisje. Jongens mogen van mij best met poppen en barbies spelen. Paarden en de kleur roze is prima. Je geslacht een een groot deel van je identiteit. Ik vind daarom dat je daar aandacht aan moet geven. Dat je het moet erkennen. Ik ben een vrouw, ik wil herkend en erkent worden als een vrouw. Niet als man. Dit is wie ik ben. Ik ben vrouw. Tot zover mijn mening.
Misschien wilden ze wel een meisje en dachten ze dan doen we het onder de noemer genderneutraal opvoeden
Hmm nee dat gaat me iets te ver.. Als ik een zoon had en hij zou er zelf voor kiezen, prima, als je maar gelukkig wordt! Maar ik zou het niet 'aanmoedigen'..
Ik heb geen flauw idee hoe ik dat zou doen. Hier heb ik 2 echte jongensjongens die zodra ze konden praten keihard "TREKKERRRR' riepen. Maar ik denk, dat als ze liever met poppen speelden en af en toe een mooie jurk aan wilden, ik hier misschien wel in mee was gegaan. Ligt ook een beetje aan de situatie. Als ze er van overtuigd zijn dat ze een meisje zijn, dan zou ik daar in mee gaan. Ook naar buiten toe zeg maar. Maar als ze het gewoon leuk vinden, dan zou ik het meer binnenshuis houden.
Ik zal naar m'n kindje kijken. Als ik een zoon had en hij wou jurken dragen en whatnot, ga je gang. Ik ga het niet verbieden. Evenals als mijn dochtertje straks misschien wel helemaal geen roze wilt of kort haar of "ik wil een jongen zijn" Maar, ik zal het niet aanmoediging, ik zal geen jurkjes voor hem kopen (ik koop trouwens ook geen jurkjes voor dochter haha)
Dat is niet zo gek, zeker als er zusjes in het spel zijn. Ga maar eens na hoeveel vaker meisjes complimenten krijgen over kleding; dat wil zo'n jongen ook wel. Maar mij gaat het kleden als meisje ook te ver. Ik ben vrij fel tegen heel veel vooroordelen, en doe zelf alles wat ik leuk vind, of het nou damesachtig is of niet. Ik draag jurken en hakken, rijd motor, doe aan vechtkunsten, rijd liever zelf dan dat ik een ander laat rijden, kijk romantische films, en als ik zelf mijn oliefilter wil vervangen krijgt de meneer van de automaterialenzaak de wind van voren als hij commentaar heeft daarop. Maar dat heeft allemaal te maken met de dingen die je in je dagelijks leven doet en kunt. Komen er kinderen, dan moeten zowel jongens als meisjes op een zeker moment leren hoe je een fatsoenlijke maaltijd maakt voor jezelf, en fietsband plakken is iets wat je moet leren, wat je ook in je broek hebt zitten. Met een berg vooroordelen kun je vooral kinderen opvoeden die maar half voor zichzelf kunnen zorgen, en dat vind ik flinke onzin. Kleding, daarentegen, is jezelf presenteren naar de wereld. En weten wat daarin gepast is, is ook belangrijk. Een man in een jurk is niet gepast, evenals veel vrouwen toch echt een beha aan zullen moeten naar hun werk. Shit happens, iedereen heeft te maken met bepaalde beperkingen. Als je drie bent kun je daar nog wel eens overheen stappen, maar dat is niet de algemene trend. Niets mis mee om dat kinderen ook mee te geven.
Onze oudste zoon heeft toen hij 2 werd een keukentje gekregen. Volgens mijn vader is dat meisjesspeelgoed, zelf vind ik dat het voor beiden kan. Zeker omdat hier toen we allebei nog werkte toch echt papa degene was die kookte. Inmiddels heeft onze zoon ook een pop. Die heeft hij gekregen tegen het einde van de zwangerschap van de jongste. Heel erg 'belevenswereld van het kind' verantwoord. Hij speelt er nog regelmatig mee. Eigenlijk zouden we hem alleen maar 'lenen' van mijn ouders, maar na vier maanden ligt de pop hier nog en hij mag echt niet terug. Bij de psz had hij laatste met een prinsessenkroon gespeeld en nu wil hij thuis als we rollenspel spelen ook af en toe prinses zijn (zonder te verkleden trouwens, want daar houdt hij verder niet van.) Dat vind ik prima. Maar ik zou hem niet snel in een roze jurk buiten laten lopen of met gelakte nagels ofzo. Ook oorbellen zal hij niet krijgen. Dat vind ik gewoon echt voor meisjes. Het merendeel van de maatschappij denkt zo en ik wil niet dat hij buitengesloten of gepest wordt. Als hij blijvend zou aangeven dat hij een meisje is, zou ik nog anders over denken trouwens. Maar dat is een heel andere situatie. Voorlopig is hij gewoon een jongen die later mama wil worden . Maar hij zegt niet dat hij anders wil zijn of anders is. Verder zeg ik als ik een compliment geef ook gerust 'grote jongen' of 'flinke knul' ofzo. Hij is toch ook een jongen, waarom zouden we dat ontkennen of wegmoffelen? Ik vind trouwens ook altijd gek als bijvoorbeeld een directrice zich directeur laat noemen. Onze bazin doet dat. Moet ze zelf weten hoor, maar ik snap nooit waarom. Ze is een vrouw en daar is niks mis mee. Een directrice is toch niet minder dan een directeur? En voorzover mensen dat wel denken, laten ze zich heus niet voor de gek houden door een paar letters te veranderen.
Mijn zoontje van 2,5 vraagt wel degelijk of ik zijn nagels wil lakken als ik bezig ben, en dan doe ik dat ook... Een tijdje terug was hij mee kleding kopen, hij loopt rechtstreeks naar een roze shirt met glitterhartjes en zegt, oh mama, zo mooi! Ik heb het shirt niet gekocht op dat moment, want hij had niks nodig, maar mocht hij gaan vragen om prinsessenjurken, prima... Een kind is maar 1x kind, laat ze zo lang mogelijk genieten van hun onschuld en vrijheid en wat ze het liefste doen, zich aanpassen aan de maatschappij, daar hebben ze nog een heel leven lang de tijd voor! Ik zal niet zeggen dat ik het aanmoedig, zeker niet, maar ik laat hem wel volledig vrij in zijn keuze van speelgoed en andere dingen...
Ik vind het vooral heel "sneu" dat ze dit vanaf het begin al hebben gedaan en het kind niet beter weet waardoor het voor hem heel moeilijk wordt om hier een mening over te hebben. Wij hadden een pleegzoon en zeiden altijd kijk een Mini Cooper, Mini's zijn de vetste auto's die er zijn! Hij is nu 5 en is nog steeds helemaal fan van Mini Coopers Dit is omdat wij hem dit hebben "aangeleerd". Dit kind leert dit vanaf het begin en daarom is het denk ik heel moeilijk voor hem om dit patroon te doorbreken. Pas als hij naar school gaat en ziet dat niet elk kindje dit zo doet denk ik dat hij hier een mening over gaat krijgen. Mijn zoon mag trouwens zich ook wel eens verkleden. Op het kinderdagverblijf hebben ze verkleed kleren en ook M. wil wel eens een verkleed jurk aan. Prima natuurlijk dat ga ik niet tegen houden. Maar zodra we naar huis gaan wil hij dit wel uit en z'n laarzen weer aan. Ik kan me niet voorstellen dat mijn kind zelf verzint om op deze leeftijd er voor kiest om in roze jurkjes over straat te gaan
Complete waanzin, veel te ver doorgeslagen. Ik vind dat die ouders veel te weinig vertrouwen hebben in hun eigen kind! Hij verdient beter dan dat. Het kind gaat echt wel zelf aangeven waar hij/zij liever wel of niet mee speelt. Ikzelf smeet een gekregen pop meteen in de hoek en ging dan met de transformers spelen. Als ik 'jongensspeelgoed' vroeg, dan kreeg ik dat... óók van Sinterklaas
Kijk dit vind ik een ander verhaal. Als jou kind dit zelf aan geeft zou ik er deels ook wel in mee gaan. Een keer z'n nagels lakken prima of als hij mama's ketting om wil vindt ik dit ook wel oke. En als hij thuis in een prinsessen jurk wil jurken ook goed. Maar zelf zou ik het niet stimuleren en hem zo liever ook niet over straat laten gaan. Behalve als hij dit echt wil omdat hij zich een meisje/vrouw voelt maar ik denk dat ze dat nog niet op 2 jarige leeftijd voelen.