Toevallig kreeg ik gisteren nog het verwijt dat ik mijn grenzen niet goed aangeef en dat ik soort van moest eisend at ze stopte met huilen... De volgende keer trek ik mn mond open...
Uhhhm ik brand niemand af. Ik zeg alleen dat het soms erg vermoeiend is dat mensen de nadruk gaan leggen op negatief gedrag bij een kind.Ik negeer mijn dochter namelijk wanneer ze gaat huilen omdat ze haar zin oid niet krijgt en wanneer mensen dan koetsjie koetsjie gaan doen bij een kind dan is dat pure bemoeizucht. Helemaal wanneer ze opmerkingen gaan maken van nou nou krijg je nu helemaal geen lekkers van je moeder dan zou het toch wel een beetje vreemd zijn als ik daarin mee zou gaan en dat ook nogeens ga staan toejuichen. Valt een kind op straat en bezeerd zich dan heb ik er helemaal geen probleem mee als iemand wil helpen of troosten. We hebben het niet meer over een klein baby'tje wat ligt te huilen in de kinderwagen maar over een dreumes met al lekkere opstandige driftbuien.
Ik draai zo de kinderwagen om als mijn dochter huilt en iemand steekt zijn neus in de kinderwagen, ik irriteer me er niet aan maar ik handel wel meteen waardoor ik de grens aangeef en nog belangrijker, de grens van mijn dochter. Mijn oudste deed precies hetzelfde als die van jou, huilen zodra we de supermarkt inliepen, gewoon teveel prikkels en zeker als ze moe zijn.
Doe ik inderdaad ook en geef heel duidelijk grenzen aan. De kinderwagen had ik trouwens al helemaal gedraaid maar die man liep er een rondje omheen om zijn neus erin te steken Hij bedoelde het vast goed maar ze ging alleen nog maar harder krijsen terwijl ze net weer rustig was.
Ikzelf vind dit altijd erg fijn hoor. Voel me vaak opgelaten als de jongste het op t brullen zet en vele ogen naar ons gericht staan. Ik negeer het wel tenzij een botte vent die al meermaals zijn hoofd omdraait, door de super roept dat dat kind nog harder moet gaan huilen dan trek ik mijn mond open dat hij waarschijnlijk zingend groot geworden is en daarom nu in een botte hork is veranderd.
Nee, ik herken het niet. Maar ik ging ook niet boodschappen doen met mijn dochter als ze slaperig of hongerig was. Misschien helpt het je om daarmee rekening te houden in het vervolg.
Ik vind het niet zo erg als mensen iets zeggen als 'och, ze zal wel moe zijn..' Als ze mij op m'n opvoeding zouden wijzen dan zou ik wel erg kwaad worden, maar heb eigenlijk nog nooit meegemaakt dat een onbekende mij terecht wijst om iets dat mijn kind doet. Ik weet nog dat mijn dochtertje wat kleiner was en begon te krijsen in een winkel. Allemaal geërgerde blikken Kwam er een jongen met syndroom van down naar ons toe die gaf mijn dochtertje een snoepje en een dikke kus op haar voorhoofd... dat vond ik echt lief Dochtertje was gelijk stil.
Oh ok, als je het al zo goed weet, dan kan je die kennis toch toepassen en dit soort situaties vermijden?
Haha, soms huilt je kindje nou gewoon eenmaal op het moment dat jij in de winkel bent, ook al heeft je kindje gegeten, geslapen en een schone luier gehad. Of je bent nog niet op tijd thuis en je kind krijgt eerder honger, of is ineens eerder moe dan normaal. Die dingen kunnen soms ineens voorkomen! En als je vraagt van; Ah, ze is moe he? Dan is dat niet zo opdringerig of heel vervelend doen, je merkt het gewoon aan iemand of het echt bemoeizucht is of niet.
Kinderen zijn nu eenmaal geen robot die je kunt voorprogrammeren. Zou handig wezen maar na 10 jaar moederschap met 3 kinderen ben ik daar ondertussen wel achter dat dat niet bestaat haha
+1 Alsof een kind alleen huilt als het moe is of honger heeft Kinderen huilen bijv. ook als ze hun zin niet krijgen en soms gewoon omdat ze geen zin meer hebben om boodschappen te doen met mama, o.i.d. Wat bij mijn dochtertje meestal het geval is als ze huilt in een winkel is dat ze zelf wil lopen, dus niet in de wagen wil zitten... maar als ik haar zelf laat lopen zit ze OVERAL aan en dat is ook niet handig Dus dan maar even laten huilen in de wagen hoor. Al zou de burgemeester zich er aan ergeren, dan is dat maar zo.
dat is mijn eegenis top 1 je hebt bemoeien en bemoeien. ik vind als je zegt achh hij is erg moe he niet bemoeien maar wel als ik mijn kind ze zin niet geef en hem laat jengelen of huilen en dat we altijd mensen komen zeggen achhhh kind waarom huil je? of ach mama geef dat kind toch gewoon een snoepje!!!! serieus mijn haren gaan nu al weer staan!!! ik vind dit niet kunnen en de natuur? doe normaal hoor we leven toch ook niet als adam en eva met een blaadje voor onze doos!!! mensen beseffen nu echt wel dat dit zwaar irritant is.
Dit bedoel ik dus inderdaad. En inderdaad dat gepraat over de natuur is helemaal nergens op gebaseerd haha
Ja dat snap ik dus ook nooit. Natuurlijk zie ik in de winkel bijvoorbeeld wel eens een huilen/boos kind ofzo. Maar het is werkelijk nog nooit bij mij opgekomen om er iets van te zeggen.
Ik zie het niet vaak maar als ik het eens zie en de moeder kijkt toevallig mijn richting uit dan kijk ik haar aan met een blik van "jaaa zoiets zal hier ook ooit gaan gebeuren"
Ik heb het niet over de natuur. Ook niet over Adam en Eva. Mijn punt was dat het normaal is voor mensen om te reageren op een huilend kind. De reden waarom een kind huilt is bij omstanders vaak niet bekend, en als men ziet dat een kind huilt, dan reageren mensen daarop. Dat er in sommige gevallen mensen over de streep gaan en een moeder terecht wijzen, dat is vervelend en niet de bedoeling. Maar in de meeste gevallen vragen mensen of het kindje oké is. Niet om de moeder terecht te wijzen, maar om het kindje te helpen.
Ik had dit laatst, maar dan op een hele leuke manier. We liepen in een winkel en mn dochter kreeg me daar opeens een woede uitbarsting van heb ik jou daar. "Neeheeeeeeee" gillen en huilen, je kent het wel. Ik ben het wel gewend en moest heel hard lachen, omdat het er erg komisch uitzag zo midden in de winkel. Een andere vrouw van mijn leeftijd liep langs en barstte ook in lachen uit en zei dat ze blij was dat anderen hier ook last van hadden. Die en vrouw en ik moesten zo hard lachen dat mn dochter ook begon te lachen en zei "wat ben ik grappig, he". Weg woede uitbarsting .