Morgen is het zo ver. De lang verwachtte eerste echo. Het loopt iets anders dan ik gehoopt had, mijn vriend heeft op dit moment erge psychische nood en kan het niet aan om mee te gaan. (Heb daarover net een topic aangemaakt bij ' alleen en zwanger') Ik zie erg tegen morgen op. Niemand weet nog van de zwangerschap muv mijn zus maar zij moet werken, dus ik ga alleen heen. Ik ben bang geen kloppend hartje te zien, misschien is dat gestopt toen mijn eigen hart ook brak. Maar ik ben ook bang voor wat ik wél zal zien of horen. De eerste keer je kindje zien en het hartje horen, zo magisch en bijzonder, maar de glans is er hier een beetje af momenteel. Gelukkig is de echo in de ochtend, dan hoef ik er niet heel de dag tegenaan te hikken. Over minder dan 24 uur weet ik meer.
Even je andere topic eerst gelezen... Meid wat ontzettend verdrietig voor je en wat zwaar. Ik begrijp uit alles wat je schrijft dat je ontzettend veel van de vader van je kindje houdt dus idd ik ga hem niet afkraken. Wel ontzettend vervelend voor jou dat hij fysiek contact zoekt bij andere vrouwen. Heeft dit te maken met ptss of is dit iets van hem zelf? Ook lees ik 2 kanten aan jouw verhaal enerzijds is dit kindje een wonder en verrassing en ben je blij dus ik wil je bij deze ook feliciteren! Anderzijds "hoop" je ergens dat het niet goed zit en ook daar kan ik in jou situatie begrip voor opbrengen. Toch weet ik dat als morgen je daar ligt en het apparaat op je buik gezet word en er een prachtige kleine beeb in je buik spartelt met een stevig kloppend hartje alles om je heen verdwijnt en je gaat voor je kind ongeacht je obstakels. Lucht je hart dat scheelt alvast!
Dankjewel voor je begripvolle reactie Paula (zo heet ik ook ). Het is inderdaad heel dubbel, en bij een goede echo weet ik zeker dat er genoeg vechtlust in mij zit om dit wondertje álles te geven dat het verdient. En mijzelf daarbij ook. En wat betreft de fysieke contacten, dat is een vlucht, en de ptss. Komt niet bij hemzelf vandaan, dat weet ik omdat ik hem al meer dan 20 jaar ken.
Is het niet mogelijk om iemand anders in vertrouwen te nemen over je zwangerschap, zodat je niet alleen hoeft te gaan? Sterkte! Hopelijk ga je morgen een goede echo krijgen en voel je de kracht om ervoor te gaan.
Wat naar meis! Misschien een troost; de eerste keer het hartje horen, valt best mee qua magisch moment; de vorm van de baby is nog niet echt goed herkenbaar als mensje etc. dus de volgende keer dat hij wel meegaat en het kindje er ook wat duidelijker te zien is, is net zo'n mooi moment.
Wat ontzettend naar! Maar ik ga ook altijd Alleen, man werkt ver weg en kan onmogelijk vrij nemen.. Is helemaal niet eng. Als t goed nieuws is dan heb jij in elk geval n super mooi moment! Mocht je slecht nieuws krijgen heb je ws nu ook niks aan je man?
Mss dat als je wat verder in je zwangerschap ben het voor hem ook wat echter word en hij er beter mee om kan gaan. Ik ben blij om te horen dat jij er sowieso voor gaat en zobte horen gaat jullie kindje niets te kort komen. Wat jammer dat je zover weg woont had graag mee gegaan hoor 2 paula's haha ken verder niemand die ook zo heet. Is trouwens al een mooie temijn hoor voor een echo met mn jongste ook met 9+4 een echo. Succes laat je weten hoe het was?
Dank jullie wel! Een prachtige echo gehad, en zelfs een weekje vooruit gezet. Stevig kloppend hartje gezien en beebje zelfs zien bewegen. Wát bijzonder is dit! Vriend was onverwachts wel mee, maar was er meer fysiek dan mentaal. Hij heeft het dan ook erg erg zwaar. En ik? Ik verbaas mij over het wonder dat in mij groeit. Met een lach en een traan.
fantastisch!! Ik vind je een sterke meid en wens jou en je vriend veel kracht toe! Voor je vriend om op te knappen en voor jou om er mee om te kunnen gaan!
Mooie echo. En fijn dat je vriend er toch bij was ook al was hij dit eigenlijk niet. Sterkte meid je gaat hier uitkomen en dit is waar je het voor doet.