Lijkt me idd dat dat ligt aan je kind. mijn meisje huilde de eerste 6 maanden zn 13u per dag door reflux en kma, dus ja dat vond ik wel zwaar ja... nu hebben we het tegenovergestelde, een heel tevreden meisje wat uitslaapt tot een uur of 9 en weinig tot niet huilt. Maar ik kan me dus wel heel goed voorstellen dat sommige 1 kindje zwaar vinden
Respect voor jou! Maar ook voor alle moeders met 1 kindje die het zwaar hebben. Ieder mens is tenslotte anders, reageren anders, doen anders, voelen anders......
Ja, sommige moeders hebben wat pittigere kindjes... Verschillende stoornissen of een huilbaby. Maar ik vind het ook echt niet moeilijk, pittig, zwaar of wat dan ook! Heb tijd zat voor leuke dingen. (Al doe ik weleens alsof om onder afspraken uit te komen ) Ik werk vier dagen, dochter hoeft maar een dag naar het kdv. Ze is heel lief en vrolijk, slaapt goed. Ik hoor kennissen ook weleens klagen en ik begrijp het vaak ook niet.
Ik denk dat je op je 17e ook heel anders in het leven staat dan wanneer je op oudere leeftijd een kind krijgt. Bijvoorbeeld: mijn schoonzus was 17 en mijn broer was 19 toen ze hun 1e kregen. Ze waren toen best relaxt bij de opvoeding van hun kind. Ze hebben 7 jaar later hun 2e gekregen, die nu 5 jaar is. Ik merk dat ze bij de 2e het zwaarder hadden/hebben ondanks dat nr 2 geen moeilijk kind is. Alleen mijn schoonzus en broer maken zichzelf te moeilijk, omdat ze nu onbewust alles volgens de regels willen doen.
nomaals ik wil niemand kwetsen of wat dan ook.. Probeer het gewoon te begrijpen. Snap echt wel dat sommige kinderen extra verzorging nodig hebben. mijn jongste heeft 3 weken in ziekenhuis gelegen met maag en darm infectie en kreeg in ziekenhuis een maag en darm virus eroverheen en dat eerste 3 weken na geboorte daarna moeilijke eten geweest. snap het wel maar ik heb nooit geklaagd erover en over wat dan ook.en ik hoor het gewoon veel om me heen dat geklaag misschien dat het me een beetje getriggerd heeft
Niet ieder kind is hetzelfde, niet iedere moeder is hetzelfde, andere context, andere beleving... Beetje inlevingsvermogen heeft nooit iemand kwaad gedaan
Met een huilbaby kan ik het me heel goed voorstellen dat het ontzettend zwaar kan zijn. Ook al is het er dan 'maar' 1. En verder, ik zeg eerlijk... Nu ik twee kinderen heb vind ik het makkelijker dan toen ik er 1 had! Ze vroeg heel de dag door aandacht (op leuke en vooral minder leuke manieren). Was echt continue met haar bezig hoor. Nu weet ze dat ze soms even moet wachten als ik met haar zusje bezig ben. Met meerdere kinderen heb je dat ontzettende aandacht ragen minder, ze vernaken elkaar vaak wel, en al helemaal als er geen groot leeftijdsverschil is.
Tja een kind was pittig de tweede er bij wat pittiger het is niet het verzorgen voor een kind wat het zwaar maakt. En weet ook hoe het is om alleen te moeten zorgen voor je kinderen. Van af dat zoon 3.5 is tot nu ( toe geven lat doet meer als voor heen, dat scheelt zeker) maar het is pittig om overal alleen voor te staan ( gevoelsmatig) school ziekenhuis dokter regelen ditjes datjes je zorgen om je kinderen het totaal plaatje vind ik zwaarder dan voor een kind zorgen. En idd als je gewent bent aan een kind dan lijkt het zwaar maar met meer kinderen is het wat zwaarder. Ik wist niet beter dan toen ik nummer twee kreeg. Dat veranderde de boel weer. Meer zorgen meer dit meer dat. Nu na vier jaar ben ik het gewent en voelt het net als of ik gewoon een kindje had. Moet er wel bij zeggen toen ik mijn tweede kreeg mijn oudste al redelijk zelfstandig was met 9 jaar zelf naar school. En nu hoef ik alleen nog maar te zorgen dat hij zich was kleed eet en zijn huiswerk maakt voor de rest zorgt hij voor zich zelf gaat zelfstandig naar de beugeltandarts. Maar hoe veel kinderen je ook hebt het geeft niemand het recht om te zeggen dat een kind maar zo makkelijk is. Je blijft toch je zorgen hebben en houden( ziek zijn. ect ect) Nu ook de jongste al vier is. moet ik wel zeggen dat ik het gedoe met hele kleine kinderen gehad hebt. En mij zelf niet meer kan voorstellen om nog een kindje te krijgen. Dat zou ik echt te heftig vinden.
Daarom ben ik ook heel blij met de reacties zodat ik me juist kan inleven in de andere moeders. Probeer me in te leven in situaties maar soms hebben mensen daarbij hulp nodig zoals ik op dit moment Juist zodat ik me niet ga irriteren aan vrienden enz enz het gevoel van wat klagen jullie nou heb ik pas dit weekend gekregen hoor nadat ik alleen met mijn dochtertje was. het is niet zo dat ik gevoelloos ben ofzo
Inderdaad. Het komt nogal neerbuigend over. Wees gewoon dankbaar wanneer het goed gaat en oordeel niet over een ander. Het is geen wedstrijd.
Ik vraag me nu wel af waar ik zo druk mee was met 1 kindje. Maar toen vond ik het superdruk en pittig met werken erbij. Nu nog steeds, maar heb inmiddels ook drie kindjes. Ach ja, iedereen ervaart het op zijn eigen manier.
misschien herinner ik het me niet dat ik het zwaar vond toen ofzo ? het is dan ook 10 jaar geleden. Maar nogmaals ik wil niemand aanvallen
Ik snap niet dat mensen zich er zo druk om kunnen maken over het leven en beleven van anderen. Ik heb daar wel eens moeite mee dat er altijd maar naar andere gekeken wordt en hun problemen gebagatelliseerd en dan zelf zeggen dat dat veel zwaarder is. Iedereen voelt z'n eigen pakkie en moet dat meesjouwen, respecteer elkaar daarin. Iedereen moet zijn eigen leven leven en ja dat kan heel erg zwaar zijn ook met 1 kindje.. Mensen vertellen je vaak niet de hele situatie dus je kan ook niet met elkaar meten..
Dat het zwaarDER is met meerdere kindjes wil niet zeggen dat het met 1 niet zwaar is toch? Ik denk dat het inderdaad de overgang is van 0 naar 1 kind. Je hele leven verandert.. En dat is erg leuk, maar ook best wel zwaar.. Mijn dochter slaapt erg slecht en is de halve nacht wakker, en wij dus ook, nou ik vind dat wel zwaar hoor in combinatie met allebei een baan.. Ik heb er ook een slaapstoornis overheen waardoor ik sowieso al slecht slaap dus dat maakt het extra zwaar.. Ik heb laatst al werkdagen gemist omdat ik letterlijk instortte van slaapgebrek.. My 2 cents: Je kan niet in andermans leven kijken en dus ook niet oordelen over hoe/wat/waarom iemand iets zwaar vind..
Als iedereen het nu zo zwaar vind als dat ik steeds moet aanhoren: oh ik vind een kindje zoooo zwaar, zo moeilijk, ik kan ECHT helemaal niets meer (dat hoor ik tenminste regelmatig in mijn eigen omgeving) vraag ik me wel heel regelmatig af waarom zij dan wel aan een 2e kindje beginnen....Mij valt op dat veel mensen klagen over hun kinderen (in het algemeen genomen, het is moeilijk, het is zwaar, ze kunnen niet meer uitslapen, etc) Toen ik zwanger was van onze 3e en later ook van onze 4e zeiden mensen ook echt: Een 3e (4e)???? jeetje waar begin je aan? Ik moet er niet aan denken, zoveel kinderen......Nee hoor, 2 was hier echt het maximum!! Ik denk ook dat het komt omdat de meeste mensen 2/3 kinderen de max vinden, grote gezinnen zit niet meer bij de meeste mensen in "hun systeem".
Hier bijna 14 jaar geleden ( nov) en kan het mij nog herinneren als de dag van gisteren. maar kan ook zijn omdat het buiten het kind krijgen veel andere dingen speelde vond een heftige tijd en nog wel eens jammer dat ik niet heb kunnen genieten van zijn baby tijd. Met dochter had ik ook wel problemen maar kon meer van haar genieten als baby ziende. Maar vergeten nou nee. Maar ik sla gevoelens en emoties toch al ( heftiger op) Soms zou het wel eens handig zijn om een hoop te vergeten.( positief bedoeld)
Ik vind het nu ook best zwaar, ben continu moe door de zwangerschap, wil natuurlijk mijn peuter ook niet tekort doen etc, dus ja, ik kan niet anders zeggen dan dat ik het zwaar vind. Maar so what? Dat mag toch gewoon? Ik kies hier heel bewust voor, geniet met volle teugen, en ondertussen plof ik ook wel eens met een zucht op de bank omdat het óók gewoon zwaar voor me is.
Dit is letterlijk een van de DOMSTE topics die ooit geopend zijn! Want ja alle kinderen zijn natuurlijk hetzelfde Meid wat fijn voor jou dat jij blijkbaar zo'n makkelijk kind hebt die het je zo makkelijk maakt maar hee dit geldt helaas niet voor iedereen. Beetje zielig doen dat jij het zo zwaar hebt als alleenstaande moeder met 3 kinderen, ik durf te wedden dat er genoeg ouders zijn die het veel zwaarder hebben dan jou met alleen 1 kind.