Wat voor jou kleine dingen zijn kan voor iemand anders al heel groot zijn.. ook al zijn diegene niet alleen en met partner. Heb er zelf geen last van ( ben zelf ook met partner maar doe ook veel dingen alleen met de meiden ) maar zeuren vind ik wel een groot woord. En tuurlijk.. als alleenstaande moeder of moeder waarvan de partner veel weg is hebben andere zorgen als moeders die er niet direct alleen voor staan.
Eerlijk gezegd snap ik het doel niet om zo'n topic te openen. Iedereen beleefd een eerste kindje anders, kun jij kijken in wat voor situatie mensen leven?
Het ligt toch helemaal aan het kindje? Als je een kindje hebt dat makkelijk is qua eten, slapen, zichzelf vermaken, etc. is het wel een andere koek dan wanneer je een huilbaby hebt. Ik vind dit een beetje een raar topic. Wat wil je hiermee nu écht bereiken? Bewondering voor hoe je het allemaal redt in je eentje?
lieve meid ik kan niks anders zeggen dan dat ik diep respect voor jou heb. en als ik een paar uur jou pijn kon overnemen had ik het met alle liefde gedaan zodat jij van je kind kan genieten. helaas kan ik dat niet . maar nogmaals ik had het over moeder die hun kind met NADRUK op hun kind overal de schuld van geven..... elk klein dingetje of datje. klagen om een peuleschil ( heb ik het over gezonde vaders en moeders met gezonde kinderen zowel lichamelijk als geestelijk)
Waarom heb je 3 kinderen als je het zelf zo zwaar vindt dan? Had het dan bij 1 gehouden, dan had je een "hemels" leven gehad.
Ze wou gewoon wat veren in dr reet krijgen dat ze het zo fantastisch doet als alleenstaande moeder van 3 kids en ze nu lekker moet genieten van de rust en het ene kind die er nu is. Helaas voor haar valt topic verkeerd! Geen veren paar punaises in dr reet.
Met wat beters? Ik vind het helemaal niet nodig om grof te reageren. Ik vind je gewoon een doos als je over iets oordeelt waarbij je aangeeft dat je niet weet hoe het is.
Ik zie nu ik verder lees dat wel meer mensen het concept 'huilbaby' hebben genoemd en dat je vervolgens aangeeft dat het om een makkelijke baby gaat. Tsja, ik denk dat iedereen met een makkelijke baby niet zomaar zal zeggen dat 1 kindje hebben zwaar is. Maar...bij veel mensen zijn er (tijdelijke) strubbelingen en die maken het zwaar in die periode. Als jou deze periodes bespaard zijn gebleven dan is dat fijn voor jou, maar ik verbaas me wel over je kortzichtigheid hierin.
Bij een eerste kind is alles nieuw, heb je geen ervaring, moet je alles nog uitvinden en voor de eerste keer doen. En dat is voor veel vrouwen zwaar. Als je je dat niet meer herinnert van je eerste als je meer kinderen hebt, dan lijd je volgens mij aan zware moederschapsdementie
Wat is dit in hemelsnaam voor een raar kijk-eens-hoeveel-beter-ik-ben-dan-anderen-topic??? Gekke mensen
Nou nou nou. Denk dat t.s het niet zo slecht meent. Echt niet. Ze is alleenstaande met drie kids petje af! Het is pittig en heel fijn dat je dat ook zo ervaart. En de rest doe even rustig! Iedereen kan hier gewoon een topic openen en ook deze vragen kunnen gesteld woorden. Als je het er niet mee eens bent dat het misschien in jou ogen een rare vraag is of dat iemand het niet kan begrijpen. Dat maakt het nog niet dat t.s dit hier niet mag zeggen of vragen. Heb al antwoord gegeven. En nee het is te vergelijken met een gezond kind of een gezonde ouder het heeft niks met elkaar te maken denk ik uit eindelijk en t.s ook al klaag je niet over je kinderen. Gelukkig fijn. Dat je dat kunt. maar klagen mag is gezond we kunnen nu eenmaal allemaal het zelfde voelen of denken.
Ah dan ben ik schuldig! Heb er hier 1 die pittig aan het peuterpuberen is en dat vind ik best zwaar ja. En waarom zou dat niet mogen? Zo beleef ik het nu eenmaal. Houd me niet tegen ooit een tweede te nemen (eigenlijk derde) hoor, en dan zal je zien dat ik dat van tijd tot tijd ook zwaar ga vinden. Ga me daar niet voor schamen! Ho effe! Had nu dolgraag al twee kids gehad, maar goed. Nu heb ik het lekker soms zwaar met 1!
Ik ken weinig mensen die zeuren om niks. Wel mensen die mopperen als ze nachtenlang wakker gehouden worden, als hun kindje weigert van een lepel te eten of met 4 nog niet zindelijk zijn. Maar dat zijn logische zorgen m.i. dus dan is er geen sprake van zeuren. En als een vriendin even helemaal kláár is met het gedram en gedrein van haar enige kindje waar geen land mee te bezeilen is, dan vind ik dat ook geen zeuren of aanstellerij. Jij du wel begrijp ik? En verder: als jij iemand zogezegd hoort zeuren, weet jij dan altijd dat er geen sprake is van fysieke of psychische klachten bij ouder/kind? Als je niet ziet dat er iets is, betekent dat ook niet dat er niks is. Ik blijf erbij dat ik het doel van dit topic niet snap, en dat ik het gevoel heb dat je enkel wilt horen hoe sterk je bent? Helaas had je dan op een andere toon moeten inzetten vrees ik, want zoals je merkt vallen best een aantal mensen over hoe zwart-wit je lijkt te denken en hoe sterk je veroordeelt zonder een situatie te kennen.