Ik weet eigenlijk niet waar ik moet beginnen, maar ik wil gewoon ff mijn verhaal kwijt denk ik... Ik heb mij vandaag ziek gemeld op mijn werk en ik voel me er best schuldig over eigenlijk. Want ik ben niet echt ziek, maar gewoon ff helemaal op. De afgelopen weken heb ik zo veel overgegeven en was ik steeds duizelig en moe en nu heb ik vorige week medicijnen gekregen voor de misselijkheid om weer aan te sterken. Was al 5 kilo afgevallen in korte tijd. De ha vond ook ketonen in mijn urine en daarom medicijnen gekregen. Ik had eerder aan de bel moeten trekken zei ze, maar ik dacht dat het er bij hoorde. Bij mijn eerste heb ik nergens last van gehad, maar iedere zwangerschap is verschillend dus ik dacht dat het normaal kon zijn steeds boven de pot te hangen. Mijn man werkt veel dus de verzorging van onze kleine komt bijna alleen op mij neer. De enige tijd dat hij naar de opvang gaat is als ik moet werken. Dus dan ben ik ook aan de gang. Dan het huishouden nog, bouw van ons nieuwe huis, reorganisatie op het werk en het eeuwig durende suffe gevoel in mijn hoofd hebben mij doen besluiten ff niks te doen en te ontspannen. Ik moest gisteren zo huilen omdat ik echt ff moe ben! Al het overgeven van de afgelopen weken heeft mij zo vermoeid, maar ik heb toen echt op de automatische piloot gedraaid. Maar nu is die piloot moe... Maar nu zit ik dus al weer te denken dat ik mijzelf weer beter moet melden en morgen weer moet beginnen, puur uit schuldgevoel. Maar aan de andere kant wil ik nog helemaal niet. Ik wil slapen!!!! Herkent iemand dit?
Ik herken het niet, maar waarom schuldig voelen? Het is, naar mijn idee, hartstikke logisch dat je op bent. Dat je even niet meer kan. Heb je dit verhaal ook verteld aan je werkgever? Een beetje werkgever heeft hier begrip voor. Sterkte ermee! Hoop dat je gauw opknapt.
Je hoeft je hier helemaal niet schuldig over te voelen! En dat je niet echt ziek bent... helaas ben je dat wel! De enige reden dat je nu wellicht minder overgeeft is omdat je medicatie slikt. Kun je nu al wel weer normaler eten en drinken? Je lichaam heeft echt tijd nodig om weer bij te komen en aan te sterken. Vergeet niet dat je de afgelopen tijd zo weinig voedingstoffen binnen hebt gehad dat je 5 kilo kwijt bent! Ernstige misselijkheid is ook gebaat bij rust, als je je drukker maakt zal je ook zien dat de misselijkheid erger wordt. Geef jezelf echt even de kans om je beter te voelen en bij te komen.
Ik herken het heel sterk. Ik ben ook zon persoon die zich niet snel ziek meld. En heb dan gelijk ook dat ik me schuldig voel, terwijl ze op het werk wel begrijpen dat ziek ook echt ziek is. Ik zou naar je lichaam luisteren en je pas weer beter melden als je zeker weet dat je echt weer kan werken anders niet. Anders hebben ze op het werk ook niks aan je. Ik ben vaak genoeg bij mijn vorige werk weer naar huis gestuurd omdat ik dan doodziek gewoon kwam werken. Ook al was dat maar 1 tot 2 keer per jaar.
Ja, ik heb verteld waarom ik mij ziek meld. Dat ik gewoon ff aan moet sterken en het mij niet lukt om nu 45min. te rijden naar mijn werk om vervolgens voor een klas met pubers te staan. Ze reageerde er niet echt op... We hebben sinds vorige week een nieuwe manager en ik kan haar echt nog niet peilen. Mijn oude manager had hier zeker begrip voor gehad! Hij was zo lief en vond dat ik echt aan mijzelf en de baby moest denken. Maar hoe de nieuwe manager er in staat weet ik niet. Ze heeft zelf ook kinderen dus ik hoop dat ze het snapt.
Het gaat steeds beter. Ik moet gewoon echt opletten wat ik wel en vooral niet eet. Vette dingen, kruiden etc. zijn uit den boze. Brood met kaas gaat al weer beter!
Ik vorige week dus ook omdat ik al kotsend door het gebouw liep. Heel genant, maar het was wel meteen duidelijk denk ik dat het geen grapje is... Ik vind het echt fijn te lezen dat er meer zijn die dit herkennen. Voel me zo lullig...
Ik zou me niet schuldig voelen. Er zijn a genoeg anderen die zich altijd om allerlei onbenullige redenen ziek melden. Jij bent op en kan misschien niet eens goed functioneren, vind ik reden genoeg om even een dagje voor jezelf te hebben. En b je moet naar je lichaam luisteren, als je het nu niet zelf doet dan gaat je lichaam eraan onderdoor en kan het zomaar zijn dat je langer van je werk weg bent. Dat is zéker niet wat je wilt. Ik zou me dus echt niet schuldig voelen. iedereen begrijpt dat die 1e maanden zwaar zijn en straks ben je gewoon weer wat aangesterkt. Sterkte!
Ik herken het wel. Vandaag heb ik mij ook ziek gemeld. Voel me ook ergens wel schuldig omdat ik mij niet ziek voel maar door medicatie heb ik absoluut geen energie meer. Vorige week mee begonnen en toen begon het moe voelen maar is nuveel erger. Heb niet eens de energie voor het huishouden. Als ik ca 3 uurtjes wakkerben vallen mijn ogen alweer dicht. Morgen weer naar vk in het ziekenhuis danoverleg ik even met haar en daarna heb ik weer contact met het werk.
Och jee, dat klinkt ook niet best! Dus je bent ook zo moe van de medicatie? Sterkte voor jou, rust ook lekker uit!
Ziek melden is niet alleen voor bijv. de griep hebben. Als je niet in staat bent om te werken, dus als je in huilen uitbarst omdat je verschrikkelijk moe bent, ben je ook ziek! Ik was ook altijd iemand die zich schuldig voelde, als ze zich ziek meldde.. Maar door al dat doorwerken, nooit rusten en prive omstandigheden, zat ik wel met een burn out thuis. Ik luister nu veel beter naar mijn lichaam. Mijn advies is om er gewoon aan toe te geven, je moet nog zo lang en als je nu door blijft gaan, dan zit je dalijk met 20 weken volledig thuis omdat je er doorheen zit! Gewoon je rust pakken en daarna weer aan het werk, jij bent belangrijker dan het werk!
Dat herken ik wel ja! Ik ben deze zwangerschap helaas meer ziek geweest dan aan het werk, maar ik probeerde het iedere keer maar weer omdat ik me anders zo schuldig zou voelen tegen over mijn werk. Ik heb ook HG gehad in de eerste 20 weken. En weet hoeveel het van je vergt. Werk is dan gewoon te veel. Ik heb ook echt de boel de boel moeten laten. Nu zit ik weer thuis maar gelukkig is er veel begrip voor de situatie. Tenminste..... daar lijkt het op. Sterkte meid en neem je rust om even te herstellen.
Daar heb je helemaal gelijk in! Maar ow wat is dat moeilijk om te beseffen... Vind het top van je dat jij nu goed kunt luisteren naar je lichaam, hoe moeilijk dat ook is! Super hoor!
ja ik kreeg juist weer meer energie en was daar zo blij mee. Nu 3x per dag een pil slikken om bloeddruk te verlagen. Ik gok dat hij nu lager is dan ooit ! Haha Zie trouwens dart we precies even ver zijn
En jij voelt je schuldig!! Niet doen. In plaats van je schuldig voelen: Beentjes omhoog Boekjes lezen Slapen Filmpjes kijken Etc Etc En.. Pas weer gaan werken als je bent opgeladen. En dat ga je niet doen als je je schuldig blijft voelen dus HUP! *knuffel*
Hoi, ik zit ook ziek thuis, al vanaf ergens in week 11. Dus ja, alweer een lange tijd. Ik voel mij niet echt schuldig, omdat ik mij echt niet goed voel. Ik baal eigenlijk vooral omdat ik niet echt kan genieten van de zwangerschap. Ik kom de deur nauwelijks uit zodat ik ook niet lekker kan winkelen voor de baby. Ik merk dat ik het werk ook nauwelijks mis, omdat ik nu andere "dingen" aan mijn hoofd heb. Ik heb net een wasje opgehangen en ik ben alweer helemaal niet lekker. Hoofdpijn, slap, rillerig en draaierig. Bah.....ik hoop dat het snel weer overgaat.
Ik herken dat wel. Ik werk fulltime en om de week ben ik 1 dag vrij. Die dag heb ik echt nodig om bij te trekken. Sla ik die dag een keer over, wat laatst het geval was, dan heb ik te weinig aan de 2 dagen in het weekend en dan moet ik het de week erop bekopen met vermoeidheid, niet stabiel op mn benen staan etc. Ik kan dan ook net een was ophangen maar het opvouwen van wat erop hing kan ik dan niet meer. Na het douchen moet ik ook eerst zitten om bij te komen. Hoort er allemaal bij maar komt wel weer goed.
Hihi! Volgens mij ben ik al aardig op weg want ik heb mijzelf niet beter gemeld voor morgen. Dit moeten we altijd voor 12.00 doen en dat heb ik niet gedaan. Ben best trots op mijzelf...