N.a.v een ander topic ga ik me nu toch wel eens afvragen, ben ik nou raar? Ik las dat vrouwen spontaan huilen als ze een baby geboren zien worden op tv. Dan neem ik aan dat ze dat dus ook hebben gedaan bij de geboorte van hun kinderen. Ik heb/doe geen van beiden Niet bij een tv programma, maar ook niet bij de geboorte van mijn kinderen. Toen mijn oudste geboren werd (en ik dus alleen maar blij, maar verdwaasd was) vroeg de zuster aan mijn man of ik wel blij was met hem. Ik huilde immers niet. Achteraf was ik best heel boos over deze opmerking, ik bedoel, je hoeft toch niet verplicht te huilen wanneer je blij bent, maar blijkbaar komt het weinig voor denk ik?? Ook bij de geboorte van mijn andere 2 kinderen niet, maar toen kwam daar geen opmerking over. Ik heb trouwens ook niet op dag zoveel kraamtranen of zo. Bij de bevalling van ons overleden kindje huilde ik wel, maar dat was uiteraard een totaal andere ervaring. Ben ik nou zo'n rare: huilden jullie na de geboorte of ook niet? Of kraamtranen?
Na de geboorte huilde Ik niet. Was juist heel kalm en voldaan dat de daad erop zat en benieuwd hoe ze eruit zag. Bij bevallingen op tv laat ik vaak wel een traan. Soms en beetje een nu Ik zo dicht bij mijn tweede bevalling kom echt tranen met tuiten. Tenzij ml in de buurt is hihi dan hou ik me een beetje in.
Ik huilde niet bij de geboorte, eigenlijk wist ik niet wat me overkwam. Ze kwamen onverwachts en super snel. En ik mocht ze niet vast houden. Ik moest geloof ik eerst even aan het idee wennen haha... Kraamtranen ook niet hoor. Wel gehuild in de kraamweek door ontstoken hechtingen en een irritante kraamverzorgster de eerste dagen
Ik heb ook niet gehuild bij de geboorte van men meisje maar ik ben sowieso niet goed in huilen bij andere
Nou heerlijk toch?! Ik zou mij er niet druk over maken! Ik huilde ook niet na de geboorte van mijn dochter. Wel kan ik huilen van bevallingen op tv. En kraamtranen had ik ook, maar het lijkt mij heeeeeerlijk als ik dat dit keer mag overslaan!
Nee... ik heb niet gehuild na de geboorte en ook niet in de kraamweek... mijn toenmalige schoonmoeder zat maar dat die kraamtranen ECHT wel zouden komen maar nope! Bevallingen op tv huil ik ook niet, wel rammelde stokken maar huilen neuh... terwijl ik opzich best een jankerd kan zijn haha
Sinds de zwangerschap huil ik overal om. Zielige films maar ook bij GTST, all you need is love en huwelijksaanzoeken bij die funniest home video's. Ook bij de geboorte van Jamila heb ik flink lopen janken haha.
Ik maak me er ook niet druk om hoor, maar vroeg me dit eigenlijk al ruim 17 jaar af Zo te lezen ben ik NORMAAL (in hoeverre je mij normaal kunt noemen dan haha) Zijn kraamtranen zo vervelend dan?
ik huilde niet na de bevalling, ik was alleen maar heel erg onder de indruk van het feit dat ik ineens moeder was (zoontje vroeg geboren, bevalling ging redelijk snel) en heel erg blij! ik heb wel kraamtranen gehad en ik krijg nog vaak tranen in mn ogen als ik een bevalling zie
Bij beiden heb ik niet gehuild en ook geen last gehad van kraamtranen. Iedereen zei maar dat dat nog zou komen, nu vijf jaar later wacht ik er nog steeds op Laatst zag ik wel een hele mooie geboorte, toen moest ik wel even slikken. Maar meer om het geheel, de liefde spatte van het scherm, vader en moeder waren zo rustig, maar zo vol van alles. Ik schaamde me bijna dat ik er naar keek, het was veel te intiem, nog nooit zoiets moois gezien. Mijn eigen bevallingen waren niet zo rustig, gepland en ontspannen.
Bij de oudste was ik compleet emotieloos na de bevalling. Ik vond het maar een raar vies en lelijk ding Bij de jongste had ik wel meer emotie maar heb niet gehuild. Mijn man daar in tegen stond twee keer te janken alsof hij de bevalling gedaan had
Ja na de bevalling wel. Ik hoorde prinsje huilen en toen heb ik echt gehuild. Was zo blij dat ik dan toch eindelijk mama was geworden. En kraamtranen? Ja ook dat. Ik was zo moe, had een loodzware bevalling gehad die was geeindigd in een ks en de combinatie met de hele mmm, was genoeg om mij flink te laten huilen
Ik huilde wel maar dit was ook vooral de opluchting dat hij veilig ter wereld kwam , hartslag daalde bij elke wee doodeng dus. En was zo blij dat hij huilend op mijn borst lag pfff
Ik heb ook niet gehuild hoor, toen Eva op mijn buik gelegd werd. Ik was kapot ... had gewoon ook de puf niet om te huilen denk ik en ik was te overdonderd Daarbij was die naald en draad ook niet bepaald bijdragend aan het gelukzalig huil-gevoel Echter ... NA de bevalling is het een totaal ander verhaal geworden. Ik huil werkelijk om iedere scheet die dwars zit, ben een emotioneel watje geworden. Verschrikkelijk gewoon. Ik kan huilen als er een baby wordt geboren op TV, als er een reclame van dierenmishandeling voorbij komt, tijdens programma's (maakt niet uit welke, als het maar een klein beetje zielig is, dan is het raak). Kraamtranen heb ik denk ik wel een beetje gehad, maar dat was in combinatie met de opname van Eva voor 1 nacht in het ziekenhuis. Dat vond ik echt zo vreselijk en dat in combinatie met kraamtranen was niet fijn.
Whahaha ik moest echt lachen om deze post Mijn man huilde niet, maar is wel veel emotioneler dan ik ,maar ik ben na een bevalling altijd een beetje verdwaasd, zo van: is dat MIJN kind??? (alsof je er geen 9 maanden op heb zitten wachten, maar ik moet altijd een paar dagen wennen, vind het altijd een raar idee )
Toen zoontje geboren was vroeg ik of ik mocht huilen, dacht dat ik misschien teveel ging schuddebuiken ...maar er kwam niks. Dus toen niet gehuild maar ik kan m'n tranen wel moeilijker inslikken dan voorheen.
Ik dacht dat ik ook niet gehuild had, alleen maar blij was. Maar toen ik de foto's terug zag ontdekte ik toch een dikke traan in mijn oog Na de bevalling heb ik vreselijk gehuild toen mijn ventje veel te veel was afgevallen op een dag tijd omdat ik alleen maar water produceerde... maar of dat echt kraamtranen waren?!
Whahahahaha (wil je me niet zo laten lachen, ik zit hier ziek te wezen op de bank, doet pijn aan mijn hoofd, keel en klieren )