Ik had het kind gelijk aangesproken met iets van: wil jij de dieren niet pesten! Als die niet zou luisteren zou ik het nog maals zeggen met daarbij dat hij anders vast weggestuurd zal worden door de mensen van de kinderboerderij. Luistert die nog niet zou ik m weghalen bij het dier... Niemand hoe jong of oud zal zomaar dieren pijn doen als ik t kan helpen! Had ook zeker de ouders of na geen reactie de leiding van de kinderboerderij aangesproken!
Ik zou er ook iets van gezegd hebben... En met name tegenover de ouders. Want ja, wanneer je kindje dieren BEWUST pijn begint te doen en ook verdraaid goed weet wat de consequenties (auw!) zijn en dan meerdere malen, dan kan dit nog wel eens een teken een persoonlijkheidsstoornis of iets dergelijks. Ik herken het helaas vanuit mijn directe omgeving. Het begint met dieren, daarna kinderen en onschuldige vormen van mishandeling/knokpartijtjes, diefstal en het wordt van kwaad tot erger. Wanneer je zo'n kind maar wat aan laat klooien in de kinderboerderij, dan moet je niet raar staan te kijken dat er na de pubertijd seksuele delicten gaan komen. Iemand moet het zo snel mogelijk een halt toeroepen en laten weten dat het niet 'oké' is. Kom nou... Ga eerst maar een geweten ontwikkelen ofzo En zo zou ik dat ook naar paps en mams brengen. Vlieg op met je psychopatisch kind - en als je hem in de buurt van mijn kind laat komen, dan zul je mijn psychiatrische kant eens gaan ondervinden
Ik word van sommige dingen ook moedeloos bij mijn zoon hoor. Niet dat hij katten aan hun staart meetrekt ofzo, maar soms lijkt hij even een 'kronkel' te krijgen en ineens te schoppen of een blokje naar hun kop te gooien. Nu is hij 2.5 en geen 5, maar dan nog probeer ik het aan te pakken. Al gaat het niet even makkelijk jammer genoeg . Het is vaak bij hem echt uit enthousiasme (het verkneukelen) en daarnaast ook een stukje kopieer gedrag. Heb mijzelf er echt op bewust moeten maken dat ik de katten niet meer met mijn voet opzij schuif, of een kussen naar ze toe gooi als ze op de tafel komen. Hij is er namelijk niet zo tactisch in.
Ik word er soms bij mijn zoon wel eens moedeloos van hoor. Nu zal mijn zoon vast en zeker geen crimineel worden (vind dat altijd zo kortzichtig, sorry). Bij hem is het (hij is 2.5) vaak het verbijten (over-enthousiasme) wat de kop op steekt, maar dan nog probeer ik zo goed en zo kwaad als het kan af te straffen. Verder is het ook kopieergedrag. Heb mijzelf er echt op attent moeten maken dat een kussen voor de kat gooien als ze aan de planten zitten te knagen geen goed idee is als mijn zoon in de kamer is, eveneens het wegschuiven van dat kadaver met mijn voet . Hij is er immers niet zo tactisch in en dan wordt het eerder schoppen of het gooien van speelgoed. Maar ik moet de eerste dag nog meemaken dat hij ze aan hun staart meesleurt bijvoorbeeld. Dat zie ik hem niet doen.
Er is wel een heel groot verschil tussen over-enthousiasme of een dier daadwerkelijk bewust meerdere malen pijn doen. Mijn kind wil ook wel eens enthousiast de poes aaien en geeft dan een zachte mep (die de kat stiekem nog lekker vind ook) en grijpt wel eens in de vacht. Maar na een bepaalde leeftijd kan dat écht niet meer.
Accepteren doe ik het sowieso niet. Ik moet zeggen dat het over-enthousiasme nog weinig voorkomt op dit moment (even afkloppen), maar ik moet regelmatig nog mijn stem verheffen omdat de poes een bal op haar kop krijgt (hij is de hond van mijn moeder een beetje teveel gewend).
Maar ik moet eerlijk zeggen dat het niet gezegd is dat dit jongetje (of elk ander kind met sadistische neigingen) per direct een persoonlijkheidsstoornis heeft en later een toekomst tegemoet gaat als de volgende Jack the Ripper ofzo?
Volgens mij heb ik dat ook niet gezegd. Ik zei 'het zou kunnen', het zijn de eerste signalen die al vroeg zichtbaar zijn op deze manier. Dat zou ik die ouders duidelijk maken Dan letten ze er meer op.
Bij sommige zou dat het geval kunnen zijn ja, maar vaak zijn het juist de ouders die het probleem zijn. Het niet corrigeren van het kind wat een dier pijn doet bijvoorbeeld. "O haha, wat is het toch grappig dat Mies de poes toelaat hoe Jantje haar aan de staart de woonkamer laat zien." Dat soort ongein.
Ik had hem meteen aangesproken, bij de eerste keer! Bij de tweede keer had ik hem persoonlijk buiten het hek gezet en zijn ouders aangesproken!!! Ik kan nooit zo netjes blijven als dieren bewust pijn word gedaan!
Als een kind dieren pijn doet zeg ik er zeker wat van! Normaal zou ik me niet bemoeien met een ander maar in dit geval zou er en het kind EN de ouders op aan spreken. Belachelijk dat je het als ouder toestaat dag jou kind een dier zeer doet..
Ik zal me nooit met ander mans kinderen bemoeien tenzij het gaat om opzettelijk gedrag waarbij de tegenpartij niet voor zichzelf kan opkomen en ouders hun kinderen ook niet aanspreken. Ik weet wel zeker dat ik te erg uit mijn slof zou schieten omdat ik het niet accepteer als dieren worden 'gepest'. Ik zou mijn uiterste best moeten doen om geen opvoedingsverwijten tegen de ouders te gebruiken.
Oh daar kan ik heel slecht tegen als kinderen/mensen opzettelijk dieren pesten en pijn doen. Ik had er denk ik al iets eerder wat van gezegd. Raar dat de ouders er niets op uit deden trouwens...
Als ik merk dat ouders niets doen of zeggen, dan zeg ik er zelf wat van. Wordt niet altijd gewaardeerd, maar ammehoela, als ze bijv. iets kapot maken of een ander pijn doen (of het nou een dier of kind is), dan ga ik niet staan toekijken.
Dieren hebben ook gevoel, dus ik geef je alle gelijk. Aanspreken en wat een stelletje onnozele ouders..
Het was heel erg druk, personeel van de kinderboerderij heb ik zelfs niet gezien. Er waren wel meer kinderen wat 'ruw' of overenthousiast, maar die werden toch steeds gecorrigeerd door hun ouders. Hij had wel een beetje het uiterlijk van een 'gestoorde', zo'n heel brutaal hoofd en hij stak gewoon zijn tong uit naar die eerste moeder die het had over stoute kinderen. Maar op mijn brul koos hij maar toch het hazepad en durfde me ook niet aan te kijken. Vond het wel raar dat mensen zo naar mij keken achteraf. En ja, ik had die ouders inderdaad eerder moeten aanspreken, maar die waren ook zo druk met zichzelf . Had het idee dat het zusje hem nog beter opvoedde.
Die brul maakte wel indruk . Zou er ook wat van gezegd hebben tegen dat kind en het dan ook in de gaten houden of hij niet elders doorgaat. Dan zou ik de ouders pas erop aanspreken.
Ik had er wat van gezegd, maar ik word dan ook pislink als iemand dieren wat aan doet. Paar jaar terug zag ik vanaf mijn balkon een jongetje die stenen naar een kat in een boom aan het gooien was, ik ben als een gek naar beneden gerend en gezegt dat als hij daar niet mee zou stoppen ik de politie zou bellen! Niet dat die er wat aan doen waarschijnlijk, maar het maakte wel indruk
Je hebt groot gelijk dat je er iets van zegt, maar persoonlijk had ik niet geschreeuwd, maar was ik er naar toe gelopen. Zo irritant dat ouders er zelf niets van zeggen.
Als er hier kinderen in de speeltuin om de hoek lopen te klieren zeg ik er net zo goed wat van hoor. Dat is sociale controle. Laatst wat grotere jongens, jaar of 8, die liepen te duwen en te etteren bij de glijbaan. Er spelen daar ook kleintjes. Dus ik zeg er wat van (er waren geen ouders bij). "Ja maar hij schopte, duwde, spuugde" en weet ik wat nog meer. Dus ik zeg: "Er wordt hier niet geduwd, niet geschopt, niet geslagen of wat dan ook." Dat joch keek me raar joh, alsof hij nog nooit terecht was geroepen.