Geweldig onderwerp! Ik werd jaren lang gigantisch gepest, ben meerdere malen in elkaar geslagen etc. Werd uitgemaakt voor 'brillenjood, mongool, komt niet verder dan (het toenmalige) ivbo'. Laatst zat ik op facebook te zoeken naar oud klasgenoten van die tijd (vooral van de pesters). Blijkt dat één pester zelf een zoon heeft gekregen die het syndroom van down heeft en ik heb 2 gezonde kinderen. Plus hij en zijn vriendin/vrouw/ex whatever zijn beide brildragend. Moest wel even stiekem lachen hoor. Overigens: Ik ben nog steeds brildragend en heb niks tegen kinderen met syndroom van down.
Hier een ex die beweerde dat hij geen kinderen kon krijgen dus ik moest vreemd zijn gegaan (15,zwanger) (gelukkig een miskraam, sorry voor diegene die ik hiermee kwets) 2 jaar later is zijn nieuwe vriendin zwanger, kind geboren.. Kom ik ze tegen. Ik feliciteer moeder, en vroeg aan m'n ex. Weet je wie de vader is.. Hij verontwaardigd uum van mij? Waarop ik melden.. Je kon toch geen kinderen krijgen? Heel gemeen maar hij had me echt diepgekwetst toendertijd.. Ook een leraar die mij elke les er op wees hoe veel ik wel niet op mijn moeder leek. (Hij was ook leraar van m'n moeder geweest) in negatieve zin. Na een paar keer was ik het zo beu dat ik meldde, nou komt dat goed uit! Mijn moeder heeft een goed betaalde baan, ik kom niets te kort. Dus dat is altijd beter, als een leraar die na jaren er nog zoooon last van heeft. En wiers leerlingen hem haatte..
Stond hij even met een bek vol tanden, haha. Maar dat hij dat al zo vroeg 'wist' joh, dat hij 'geen kinderen kon krijgen' Of was hij veel ouder?
Die van die markplaatsactie vind ik wel echt een goeie. Hier geen wraakverhalen. De mensen die mij echt hebben vernederd tot op het bot hoop ik gewoon nooit meer tegen te komen. Ik wil hun deel van mijn verleden graag zo ver mogelijk achter me laten, het boek is voor mij dicht. Mijn ultieme wraak is dan ook gelukkig zijn met mijn gezinnetje.
ik had jaren geleden een vriendin waar ik veel mee omging, en die had weer een vriendin die mij vanaf dag 1 al niet mocht.. ze roddelde constant over mij, dat ik niets voorstelde enz. enz. je kent het wel 'gemene meisjes' dingen.. Totdat we op een dag op dezelfde jongen vielen, en wie koos hij? Jawel, moi muhaha
Zoiets soortgelijks is mij ook overkomen; echter koos de jongen voor haar. En ze mag hem hebben en houden, want de man die ik nu heb zou ik voor geen goud willen verruilen Zij heeft zeg maar een zesje/zeven (vind ik!), en ik vind mijn partner toch zeker wel een acht/negen waard. Maar goed, ik heb het nooit hardop uitgesproken en ga dat ook niet doen ook. Zolang zij er dolgelukkig mee is, en ik met de mijne, komt het helemaal goed. Ik weet ook echt totaal niet meer waarom ik die jongen eigenlijk in eerste instantie op het oog had. Maar dat gesprek kon ik me nog goed voor de geest halen. "Vind je het erg als ik met hem ga?". Op dat moment zei ik nee, bedoelde ik ja (wilde me niet laten kennen, zo pisbeledigd was ik ) en achteraf denk ik: GODZIJDANK!!!! Wees er stikgelukkig mee
Ik was ooit smoor verliefd had met hem.het bed gedeeld en alles hij beloofde me van alles en vertelde de mooiste verhalen. Toen hij daarna nooit meer wat van zich liet horen heb ik hem gesmst met: Ook ik ben jou iets vergeten te vertellen.. Het lijkt mij verstandig dat jij heel snel een bezoekje aan de dokter brengt. Groetjes! Heb gehoord van gemeenschappelijke vrienden dat meneer toen naar de dokter is geweest en alles heeft gecheckt! Hihihi maar er was dus niks aan de hand.
Ik heb stiekem geroepen dat ik zwanger was tegen 1 van mijn eerste 'echte' liefdes. De liefde was maar van één kant overigens, en ik vertelde hem dat ik 'allang achttien' was geweest om stoer te doen (terwijl ik 15/16 was) en achteraf bleek dat hij allang wist hoe oud ik was en enkel met mij naar bed wilde voor de seks, en omdat hij op die manier dichterbij zijn crush (1 van mijn vriendinnen) wilde komen. Zo, wat heeft hij een tijd in de rats gezeten zeg! Maar hij brak mijn hart gewoon in tien stukjes. Ik vond hem zoooo leuk. En achteraf gezien was hij zo'n ultra-knurft
Ik was hoteldebotel op een jongen dat (dat dacht ik op dat moment) mijn echte liefde was. Ik was al spullen aan het overhevelen naar zijn huis tot ik van hem te horen kreeg dat hij niet meer met mij verder wilde. Hij had een jonger en mooier meisje ontmoet.. máár hij wilde best af en toe met mij blijven afspreken op een hotelkamer. ik heb hem vriendelijk bedankt en niks meer van mij laten horen. Jaren later kom ik hem tegen, vrijgezel ;b dikker en kalend.. Ik knapte op dat moment echt af en dacht 'net goed sukkel!'
Gek, ik heb iets gelijkaardigs meegemaakt. Ik was 10 jaar en had een juf die echt op de jouwe leek qua gedrag. Het maakte me ziek, ik kreeg darmspasmen en allerlei vage klachten en huilbuien en volgens de huisarts was er iets mis op school (durfde niets tegen mijn ouders zeggen). Samen met de HA hebben mijn ouders met mij gepraat en kwam het er uit. Die dag zijn mijn ouders met de directeur gaan praten om te vragen om mij van klas te veranderen. Dit ging volgens hem niet. De dag erna mocht ik thuis blijven en vervolgens naar een andere school gaan in het midden van het schooljaar. Daar de directeur van de hogere klassen (middelbaar) een vriend was van mijn vader, had deze een onderzoek aangevraagd bij de schoolraad. En wat bleek? Die juf en de directeur van de lagere school hadden een affaire, meerdere moeders hadden geklaagd over mishandeling, ze had andere kinderen ook geslagen, etc. Juf ontslagen en uit de ambt gezet (mocht geen leerkracht meer zijn), directeur ontslagen. Gerechtigheid dus.
Ik ben de eerste twee jaar van mijn middelbare school enorm gepest. Waar één ontzettende b*tch de leiding over had. Ik heb hierdoor een enorme deuk opgelopen in mijn zelfvertrouwen en uiteindelijk ben ik naar een andere school gegaan. Daar had ik al heel snel een hecht groepje vrienden om mij heen en ben ik met hoge cijfers geslaagd. Nu bijna 10 jaar later ben ik getrouwd, 2 gezonde kinderen en 1 op komst. Ik heb een goeie baan en woon in een mooi groot huis wat we zelf gekocht hebben. En die pesters van toen....? Die wonen nog thuis of zitten ergens op kamers, zijn nog bezig met hun zoveelste studie en zijn werkloos. Hebben geen relatie en op hun 26ste geen enkel zicht op hun toekomstbeeld. Mijn beste zoete wraak; gelukkig worden én blijven!
Na mijn scheiding ging ik daten en toen ik 3 maanden verkering had met die man, hadden we een weekend weg geboekt naar Limburg, met een hotelcheque, die was van hem, maar het weekendje weg stond op mijn naam geboekt. Toen kwam hij op bezoek met een heel bleek gezicht en zei dat hij geen zin meer had in de relatie, liep naar mijn kast en pakte de hotelcheque. Hij zei: ik annuleer het wel. Hij ging weg en ik was stomverbaasd en boos. Ik heb voor alle zekerheid een paar dagen later zelf dat hotel gebeld en het uitgelegd, gevraagd of mijn ex vriend het weekend had geannuleerd, maar dat had hij niet gedaan:x. Toen heb ik het geannuleerd, kon beter de annuleringskosten betalen dan de kosten voor het hele weekend. Volgens mij was hij van plan toch zelf te gaan en hopelijk kwam hij toen van een koude kermis thuis!. Ik heb hem na die dag dat hij het plotseling uitmaakte nog 1 keer gebeld, toen nam een vrouw op die zei dat ze zijn ex vrouw was en dat ze het weer samen gingen proberen. Was zo blij achteraf dat ik van die vent af was!
Geweldige topic. toen mijn zus ging trouwen was de familie geschrokken en roddelde dat ze het niet lang volhoud. Natuurlijk enkel zo gepraat uit jaloezie. April 5 jaar getrouwd en 2 heerlijke prinsessjes.