Betreft het ouder worden van onze dochter en het dan wel leuk gaan vinden is ook al bevestigd door onze dame van stevig ouderschap. Mijn vriend blijkt een wilde fantasie te hebben en grootste plannen. van Lineaushof tot aan achtbanen en dierenparken. Laatst voor het eerst bij Artis geweest en daar vond onze dochter de vissen wand prachtig. Hij heeft daar zo van genoten dat hij nu naar het dolfinarium wil om haar nog meer ervan te laten genieten.
Mijn vriend heeft ook van die zeurmomenten, zeker in de tijd van zijn cocaine verslaving alles ging met gezucht. Nu is hij inmiddels een jaar clean en wat een opluchting ! Mijn advies is dan ook, ondanks die ADHD (want dat is een reden geen excuus om te blowen.) Neem contact op met een verslavingskliniek zoals Solutions. En misschien wat meer tijd voor jullie samen?
Totaal niet herkenbaar hier en ik "schrik" er zelfs een beetje van voor hoeveel vrouwen het herkenbaar is. Mijn man was vanaf dag 1 superbetrokken en genoot ook van iedere minuut van de babytijd. Hij wellicht nog meer dan ik zelfs ( ik vond de babytijd zwaar en echt niet altijd even leuk, maar nam wel mijn verantwoordelijkheid)! Dat een man moet wennen of babytijd niet zo leuk vind, prima, maar dat vind ik echt geen excuus om niet mee te helpen, er nooit 's nachts uit te gaan of niets met een baby te doen. Dat heet je verantwoordelijkheid nemen! Zou het ook niet accepteren als alles op mij zou aankomen, samen de lusten en de lasten.
Ik weet het, ik ben soms wat te direct en hard. Maar je vriend moet zich heel snel vermannen en géén drugs gebruiken bij je dochter of onder invloed zijn. Hij is een volwassen man die een kind heeft en zijn verantwoording moet nemen. Hij is degene die zielig doet, jij niet.
Ben het met je eens, ik schrik er ook van hoezeer het herkenbaar is, en dan nog wel bij mensen die niet in zo'n situatie zitten.
In de kraamweek is mijn man er 's nachts wel vaak uitgegaan, maar daarna moest hij weer iedere ochtend vroeg aan het werk dus ben ik het vanaf toen 's nachts alleen gaan doen. Gelukkig sliep ons meisje al met een week of 4 de nachten door Het was bij hem gewoon dat hij zich geen raad wist als ze huilde. Als hij even opgepast had omdat ik bijv. om boodschappen moest dan was ons dochtertje compleet overstuur en mijn man had al van alles geprobeerd om haar stil te krijgen. Ik liet haar toen ook niet graag meer bij hem achter omdat ze niet stil te krijgen was bij hem en pakte ik haar dan van hem over dan was er niks meer aan de hand. Nu is ze wel stapelgek op haar papa gelukkig
Zo erg is het toch niet? Mannen zijn vaak gewoon wat onhandiger in het omgaan met die hele kleintjes.
Ik herken het wel wat je zegt. Wij wouden heel graag een kindje en heel onverwachts ben ik zwanger geraakt, en sinds ik zwanger was lijkt het wel of mijn man zijn jeugd wil herbeleven. Zo gaat hij naar de kroeg en stappen tot laat (of vroeg), terwijl hij eerst altijd thuis bleef of naar de moskee ging. Nu vind ik dat niet zo erg en de kraamweek heeft hij mij heel erg geholpen. Pas na 3 dagen had ik voor het eerst een luier verschoond omdat hij me telkens voor was, zo lief! Maar nu komt de verzorging op mij neer en is hij meer van de quality time. Maar nu is mijn man 5 dagen van 7 tot 7 aan het werk, dus als hij thuis komt dan zit 'ie 10 minuten met semih maar daarna wilt hij uitrusten. In het weekend helpt hij wel meer maar wat kan ik verwachten, ik werk 12 uur per week en hij 12 uur per dag.
Dat is hier dus ook zo, en heel erg versterkt door zijn ptss.. Hij kan heel slecht tegen onberekenbare situaties, of huilende kinderen die hij niet snel onder controle kan krijgen, het stijgt hem dan echt naar zn hoofd. Ik ben normaal gesproken ontzettend kalm maar wanneer ik nu in mn zwangerschap soms wat geirriteerd raak vanwege de kinderen of bepaalde zaken reageerd hij daar ook weer heel erg op. En kinderen reageren dan daar ook weer op. Ik kan het hem ook niet kwalijk nemen, kan hem moeiljk dwingen.
Daar heb ik het niet over, ik heb het over geen verantwoordelijkheid nemen omdat hij "er niks aan vindt". En ik herken niets, mijn man was zelfs handiger
Totaal niet herkenbaar. Mijn man duwde de verpleegster in het ziekenhuis zo'n beetje aan de kant, om zelf zijn zoon aan te kleden en vervolgens de fles te geven. Zodra hij thuis kwam van werk ging hij direct liggen knuffelen met zijn mini-me en vielen ze vaak samen in slaap op de bank. Flesjes, luiers en op stap gaan met de kleine was geen enkel probleem. Nu nog steeds is hij zo met onze zoon. Ik schrik er ook een beetje van bij hoeveel vrouwen het juist wel herkenbaar is...
'omdat hij er niks aan vindt' vind ik ook wel een stomme reden idd. Helaas bestaan die mannen dus wel... Mijn man is nou ook weer niet zo van 'ik vind er niks aan' hij vind het alleen moeilijk omgaan met zo'n minimensje
Pff, ook ik schrik er wel van. 24 is zo jong niet meer, dus vind dat echt een kul excuus. Ik zou hem een dikke schop onder zijn kont geven en zeggen dat hij maar eens volwassen moet worden! Gelukkig totaal niet herkenbaar en dat een man weinig heeft met een heel kleine baby kan ik mij wel voorstellen, maar daar zet je je dan maar overheen. Ml was overigens 23 bij de oudste, maar heeft nooit zulk kinderachtig gedrag vertoond.
Zo mee eens en gelukkig totaal ONherkenbaar. Als hij er moeite mee heeft doet hij maar meer z'n best, dat heet volwassen zijn en je verantwoordelijkheid nemen. Anders had hij (meer) maatregelen moeten nemen om een zwangerschap te voorkomen, dan had hij nu nog steeds de vrije jongen kunnen uithangen.
Helemaal mee eens. Hier was mijn man 22 bij de oudste, en direct vanaf dag 1 doet hij net zo veel als mij. Huilen, poepluiers, 's nachts er uit, hoort er allemaal bij. De eerste nacht uit het ziekenhuis, heeft hij mij laten slapen en de hele nacht voor de kleine gezorgd. Ik zou een goed gesprek met hem aangaan, en dat hij er voor jullie kleine meid moet zijn. Denk je dat zo´n meisje dat niet feilloos aanvoelt, dat het niet van harte gaat?
Hmm ik lees op de website toch hele andere dingen als bij Solutions zoals minderen met gebruik OF helemaal stoppen, bij Solutions is er geen OF enkel totale abstinentie van alle dopamine opwekkende middelen, ook zit hij niet in een kliniek denk ik? Maar goed hij is er mee bezig
Hier gelukkig ook helemaal niet herkenbaar mijn man deed alles vanaf de eerste minuut. Ik weet nog wel hoe de man van de vrouw deed die tegenover mijn lag in het ziekenhuis zijn vrouw was net bevallen en de verpleegkundige vroeg aan de man wil jij de luier verschonen? Nee want hij wilde naar zijn ouders zich douchen hij voelde zich zo vies Dacht echt nou ja... Mijn man en ik keken elkaar echt aan wat is dit...
De mijne wilde naar huis, douchen en slapen.... Hij was zo moe :x Terwijl ik bijna 10 uur lang weeen had!
Ik denk dat ik toch maar mijn handen stijf dicht knijp dan met mijn man... want in de kraamweek is hij er 's nachts vaak uitgegaan en na de bevalling was hij erg lief voor me Dat hij wat 'onhandig' met ons meisje was vergeef ik hem dan wel Al was dat ook niet altijd fijn omdat ik het gevoel had geen tel even alleen weg te kunnen gaan... Misschien is hij bij een 2e kindje wat meer gewend en gaat het dan beter?