Zijn er hier mensen waarvan de familie van jezelf of die van je partner uit een ander "milieu" (leefstijl is misschien een beter woord)komt, dus wat betreft normen en waarden? Ik heb zelf altijd een instelling gehad van leven en laten leven. Wat anderen doen moeten zij weten. Mijn man heeft daar duidelijk iets meer moeite mee. En ik moet bekennen, dat nu ik kinderen heb, ik ook vaker oei denk, wanneer ik weer bepaalde dingen hoor of zie. Aan de andere kant kun je je kinderen natuurlijk niet in een glazen bol laten opgroeien. Maar het ongemakkelijke gevoel gaat daarmee niet weg. En ik ben bang dat naarmate ze ouder gaan worden en meer dingen mee gaan krijgen, het steeds meer een probleem gaat worden. Maar ja, het is en blijft wel familie. Hoe gaan jullie daarmee om?
Interessante kwestie. Als de normen en waarden echt verschillen als dag en nacht zou ik eerlijk gezegd een beetje afstand houden. Het contact vriendelijk, maar oppervlakkig houden. Wel op verjaardag en naar feestjes gaan, maar ze niet op laten passen, samen op vakantie gaan of andere dingen doen. Ik zou die mensen niet in mijn prive-sfeer laten doordringen als het zo enorm verschilt.
ja, hier ook, ik kom uit een hele nette familie, mijn moeder heeft een adelijke titel (ik niet voor de duidelijkheid ) Ik ben vrij gewoon, maar wel heel netjes opgevoed. Ik mocht bijv absoluut niet in een boom klimmen bijv. En fluiten doen nette meisjes niet, heb je een idee van mijn opvoeding Mijn man komt uit een gewone normale familie, en ja, die vind ik weleens niet zo netjes, maar dat komt meer omdat ik heel anders ben opgevoed.
Hier is dat juist andersom, mijn familie accepteert veel aspecten van mijn geloof niet maar verwacht wel dat ik hun religies accepteer. Er is dus ook niet ontzettend veel contact, en dat vind ik eigenlijk wel best zo... Zo komen er ook geen irritaties en ruzies.
Mijn schoonfamilie heeft redelijke andere normen en waardes. Ik ben oer-Hollands, en christelijk opgevoed. Hij is Aziatisch en boeddhistisch opgevoed. De rollen van man en vrouw liggen daar anders dan hier, de manier waarop je praat is anders, het niveau van respect is anders, de manier waarop je je kinderen opvoed is anders.. eigenlijk is alles anders, haha. Ik heb er soms wel moeite mee, maar over het algemeen gaat het wel goed. Ik ben van mening dat het alleen maar je wereld kan vergroten. Mijn kinderen krijgen dan veel verschillende culturen, religies etc. mee. Als ze volwassen zijn hebben ze veel kennis en kunnen zo hun eigen keuzes maken, en doen waar zij zich prettig bij voelen
Ja herken het! Vooral m.b.t. opvoeding. Wij moesten naar school, ons huiswerk maken, ons aan de regels houden, optijd thuis zijn etc. Ook het is niveau en de manier van denken heel anders. Bij mijn vriend thuis ging/gaat het er anders aan toe. Toen hij 14 was mocht hij al zelf bepalen hoelaat hij thuis kwam. Dit mochten wij tot ons 18de niet en dit mag mijn kind ook niet. Toen hij 15 was wilde hij graag op de brommer van zijn moeder rijden en die heeft deze gewoon aan hem gegeven Ohwee als mijn vriend ooit durft om mijn zoon de scooter mee te geven terwijl hij geen rijbewijs heeft en niet de leeftijd ervoor heeft! Zulke fratsen lieten mijn ouders echt niet toe. Zijn zusje zat een keer lachend te vertellen dat ze haar huiswerk niet ging maken want de leraar controleerd dit toch niet. Schoonmoeder lachte vrolijk mee... Bij ons werd erop gehamert (en vaak ook gecontroleerd) dat we ons huiswerk deden maken. Hetzelfde geld voor mijn zoon, huiswerk moet worden gemaakt. Zo zijn er nog meer dingen... pff om moe van te worden. Ik vind mijn schoonouders eigenlijk gewoon te laks en te gemakkelijk wat dus ook niet goed is.
Ik had dit vooral met een ex heel erg. Ik kom uit een 'nette' familie, qua manieren e.d. Hand geven, u zeggen, alsjeblieft/dankjewel, tafel manieren etc. Bij hem thuis was het een ongeregeld zootje, ze hielden boer-wedstrijden aan tafel (pa en ma deden mee), niemand wist hoe ze hun mes en vork moesten gebruiken en dankjewel heb ik daar nog nooit gehoord. Zijn zus had ook een partner en die kwam een stuk meer met mij overeen met dit soort dingen, dus als we met z'n alleen daar aten keken wij elkaar regelmatig verbaasd aan. Dit waren we duidelijk niet gewend. Met mijn ex-man is het wel grappig, zijn moeder en stiefvader zijn ook nogal 'apart' met bepaalde dingen. Vooral qua taalgebruik. Voor mijn moeder is 'shit' al te heftig, maar wat er bij zijn moeder soms uitkomt...oeiiii Kolere-dit en kolere-dat Zij zou niet weten hoe zich te gedragen in een net restaurant, uit eten gaan is voor hun de snackbar etc. Terwijl hij zelf dus juist type 'nerd' is, vaak in pak loopt, heel netjes praat etc. Dat heeft hij in elk geval niet van zn moeder Vreemd genoeg wel van zn vader, terwijl die helemaal niet aanwezig was. Blijkbaar toch iets in de genen ofzo Zijn moeder is overigens een prima mens hoor, dus al is t verschillend milieu, dat is voor mij geen reden om haar op afstand te houden. Hooguit nu het m'n ex-schoonmoeder is en ik daar gewoon wat minder behoefte aan heb. Maar dat staat los van dat milieu
Ja hier ook wel kleine verschillen. Vooral de manier van denken en handelen. Maar ik kan me daar niet aan storen, omdat het niet mijn leven is. Mijn schoonfamilie komt van oorsprong van het kamp. Zijn reizigers, dus het is een ander soort type cultuur/mens.
Ja dat doe je al snel onbewust eigenlijk en dat werkt ook prima. Waarschijnlijk zitten een aantal ook helemaal niet op ons te wachten. Alleen sommigen naasten familieleden laten niet zo makkelijk afstand van zich nemen zonder tekst en uitleg. Ik wil hen niet kwetsen natuurlijk, maar ik moet ook rekening houden met mijn man en onze grenzen. En ik probeer die grenzen zo diplomatiek en op een positieve manier te brengen, maar dat wordt helaas nooit zo opgevat. Ik moet mij dan altijd tot in den treuren verantwoorden, waarom dan wel/niet en mijn man wordt er vreselijk op aan gekeken, zo van "het zal wel van hem komen", ook al zeg ik luid en duidelijk dat het net zo goed van mij komt. Ik zit er nu weer middenin en gevoelsmatig zou ik het liefst gewoon naar de andere kant van het land willen verhuizen om van de irritaties en ruzies af te zijn. Hoe doen jullie dat dan met naaste familieleden zonder of zo min mogelijk conflicten te krijgen? Toch maar gaan verhuizen?
Hier zijn mijn vriend en ik ook heel anders opgevoed, hij best streng en netjes. En ik was altijd zo vrij als een vogel. Van huis uit leerde ik geen u zeggen ( maar ik heb mezelf dat aangeleerd al op jonge leeftijd) en bij mijn vriend kom je echt de deur niet in als je geen u zegt. Zijn hele familie is ook heel erg gelovig terwijl mijn familie dat dus juist weer helemaal niet is. Zo zijn er nog allemaal verschillen over school sport enz enz. Maar mijn vriend wil zijn eigen kinderen juist iets minder streng opvoeden dan hij vroeger, en ik mijn kinderen juist strenger als bij mij vroeger.
Wel wat verschil. Aan de ene kant zijn mijn schoonouders heel 'vrij' en aan de andere kant is zij echt een moedergans.. Alles voor d'r zoons, brood smeren, kleren kopen, kleren klaar leggen, hun rooster en busroute onthouden enzo.. Maar daarnaast, mocht mijn vriend toen hij 5 was en z'n broertje 4 wel alleen in het bos aan de andere kant van de weg spelen.. Zonder toezicht.. Ik ben best vrij opgevoed, zolang ik maar op tijd thuis was en later zij waar ik heen ging, maar mijn ouders waren niet zoals mijn schoonouders, zo drammerig.. Maargoed, mijn ouders hadden een zeer ongelukkig huwelijk en zijn uiteindelijk met veel bombarie gescheiden en daardoor was ik ook heeeeeel vroeg zelfstandig. Mijn vriend mist dit wel een beetje. Dat is eigenlijk het grootste verschil..
Ik zou het sowieso fijn vinden als mijn kind met verschillende kinderen in aanraking komt. Wij wonen in een heel klein dorpje waar iedereen iedereen kent. Iemand van 3 dorpen verderop is bij wijze van spreken een allochtoon. Doordat mijn moeder al heel lang en Marokkaanse partner heeft heb ik verschillende opvattingen/normen en waarden in opvoeding van dichtbij meegemaakt, zowel positief als minder positief. We zien ook bij vrienden heel grote verschillen in omgang en opvoeding. Vrienden van ons die zelf veel schelden, schreeuwen en voortdurend snoepen zie je ook bij hun zoon al, als iets hem niet zint ramt hij erop los met zijn speelgoed, hij heeft ook al overgewicht (anderhalf jaar oud) en als hij praat gaat dat op heel luide toon. Ze proberen heel hard om niet te vloeken en te schelden in zijn bijzijn, maar het zit er echt ingesleten. Toch willen ze het dolgraag goed doen, het zijn geen tokkies ofzo, maar ze hadden niet verwacht dat hun leefstijl al zo jong overgenomen zou worden door hun zoon. Dat is voor ons een leerpunt, kinderen nemen gedrag al heel jong over. Andere vrienden zijn juist het tegenovergesteld, hun zoon (ook anderhalf) moet echt stil blijven zitten aan tafel, tv-tijd wordt per minuut afgewogen evenals wat hij kijkt. Ik ben echt benieuwd hoe dat straks bij ons gaat. Wij waren gewend om tijdens het eten tv op te hebben staan, beetje tijdschrift lezen enz. dat proberen we nu af te leren door gewoon samen aan tafel te eten. Vriend probeert het vloeken af te leren, maar dat is moeilijk!
Mijn man is meer de zakelijke band met ouders en ik weer de openlijke band. hij schrok in het begin wel heel vaak over de manier hoe ik met mijn ouders om ging qua praten enzo.maar ben erg blij met mijn band ze.
Ja, mijn man is heel steng gelovig opgevoed. En hoewel hij uit de kerk is gestapt op zijn 15e, heeft het zijn sporen wel nagelaten, zeker toen ik hem net leerde kennen, omdat hij nog thuis woonde onder hun regels. Ik merk echt dat het zijn karakter en manier van denken heel erg heeft beïnvloed. Ik ben zelf nooit met een geloof opgevoed, mijn vader is ontzéttend nuchter en mijn moeder is meer spiritueel. Ik mocht alle films die ik wilde zien kijken, alle muziek luisteren, alle games spelen (wel als ik daarvoor op een leeftijd was natuurlijk), heb best een vrije jeugd gehad. Ik heb er altijd nog wel moeite mee als ik mijn schoonouders zie, ik durf nauwelijks wat te zeggen in hun buurt, heb het gevoel dat ik niet mezelf mag zijn.
Wij hebben iets soortgelijks. Ik kom uit een familie waar het ieder voor zich is. En manlief is juist heel hecht met zijn familie. Daar heb ik soms best moeite mee Mijn man zit het liefst 3 x per week bij familie, van mij mag dat wel ietsje minder. Ook familieuitjes waarbij alle mannen van de schoonfam. een avond gaan snookeren en de vrouwen dan ook iets leuks doen ken ik helemaal niet van mijn kant.
Hier ben ik degene die 'anders' is. Ik heb hier een rampzalige, strenge, gewelddadige jeugd gehad met veel gevloek ondanks dat mijn ouders er erg op hamerde dat we netjes waren naar de buitenwereld toe. Naar buiten was alles pracht en praal, binnen in het gezin moord- en doodslag met flinke krachttermen en alles behalve vrede... Mijn partner heeft daarentegen een typisch normaal Nederlands gezin zoals je op televisie wel eens ziet. Alles perfect, leuk, sociaal, lief, gastvrij en hartelijk en dergelijke. Echt het gezin waar ik vroeger als kind zijnde van droomde en stikjaloers was op iedereen die dat had. Omdat ik akelig vroeg uit huis ben gegaan, is het met mij toch nog een beetje goed gekomen Mocht mijn kind het later vragen; was mijn familie ook ongeveer zo - en verder bezoek ik ze gewoon bijna nooit Het is toch 2 uur rijden.
En dan heb je ook nog eens geverfd haar en tattoo's! .. drama drama (dat was jij toch? Roze haar en zo? )
Ik ben van huis uit heel netjes opgevoed, u zeggen, op tijd thuis komen, aan tafel eten etc. Ook gingen wij 6 keer per jaar op vakantie. (Heb nu helaas het geld niet en de vakantiedagen ook niet ervoor ). Mijn man komt echter uit een volksbuurtje, in de zomer lekker met zn allen op straat zitten, vakantie was 1 weekje per jaar, zijn vader moest vaak 's avonds nog extra werken om de touwtjes aan elkaar te knopen en de eettafel die was alleen om te gourmetten met kerst. Gelukkig kan ik het prima met mijn schoonfamilie vinden en mijn man ook met mijn familie. Wel eten wij elke avond netjes aan tafel, leren mijn kinderen u zeggen maar ik zit nu ook gerust bij mijn schoonfamilie op straat met de rest van de buurt te kletsen. Het goede van 2 kanten denk ik zo?!