Ik weet even niet waar ik moet beginnen. Alles was zo mooi en ik keek zo uit naar aanstaande vrijdag. Dan staat onze eerste echo gepland en als die goed was, zouden we eindelijk van de daken gaan schreeuwen dat we zwanger zijn. Ooms, tantes, vriendinnen... eindelijk mocht iedereen het weten. Maar vandaag kreeg ik het verschrikkelijke nieuws dat het kindje van een vriendin een ziekte heeft waardoor hij nog maar (hooguit) een paar jaar bij ze zal zijn... Heel haar wereld staat op zijn kop. Ik vind het echt verschrikkelijk voor haar en weet even niet wat ik nu het beste voor haar kan doen. Aan de ene kant geeft ze zelf aan dat ze ook graag positieve verhalen wil horen omdat ze wel even toe is aan wat positiviteit en had ik het er bijna meteen uitgegooid. Aan de andere kant zegt mijn gevoel dat ze nu écht niet zit te wachten op een joepie-de-poepie-ik-ben-zwanger-verhaal. Maar over 3 weken zit ze daar ook niet op te wachten en over 3 maanden ook niet... Hebben jullie wel eens in zo'n situatie gezeten? En hoe ga je ermee om? Van de ene kant wil ik haar nu niet 'lastig vallen' met mijn zwangerschap en aan de andere kant denk ik dat ze het ook niet fijn zal vinden als ik het heel lang geheim houd voor haar. Ze had het het liefst al geweten voor we überhaupt gingen proberen, maar alles is nu zo veranderd... Zou je het nog een tijdje geheim houden? En hoe lang? Of zou je haar juist betrekken bij je geheimpje voordat de rest het weet?
Wateen vreselijk nieuws vanje vriendin... Aan de andere kant prachtig nieuws van jouw kant. Ik zou het zeker niet geheim houden, maar het haar persoonlijk vertellen ( dus niet gelijktijdig met de 'hele bups'). En dan aangeven dat je het heel moeilijk vind naar haar toe en aan haar vragen hoe zij wil dat je er naar haar toe mee omgaat. En natuurlijk dat je er ook gewoon voor haar bent. Sterkte met de situatie, maar geniet ook van je eigen mooie nieuws!
Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap. Wat ontzettende vervelend voor je vriendin Ik herken het deels. Vrienden van ons zitten in de medische molen om een kindje te krijgen. Hij maakt geen zaad aan waardoor het onmogelijk is om een biologisch kind van hem te krijgen. Toen wij zwanger raakte hebben wij dit direct eerlijk verteld. Ze waren heel blij voor ons, ondanks hun eigen verdriet. Eerlijk zijn is belangrijk. Anders krijgen ze het gevoel dat ze worden buitengesloten.
Ben het helemaal met Betties eens, maak haar deel van jullie geluk, maar vertel het haar persoonlijk en niet tegelijk met de rest. Geef aan dat je het moeilijk vind, want dat is het natuurlijk ook! Veel sterkte voor haar, en veel geluk voor jullie! (Wat is het leven soms dubbel he)
Ik zou het in ieder geval niet aan iedereen wel vertellen, en aan haar niet. Dat komt waarschijnlijk verkeerd over. Ik denk dat ik het haar zou vertellen. Buiten het feit dat zij zelf gezegd heeft dat zij ook positieve verhalen wil horen, houd je haar betrokken. Ik hoor zo vaak dat mensen die ziek zijn of een zieke in de familie hebben het gevoel krijgen dat ze ontlopen of buitengesloten worden. En wat je zelf al zegt: Over een paar weken of maanden zal haar verdriet er nog steeds zijn, en op gegeven moment komt ze er toch wel achter dat je zwanger bent (als alles goed gaat). Probeer haar te behandelen zoals je anders ook zou doen, eventueel iets minder enthousiast dan normaal. Als zij aangeeft dat ze het niet leuk vind om te horen, dan kun je altijd nog zeggen dat je eerlijk wilt zijn tegen haar, en het er verder met haar zo min mogelijk over hebben.
Oef, wat zit je dan tussen emoties gevangen, zeg. Ik sluit me aan bij wat hierboven gezegd werd: vertel het haar persoonlijk. Wees open in je gevoelens: dat je niet goed weet hoe je het haar moet brengen en dat je begrip hebt voor haar behoeften. Veel succes!!
Hoi Mamske, Wat een moeilijke tijd voor je vriendin, dit is wel heel heftig nieuws. Wat kunnen verdriet en blijdschap dan dicht bij elkaar liggen. Want voor jou breekt er een mooie tijd aan. Gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik zou het niet geheim houden en het haar persoonlijk vertellen. Zeg er ook bij dat je het moeilijk vindt, ze zal het vast begrijpen. Hopelijk kun je haar een beetje steunen en af en toe wat positiviteit brengen door jouw verhalen. Veel sterkte met vertellen en veel plezier met je echo vrijdag.
Bedankt voor jullie reacties. Het was ook inderdaad niet de bedoeling om het iedereen te vertellen behalve mijn vriendin, dat is helemaal wreed. Ik zou het dan helemaal uitstellen om te vertellen. Ik denk dat we het haar vrijdag als eerste vertellen, maar wel heel anders dan normaal. Ik zie het niet zitten om met een grote glimlach het nieuws te brengen. Vind het wel belangrijk dat ze weet dat ik op dit moment niet van haar verwacht dat ze meteen happy voor ons is en dat ik rekening met haar wil houden. Net nog een keer met haar gesproken en ze vertelde dat ze nu al ervaart dat mensen afstand gaan houden 'om rekening met haar te houden' en dat dat haar best dwarszit. Dus ik denk dat eerlijk zijn hier gewoon de beste optie is... Nogmaals dank voor jullie meningen hierover, ik zat er echt een beetje mee in de knoop!
Wat vreselijk voor je vriendin! De angst en ergste nachtmerrie van iedere ouder overkomt haar...... Afschuwelijk! Ik zou naar haar toe gaan, desnoods voor de echo al, en zeggen ik vind het nu zo moeilijk om te vertellen, maar ik ben zwanger. Kort maar krachtig. En dan de emoties van beiden even laten gaan. Zou ook zonder partner gaan; gewoon jij en je vriendin. Sterkte ermee en Jij gefeliciteerd en geniet toch van je zw..
Erg naar voor je vriendin, heeeel zacht uitgedrukt. Maar ik denk dat ze wel blij voor jou zal zijn. Zij heeft immers ook haar kindje mogen dragen en baren met vreugde. Het is denk ik moeilijker om het aan iemand te vertellen die al jaaaaren bezig is met het krijgen van kinderen zonder succes. Veel succes voor jou toegewenst
Dit zou ik ook zo doen! Verder vind ik het goed dat je juist ook de nadruk wil leggen op het feit dat je niet teveel van haar verwacht. Dat is invoelend en lief. Sterkte.
Gefeliciteerd voor jou maar wat ontzettend naar voor je vriendin! Ik zou het haar juist niet perse persoonlijk willen vertellen. Ik weet nog dat ik echt helemaal niks kon met goed nieuws van anderen, terwijl wij in de put zaten. Door het geluk van anderen wordt je eigen verdriet ook weer even onderstreept lijkt het wel. Schrijf haar een mooie brief of lieve kaart waarin je verteld dat je geen idee hebt hoe je hier het beste mee om kunt gaan. Dan kan zij reageren zoals het in haar opkomt en daarna aangeven wat ze fijn vindt. Of als jullie vriendschap zo is dat ze eerlijk durft te reageren bij jou kan het natuurlijk wel. Het is sowieso al ontzettend lief dat je er zo over na denkt en haar verdriet boven jouw geluk plaatst. Doe vooral wat bij jou en haar past, dan is het eigenlijk altijd goed.
Wel persoonlijk vertellen!! Mijn man was net overleden toen ik op facebook moest lezen dat mijn nichtje, waarmee ik omga als een vriendin, zwanger was. En dat deed pijn!!! Zorg dat ze het van jou persoonlijk hoort en niet via via. Achteraf vertelde ze me dat ze het moeilijk vond omdat ze wist dat wij ook graag kinderen wilden hebben maar dat ze niet wist hoe ze het moest doen. Heb haar gezegd dat ze zulke dingen nooit weer zo moet doen bij mensen want het doet zo'n pijn om er zo achter te komen.
Ik herken je verhaal heel goed omdat ik zelf in dezelfde situatie zit. Mijn beste vriendin is ook zwanger, alleen verwachten zij een kindje wat niet levensvatbaar is, de kans is groot dat het tijdens de bevalling overlijd, anders kort daarna. Ze is 3 weken later als mij, ik was 16w. toen dit openbaar kwam. Echt, de wereld staat op z'n kop. Genieten van je eigen zwangerschap is erg moeilijk, maar als ik je 1 tip mag geven, probeer dit wel te doen. Ik vind dit zelf erg moeilijk, voel me snel schuldig tegenover mn vriendin, wij een babykamertje klaarmaken, hun zich voorbereiden op een begrafenis enz. Ik probeer altijd open en eerlijk tegen hun te zijn, en idd. vaak zeg ik dan maar; ik wou dat ik wat zeggen kon, maar alles voelt zo dubbel.. Ze begrijpen dat ook. we verwachten beide ons 1e kindje. Echt, wees eerlijk, ga geen dingen achterhouden, en luister vooral veel naar ze. Als je bij hen ben moeten je zwangerschapsverhalen op de achtergrond blijven, of ze moeten er zelf naar vragen. Zo doe ik het tenminste.
Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap. Wat verschrikkelijk voor je vriendin! Kan me niet voorstellen hoe zoiets moet zijn! Kan me helemaal voorstellen dat hun wereld op zijn kop staat. Maar in jouw geval zou ik het toch wel echt eerlijk vertellen, maar wel persoonlijk, en zoals al vaker genoemd is dat je verteld dat je het eigenlijk moeilijk vindt. Maar ze zal het vast en zeker op prijs stellen. Succes in ieder geval en probeer ook een beetje te genieten meid!
Persoonlijk naar haar toe gaan is geen optie, ik zit tijdelijk in het buitenland ivm werk van mijn man. Maar ik heb wel besloten dat ik het vrijdag persoonlijk aan haar vertel. @Laust, ik denk dat ze een brief of kaartje echt niet zou waarderen. We zeggen altijd alles gewoon face-to-face dus als ik ineens een kaartje stuur dan is dat erg onpersoonlijk. Ze weet ook dat ze het gewoon kan zeggen als ze niet happy is met mijn verhaal en ze is ook niet iemand die moeite heeft met dingen eerlijk zeggen. @Oktober, ja het praten erover is nog een volgende stap. Het wordt denk ik gewoon een ik-vertel-als-jij-vraagt verhaal. Maar dat ligt aan haar, wat ze wil.