Ik mis het gewoon echt, die tijd dat we alles tegen elkaar vertelden, overal over boomden.. Dat is niet meer zo. Altijd druk met de kids en dan gaat m'n man vaak weg 's avonds en ik vroeg op bed, we hebben gewoon nooit geen tijd om te praten laat staan iets meer. het is de laatste tijd echt: ik en de kinderen, en hij. Herkennen jullie dat? Ik ben heek gevoelig voor sfeer, zo weinig samen of nooit eens even aandacht voor mij al is het maar een zoen of aai, het zit me echt hoog de laatste tijd We houden nog steeds evenveel van elkaar dat is het niet..
Ja wel herkenbaar. Onze dochter slaapt vaak laat, ik door ziekte enorm vroeg. Wij lossen dit op doordat ze af en toe gaat logeren of wij samen een dagje weg. Maar dan moet je dat wel willen en kunnen regelen. Zelf vinden wij het wel belangrijk, we hadden echt het idee dat we langs elkaar leefden.
dat is dus wat ik moeilijk vind, ik kan alleen praten in een open sfeer ik klap snel dicht. Heus weleens iets, bijvoorbeeld dat hij altijd veel te laat uit bed springt en meteen weg is :x maar dan zegt hij, ja zo moet het niet klopt, vervolgens gewoon weer doen..
Plan een keer een date thuis. Dus kinderen vroeg alleen eten en als ze slapen gaan jullie lekker samen eten.
Herkenbaar, daarom doen we zeker 1x in de maand een weekend voor onszelf waar we naar de sauna gaan uiteten enzovoort heerlijk
Mwah, zou kunnen.. de kids liggen er half 8 pas in trouwens. ik denk wel dat mn man dat heel apart zou vinden dat is niks voor hem.. Gewoon op tijd eten en je ding doen..
Praten praten praten, mijn ex man en ik leefden ook zo. Onze band was goed, maar het samen zijn en samen dingen ondernemen miste ik heel erg. Paar keer dit geprobeerd te veranderen, en dat ging even goed maar steeds voor korte duur. Door de dingen die ik miste heb ik vorig jaar de knop door gehakt, ik was op deze manier niet gelukkig. Als je praten moeilijk vind, is het wellicht een optie om hem een brief te schrijven ofzo
Oppas is moeilijk maar niet onmogelijk dus. Regel dus een keer die oppas (bij jullie thuis) en ga er samen even tussenuit, of t nou een keer in t weekend overdag is of een keer een avondje uit, maar regel t. Neem je man mee en laat het een verrassing voor hem zijn. En al kijkt hij er op dit moment anders tegenaan dan jij, dan zul je op dat moment zijn ogen openen dat tijd doorbrengen met elkaar toch ook wel heel fijn is.
Hoe bedoel je in een open sfeer? Daar heb ik geen ervaring mee want als mijn vriend uit bed gaat, gaat ie gelijk werken. Misschien toch een xtje je stoute schoenen aantrekken en gewoon praten.
natuurlijk zou hij dat wel fijn vinden. oppas is niet onmogelijk maar vraag ik af en toe voor dingen die echt noodzakelijk zijn. Mn moeder heeft zelf nog een gezin en kan niet hier zitten. Erheen brengen voor een nacht doe ik niet want de jongste is heel vaak wakker en dat gaat niet goed komen, word ze helemaal van slag.
dat is psychologisch bedoeld Als hij zo loopt te rennen en vliegen en altijd met andere dingen bezig is kan ik niet praten. Als we s avonds ff koffiedrinken of tegelijk naar bed gaan kan ik praten maar dat gebeurd nauwelijks meer..
Hoe lastig ook, zeg het! Voor jezelf, voor je gezin en voor hem. Met een ongelukkige vrouw die niet aan geeft wat ze wil wordt uiteindelijk niemand blij. Want je schuift jezelf weg. Dus hup, er wat aan doen. En als je man het minder belangrijk vind dat etentje thuis etc maar jij wel. Zeg hem dat we gaan vanavond samen eten, waarschijnlijk hoeft dat van jou niet zo, maar ik vind tijd samen wel even belangrijk. Vermoed dat hij het dan wel prima vind
Zou dat echt nooit zo durven zeggen mamavan Anne.. Ben niet zo'n type. Maar je hebt wel een punt dat ik het zo wegschuif, ik word nu vak sjacharijnig en dat is JUIST niet de goede weg..
Als je dan zeg: wil je ff komen zitten? En als tie het niet wil komen zitten dan ff wat serieuzer zeggen ofzo?
Je kunt ook een buurmeisje of nichtje of iemand vragen om betaald op te passen.. Kost je dan wel wat meer geld, maar dan kun je wel meer. En een open sfeer zal er denk ik pas zijn als er voor jou een rustig en juist moment is, omdat dat er nu niet echt lijkt te zijn, misschien kijken of je het in kan plannen. Zoals al eerder benoemd, praten is echt super belangrijk!
Als je er nooit wat van zegt veranderd er niets. Jij bent de enige die dit kan veranderen. Je kan toch ook zeggen, joh ik vind het jammer dat .. Vul maar in... Zullen we morgen samen eten? Geef aan dat het voor jou wel belangrijk is. Dat moet je toch kunnen zeggen tegen je man?
Mannen ruiken het niet hè ze vinden heel veel wel goed en best zoals het gaat, want zo gaat het nou eenmaal en hebben vaak niet zoveel zin om moeite te doen. Terwijl ze het super vinden als je wat regelt en ze alleen maar mee hoeven of mee te doen. Mijn ervaring, wees duidelijker, daar wordt iedereen blijer van.
Hmm. Mijn vriend is gelukkig zelf erg betrokken bij het gezin. Hij heeft ook na de bevalling 4 weekjes verlof gehad. Was geen echte quality time samen natuurlijk maar wel met t gezinnetje. Dit weekend gaan we samen een weekendje weg en toevallig deze week ook naar de welness geweest. Oma komt dan, in ons huis, oppassen. Dus de kids zijn gewoon thuis in hun omgeving. De oudste gaat meestal een x in de 1-2 weken naar oma een dagje logeren. De jongste, 7 weken, nemen we dan mee als we bijv uit eten gaan. 'S avonds liggen we altijd nog ff met zijn 2-en op de bank als de kids verzorgd zijn. Dan kletsen we even, maar een avond per 1-2 weken vind ik wel echt nodig met zijn tweeen, een echte date-night. We hebben geluk met oma en onze vrienden komen 's avonds eigenlijk altijd naar ons omdat ze nog geen kinderen hebben, dus daar hoeven we geen opvang voor te hebben. De momenten van opvang kunnen we zo voor onze datenight benutten.