Je ziet voor het eerst je schoonfamilie! Je bent gek op je partner en je denkt: dit gaat goed komen! Maar dan kom je daar aan en het is gezellig maar oh zo anders dan je eigen familie! Je denkt; geeft niets, tis gewoon even wennen. Maar na een lange tijd merk je dat er totaal geen klik is.... ze doen en denken zo anders dan je gewend bent. Ze doen wel aardig, jij doet aardig. Maar elke keer als je op bezoek gaat naar schoonouders dan is de zin ver te zoeken. Herkenbaar voor iemand? Hoe zouden jullie er mee omgaan? Vertellen tegen partner of juist niet? Ik ben benieuwd.
Haha ja wel herkenbaar. Mijn man wist het wel maar gaat nu beter. Gewoon leuk lachen en aardig doen en uitzitten is mijn aanpak.
Voor mij niet heel herkenbaar (mijn man gaat minder graag naar zijn familie dan ik), maar ik zou als het zo was dat wel met mijn man bespreken. Maar ik zeg dan ook aaaaaaaalles tegen hem. Mijn man is ook wel eens minder te spreken over sommige dingen van mijn familie en dat vind ik jammer, maar hij is zulke andere gewoontes gewend dat ik het wel snap. En soms heeft hij ook gelijk
Ha ja ik vind et lastig.... aan de ene kant wil ik het mn man vertellen maar aan de andere kant denk ik: wat als hij zou zeggen dat hij niet met mijn familie op kan schieten? Dat zou me wel een beetje pijn doen denk ik... het liefst wil je natuurlijk een goede band hebben! Mja schoonfamilies kies je niet uit helaas en dr is gewoon geen klik. Terwijl ik dat wel heel graag wil! Ben echt de moeilijkste niet. Haha Umm85, dat uitzitten doe ik idd ook maar
Ik heb dat met mn schoonzus en haar gezin.. ik heb gewoon echt niks met die mensen, ze zijn heel anders dan ik en we snappen elkaar niet echt. Hun zijn heel alto/bio/geitenwollensokken en ze behandelen me alsof ik een domme oppervlakkige tuttebel ben. Ik heb na veel frustratie tegen mn vriend gezegd dat ik niet graag mee ga op bezoek en uitgelegd waarom maar dat viel niet helemaal goed.. maarja ik heb er echt geen zin in en nu ga ik eigenlijk alleen nog mee met verjaardagen en kerst/sinterklaas. En dan zit ik er ook tegen mn zin
Heel herkenbaar, en ik heb het wel met mijn man besproken! Ik heb ook geen klik met hun, zelfs geen enkel raakvlak! Ze leven in een andere wereld geloof ik hihi. Naar 8 jr begin ik me ook te irriteren eraan, vooral sinds de komst vd kleine. Ze komen nu 2-3x per week!! Voorheen 2-3x per maand Ik zou het wel kenbaar maken, lucht echt op!
Ik kom zelf uit een totaal ander gezin dan het gezin waarin mijn man is opgegroeid. Toen ik mijn man net kende, ik was toen 18, vond ik zijn familie echt vreselijk. Ik voelde me er zo ongemakkelijk. Mijn man wist dit en hij kwam ook liever bij mijn ouders dan bij zijn eigen ouders. Inmiddels zijn we 14 jaar, een huwelijk en 2 kinderen verder en is de relatie met mijn s.o. heel veel verbeterd. Nog steeds zijn we uiteraard heel verschillend, maar ik ben nu toch wel heel blij met ze. Ze zijn echt lief en ik vind het inmiddels best gezellig als we er zijn. Ik heb gewoon mijn verwachtingen aangepast, het zal bij hun thuis nooit worden zoals bij ons thuis, maar dat is prima. De enige met wie ik echt geen klik heb en ook wel nooit meer zal krijgen denk ik is mijn schoonzus. Dat is jammer, maar het zij zo. We zien elkaar op verjaardagen en bij mijn s.o. en that's it.
Jahoor mijn vriend weet dat ik een hekel aan ze heb.. maar vind de redenen overdreven. Ik doe aardig als ik daar ben, maar ben blij als we weer naar huis gaan. Ook E. Vind het helemaal niks daar gelukkig zien we ze maar 1x per 3 mnd.. ofzo
Ik ken het wel een beetje. Ik heb echt een superlieve schoonvader (schoonmoeder is 2,5 jaar geleden overleden) maar het is gewoon niet mijn type mens. Ik kan mij ontzettend aan mij ergeren, hij cijfert zichzelf heel erg weg, is altijd wel bang om teveel te zijn.. Tja hij is gewoon heel anders dan dat ik (gewend) ben. Ik ga daar dus niet graag heen want ik voel mij heel erg te gast en absoluut niet op mijn gemak. Een hekel kan ik echt niet aan hem hebben, maar hij is gewoon te lief. Heb het er regelmatig met mijn man over. Hij is het wel met mij eens, maarja het is toch z'n vader, hij is het meer gewend.
Ik heb ook helemaal niets met mijn s.o.Ze zijn zo....apart,als we langs komen zonder het ruim van te voren aangemeld te hebben worden we er of uitgezet of we krijgen niets te drinken.Ook willen ze niets met de kleine te doen hebben als hij er straks is,mijn s.m. heeft dat zo ook gezegd....we mogen langskomen maar als de kleine zich laat horen of een vieze luier heeft is het voorbij....ook een keertje ophalen van kinderdag verblijf word niets.Helaas heb ik hier in Duitsland verder geen familie dus ik heb het er maar mee te doen
Mijn schoonouders zijn zooooo niet zoals ik ben. Ze zijn ontzettend conservatief en doen alles omdat het zo hoort of omdat mensen in hun omgeving het ook zo doen. Daar kan ik heel slecht tegen. Ook bemoeien ze zich echt overal tegenaan en dringen ontzettend hun mening op. Wanneer je nee zegt, doen zij toch wel ja. Ze bedoelen het allemaal wel goed, maar ik kan er gewoon niks mee. Nu met de opvoeding gaat het net zo. Wanneer wij dingen anders doen dan zij verwachten moet er eerst discussie gevoerd worden. Ik zal me bij hun ook echt nooit thuis voelen. Ik voel me niet eens thuis in mijn eigen huis wanneer zij op bezoek zijn. Altijd het idee dat het niet goed genoeg of schoon genoeg voor ze is. Mijn familie is meer van het 'lekker laten leven' principe. Doe wat je wil, zo lang je ervan geniet Mijn man is gelukkig ook zo.
Ik heb ook erg veel moeite met m'n schoonouders en dan vooral schoonvader, hij is echt zo'n creep! In het begin wilde hij me op m'n mond zoenen ter begroeting, ieuw! Het ergste is dat zij mijn vriend enorm in de steek gelaten hebben op een moment dat het heel slecht met hem ging. En ook mij hebben ze in de steek gelaten op een moment dat wij hen nodig hadden. Als het goed gaat zijn ze er, maar gaat het niet goed, dan zijn ze in geen velden of wegen te bekennen. Helaas komen ze nu minstens 1x in de week sinds de geboorte van onze dochter, maar gelukkig zie ik ze dan meestal niet of heel even. Mijn vriend weet dat ik ze liever niet dan wel zie en hij snapt dat ook wel, maar hij vindt het wel vervelend.
Ik ga er het liefst niet heen, ik zou niet weten wanneer ik er voor het laatst geweest ben dat zal denk ik eind januari geweest zijn?? Als mijn man er heen wil gaat ie maar, ik blijf net zo lief thuis. Als ze weer eens onverwachts voor de deur staan als mijn man niet thuis is verstop ik me gewoon even boven met de kids, ik voel me gewoon niet fijn in mijn eigen huis als ze er zijn. Met een verjaardag kan het niet anders en onder vader/Moederdag kom ik ook liever uit, maar dat lukt jammer genoeg niet altijd. Ik heb soms het idee dat mijn man zijn ouders belangerijker vind dan ons, zijn ouders wonen 30 min. bij ons vandaan en dan gaat hij op een stom tijdstip er heen met één van de kinderen om even een kadootje te halen met ze voor de verjaardag van een kind van ons. Met als resultaat dat als hij thuis komt het kind slaapt en een verschrikkelijk humeur heeft als het wakker wordt. Hij komt dan altijd met het weerwoord: ik weet dat je mijn ouders niet mag en dat je ze het liefst weg hebt.(dood) Nou ja dat klopt het zal jammer wezen voor hem maar beter voor ons huwelijk en naar mijn idee missen de kinderen niks aan ze, ik ben blij dat mijn schoonouders op leeftijd zijn.
Mijn schoonmoeder zie ik weinig maar het is een schat van een mens! En als ik zo nu en dan verhalen lees heb ik het echt getroffen! Schoonvader helaas nooit leren kennen want hij was al overleden toen ik mijn man leerde kennen. Maar ook al kende ik zijn vader niet,ik brand altijd een kaarsje bij zijn foto. Schoonzus....Tja.... Zij heeft nooit de moeite genomen contact op te nemen,heeft haar nichtjes nog nooit gezien,wil ze ook niet. Toen zij bevallen was kregen we wel een geboortekaartje met uitnodiging en hoe jammer ik het ook vind,ik heb ook niet de moeite genomen om daar heen te gaan. Vind het jammer want had de baby graag willen zien maar schoonzus is nou niet echt het type dat moeite voor ons neemt. Reageert nooit op appjes,mailtjes enz... Wij hebben zoveel energie er in gestoken maar de koek is op om het zo te zeggen. Gelukkig is schoonmoeder een schat van een vrouw,gek op de meiden en gewoon een super leuke en lieve Oma. Ik mag niet klagen,op schoonzus na
Mijn schoonvader is een geweldige vent, hij heeft 3 kinderen alleen opgevoed omdat zijn vrouw (vriends moeder) vertrokken is en de kinderen in de steek liet. Ondanks zijn eigen verdriet stelt hij de kinderen (nu al volwassen) boven alles. Hij heeft al jaren een nieuwe vriendin, maar omdat de jongste nog thuis woont gaat hij altijd daarheen, om zijn vriendin niet op te dringen. Mijn oudste schoonzus is een hartstikke leuke meid, helaas woont ze wat verder weg. Jongste schoonzus.... zal nooit mijn vriendin worden. Ze is 22 maar heel puberaal. Kan tijdens een gezellig etentje zomaar opeens de bokkenpruik opkrijgen, gaan mopperen, klagen en dan met een kwaad gezicht in een hoekje gaan zitten en als je dan vraagt wat er is zegt ze "niks, ik wil er niet over praten, ik pleeg wel zelfmoord dat willen jullie toch?". En dan ontzettend lelijk en onbeschoft kunnen doen tegen iedereen die in haar buurt komt. Ik ben al een keer weggegaan met de boodschap dat ik duidelijk het gevoel had dat ik niet welkom was. Want dat gevoel kreeg ik. En wat was er gebeurd: ze had verloren met een spelletje en smeet vervolgens het speelbord van tafel. Mijn vriend had zogenaamd boos naar haar gekeken. Ja sorry hoor! Ze zegt dat ze borderline heeft en dat ze daarom zo doet, maar op mij komt het gewoon over als puberaal gedrag. Vriend ergert zich hier ook rot aan. Ze heeft het ook moeilijk, kon na haar opleiding geen werk vinden, werkt nu bij MacDonalds, geen geld om op zichzelf te gaan wonen of rijbewijs te halen etc. Maar ze moet zich niet zo gedragen vind ik. Mijn schoonvader baalt er ook van als ze zich zo gedraagt. Mijn eigen zus (bijna 21) is overigens ook zo, die twee meiden kennen elkaar en dat is echt dikke vrienden of vijanden voor het leven, afhankelijk van de dag...Ik vind het wel moeilijk om met mijn schoonzus om te gaan, voel me nooit echt op mijn gemak als ze thuis is. Terwijl ze volgens mijn vriend mij wel mag. Nou, ik merk er weinig van.
Zo dat vind ik een schokkende uitspraak. Het zijn wel de ouders van je man. Zijn moeder heeft net als jij met jouw kind je man met veel liefde gedragen en het leven gegeven. Ze hebben hem opgevoed en mede gemaakt tot wie hij nu is. Ik kan me zulke uitspraken niet voorstellen. Lijkt het je niet vreselijk als jouw schoonzoon of dochter later zoiets over jullie zou zeggen...serieus lijkt mij heel erg als ik zou weten dat mijn schoondochters later zo over mij zouden denken. Je hoeft het niet met elkaar eens te zijn. Je hoeft elkaar zelfs niet aardig te vinden , maar doodwensen ?? Tja geen woorden voor, sorry.
Mijn schoonfamilie is wel ok... Het is altijd gezellig op feestjes ed. En ieder laat de ander in zijn eigen waarde. Het is meer mijn eigen familie waar ik niet veel mee heb...
Tja heel herkenbaar.... Ben inmiddels 8 jaar samen met mijn man en moet zeggen het laatste jaar ontploft de bom regelmatig. S.m. weet echt alles beter en voelt zich vooral veel beter dan de mensen om zich heen. Daarbuiten gingen ze op vakantie terwijl ons zoontje 2 dagen later 1 werd en vervolgens willen ze de verjaardag van schoonvader vieren en willen ze uit eten met ons... prima maar dan wel graag een beetje op tijd zodat ons zoontje ook mee kan... nee dat ging niet zo vroeg eten dus we moesten maar oppas regelen dus ze komen niet op ons zoontje eerste verjaardag en vervolgens is zijn opa jarig en dan moet hij maar naar de oppas??? Vervolgens pak ik de telefoon om aan te geven dat we dat niet gaan doen en hij ook erbij hoort. Toen gaf ze aan dat ik boos werd (ik deed niet boos ik praatte alleen snel omdat ik er kaar mee was en ik heb nooit een onvertogen woord gezegd) en dat ze dat in hun milieu niet doen.... IK BEN ER HELEMAAL KLAAR MEE!!!
100% herkenbaar. Iedere keer flinke tegenzin, maar toch ga ik uit goed fatsoen mee naar alle verjaardagen. Het is toch het gezin van mijn man dus dat respecteer ik en ga die tegenzin dus niet iedere keer benoemen. Gewoon de tijd uitzitten en gelukkig nu met de kleine is er een goed excuus om op tijd weer naar huis te kunnen. Maar juist ook vanwege mijn zoontje nu houd ik het contact wel warm, laat schoonmoeder ook af en toe oppassen ook al vind ik het helemaal niet zo prettig haar over de vloer te hebben (ze claimt verschrikkelijk). Maar ik vind sommige dingen belangrijker dan mijn eigen gevoel. Omdat ik het ook zie als 'mijn' probleem bespreek ik het niet zo vaak met mijn man, enkel wanneer er iets voorvalt maar dan begint hij er meestal zelf wel over. Met mijn eigen ouders heb ik overigens ook geen hechte band, dus ik ben het probleem sowieso wel gewend.