Hallo, ik zeg het elke keer weer tegen m'n vriend: wanneer mogen we is een keertje blij worden? Wanneer mogen wij is ene keertje een positieve zwangerschap test in onze handen krijgen?! Hopelijk snel! Ik weet nog goed dat we besloten met de pil te stoppen, en dat we dachten: ach, het zal binnen nu a 3 a 4 maanden wel raak zijn! Maar niks is minder waar.. In Oktober 2013 hadden we een positieve zwangerschap test in handen. Totdat we de echo kregen te zien en er bleek een lege zakje te zitten Wat doet dat pijn zeg pfff... Ik zou zo graag weer dat moment willen mee maken dat we bij kunnen zijn om met zwanger bezig te zijn. Maar het is gewoon niet leuk meer om ermee bezig te zijn. Over al zie je kindjes/baby's zwanger vrouwen etc.. En IK? Ik heb niks.. Tja.. volgende week weer waarschijnlijk een maandverbandje in Pff.. En mensen zeggen allemaal wel zo leuk en aardig: ach, het komt wel goed! Je bent nog jong. Je moet je er niet zoveel mee bezig houden. Of die hebben (nog) geen kinderwens, of die hebben al kinderen en daarbij is alles vlot en goed gegaan.. Ik doe temperaturen en ovulatietesten gebruiken. Temperaturen doe ik voor als we straks naar de dokter/gyn gaan dat ik het kan laten zien. En de ovulatietestjes doe ik ook daarvoor. Dus om ermee te stoppen is ook geen optie! Zitten jullie ook in net zo'n situatie en hoe ga jij/jullie ermee om?
Wat vervelend! Na de 2e mk duurde het bij mij weer een half jaar voor ik weer zwanger werd en nu wacht ik ook al 3 maanden. Volgens mij mag het gewoon weer een jaar duren gerekend vanaf je curettage en krijg je eerder geen hulp. Maar wat is het moeilijk he om geduldig te blijven wachten.
Ik had eerst met iemand contact en die zei dat je toch wel naar de dokter mag hoor.. maar wij gaan in Juni naar de dokter voor veder onderzoek vragen. Ik vind het eerlijk gezegd gewoon niet meer leuk om zwanger worden na te denken. Bedoel overal zie je nu kindjes/baby's etc.. Pff.. Jij heb dus 2 miskramen gehad? Wat erg! Ook een lege vruchtzak?
Wij zijn in Juni al 4 jaar bezig en ondertussen 2 miskramen verder, dus ik heb er soms ook wel dagen tussen zitten dat ik ook niet zo goed meer weet hoe dit allemaal moet/gaat komen..
Hoe ga jij ermee om dan als ik vragen mag? Bedoel in het begin toen ik met de pil was gestopt was ik vrolijk en zag ik alles met een roze bril. Maar nu heb elke keer weer zoiets: pff.. vind zwanger worden niet echt leuk meer Staan jullie al onder controle van het ziekenhuis?
Dat mag je zeker wel vragen, maar of ik je daar een goed antwoord op kan geven?! Het gaat hier wat op neer.. Ik moet nu zelf straks om 10.20 in het ziekenhuis zijn omdat er nog restweefsel zit, dus even horen/kijken hoe nu verder.. Ik heb eerder aangekaart bij de huisarts dat we al lang bezig zijn en doordat ik al wel zwanger was geweest stuurde hij me niet door.. Nu waren we van plan om in Maart (deze maand dus) naar de dokter te gaan dat we echt naar het ziekenhuis wilden en toen was ik dus ''zomaar'' zwanger.. Ik vond dat heel apart, net alsof er een knop in mijn lijf om was gegaan dat ik de stap had gemaakt om de onderzoeken in te gaan en ineens werkte mijn lichaam wel mee.. Nu moet ik straks dus naar de gynaecoloog en ga ik het aankaarten en hopelijk wil deze ons verder helpen.. Wat mijn gevoel betreft; ik heb er vooral erg moeite mee na een miskraam, dan zie ik veel zwangere dames lopen en dan vind ik het echt niet eerlijk.. Daar tussendoor vind ik het natuurlijk elke maand weer een teleurstelling als ik ongesteld ben geworden..Ik wilde graag ''jong'' moeder worden en nu word ik dit jaar 30.. Niet dat het na je 30ste niet meer kan, maar het is/was niet wat ik wil.. De eerste jaren was ik heel geduldig, gewoon ook omdat ik weet dat het niet voor iedereen zo vanzelfsprekend is en ik daar dus schijnbaar ook bij hoor, maar dat geduld is inmiddels toch wel op..
Dat vind ik ook altijd wel typisch van onze lichamen.. Dat hoor je vaker, heel de tijd niet zwanger. En dan OPEENS wel zwanger. Idd net of dat je lichaam dan zeg: nou, vooruit dan maar! Ik ben nu 22 bijna 23. En wilde ook altijd al heel jong moeder worden. Wou mijn oma & moeder achterna, 18 zwanger en 19 moeder. Dar word hem helaas niet En wilde uit mezelf ook altijd al gewoon lekker jong moeder worden. Maar nu voel ik me toch al wel wat ouder worden. En idd overal zie je baby's/kinderen en zwangere vrouwen. Had m'n moeder net aan de telefoon en daar kwam ook weer m'n nichtje van 2 jaar langs Pfff.. (heb dáar geen contact meer mee hoor, met haar ouders) En ik hoorde dat kindje brabbelen.. en ik hing op en begon gelijk te janken Denk: waarom hun wel, en wij niet? Dus als ik het goed begrijp als je zwanger bent geweest ook al is het uit een miskraam uitgelopen dan moet je weer een jaar wachten? Ik moet aanstaande vrijdag weer ongi worden pff.. Zie er echt weer tegenop. Doe jij ook tempen en ovutestjes?
Ik weet niet of dat echt een ''regel'' is hoor dat ze je dan pas doorsturen, maar hier stuurden ze me dus toen niet door omdat ik al eens zwanger was geweest, dus dan kan het wel zeiden ze toen.. En dat was natuurlijk ook zo, maar daarna heeft het dus wel dik 2 jaar geduurd, dus ik vind dat ik nu wel geduldig genoeg ben geweest! Ja temperaturen heb ik wel gedaan, nu de laatste tijd alleen ovulatietesten gedaan, want ik werd er helemaal gek van dat temperaturen..
Wij gaan in Juni dit jaar naar de huisarts, om te vragen voor verwijzing. Hopelijk krijgen we die ook.. Want heb al te vaak gelezen dat de mensen te lang hebben gewacht. Een collega van mijn vriend heeft 10 of 12 jaar moeten wachten. Uiteindelijk uit haar zelf zwanger geraakt. Ze wouden namelijk met de 3e IVF gaan starten. Omdat ie andere 2 waren mislukt! Lijkt me echt zwaar hoor om zolang te moeten wachten. En je krijg soms van die stom zinnige dingen te horen zoals: ach, het komt vanzelf wel pff... Je bent nog jong etc.. Ja dus en?
Wat een bekend verhaal. Zelf heb ik in augustus een miskraam gehad en we zijn nu eindelijk onder behandeling. Ik kan er totaal niet mee omgaan en begin er steeds meer last van te krijgen. De uitgerekende datum komt ook steeds dichterbij en daar heb ik het zo moeilijk mee. Over het doorsturen klopt, dat zeiden ze tegen mij ook. Wij hadden al een verwijzing en heb uitgelegd dat ik er helemaal doorheen zit en we mochten komen. Succes
Herkenbaar hoor en logisch dat het wachten zo moeilijk is. Je hebt een kinderwens, bent zwanger geworden en dan gaat het mis.. en dan duurt het wachten lang. Zelf heb ik na een miskraam ook weer een jaar moeten wachten. Het voelde als een eeuwigheid, want de wens om een kindje te krijgen was nu alleen maar sterker geworden. Ondanks dat we net bij de huisarts waren geweest voor onderzoek, was ik toen ineens spontaan zwanger. Wat nu een vrolijk mannetje van 10 maanden is. Ik hoop met heel mijn hart dat jullie ook gauw gezegend mogen worden met een gezonde zwangerschap. Veel sterkte!
Hopelijk mogen wij ook door naar het ziekenhuis, maar ben zo bang van niet En krijg dan WEER een klap En dan zie je overal kinderen/baby's/zwangere vrouwen pff.. GRRR!! Eerst vond ik het leuk om naar baby dingen te kijken, maar nu totaal niet meer. Ik ben ook erg bang dat ik er niet echt van kan gaan genieten ook als ik weer blijk zwanger te zijn. Gewoon die angst dat het WEER verkeerd zal gaan. Bij mij was het een leeg zakje, dus het was echt al heel erg vroeg mis gegaan. En toch was het voor ons al een kindje..
2 miskramen en 2 misses abortions, waarvan 1 lege vruchtzak. Het is dus al 4x mis gegaan en het is zo moeilijk om vertrouwen te blijven houden. Hopelijk hoef je in juni niet naar de dokter, dat je dan gewoon weer zwanger bent!
Ik heb vanmorgen even gevraagd bij de gynaecoloog en zij zei dat het idd vaak gebeurd dat er door de huisarts gebeurd dat je nog maar ''even'' een jaar moet wachten voordat je doorgestuurd wordt.. Maar het lijkt me toch dat als je aangeeft dat je het er moeilijk mee hebt dat ze het dan toch wel doen? Weet het ook niet
moeilijk he, beertje 22, mijn 1e zwangerschap eindigde ook in een miskraam. wel een goede echo gehad. met 11 weken is het hartje gestopt. Heb me al die maanden daarna ook echt leeg gevoeld. was ook niet meteen zwanger. pas na 8 maanden. Toen opeens zwanger van een tweeling. probeer het een beetje van je af te zetten en zoek afleiding. sterkte toegewenst gr mamsvan6
Nou ik weet niet waar ik al die fut vandaan haal om NOG een keertje een jaartje te wachten. Word nu al gek! Moet vrijdag weer ongi worden nou heb er echt GEEN zin in pfff..
Heel raar gezegd misschien maar ik heb al m'n hele leven lang gedacht: ik kan niet zwanger worden, dat kan mij lichaam niet. En toen dacht ik EINDELIJK zwanger te zijn, en dan is het weer een miskraam pff.. Op de een of andere manier zie ik het erin dat het nog heel erg lang gaat duren. M'n vriend zeg elke keer als ik ongi ben geworden: misschien is het een innesteling bloeding misschien ben je toch zwanger? Zeg ik: nee lieverd, als dit een bloeding is tijdens de zwangerschap is het WEER fout gegaan.
Ik wij hadden net de intake achter de rug bij de gynaecoloog en ik bleek zwanger! Je moet zelf even de poli bellen en zeggen dat je er doorheen zit. Vanwege je miskramen en uitblijven van de zwangerschap. Ik kreeg daarna een verwijzing omdat de arts al gezegd had mij te willen helpen. Ik heb bloed geprikt voor een stollingsafwijking en ik wacht nog op de uitslag daarvan. Succes meiden!