Tja, ergens begrijp ik wel wat Bolkje wil zeggen. Het is een trieste samenloop van omstandigheden, waar ts in is beland. De onverklaarbare blauwe plekjes op het wangetje die ze niet 1,2,3 kan verklaren. Wat nu, als ze dat wel kon? Of als ze geen stempel hadden? Als ik een voorbeeldje noem van mijn eigen kinderen: toen mijn 2de dochter nog een kleine baby was, is er een keer GEHEEL PER ONGELUK een afstandbediening op haar voetje gevallen. Zij had daar ook een blauwe plek van...ik ging kapot van schuldgevoel! Ze is wat dat betreft zo eerlijk om aan te geven dat ze het ECHT niet weet, en zegt dan dat het misschien komt omdat haar nagels in het wangetje hebben gedrukt met de fles geven. Icm met de moeilijkheden die ze hebben, wordt gelijk de baby uit huis geplaatst. Mijn gevoel zegt dat dat veels te drastisch is geweest. Ze hadden ook intensieve begeleiding kunnen krijgen. Dat je niet voorzichtig genoeg kunt zijn ben ik helemaal met jullie eens. Maar als het alleen om dit draait, dan zeg ik: veel te drastisch. En dan zouden er echt veel meer zaken moeten zijn waar twijfel over is. Ts en haar vriend doen hartstikke veel om op het goede pad te blijven en daar heb ik respect voor. Ze hebben de komst van een kindje goed voorbereid en hebben nog hulp. Ze wisselen elkaar af, als het teveel wordt, of als ze voelen dat ze boos worden. Ik maak uit de posten van ts op dat ze erg hun best doen en dat ze allebei veel van hun kleine houden. En nu is de kleine weg. En ik geloof het verhaal van ts eigenlijk wel: anders zou ze hier niet een topic openen en blijven reageren. De uithuisplaatsing is rauw op hun dak gevallen wat ik zeer zeker kan begrijpen. Ook is de komst van de baby goed voorbereid en aanvaarden ze iedere hulp. Het is niet zo dat ze maar wat aankloten. Allemaal maar makkelijk roepen dat er geen risico genomen kan worden, maar het zal jouw kind maar zijn. En de ouders zouden in dit geval maar eens echt de dupe zijn. Zeker nu ze niet weet hoe en wat verder, kan ik me haar wanhoop levensgroot voorstellen. Wat mij betreft, na de enigszins beperkte samenvatting van de situatie: -Ts vertelt niet het hele verhaal mbt de uithuisplaatsing. -BJZ heeft te snel conclusies getrokken. Dit kan gewoon NIET alleen komen door de blauwe plekjes. Niet als er al zoveel instanties opzitten. Ik wens je heel veel sterkte ts. (En ik praat wel vanuit mijn gevoel hierin. En mijn gevoel zegt dat ts echt geen flauw idee heeft wat ze nu zo verkeerd heeft gedaan, dat haar kindje nu weg is).
Allemaal eens dat dit een zeer trieste situatie is en ik vind het ook knap dat TS hier blijft reageren en zo aan zichzelf aan het werken is. Maar ze heeft hier ook aangegeven de zorg erg zwaar te vinden. Ze kan de schopjes van een 5 weken oude baby tijdens het verschonen niet goed plaatsen en moet soms bijstand vragen van de partner (of andersom) als het huilen al teveel wordt. Wat als beide partners het even teveel is? Deze signalen heeft BJZ opgepikt, en met instemming van de ouders is het baby'tje dan uit huis geplaatst. Intensieve begeleiding krijgen ze zo te lezen al, het is zo dat BJZ vond dat de situatie op dat moment niet veilig is voor een 5 weken oude baby. Ik vind niet dat zij te snel of ondoordacht hebben gehandeld. Ik hoop alleen maar dat TS en partner aan zichzelf blijven werken en dat ze hun baby'tje snel terug hebben. In gesprek blijven met BJZ, goede wil tonen en alle hulp vragen die er is lijkt me het meest constructief.
Het extra in de gaten houden van deze moeder heeft wellicht te maken met de instanties waar ze hulpverlening heeft. Maar bij blauwe plekken word ook gewoon extra opgelet. Ik moest ineens denken aan een verhaal toen ik met de leeftijd van 1 maand van mijn dochter op het cb kwam voor de gebruikelijke controles. Alles was goed, ze had alleen bij haar stuitje een blauw plekje. Ik wist in de 1e instantie ook niet hoe dat daar kwam, dus ik had op dat moment ook geen verklaring. Ik kreeg toen ook heel sterk de indruk dat ze bedacht waren op mishandeling, totdat ik de bron van het blauwe plekje vond: onze dochter had nog nr 1 luiers met zo'n "plas alarm" en die zijn blauw. Het had dus wat kleur afgegeven op de huid van onze dochter. Het zat toen ook op de romper. Dus ik denk dat ze er gewoon zo zorgvuldig mogelijk mee omgaan. En dat is ook terecht, vind ik. Zo'n kindje kan zichzelf niet verdedigen. Ik oordeel niet over TS, omdat ik niet weet of ze het wel of niet gedaan heeft. Dat oordeel laat ik aan de mensen over die daar verstand van hebben.
Laat ik vooropstellen dat ik het echt heel erg vind voor TO, wat ze ook gedaan heeft, het is verschrikkelijk als je je kleine baby niet bij je kan houden en dat hij nu bij anderen is. Zo klein nog, dus ik voel wat dat betreft heel erg met haar mee, als moeder! Maar, ik ga heel eerlijk mijn gevoel uitspreken...iedereen is hier wel heel erg meelevend met haar. Ja het is knap dat ze werken aan hun problemen, maar ik vind dat er wel heel erg betuttelend wordt gedaan. Het kindje is met 5 weken uit huis gehaald, dat komt echt niet door alleen een blauwe plek in het gezicht. Hoe komt een blauwe plek daar? Echt niet door een flesje drinken of een nagel van mama die in de weg zat. Ze kan het getrappel soms niet aan, en dan is het kindje pas 5 weken. Dat wordt alleen maar erger, mijn dochter van een jaar is het soms een drama om haar aan te kleden, omdat ze zo beweeglijk is. Er is echt wel een traject aan voorafgegaan bij TO, want bjz gaat zo'n kleine baby niet zomaar weghalen. Mijn gevoel zegt dat TO niet alles hier vertelt. Ik geloof in ieder geval niet dat een kleine baby van 5 weken (!!!) zomaar weg wordt gehaald bij z'n moeder. Dan zit er iets goed fout. En nogmaals, het is goed dat ze eraan werken en het op willen lossen. Maar dat kleine wezentje zit nu bij anderen, die heeft z'n moeder nodig, maar die is er niet omdat ze dingen heeft gedaan die niet oké zijn. En dan kunnen we met z'n allen TO heel zielig vinden, maar dat baby'tje is denk ik de meest zielige in het hele verhaal.
Waauw zeg, wat zijn wij toch allemaal perfecte moeders? Met zo'n voorbeeldige babies! Ik ben tot de eerste 70 reacties geraakt en toen was ik het beu, wat een veroordelingen???!!! Ik weet niet of je nog mee aan het lezen bent en ik ken net als iedereen hier het hele verhaal niet, maar ik wil je een hart onder de riem steken. Zowel ik als mijn partner hadden het heel moeilijk op het begin (zonder agressieve voorgeschiedenis) JA wij hebben ook nachten "afgelost" omdat we de frustratie van de ander konden horen, ze lag dan op de verzorgingstafel te krijsen en wij hadden er dan precies geen vat op. Door elkaar op zo'n moment af te lossen is heel verstandig! Ik heb vaak op mijn tanden moeten bijten en gehuild omdat ik het niet aankon! Pas later kwamen we er achter dat ik een postnatale had, omdat ik er toen pas met andere mensen over durfde te praten. En al die commentaar zoals "als je het nu al zwaar vindt, wat ga je dan doen als..." BULLSHIT ! Er zijn ondertussen ook al moeilijke momenten geweest, want ons meisje is nu eenmaal een zeer pittige dame... Maar niets vind ik erger dan die eerste maanden! In mijn ogen wordt het alleen maar beter, omdat je niet zomaar van de ene op de andere dag moeder wordt! Het was voor mij een heus leerproces Wat je nu vooral moet doen is voor jezelf zorgen, je rust nemen, genieten van de momenten dat je je zoontje gaat bezoeken. BJZ doet dit niet om je te pesten, ze hebben het beste met jullie en je zoontje voor. Benut deze tijd om zelf weer op je positieve te komen, ga eens naar de dokter misschien schuilt er ook een dieper probleem, zoek mensen die je kunnen ondersteunen als je zoontje weer naar huis mag, werk samen met BZJ niet tegen en je zal zien dat alles dan weer in z'n plooien valt. Veel sterkte nog!
Misschien had je dan wel even verder moeten lezen want later kwamen er al een stuk genuanceerder uitspraken. @wappie82 Ik snap wat je bedoelt en uiteindelijk heb je ook gelijk, maar wat heeft het dan in dit geval voor zin om NIET met TO mee te leven? Denk je echt dat het wat uithaalt als we hier met z'n allen gaan zitten vertellen wat voor een enorm slechte moeder ze is? Hoe helpt dat haar kindje dan? En sowieso.. dat weten we helemaal niet.
TS ik vind het knap dat je je verhaal hier verteld, maar ik denk dat niemand je hier kan helpen. Iedereen heeft z'n oordeel wat je allemaal wel en niet goed doet en hoe zielig het allemaal is. Als je last hebt van agressie, dan zou ik persoonlijk niet blij worden van alle reacties van iedereen. Het is namelijk geen antwoord op je vraag ' hoe krijgen we ons zoontje terug'. Ga met BJZ in gesprek en probeer daar antwoorden te krijgen.
Maar niemand zeg toch dat TS een slechte moeder is? Ik heb het niet gelezen althans. Er wordt wel aangegeven dat het kind in de ogen van een aantal hier terecht uit huis is geplaatst, voor ZIJN veiligheid, althans zo is wel bepaald door de instanties, die zich zo genoodzaakt zagen. TS zou een slechte moeder zijn als ze niets aan haar probleem zou doen, en voor zover ik lees, zit ze wel in een aantal trajecten. Geen idee of ze zich daat 1000% voor inzet, maar dat is het voordeel van de twijfel, ik gok van wel.
Ja maar hoe kunnen wij daar nou antwoord op geven dan? Ik zou als ik TO was goed naar de posts van Twinkle Star kijken en haar adviezen opvolgen. En eerlijk: ik weet helemaal niet of het nu wel in het belang van het kind is om "zo snel mogelijk" bij de ouders terug te komen, al snap ik heeeeeel goed dat TO daar heel anders over denkt.
Over de veiligheid van baby's (kleine) kinderen mag absoluut nooit getwijfeld worden en geen enkel risico worden genomen. Veiligheid boven alles!!! Whatever wat er verhaal er speelt alle ins en outs ken ik niet en hoeft ook niet, maar veiligheid staat boven alles voor een hummeltje van 5 weken! Als duidelijk wordt bij de instanties dat het minder 'erg' is dat ze gedacht hadden zal hij zo weer thuis zijn. Het gaat nu even niet om TS maar op het kleine ventje van 5 weken dat staat zonder twijfel voorop!!!! En ik snap echt dat TS behoorlijk op haar hart getrapt is, en zich klote voelt maar dat kleine manneke van 5 weken gaat ten alle tijde voor!
@ vlinderbloem: Ja sorry, daarom dat ik het er ook even bij vermelde dat ik maar tot reactie 70 gegaan was Ik had geen zin om nog 130 van zulke reacties te lezen... Maarja blijkbaar heb ik nog wat gemist, want zijn er ook mensen die ook willen helpen.
Veel gelezen maar nog niet gereageerd. Ts ik kan niet over je situatie oordelen, ik heb geen flauw idee hoe het allemaal werkt, of je alles verteld of niet. Maar ik wil je wel heel veel sterkte wensen. Het lijkt me verschrikkelijk moeilijk om in deze situatie te zitten. Jullie pakken het heel goed op. Heel veel sterkte
Ik snap ook echt wel dat iedereen meeleeft. Ik schrijf ook dat ik in zekere zin ook met haar meeleef, omdat ik als moeder heel goed snap dat het verschrikkelijk is als je baby bij je weg wordt gehaald. Dat gun ik niemand! Maar, ik kijk ook naar de feiten. En die legt TO hier niet allemaal en compleet op tafel denk ik, maar ik baseer het op wat er nu geschreven is. Er is wel degelijk iets goed mis daar, en als ik dat zeg betekent dat niet dat ik haar per definitie een slechte moeder noem of niet meeleef. Ik vind alleen dat er behoorlijk betuttelend wordt gedaan, dat het zo knap is wat ze nu doet...dat is ook zo, maar er zijn blijkbaar wel heftige dingen gebeurd waar je niet aan voorbij moet gaan. Het is blijkbaar ook geëscaleerd, want anders halen ze een 5 weken oude baby niet bij z'n moeder weg! En op een forum als dit mag je ook die andere kant benoemen, dan alleen maar zeggen hoe knap TO het momenteel allemaal doet
Ik vraag mij ook af wat er eventueel meer is gebeurd en wat er precies speelt. Ik 'ken' twee andere verhalen (beide verhalen uit de mond van een moeder over hun kindje) waarvan instanties bedenkingen en evt. vermoeden van mishandeling hadden. (Vrij heftige verhalen, bijna verdrinking en een gebroken arm) Beide kindjes zijn niet uit huis geplaats, maar is er wel extra toezicht geweest. En hoe vervelend ook, wel terecht dat men zich zorgen maakt en hun aandacht erop vestigd.
Het uit huis plaatsen doen ze niet zomaar. Het liefst willen ze dat kinderen thuis opgroeien. Sterker nog, Om een machtiging van de kinderrechter te krijgen moet het best ernstig zijn en je toch echt bewijzen hebben. In dit geval is het niet van toepassing omdat ouders het kind vrijwillig uit huis hebben laten plaatsen. Ook spelen andere factoren een grote rol, zoals de psychische toestand van ouders maar ook de leeftijd van een kindje. Een wat ouder kindje is wat weerbaarder dan een baby die ook nog eens veel zorg nodig heeft. De ene zaak kun je onmogelijk met een andere zaak vergelijken.
Nee ik snap dat je het niet kunt vergelijken. Wat ik bedoelde is meer dat zoiets niet uit de lucht komt vallen en dat je direct de vraag krijgt of je akkoord gaat met (vrijwillige) uithuisplaatsing. Daar gaan hoe dan ook eerst een paar stappen aan vooraf, lijkt mij zo. Maar dat is mijn mening en gevoel. Gelukkig zelf geen ervaring mee.
Door me werk weet ik wel iets van BJZ. Niet om je aan te vallen, maar ik kan mij niet voorstellen dat je geen duidelijk reden hebt gekregen waarom je kindje uit huis is gehaald? Er word duidelijk overleg gepleegd met bjz en de ouders om de situatie te bespreken en te gaan bekijken hoe dit anders kan/moet. Pas na tig waarschuwingen en nalatigheid van de ouders zal er eventueel over huis uit plaatsing gedacht worden. Ook dan nog gaat het eerst naar de kinderbescherming en zal eerst een rechter zich er over buigen. Dat je niet weet waarom je kind uit huis is gehaald, lijkt mij heel ongeloofwaardig! Tenzij de situatie zo ernstig is dat de ouders elkaar verrot slaan elke dag, dan kan er gekozen worden voor meteen uit huis plaatsting van het kind zonder rechter etc. Ik wil je veel succes en sterkte wensen. . Ik neem aan dat je ook een ''vast'' iemand krijgt als je onder bjz komt de vallen, misschien is het een optie om hem/haar te bellen? En te vragen voor een gesprek? Waarin het misschien nog een keer duidelijker kan worden besproken? Als je echt niet weet waarom je kind uit huis is gehaald...
Ze zullen het idd goed uitgelegd hebben, maar in het geval van baby's waarschuwen ze niet meerdere keren. Simpelweg omdat het voor baby's gevaarlijk, ze zijn nl nog geheel afhankelijk. Ts schrijft dat ze toestemming heeft voor een vrijwillige uithuisplaatsing. Wanneer het AMK het noodzakelijk acht xullen ze het aanmelden bij de Raad. Wanneer de Raad het zo zorgelijk vindt en acht dat de kans klein is dat de hulp in vrijwillig kader niet van de grond komt zullen zij om een maatregel vragen bij de kinderrechter. Ts hoe is het vrijdag gegaan?