Mijn broertje is een ster in het manipuleren van de dobbelstenen, hoe hij het doet weet ik niet. Als hij dus een spel wint door het continue roepen wat hij hebben wil en wat een ander moet gooien dan vind ik het niet leuk om te spelen. Ik heb dus voor, Ja, maar... Gestemd.
Ik wel, ik vind het gewoon leuk om een spelletje te doen.. Plus dat ik ook altijd verlies met Catan bijvoorbeeld Een vriendin van mij kan écht giftig worden als iemand haar dwars zit ofzo. Ik moet daar stiekem altijd wel om lachen
Ik speel wel om te winnen, maar ik weet dat ik bv in tactische spelletjes zoals Risk niet sterk ben, dus ik aanvaard de nederlaag Maar als we bv Mario Kart Wii spelen, verlies ik vaak onterecht (in mijn ogen). Het lijkt wel of IEDEREEN in het spel tegen mij is :x en dan begin ik te roepen en tieren als 'n viswijf - tot op het punt dat de kinderen uit hun slaap gewekt worden - en ben ik echt vies gezind
Nou, tegenwoordig is het zo bij de eerste potjes wel, maar daarna heb ik zoiets van 'Vlieg maar op het je spel, ik win toch nooit' Vroeger vlogen de mens-erger-je-niet poppetjes door de kamer..
Op zich wel, maar als ik weet dat iemand vals speelt kan ik wel behoorlijk nijdig worden. Al was ik vroeger ook een ster in valsspelen (briefgeld in m'n sok stoppen bij Monopoly. Als m'n pa dan drinken ging pakken voor iedereen, legde ik het stiekem op tafel. Ben pas na een paar jaar betrapt)
Ik heb een bloedhekel aan spelletjes en als ik dan een keer besluit mee te doen en dan óók nog verlies, heeft dat meestal geen geweldige invloed op m'n humeur, nee
Nee.. En al helemaal niet als ik verlies van mn vriend. Die heeft dan altijd zo'n blik in z'n ogen wat me gewoon écht woest maakt Een spelletje vroeger met mn zusje erbij mondde ook altijd uit in een regelrechte hel, van beide kanten. En vervolgens kregen we dan straf.. Dus veel spelletjes worden hier niet gespeeld Alleen de spellen van dochter, maar dat is iets heel anders.
Ik ben altijd diegene die de ander met opzet laat winnen ( soms ook wel zijn de mensen zelf ook goed en winnen echt)om de ander een goed gevoel te geven. Het is dus altijd gezellig om met mij te spelen Ik vind het heerlijk om een ander te zien winnen. Mij laat het namelijk echt helemaal koud of ik wel of niet win.
Dat inderdaad.. + en áls ik gewoon geniet omdat het gezellig is, maar ze gaan je heel langzaam 'afmaken' als het ware - dan vind ik het ook niet zo leuk (bij grote spellen zeg maar - hotel, risk, etc) en oja, bij Risk had ik dat altijd - en bij Catan ook - mijn strategie is altijd: Strijd tegen diegene die aan kop gaat... Als ik dat ben, prima, maar als ik dat níét ben en je gaat mij dwarsbomen in plaats van de koploper dan vind ik dat ook héél frustrerend Maar oke, het gaat tegenwoordig beter dan vroeger hihi- maar ik ben vrij fanatiek..