Zwanger worden met psychiatrische achtergrond

Wij gaan op dit moment nog niet voor een eerste kindje, maar pas waarschijnlijk vanaf juni... Maar ik ben mij er wel psychisch al een beetje op aan het voorbereiden.

Ik heb namelijk 10 jaar lang een eetstoornis gehad: Boulimia nervosa en een ernstige depressie. Ook al kan ik nu zeggen dat ik genezen ben, ik weet natuurlijk nooit hoe dat straks zal gaan.

Met aankomen zal ik wellicht wel meer moeite hebben dan anderen en door de hormonen kan de depressie wellicht terug komen. Anderzijds wil ik gewoon kijken hoe het gaat...

Maar misschien dat je dit wel tegen de verloskundige kan zeggen als je eenmaal zwanger bent?

Ik heb een psycholoog die ik altijd kan bellen mocht ik het weer nodig hebben. Dat is een erg fijn idee!

 

Ik ben zelf een kind van ouder met borderline. Het was niet makkelijk hiermee te leven. Heb een vreselijke jeugd gehad (omdat mijn moeder pas in 1999 voor het eerst werd opgenomen). Pas in 2010 hebben ze de diagnose borderline vastgesteld. Ik was toen al het huis uit.

Zelf ben ik psychisch wel in orde hoor, gelukkig maar.
Ik denk dat mensen met psychiatrische problemen best ook wel recht hebben op kinderen, maar dat je er zelf als ouder goed moet over waken dat je tijdig hulp in roept. Het hangt er natuurlijk ook van af wat voor psychische aandoening iemand heeft.

Iemand die gekend is met depressies bvb zal volgens mij groter risico lopen om postnatale depressie te krijgen (ik ben geen arts dus das maar een redenering van mij). Daarom is het dan wel goed om vooraf al hulp in te schakelen zodat je kan worden opgevangen als het nodig is.

Ik heb als KOPP (kinderen van ouders met psychiatrische problemen) geen moederliefde gehad van mijn moeder, door haar ziekte. En dat mis ik nu wel heel hard.

Ik kan je enkel maar de raad geven tijdig hulp in te roepen.

 

Sophia, wanneer ga je trouwen? Grappig, onze situaties lijken wel een beetje op elkaar. Ik heb ook pcos en ga in augustus trouwen... Spannende dingen allemaal.
hoe denk je verloofde hierover? Denk je dat je nu stabiel genoeg bent voor een kind?
Ik ben er soms wel eens bang voor maar anderzijds ben ik nu echt genezen. Volgens mij kun je niet helemaal van een persoonlijkheidsstoornis genezen toch? Welke persoonlijkheidsstoornis heb je ?

 

Wanneer je stabiel in het leven staat en zich weinig problemen voort doen denk ik dat het gewoon mogelijk moet zijn.

Ik heb zelf OPS, gelukkig ondervind ik hier weinig problemen door en staat mijn partner mij goed bij we vullen elkaar op onze zwakke plekken aan.
Verder ben ik ook opgegroeid met een moeder die borderline heeft, inderdaad niet altijd makkelijk heb zelfs daar de nodige dingen door mee gemaakt in haar geval was het waarschijnlijk nooit verstandig geweest om aan kinderen te beginnen tenzij ze goed begeleid werd.

Denk dus ook dat het maar net af hangt van hoe erg jouw leven er onder zal lijden, en hoeveel jouw kind er van mee zal gaan krijgen.

 

Ik heb vroeger last gehad van depressies en ptss.
Gebruik al jaren geen medicijnen. Heb mijn eerste kindje 6 jaar geleden gekregen en nu zwanger van mijn tweede kind.

Heb bij de eerste zwangerschap geen problemen gehad op dat gebied en ook nu gaat het allemaal heel erg goed. Beide zwangerschappen doorloop ik zonder partner en verder ook geen begeleiding. Maar het feit dat ik weet dat er genoeg mensen en instanties zijn waar ik eventueel op kan steunen, is voor mij voldoende.
Psychisch voel ik me top!

Ik hoop dat dit bij jou ook op deze manier mag verlopen. Ben zelf trouwens geen moment bang geweest dat ik een terugval zou krijgen..

 

Ik had dit niet beter kunnen schrijven. Helemaal eens!

 

Hoi,

Ten eerste wil ik zeggen dat ik het respecteer dat je zo open bent, zeker gezien mogelijke negatieve reacties die zouden kunnen volgen.

Ikzelf ben een PTSS'er, maar dat is wel in remissie zoals ze dat noemen. In mijn traject naar een goede zwangerschap heb ik wel veel last gehad.

Ik denk dat het eventueel ondervinden van problemen in opvoeding of tijdens zwangerschap, voor wat betreft een persoonlijkheidsstoornis heel erg afhankelijk is van welk cluster je in zit (A,B,C?) Want alledrie kunnen weer andere valkuilen met zich meebrengen. En alledrie hebben ook hun kwaliteiten, dat vooropgesteld! Ik zeg altijd: concentreer je op wat je goed kunt, niet op wat je minder goed kunt.

Je geeft aan stabiel te zijn, dus geen actieve klachten. Een persoonlijkheidsstoornis word je niet mee geboren, dat ontstaat door de rugzak die je in je leven meekrijgt. Dat betekent dat het ook stabiel of in remissie kan blijven! En je hebt ingang bij de hulpverlening en durft ook om hulp te vragen, dat is al heel slim en dapper vind ik.

Verder heb je ook al lang een relatie en ga je zelfs trouwen, dus jouw partner kan jou goed aanvoelen en goed omgaan met de psychische problemen die er kunnen zijn.

Een prima basis lijkt mij!

Ik hoop voor je dat je snel een mooie en goede zwangerschap mag hebben!

Groetjes Patricia

 

Ook hier een best heftige diagnose. Gelukkig ben ik al jaren stabiel. Wel betrek in mijn psychologe en psychiater heel nauw bij mijn zwangerschap. Ik beval in het ziekenhuis en hou ook na de bevalling de lijntjes kort. Niet omdat ik denk dat het mis gaat, maar omdat ik wil zorgen dat de hulp dichtbij is. Hoe meer mensen meekijken, hoe beter voor het kindje als ik het laat afweten.
Ik heb HEEL goed nagedacht over mijn kinderwens. Ons kindje is heel gewenst. Ik zou mijn kind een jeugd als de mijne willen besparen, daarom betrek ik iedereen erbij. En nogmaals, dat is niet omdat ik bij voorbaat denk dat het mis gaat. Ik denk juist dat het heel goed gaat, anders was ik er niet aan begonnen! Maar just to be sure. Je weet van te voren niet wat al die hormonen en emoties met je gaan doen.

Het blijft een lastige keus. Hoe stabiel je ook bent, je kan niet voorspellen hoe het zal zijn. Gelukkig staan alle deskundigen achter mij en ziet niemand bezwaren. En ik zal er alles aan doen om een goede moeder te zijn!

 

Ik wilde even zeggen: wat top deze reacties.. Geen wijzende vingertjes, maar begrip en ervaringen delen

fijn

 

Meiden ik heb geen psychiatrische achtergrond maar ben wel neuropsycholoog en vind het SUPER dat jullie zo steun bij elkaar vinden!! Ga er vooral mee door! Liefs