O ja, dat ook. Zelfs op de laagste stand wist mijn zoontje met 11 maanden voorover de box uit te komen. Levensgevaarlijk dus.
Ik vind wel of niet bij de ouders in bed slapen weinig te maken hebben met "pittig gedrag". Dat is een keuze die je maakt. Ik vind het persoonlijk heel gezellig als mijn dochter rond 6 uur tussen ons in komt liggen. De box ging hier ook met 13 maanden weg. Ze speelde er nog gerust in maar vond de vloer toch echt veel interessanter.
Het is, zoals Cygnet zegt, je eigen perceptie van wat pittig is denk ik. Ik heb hier een dochter die motorisch ontzettend snel is, ze zat geen seconde stil en oefende de hele dag. Ze liep met 8 maanden al met me mee in de supermarkt. Dat kun je ervaren als een pittig kind maar mij lijkt een baby die maandenlang bezig is om zelfstandig tot zitten te komen veel pittiger. Dat is natuurlijk maar een voorbeeld. Het is jouw taak als ouder om heel goed aan te voelen wat je kind nodig heeft, welke uitdaging je moet bieden. Kinderen die graag lichamelijk bezig zijn hebben veel ruimte nodig. Geef die ruimte en laat ze oefenen. Staar je niet blind op het 'pittige' maar juist op wat ze kunnen. Bied uitdaging! Ga veel naar buiten!
Ik ben ermee eens dat het niet bij elk kind werkt. Kinderen leeftijd 11-13mnd die ik hier ken zie ik echt niet zo bezig zijn als mijn dochter. De gevaar zien ze ook niet en luisteren ze ook niet zoals ze hier kan. Daarom zeg ik ook niet dat zr hier uit raam mag of zo. Ik heb thuis alles veilig maar dan echt veilig en van te voren schat ik dat ook. En we slapen niet we liggen gewoon in bed dus waarmee ze bezig is kunnen we ook gewoon horen en desnoods binnen 1 sec komen. Iets gebeuren kan ook ala je naast zit. Ik vind dat elk ouder moet zelf weten wat ie doet en zelf verantwoordelijk dragen. Ik vroeg geen advies over ik vertel hoe we ermee omgaan.
Makkelijk gezegd, maar denk dus niet dat je het zelf hebt meegemaakt. Veel naar buiten is leuk, maar niet meer leuk als je kleine constant de straat oploopt of je constant met hem op de arm loopt (terwijl hij zwaar is) omdat hij geen handje wil geven en zo alle kanten op schiet (wonen in een buurt met veel water). We hebben een omheinde tuin met allerlei speelgoed, een speeltoestel en schommels. Maar nee hoor, mijn zoontje vindt het het allerleukste om in de schutting te klimmen. 10 seconden en hij zit al halverwege. Hij kan veel, dat is zeker leuk, maar als de veiligheid constant in het geding is, is het niet altijd meer leuk hoor.
En je zegt het zelf al carino, jouw dochter liep met jou mee in de supermarkt, nou, dat vertikt mijn jongste dus absoluut. En dan, tja, dan gaat hij in de buggy of het karretje, maar dat gaat niet zomaar hoor, probeer zo'n sterk kereltje daar maar eens in te krijgen.
Kijk, natuurlijk biedt elk kind uitdagingen, en vergt kinderen opvoeden nu eenmaal veel energie. Maar daarbinnen zijn er dan weer gradaties. Dus ouders die dan meteen vertellen dat het allemaal draait om grenzen stellen en opvoeden en niet alles toelaten, die hebben misschien gewoon niet het type kind dat echt het uiterste van je vergt. Niet vervelend bedoeld hoor, maar dit is net zoals topics over doorslapen. Sommige ouders reageren daarop met "ik ben gewoon altijd duidelijk geweest" en "je mag dat niet tolereren", maar ouders met een echt slechte slapers, die weten wel beter.
Even alleen op de vraag reageren: Mijn meisje is bijna 1 en ik herken het heel erg. Vanaf de geboorte was ze al zo (wel minder uiteraard), heb nog een topic geplaatst hier van toen ze 4 maanden was en dat ze bij alles wat niet goed was ging huilen. Dus als je met haar ging zitten ging ze huilen, als je snel ging staan stopte ze met huilen want dan kon ze meer zien, als we te lang in 1 kamer stonden ging ze huilen en moest je met haar de tuin in of de keuken. Wee je gebeente dat je ging zitten want dan was het weer brullen. Ik kreeg als reactie: temperamentvol karakter met niet veel nog kunnen. Nu kan ze veeeel meer dan 4 maanden, zoals zelf zitten, kruipen, staan en bijna zelf lopen..is het dus ook minder. Maar: flesje niet op tijd? Gil gil. Uit bad? Gil gil. Uitkleden/luier verschonen? Alsof we haar wurgen..Zo hard krijst ze. Heeel fijn. Maar goed, het komt vast wel.."Goed" En nu toch even reageren op meisjes van 11 maanden alleen in de woonkamer laten: Zal ik nooit doen. Nu kan ik dat ook niet omdat dochter al gaat jammeren als ze ons naar de deur ziet lopen..Maar dat terzijde
Ik herken het zeker! Ik vind mijn dochtertje ook pittig. Toen ze net geboren was zeiden ze in het ziekenhuis ook al o-oh, dat wordt er eentje. Ze keek meteen fel uit haar ogen en wilde niks missen. Wat ik onder pittig versta, zeer aanwezig eigen willetje, druk, geen goede slaper, kan zichzelf slecht vermaken ofwel veel aandacht nodig. Het is een heerlijk meisje, en er zitten ook veel leuke kanten aan haar karaktertje maar ik ben s' avonds wel moe.
Inderdaad, alsof slapen bij baby's een opvoedkwestie is... bij een kleuter kan je beginnen met grenzen stellen maar bij zo'n klein dreumesje is het toch echt een ander verhaal Ik denk dat opvoeden vanaf een jaar begint... en dan nog kan je niet voorkomen dat je kind overal op wil klimmen, veel gilt of krijst. Je kan moeilijk zo'n kleintje in de hoek zetten.
Nee zeggen kan altijd, maar je kunt nog niet verwachten dat een baby er wat mee doet. Dat over dat slapen ook helemaal mee eens. Die mensen die het altijd zo leuk weten te vertellen hebben zelf geen slechte slapers. Dan weet je wel beter. En een kind van 11 maanden alleen laten klinkt niet echt geweldig. Maar ja ieder zijn ding en stijl. Je hoort inderdaad wel wat er gebeurt, maar als je hoort dat je kind valt en iets breekt ofzo heb je er niet veel aan. Pittig en snel is iinderdaad niet hetzelfde,maar snelle kinderen hebben denk ik gewoon vaak een pittig karakter. Je hebt ook vast wel makkelijke snelle kinderen.
Een paar dingen: Een kind van 11 maanden begrijpt geen consequenties en overziet deze zeker niet.. hoe briljant het ook moge zijn. (en een kind van 18 maanden ook niet). Juist een "pittig" kind die duidelijk heel regelmatig haar eigen zin wil hebben, moet je niet die ruimte geven.. dat is vragen om ongelukken. En nee je vraagt niet om advies maar soms is het best handig om te luisteren naar ongevraagde adviezen.. die zijn meestal erg oprecht! En dan.. ik zeg niet dat je een kind in één keer iets kunt afleren maar het is wel aan ons als ouders om kinderen dingen aan- en af te leren. Gilt je kind dan blijft je een kind daarop aanspreken en afleiden, hoe jong het ook is. Rent het van je weg. Dan blijf je hem bij de hand nemen (en je gaat een tuigje gebruiken voor alle veiligheid) zodat hij dat wel leert. Kinderen hebben grenzen nodig... juist die kinderen die de grenzen op zoeken. En vergis je niet.. mijn zoontje stond met nog geen 2 jaar in zijn raamkozijn met het raam open.. hij had een toren gemaakt van meubilair (commode + stoel) en het kiepkantelraam open gekregen.... Dat was schrikken. Twee uur later zaten er sloten op de ramen... maar zoontje heeft ook heel duidelijk te verstaan gekregen dat het zeer gevaarlijk is wat hij deed. En gillen? Bijna alle kinderen gillen... hier kregen ze dan niet hun zin. Daarmee was het gillen toch snel over. Misschien een tip. En uit bed kruipen? Ja dat werd hier ook gedaan. Dus over naar een peuterbed en de regel dat je op je kamer blijft tot papa of mama je komen halen. En kom je er vanaf? Dan brengen we je terug. .. en terug en terug... En ja.. dat hebben we vaak moeten doen. Maar het is wel over gegaan.. het gillen, het uit bed komen, het klimmen, het weglopen etcetc.. Want ja.. ik ken het allemaal maar pittig? Nee, ik vind dit allemaal heel normaal en aan mij en mijn partner om onze kinderen te leren wat wel mag en kan. En weet je.. het is allemaal zo snel over gegaan dat ik nooit heb hoeven bedenken om mijn kinderen pittig te noemen...
Een kleuter is toch geen 1 jaar? Opvoeden begint als je kinderen dingen gaan doen die niet mogen (dat is niet hetzelfde als niet prettig of onhandig).. dat is bij het ene kind met 7 maanden en het andere kind misschien 11 maanden maar dan begint het.. En slapen is een zorgkwestie...Je geeft een kind de gelegenheid om goed te slapen (op tijd, rustig, warm etc) en je bent consequent en liefdevol. Dat is allemaal opvoeden. Maar goed, wie ben ik... mijn kinderen hebben eigenlijk altijd wel goed geslapen zullen de genen wel zijn Nee je kunt je kind niet in de hoek zetten maar daar voor is de box uitgevonden en daarvoor ben jij.. herhalen, herhalen, herhalen en herhalen. En als je dat niet kunt opbrengen ja dan IS het een pittige baby en dan zal het een zeer pittige dreumes/kleuter worden en een zwaar vervelende puber.
Nog even inhaken op mijn eigen topic Gisteren had ik een hele gezellig dag met mijn dochter. Ik was zelf wat relaxter en had me voorgenomen om niet op elke gil te reageren. Haar toch in de box zetten ook al betekende dat brullen. En het is met toch zowaar gelukt om haar 2x zo'n 10 minuten alleen te laten spelen in de box. Oke, het klinkt als niet veel maar voor mij was het een overwinning. Pittig of niet, elk kind heeft opvoeding nodig. En om daar pas mee te beginnen als een kind een jaar of 1 is, dat lijkt me niet zo'n goed idee.
Sorry hoor, maar dit vind ik echt onzin en volgens mij heb je dus geen ervaring met pittige kids en een box als strafplek vind ik ook niets. Bovendien wat zou je dan doen als je kindje met 11 maanden uit de box weet te klimmen? Tuurlijk wordt het herhalen, herhalen en herhalen, maar ik neem aan dat je wel snapt dat het ene kind hier wat makkelijker mee omgaat dan het andere? Volwassenen zijn ook niet allemaal hetzelfde. En als je echt denkt dat jij kinderen kunt "laten" slapen dan heb je overduidelijk geen ervaring met slechte slapers. Ja, mischien als je een slaaptraining gaat doen met bijbehorend patroon van laten huilen, maar dat is niet mijn manier van opvoeden. Ik voed kindjes op, het zijn geen hondjes die geconditioneerd hoeven worden.
Oh en hier trouwens tot 2 jaar ontzettend pittige kids, waarschijnlijk gewoon uit frustatie en daarna bijna voorbeeldige kids, dus ook die vlieger gaat niet op hier.
Mijn dochter is ook een zeer makkelijke slaper en ze voelt zich echt fijn op haar kamer en in haar bed. Dat is voor mij heel belangrijk. Maar er zijn weleens topics over dreumesen die bijv. niet doorslapen en dan wordt er weleens gedaan alsof het de 'fout' is van de ouders, terwijl het aan zoveel zaken kan liggen. Een peuter die uit bed komt kan je continu terugleggen, terwijl een kleintje dat huilt misschien een voeding wil, of gewoon wat warmte. Herhalen en herhalen inderdaad, dat moeten wij hier ook continu (hallo peuterpuberteit), maar ik zou mijn dochter toch niet kwalificeren als 'pittig'. Bij pittig denk ik aan het zoontje van een vriendin, die met 7 maanden op stoelen klimt en dan probeert bij de deurkruk te komen om de deur open te maken die met 5 maanden zich optrok uit de box, die ontzettend driftig wordt omdat iets hem niet lukt... dat lijkt me erg heftig.