Huisdier in laten slapen, ervaringen?

Och meis, wat vervelend.
Ik kan erover meepraten, want 2 weken terug ons lieve hondje in laten slapen.
Wij hebben er voor gekozen om het bij de dierenarts te doen en de volgende dag op laten halen door het crematorium.
Daar konden we nog afscheid nemen van ons vriendje, echt een heel waardig afscheid!
Waar wij het hebben laten doen hebben ze op de site ook een uitleg overstaan, wat het verschil is tussen cremeren en in de tuin begraven en een aantal andere dingen.
Ook staan er een hoop ervaringen op van mensen die daar hun huisdier hebben laten cremeren.
Dit is de site..kun je misschien zelf ff kijken
Dierencrematorium dierencrematie crematorium crematie voor dieren hond kat cremeren huisdierencrematorium hondencrematie hondencrematorium

Iig sterkte met wat je ook gaat beslissen en nog heeeeeeeel veel mooie knuffelmomentjes!
Ik mis het nu al!

 

Ik heb helaas afgelopen woensdag mijn hondje van 14 moeten laten inslapen, het beestje had hele goede dagen maar ook enorm slechte dagen! Op slechte dagen ( 5 per week ongeveer?) Plaste en poepte ze het hele huis onder zonder dat ze het doorhad en werd ze boos als er iets teveel prikkels in de buurt waren. De dierenarts vermoed dat ze een hersentumor had. Ikzelf heb thuis afscheid genomen van haar, ik heb de dinsdag de hele dag met haar op bed gelegen en woensdag ochtend ook nog. Het was naar want juist dinsdag en woensdag had ze 2 redelijk goede dagen.
Om 10 uur moest ze bij de dierenarts zijn maar ik had het er zo onwijs moeilijk mee dat ik uiteindelijk niet ben meegegaan.
Bij de dierenarts is ze eerst nog eens goed nagekeken en nadat ze daar alles onderpoepte werd ze toch ingeslapen. De dierenarts stelde ons de keuze wat we met haar wilde, ze kon daar blijven en dan werd ze tjah soort van gedumpt, ze konden haar laten cremeren je kon haar zelf laten cremeren of natuurlijk mee naar huis nemen. Wij hebben besloten haar mee naar huis te nemen, zo konden we haar nog laten zien/ruiken aan de andere hondjes en zo konden we haar naast haar vriendje begraven die 5 maanden geleden is overleden.
De dierenarts heeft haar in een dekentje gewikkeld en in een doos gelegd en mijn vriend heeft haar later op de camping naast de andere hond begraven.

Je moet je gewoon goed indenken dat het beter is voor het diertje, wij komen wel over het verdriet heen maar zoon diertje komt niet over de pijn heen em dat is natuurlijk zielig. Dat heeft de dierenarts tegen ons gezegd en dat heeft voor mij wel een bepaalde soort acceptatie gegeven dat het beter was voor haar.

Ik wil je in ieder geval alvast heel veel sterkte wensen!!! Een diertje in laten slapen is echt kl*te! Maakte ze de keuze zelf maar om dood te gaan, dan hoefde wij dat niet te doen voor haar.

 

Wat een verdriet kan dat doen hè zo'n dierenvriendje..

Mijn maatje (van mijn 12e tot ver nadat ik uit huis was): de hond bij mijn ouders was na 11 jaar echt 'op'. We zijn met het hele gezin meegegaan naar de dierenarts (kon niet thuis) en hebben haar daar uitgebreid geknuffeld en geaaid net zolang totdat haar hart echt helemaal gestopt was. Was heel fijn dat met ons eigen gezinnetje te doen, de mensen waar ze zo gek op was en de mensen die gek op haar waren. Dikke tranen zijn daar gevallen (en ook nog in de dagen en weken erna), maar we hebben daar ook nog gelachen om mooie en grappige momenten. Het was echt goed zo. Voor haar het allerbeste en voor ons de meest mooie en waardige manier.

 

Onze vorige hond hebben we ook in moeten slapen, net voor haar derde verjaardag, want haar nieren waren ermee gestopt. Heel verdrietig, wij hebben haar laten cremeren en hebben haar as in een urntje in de kast.
Onze katten die we vroeger thuis hadden, hebben we destijds in de tuin begraven. Onze huidige kat is ook een jaar of veertien en als die er niet meer is, dan begraven we hem denk ik ook hier in de tuin of ik laat hem cremeren.

 

Het is vreselijk, een tijdje geleden moesten we onze kat in laten slapen, wat een nare ervaring zeg. Wij hebben vooraf van de dierenarts een kalmerend middeltje gekregen, omdat onze kat sowieso altijd al een beetje een zenuwpees was, en van de dierenarts helemaal doodsbang was. Hierdoor was ze ontspannen en een beetje drowsy toen we naar de dierenarts gingen. Zij was dus ook volkomen rustig en op haar gemak toen 'het' zover was, daar was ik erg blij om. Ik moet er niet aan denken dat ze haar laatste momenten paniek of angst zou hebben gevoeld. Het ging heel rustig, ze viel gewoon in slaap, leek het. Maar wel onwerkelijk hoor, ik vond het verschrikkelijk om haar daar achter te laten, terwijl ze al niet meer leefde.

Sterkte, dit zijn geen leuke dingen.

 

Heel persoonlijk

Officieel mag je je dier niet in je tuin begraven. Maar er is meestal geen haan die er naar kraait.

Zelf heb ik mn hondje laten cremeren en in een urntje gestopt.

He veel sterkte!

 

Wat verdrietig , heel veel sterkte en geniet van elkaar dit weekeind.

Wij hebben onze katten in laten slapen bij de dierenarts en daar achtergelaten om te cremeren. Onze hond hebben wij thuis in laten slapen, wij wilden mijn hond afscheid bij haar laten nadien zodat zij niet zou gaan zoeken, ook vonden we het fijn om met het hele gezin bij elkaar te zijn als het zou gaan gebeuren en de hond geen extra stress te bezorgen door naar de dierenarts te gaan (waar zij zich niet op haar gemak voelde). Het was heel verdrietig maar het verliep wel heel erg rustig.
Wij hebben haar ook zelf naar het crematorium gebracht de volgende dag, dat zou ik niet weer zo doen als we het lichaam niet goed koel kunnen houden. Wel zou ik er weer voor kiezen haar thuis in te laten slapen als ik zou weten dat het stress zou geven.
Wij hebben geen urn of sieraad laten maken, hebben gekozen voor een crematie met meerdere dieren tegelijk. Dit kon allemaal wel. Ze hebben haar mooi opgebaard voor ons laatste afscheid.

De afspraak maken en het moment bepalen vonden wij heel moeilijk, maar we wilden haar meer pijn en ongemak besparen en het zou niet goed voelen haar bij ons te houden wetende dat het plezier niet meer opwoog tegen de lichamelijke ongemakken en pijn.

Veel sterkte!

 

Je mag (kleine) non-productiedieren (dus geen paarden bv) wel begraven in eigen tuin. Of je dat prettig vindt als je bv kinderen hebt, is aan jezelf. Ik doe het niet.

Hier al meerdere dieren helaas in moeten laten slapen en toch weet je op een gegeven moment dat je het juiste hebt gedaan.

Katten zijn hier altijd ingeslapen bij de dierenarts (van mijn ouders). Als ik ooit een van onze eigen katten in moet laten slapen, dan laat ik wel een dierenarts thuis komen. Dan kunnen de andere dieren ook afscheid nemen.

De honden zijn gecremeerd en staan in de kast. Als ik er ooit aan toe ben, strooi ik ze ergens uit. Een beetje laat ik dan in de urn in de kast. Nu zit er 1 hond in, de ander moet er nog bij. *lekker klusje*

Als je nog niet weet of je je kat mee wilt nemen naar huis, laten cremeren of laten vernietigen, mag ze mss wel een paar dagen bij de dierenarts blijven totdat je het weet.

Sterkte iig!

 

Ik heb mijn lieve Pluisje vorige week moeten laten inslapen, ze zakte steeds weer in elkaar en kon niet meer. Met heel veel pijn in mijn hart zijn we naar de dierenarts gegaan, wetende dat het beter was voor haar, maar het verdriet was / is er niet minder om. Wij hebben haar begraven in de tuin en ik ga morgen naar het tuincentrum om een mooi beeldje te kopen om op haar "plekje" te plaatsen.

Heel veel sterkte!

 

Ik had mijn dieren graag thuis in laten slapen, maar het liep beide keren anders. De poes is begraven in de tuin en dat zou ik niet weer doen. Ik woon daar niet meer en ik vond het heel naar om haar daar achter te laten. Mijn hond is gecremeerd, hoefde geen as terug, en daar zou ik weer voor kiezen.

 

Ik heb mijn kat na 14 jaar laten inslapen, dicht tegen me aan, en lekker geknuffeld tot hij rustig in slaap viel. Ik heb hem daar achter gelaten, ontzettend persoonlijk zoiets natuurlijk..maar voor mij was zijn lichaam alleen nog een jas..hij was het niet meer.

Veel sterkte!

 

Heb al meerdere keren katten moeten laten in slapen (van mn moeder) we zijn er altijd bij geweest omdat dat dier dat ook voelt, ik vind weg gaan geen optie aangezien we altijd voor ze hebben gezorgd. Om dat moment dacht ik aan het dier en hebben we haar geaaid en geknuffeld, je voelde toch een soort geruststelling bij het dier. En daarna laten cremeren, niet in de tuin in ons geval. Sterkte!

 

Wij hebben onze hond 1,5 jaar geleden in laten slapen. De dierenarts kwam bij ons thuis en het was heel rustig. We hadden alle tijd en toen het eenmaal gebeurd was hebben we haar zelf weggebracht naar het crematorium. De volgende dag nog even afscheid genomen samen met mijn ouders (die ook helemaal gek van haar waren) en toen is ze gecremeerd. Nu staat ze in een urn op een plankje boven het bed met een foto erbij.

Sterkte.

 

Binnen een jaar tijd hebben we onze beide katten laten inslapen, ze waren allebei 17 jaar en gewoon op. Als ik er aan terugdenk, schieten de tranen me weer in de ogen...

Beide keren bij de dierenarts laten doen. Die heeft de kat eerst onderzocht, zijn bevindingen besproken en toen de keuze gegeven. In beide keren kwam het eruit dat we misschien hun leventje nog wel wat langer konden rekken, maar dat dat dan alleen voor ONS plezier was en zeker niet voor de katten. Zij waren oud, moe, hadden pijn... En dat brak nog veel meer mijn hart, dat wilde ik ze niet aandoen!

Dus we hebben beide keren besloten om ze te laten inslapen. We waren er allevier bij, dus de kinderen en wij twee. We hebben allemaal vreselijk staan huilen. Het was zo moeilijk! Maar verstandelijk wisten we: dit is beter! Bij beide keren waren Snowy en Dana binnen een paar seconden al overleden, omdat ze gewoon echt op waren. We hebben ze laten cremeren en het voelde heel goed om op die manier een "waardig" afscheid te geven.

Een aantal dagen erna kregen we van de dierenpraktijk nog een heel lief kaartje, echt zo mooi! In de woonkamer hebben we in de kast een plekje gecreëerd (waar Dana altijd lag), een mooi bord met daarop 2 waxinelichtjes op batterijtjes, 2 vilten bloemen en twee hartjes. Nog regelmatig hebben we het over onze katten, eigenlijk altijd over alle leuke dingen die we met ze mee hebben gemaakt, en dat zijn er heel veel! Ze zijn tenslotte hun hele leven lang (17 jaar) bij ons geweest!

 

Heb het helaas 1 keer meegemaakt met mijn eigen kat (wel wat vaker bij dieren van mijn ouders)
Kon helaas niet goed afscheid nemen, de kat was nog geen 3 en ziek. Hij moest naar een kliniek ergens in de buurt van emmen voor een operatie (woon zelf in deventer dus niet om de hoek).
Op de operatie tafel bleek het nog veel erger te zijn dan verwacht en hebben ze hem na telefonisch overleg moeten inslapen.
Het is inmiddels ruim 4 jaar geleden, maar we missen dat beestje nog regelmatig, ik zei altijd dat hij mee zou gaan naar het bejaardenhuis met ons, en met vakantie's moest ik altijd 1 of 2 dagen eerder naar huis omdat ik de kat miste .
Ik heb hem overigens niet laten cremeren of mee naar huis genomen, dat is niet echt mijn ding.

 

Vorig jaar hebben mijn ouders hun hond in laten slapen.

Zij hebben dit bij hun thuis gedaan. De hond was heel rustig, in zijn eigen veilige ruimte. Want een dierenarts brengt vaak toch een hoop stress weer mee. En dat wilden mijn ouders de hond niet aan doen in zijn laatste momenten.

Hij is lekker in zijn eigen mand gelegd, en daar is hij ingeslapen. Echt op zijn eigen plekje. Hij is ook met mand en al opgehaald door het crematorium.

Wel 1 tip, als je besluit om hem in de tuin te begraven, zorg dan wel dat het gat diep genoeg is. Wij hebben een hoop heisa gehad, met onze buren, toen zij hun hondje in de tuin hadden begraven, maar niet diep genoeg. Na een paar weken is de geur namelijk niet meer te harden.

 

Regenboogbrug gedicht


aan dat gedichtje heb ik veel steun gehad. Ik heb het een klein beetje aangepast naar onze situatie: Ik heb een papegaaitje in laten slapen.
Ik wist al dat het goed mis was toen ik naar de dierenarts ging. Het beestje leed veel pijn. Ik kon het juist niet over mijn hart verkrijgen om m nog mee naar huis te nemen en weten dat het de laatste dagen waren.
Ter plekke in laten slapen na nog even wat tijd samen te hebben gehad.
Man man wat heb ik gejankt. Maar ik wist meteen dat ik het juiste heb gedaan.
Mooiste was dat ze (was vrouwtje) nog "love you" zei toen ze wegzakte.

Ik heb dr meegenomen en naar dieren crematorium gebracht waar ze apart is gecremeerd. Kostte wat maar wilde alleen haar as hebben en niet van andere dieren. In een hele mooie urn staat ze nog altijd op het dressoir met foto erbij