Heel veel sterkte! Mag ik misschien vragen wat ervoor gezorgd heeft dat jullie de beslissing hebben genomen om de zwangerschap af te gaan breken?
Niet aan mij om op te reageren hoor maar ze wil advies over wat ze kan verwachten. Ik weet niet waarom deze vraag mij plaatsvervangend ongemakkelijk maakt. Ik vind het zo naar voor haar. Ze heeft al het slechte nieuws te horen gekregen dat er iets is met het kindje en deze beslissing is geheel persoonlijk lijkt me. Je mag best over me vallen hoor Lissl! Ik bedoel het ook niet slecht. Ik wens je heel veel sterkte toe iig en zal aan je denken Sept2014!
Wat ontzettend naar voor jullie meis, en voor alle anderen van wie ik het verhaal hier lees. Ik word er helemaal verdrietig van Heel veel sterkte en kracht gewenst.
Dankje Nona...... Dé dag is aangebroken..... Vanmiddag naar het ZH om de medicatie op te halen en om te horen wat we kunnen verwachten.... Dan is t wachten begonnen tot maandag ochtend, dan melden we ons weer in het ZH, ik hoop dat t maandag vlot zal gaan. Na al jullie reacties hebben we toch besloten het kindje te zien en een naam te geven. Ik heb echt veel aan jullie reacties gehad; super! Dankje meiden! X
Ik als zo eerlijk mag zijn lijkt me dit een hele goede keuze , jullie zoontje hoort toch ook bij jullie gezin . Heel veel succes en sterkte , laat het maar gebeuren en houd elkaar vast in deze moeilijke tijd . Liefs mjs
Ik begrijp je hoor Ona, ik had ook niet verwacht hier een antwoord op te krijgen en dat hoeft ook niet. De vraag stelde ik alleen omdat dit bericht me erg bezig hield. Het doet me gewoon pijn dat het in Nederland mogelijk is om zelf keuzes rondom leven en dood te mogen te maken. En dat is mijn ding hoor, dit wil ik niet op anderen afschuiven. Afgelopen week zag ik nog een prachtig filmpje over kinderen met het Syndroom van Down die erg gelukkig waren en dit zelf ook uitspraken. Vandaar dat het me raakte. Ik hoop niet dat dit verkeerd opgevat wordt. Sterkte nogmaals Sept2014!
Lissl, iedereen is vrij zijn/haar mening over afbreken van een zwangerschap te hebben natuurlijk, maar los van mijn mening daarover kan ik me voorstellen dat het berichtje dat je hierboven schrijft erg kwetsend is voor TS. Misschien kun je het nog aanpassen?
Heel veel sterkte morgen! Goed van je dat je toch hebt besloten hem te zien en een naam te geven. Wij hebben hier het dagelijks leven van ons zoontje destijds ook door laten gaan. Ik vond het voor mezelf ook wel fijn, geeft toch wat afleiding en je blijft in een ritme. In de periode er naartoe, huilde ik ook wel eens maar niet zoveel... het voelt allemaal nog niet echt, zeg maar. Na de bevalling had ik wel verdriet, maar ook nog niet zo heel intens eigenlijk, was toen vooral trots op ons dochtertje*. Ik merkte dat het bij mij eigenlijk pas op de dag van de crematie begon te landen en mijn verdriet kwam ineens vanuit mijn tenen. Je leeft nu waarschijnlijk ook in een roes, soort overlevingsmodus. Blijf praten over je gevoel, dat is het belangrijkste en doe wat jij wil doen voor jullie zoontje. Ik heb er eigenlijk nooit als een zwart gat naar terug gekeken. Alles rondom de bevalling, de crematie, het afscheid ging precies zoals wij dat toen wilden, het was mooi en intiem. Ondanks dat ik dit natuurlijk liever niet had willen meemaken, heb ik er ook veel van geleerd, vooral het genieten en waarderen van kleine dingen die eerst zo vanzelfsprekend leken. Het waren ook speciale momenten, samen voor ons als gezin, het heeft ons hechter gemaakt. Mijn man ervaart dat net zo, en ondanks dat hij die tijd verschrikkelijk vond, kijkt hij er ook met een goed en trots gevoel op terug wat wij nog voor haar hebben gedaan en ook hoe wij ons er doorheen geslagen hebben.
Joy; het lijkt inderdaad nu op een soort roes...... Ik ben benieuwd hoe het morgen zal gaan en hoe ik me morgen zal voelen. Nu gaat t wel oke, heb gisteren om 21.00 medicatie ingenomen, heb prima geslapen. Voel me wel anders nu, lijkt alsof ik me minder zwanger voel (hormonen zijn wellicht al wat gezakt..) en vooral erg moe. Verder nog geen last van krampjes ofzo.... Wel wat gevoelige baarmoeder met makkelijk harde buiken. Morgen 8.30 melden op de afd Verloskunde..... X
Ik vind dit nogal onngepast. Had dan beter geheel niet geregeerd. Ik lees zojuist het hele verhaal. Ik wens je heel veel sterkte en alle kracht toe
Hi sept, Moest aan je denken.... Misschien is je zoontje nu wel geboren..... Een knuf, om deze onwerkelijke dagen door te komen!
Hoi, Dank voor jullie lieve reacties!! De bevalling viel op zich mee, na inbrengen vd medicatie verliep t vlot, aan het einde toen de weeën echt heftig werden om pijnbestrijding gevraagd, kort daarna is ons kleine mannetje geboren. Alles zat er op en er aan, hij woog nog geen 100 gram, het was niet eng we hebben hem uitgebreid bekeken en bevoeld. Het was een proces, het was goed hoe we dat samen hebben doorleefd. Wat me nu tegenvalt is dat ik me (ondanks een bevalling zonder kleerscheuren) enorm bevallen voel. Emotioneel, in de war, ontzettend moe, lichte stuwing, heel mijn lijf voelt aan of ik net bevallen ben, maar heb alleen geen kind. Tot vanmorgen ging het prima, maar toen ineens voelde ik dat ik echt te veel aan het doen was en een heleboel stapjes terug moest zetten. De VK kwam langs vanmorgen en vertelde ook dat ik het eigenlijk moet zien als kraamtijd; lichamelijk herstel vd baarmoeder, hormoonhuishouding maar ook het psychisch herstel. Pppfffff dus hier nog even niet in balans dames..... X
hoi sept 2014, had ik ook hoor en bij mij kwam het verdriet toen ook pas. heel veel sterkte!!!!!!!!!!