Dylan huilt niet vaak, als hij huilt omdat hij onzeker is of bang is krijgi k hem getroosd Maar als hij pijn heeft niet. Ik krijg hem niet rustig, zijn knuffel wel, bumba ook maar ik niet! Gisteravond werd hij wakker wat niet vaak voor komt. Hij huilde wat maar was stikkapot dus ik legde hem terug in bed maar toen ging hij harder huilen dus weer onmiddelijk uit bed gehaald en ik kreeg hem niet rustig, zelfs bumba niet in dit geval (gelukkig! anders kreeg ik helemaal een hekel aan die clown! ) De maandag heeft hij de bmr vaccinatie gehad dus misschien begon dat zijn uitwerking te doen, hij had wek geen koorts maar voelde zich duidelijk niet goed, aan zijn bewegingen te zien vermoedde ik buikpijn maar tandpijn kan natuurlijk ook want hij heeft er nu veel in 1 keer gekregen. Dus maar een pijnstiller gegeven, dat heeft even de tijd nodig maar hij bleef maar huilen, duwde me zelfs weg en papa ook. Heb hem op de grond gezet, niet omdat ik boos was maar om te kijken wat hij zou gaan doen, hij bleef zitten en huilen zoals hij deed, ik klapte in mijn handen om te zeggen van "zal ik je oppakken" en hij deed zijn armpjes toch omhoog om te zeggen "pak me maar" Dus toch een geruststelling dat hij bij me wilde zijn maar nog steeds huilen. Hij had toch de warme slaapzak aan dus een kwartier a 20min na de pijnstiller ben ik met hem naar buiten gegaan om naar de duizenden lampekes te kijken En dat leidde hem gelukkig af en werd hij rustig, de sterren waren goed te zien dus daar wat over verteld en toen naar binnen. Toen kwam er een lachje van af en is hij gaan slapen, hij slaapt nu nog! Maar ik vind het zo erg dat ik hem niet kan troosten, is dit redelijk normaal of doe ik iets verkeerds? Ik wil hem dan helpen maar het gaat niet en dat vind ik verschrikkelijk
Ik denk dat je hem juist wel troost eigenlijk. Je zegt zelf ook al dat hij wel opgepakt wilde worden. Als ik zou huilen van de pijn zou ik ook niet meteen ophouden met huilen als ik word geknuffeld (want het doet nog steeds pijn).
Hier sluit ik mij bij aan. Je kunt de pijn niet 1-2-3 wegnemen, dus logisch dat hij nog huilt. Maar je biedt hem wel veiligheid en geborgenheid. Hij weet dat jij komt als er iets is. Beter dan dat kan niet.
JUIST door te huilen als hij bij je is, voelt hij zich veilig. Waar kun je tenminste nou lekkerder je emoties kwijt dan in de veilige armen van mamma? Niet twijfelen hoor, je doet het heel goed. Hij geeft immers aan dat hij graag bij je wil zijn.
Herkenbaar! Dochterlief valt ook niet makkelijk te troosten. Ik dacht altijd: een mama kan altijd haar kindje troosten. Nou daar ben ik dus echt van teruggekomen. Dochterlief is geen knuffelkontje, dus op schoot nemen, knuffelen en wiegen als er iets aan de hand is, heeft geen enkele zin en vaak de tegenovergestelde uitwerking. Optillen, lopen en afleiden heeft hier beter effect. Jammer voor mama, maar zo steekt dochterlief in elkaar
Hier ook optillen en rondlopen. Hij is nu ziek van de bmr vaccinatie, hij had 39graden koorts heb vannacht ook weer in de tuin zitten wandelen om half 6 haha Even naar de winkel gaan hielp ook maar verder niks. Hij wil wel bij me zijn want als ik hem neerzet word het erger dus toch nog eens een geruststelling Nu slaapt hij, gelukkig Eerste keer dat hij echt echt echt ziek is. Wel 1 keer de kroep en 1 keer krentenbaard maar nu voelt hij zich echt ellendig
Als het eruit moet, dan moet het eruit! Emoties lekker laten gaan en even lekker huilen! Ikzelf vind dat ook af en toe heerlijk. En wat is dan beter dan tegen iemand aan gaan hangen? Dat is ook wat jouw kindje doet. Je geeft hem dus wel degelijk troost!