Jeetje wat een kloojo.. Beter kwijt dan rijk.. Zal rot gevoel nu zijn, maar jij en je kindje zijn beter af zo Genoeg mooie vissen is de oceaan, en die voor jou kom je vroeger of later tegen
Als eerste: wat ontzettend knap van je dat je het zo gelaten hebt! Natuurlijk raakt het je: jij zorgt immers voor ZIJN vlees en bloed. Als je er op in was gegaan of boos was geworden, had je je alleen maar laten kennen! Dan zou hij je achteraf nog uitlachen ook. Nee...prima gehandeld zo, en reken maar dat hij ook geschrokken is nu, zeker nu jij zo kalm bent gebleven... Dat stuk vreten heeft in ieder geval iets om over na te denken!
Ik denk dat ik (als ik me had kunnen inhouden) juist niks had gezegd. Het zou de eerste niet zijn, die onder druk van een nieuw vriendinnetje, wel in ene pappie wil gaan spelen. Ik denk dan maar zo, beter kwijt als rijk zo'n l*ml*l.
Misschien heb ik te snel geoordeeld .. Ik krijg net een sms binnen van hem Hij biedt zijn excuses aan me en vraagt hoe hij heet . Ik weet echt niet wat ik hiermee moet ... Toen ik hem vertelde dat ik zwanger was reageerde hij neutraal, hij wilde geen kind maar wilde me zeker niet dwingen iets te doen wat ik niet wilde, hij kon geen kind krijgen ivb met zijn strenge ouders, ik vond dat maar een slap excuus maarja We hebben er samen voor gekozen dat ik het alleen zou doen. Ik snap mezelf niet, eerst ben ik beledigt dat hij geen reactie geeft, en nu geeft hij die reactie en dan ben ik nog niet blij Maar wat zouden jullie nu doen ?
Ik snap volkomen dat je even met je mond vol tanden stond en ook dat je nu bedenkt wat je allemaal had kunnen (willen) zeggen. Of je nu wel of niets gezegd had, zou voor jou situatie niets uitmaken. Het is een nare man en ik hoop dat het zien alleen al hem wel wat gedaan heeft. Hij heeft nu gezien welk heerlijk mannetje hij moet missen. Wellicht doet het hem nu nog niet zoveel, misschien wel als hij straks kinderen heeft waar hij wel voor moet zorgen. Je hebt goed gehandeld en verdient een betere vent en beter vader voor je kindje.
Jeej dat is dan weer een andere draai aan het verhaal. Ik zou hem gewoon antwoord geven en verder niets uit jezelf vragen/zeggen. Misschien begint zijn geweten op te spelen, of heeft z'n vriendin een rot opmerking gemaakt die hij zich toch wel aantrekt.
Sowieso: zolang je niet weet hoe je wilt reageren, nog even niets doen. Hij heeft de tijd genomen contact te zoeken, dus voel je vooral niet verplicht binnen een minuut te antwoorden. De vraag is wat jij wil bereiken met een reactie op zijn bericht. Denk in de eerste plaats aan jezelf, dan aan jullie kind en dan pas aan hem. Wees eerlijk tegen jezelf en denk er rustig over na. Dan komen de juiste woorden vanzelf. Sterkte en geef je mannetje een extra knuffel!
Ah lees net dat hij dus toch nagedacht heeft. Ik zou wel zijn naam laten weten. Hij heeft dan wel bewust afstand genomen, maar dat zou hij van mij toch wel mogen weten. Het heeft hem echt wel wat gedaan anders had hij niet gsmst.
Ik zou kort, maar netjes reageren. Ik ga er vanuit dat hij ook erg jong is, dan is zo'n bericht misschien tenminste iets. Ik zou iets sturen als: ' dank je, dat vind ik fijn om te horen. Hij heet ... en is nu ... maanden oud.'
Zie je, hij is ook geschrokken hoor. Wat je moet doen vind ik in zo'n moeilijke situatie erg moeilijk om te adviseren...als je het zelf in eerste instantie ook niet weet, zou ik het even laten rusten. De naam van je kind zou ik wel melden. Wist hij echt niet (via via) hoe hij heet?
Misschien eerst bedenken wat je wil? Het kan goed uitpakken dat hij zich bedenkt en een geweldige vader blijkt te zijn. Het kan ook verkeerd uitpakken, eentje die nu even komt kijken, je het leven zuur maakt en vervolgens weer verdwijnt, met rechten en je nog meer het leven zuur maakt. Heeft hij de kleine erkend en ouderlijk gezag?
Vast niet want hij is begin zwangerschap al gegaan. En ouderlijk gezag sowieso niet want dan is het kind al geboren
Hier ben ik het niet mee eens. Ik vind dat je in de eerste plaats aan je kind moet denken, dan aan jezelf en dan aan je ex. Ik zou ook even de tijd nemen om te bedenken wat je verder met hem wil. Ik zou wel gewoon reageren met zijn naam en hoe oud hij is, maar verder niks. Geef maar gewoon zakelijk antwoord op zijn vraag. Als hij echt meer wil, laat dat dan maar van hem uit komen. Jij kunt in de tussentijd bedenken wat je daar mee wil. Persoonlijk denk ik dat áls hij nu toch van gedachten verandert en er een kans is dat hij zijn zoon wil leren kennen, dat je het dan aan je zoon verplicht bent dat op z'n minst te proberen. Dan kan je zoon jou later nooit verwijten dat het jouw schuld is dat hij geen relatie heeft met zijn vader. Dan is dat echt volledig aan je ex te wijten. Maar dat is mijn persoonlijke mening.
Janna, dat is toch juist een 100 procent egoïstisch motief? Ben je dan trots als ex het aan zichzelf te danken heeft omdat hij de kans heeft gekregen bijvoorbeeld zijn kind hele jeugd lang te mishandelen... denk dat je dan teveel een ons size fits all model wil hanteren op dit gebied. Ts, ik vind je gevoel heel normaal. Wat jij wilde was een minimale erkenning van hem, niet een hersteld contact, dat is weer wat anders.
Nee, natuurlijk ben ik daar niet trots op. Alleen het feit is dat vrijwel ieder kind dat opgroeit zonder een van zijn biologische ouders een heel diep verlangen heeft naar contact met die ouder. Dat wil je je kind toch niet ontzeggen, als er een kans bestaat dat dat kan? Ik zeg toch niet dat ts haar kind maar meteen hele weken met haar ex mee moet geven voor logeerpartijtjes? Maar het feit dat haar ex (nog) geen kind wilde, wil niet zeggen dat hij nu een vader wordt die zijn kind zijn hele jeugd gaat mishandelen. Dat vind ik een beetje vergezocht. Natuurlijk zal hij zichzelf eerst moeten bewijzen. Maar als haar zoon in zijn puberteit vraagt waarom hij geen contact heeft met zijn vader, wil je toch niet hoeven uitleggen dat zijn vader op een gegeven moment wel contact heeft gezocht, maar dat jij hem bij jullie hebt weggehouden? Of nog erger, als hij in zijn puberteit zelf op zoek gaat naar zijn vader en dat verhaal van zijn vader hoort?! En natuurlijk zou het gezien de geschiedenis heel begrijpelijk zijn als ts hem nu liever ziet gaan dan komen. Wij begrijpen dat allemaal. De enige die dat helaas misschien niet zomaar zal begrijpen, is haar zoon.
Na 1.5 jaar zal meneer vragen of ie een zoon of een dochter heeft en hoe zijn zoon heet. Wel, dan zou ik niet staan springen om hernieuwd contact. Zijn naam zou ie krijgen, maar da's dan ook alles. Voor al de rest zal ie toch wel meer moeite moeten doen dan 1 sms'je na anderhalf jaar. Hoogstwaarschijnlijk was ie overigens in de stad even perplex als jij. En heeft ie er dus een idioot belachelijke draai aan gegeven omdat zijn nieuwe vlam erbij was. Wel zou ik altijd eerlijk zijn naar je zoon toe, als die ooit serieuze vragen heeft over zijn vader. Je kent zijn naam en je hebt zijn huidig telefoonnummer. Als ie bijvoorbeeld op zijn 15 contact wil met zijn vader, zou ik dat dan ook niet in de weg staan en hem gewoon de gegevens die jij hebt geven.
Wat een walgelijk laag loeder die ex zeg. Wees blij dat je zo'n lapzwans niet in jouw en in het leven van je zoontje hebt. Sorry als ik zo direct overkom, maar dit vind ik gewoon zo laag.