Ik werk in een verpleeghuis.. en wij hadden een vrouw op de afdeling met narcistische gedragsstoornis.. bij haar kwam er ook nog eens bij dat ze een CVA gehad heeft (hersenbloeding of beroerte) wat ook nog eens invloed op haar gedrag had.. Als ze slechte dag had was het erg lastig met haar om gaan... maar door verschillende gedragsbesprekingen met de psycholoog konden we het aardig met haar bolwerken.. Wat ik wel super triest vond was dat ze door haar stoornis helemaal alleen op de wereld stond.. er was niemand meer die iets met haar te maken wilde hebben.. Persoonlijk vind ik dit best ver gaan.. de persoon kan er tenslotte niks voor doen dat hij/zij deze stoornis / psychische ziekte heeft.. Ben wel van mening dat iemand psychische hulp nodig heeft trouwens!! Maar goed, andere kant snap ik ook wel dat het erg lastig is om met iemand om te gaan die dit heeft.. ik stond hier natuurlijk verder vanaf omdat het mijn werk was!
Mijn zus heeft erg veel kenmerken van een narcist en van een borderliner. Ze kan erg charmant zijn, maar oei oei oei als iets niet volgens haar ideeën gaat. Dan is de wereld te klein. En liegen kan ze als de beste. Mijn broer en ik zijn onze hele jeugd lang door haar "geterroriseerd". En hebben nu nog steeds de instelling om alles voor een ander te doen en ons zelf te vergeten. Hebben een minderwaardigheidscomplex en we kunnen niet tegen complimenten.(als je altijd te horen krijgt dat je alles verkeerd en slecht doet is dat ook niet raar) Ben het daardoor ook niet met de quote eens van dat wij allemaal narcisten zijn. Het liefst zou ik haar nooit meer willen zien, maar helaas blijf ik tot de dood van onze ouders met haar verbonden.
Geef ts eens ongelijk Het is echt niet makkelijk om bevriend te blijven met zo iemand hoor. Ik zou nooit zomaar een vriendin aan de kant zetten, kan erg veel hebben en ben echt wel vergevingsgezind. Maar als iemand je keer op keer voorliegt over verschrikkelijke dingen en je komt er achteraf achter dat ze het allemaal verzonnen heeft en als iemand keer op keer zo gemeen tegen je doet? Dan moet je wel heel stevig in je schoenen staan wil je nog bevriend blijven.
Mijn moeder, om die reden ook geen contact meer. Ze heeft mij in mijn jeugd compleet geïsoleerd en wilde daarna met leugens mijn kinderen in gaan palmen en tegen me opzetten, ik heb daarop elk contact verbroken, van mijn kinderen blijf je af.
Ik vind het nogal wat om iemand gelijk dat etiket te geven. Je bent geen professional,dus wie ben jij om, met behulp van Google, dit etiket zomaar even te geven. Dat ze geen fijne vriendin is, begrijp ik, maar ben voorzichtig zulke uitspraken.
Ik raad haar ook zeker aan om deze vriendschap te laten voor wat het is, of het nou in haar belang of in het belang van de vriendin is. Mijn ex heeft trekken van een narcistische persoonlijkheidsstoornis (gediagnostiseerd) dus ik weet wel waar ik het over heb, maak je daar vooral geen "zorgen" over.
Lieve meiden bedankt voor alle reacties. Ik vind het persoonlijk echt heel zielig voor deze 'vriendin', omdat ze er waarschijnlijk zelf ook onder lijd. Daarom vroeg ik mij ook af hoe andere met zulke mensen om (kunnen) gaan, ik wou haar niet zomaar aan de kant zetten. Maar ik heb definitief een punt achter de vriendschap gezet. Ze maakt andere kapot en sinds ik zelf ben bevallen, wil ik zulke mensen liever niet in de buurt van mijn dochter hebben. Ik denk dat ik als mamma dan een juiste keuze heb gemaakt om mijn eigen gezin hierin te beschermen.