Even ter info ik ben thuisblijfmoeder. Onze dochter is altijd al heel ondernemend en ontdekkend geweest. Erg goed van haar, maar voor ons begon het echte opvoeden al snel. Wij praten veel met haar en leggen haar alle leuke en minder leuke zo goed mogelijk uit. Alleen de laatste tijd is zij niet meer te houden en ik zit met mijn handen in het haar. Ze doet echt de hele dag dingen die niet mogen en maakt veel dingen zelfs stuk. Ik kan haar geen moment uit het oog verliezen want dan gaat het mis. Zelf spelen kan ze ook niet heel erg goed terwijl dat voorheen geen probleem is geweest. Als iets niet naar haar zin gaat dan word ze driftig en met driftig bedoel ik nee roepen en echt heel hard gillen.. je zou echt denken dat ze vermoord word. Gisteren ben ik bv met haar de bus in geweest zonder buggy. Het begin gaat prima maar na een minuut of tien is het klaar en wil ze staat op de grond, op de stoel staan, het knopje inerukken, de deur uit etc etc ik begin met uitleggen dat het niet kan en of niet mag. Het boeit haar niks en ze zet het op het gillen... Weglopen is ook nog eens onwijs ding en doet ze ook veel. Thuis klimt ze op stoelen om spullen te maken die niet mogen, zit ze aan mijn vitrine kast staat ze op de bank te springen enz maar owee als je er iets van zegt dan word ze niet goed. Ze heeft mijn bank en muur al ondergekleurd, haar speelgoedkast gesloopt, boeken scheurt ze kapot. Ze zit continu in de koelkast en pakt dan drisdrank en maakt dat snel stiekem open en zo kan ik nog wel even doorgaan. Uitleggen helpt niet maar blijf ik wel doen. In de hoek zetten helpt ook niet. Ik begin nu radeloos te worden en vraag mij af of iemand nog andere tips heeft? Ik heb hier te maken met een mega diva zucht....
Huh heftig hoop ons staat dat niet te wachten hihi Ik heb het beetje hier aangepast: heb echt kinderproef huis ze kan echt alles want niets kan open, er staat niet op tafels kasten etc. Ramen hebben kinderslot, tv zit was aan muur tja als ze klimt op bank dan op leuning hier en zo springt dan mag dat van ons. Ze mag nooit op websterbank met knietjes maar mag wel op de bank leunen op de wensterbank. Ze mag niet lade in computerkast trekken maar ze heeft eigen ladekast wat we wel kan trekken. Tekenen etc is onder toezicht ik verborg het daarna gelijk. Ze mag uiteraad niet op muren tekendn mar ze mag op haar gecoated muur white bord wel even tekenen. Hier ze is ook zo word driftig als niet mag iets of als ze eten niet krijgt of speen ze gaat op grond met gezicht gewoon: zand modder maakt haar niets uit. Gaat gillen en huilen. Laat zich niet optillen haar spieren slaap als toch lukt dan zet ze zich af. Gelukkug zegt nog geen nee en bijt/krab/schopt niet. Dus hier hebben we het aangepast wat ze wil mag ze met aanpassingen. Moet zeggen dat ons huis is echt veilig bij andere ze ik dat in verre niet zelf dat ze kinderen ook hebben moet ik daar continu in de gaten haar houden. Maar hier kan ik makkelijk iets doen en niet continu nee zeggen. Dat werkt gewoon goed hier. Ze snapt wat niet mag heel goed. Buiten huis weet ik het ook niet ze krijst als varken als ze van glijban weg moet. Succes! Miss is een fase en lost het op iets later
Ik weet niet hoe oud ze is, maar eerlijk gezegd lijkt het alsof ze de grenzen opzoekt en je uittest, ben je niet te lief voor haar? In de hoek zetten hielp bij mij vroeger ook niet maar mijn moeder kon heel goed haar stem verheffen en daar schrok ik zo van dat ik het voortaan wel uit mijn hoofd liet om stout te zijn.
Ze is 21 maanden. En nee ik ben niet te lief voor haar haha. Als ik haar in de hoek zet dan gaat ze eerst heel hard huilen. Na een minuut kom ik bij haar zitten en dan gaat ze al lachen... het doet haar echt niets.... Kastjes etc zijn allemaal kinder proef maar sommige dingen kan ik niet veiliger ofzo maken.. Ze word steeds slimmer en komt overal bij niets is meer veilig. Zeg ik nee doet zei ja, zeg ik kom hier loopt zij weg. Echt serieus ik word er gek van! Ik verhef mijn stem en ze weet dondersgoed dat ik boos ben. Het doet haar gewoon niets....
Hier met 19 maanden ook een dametje dat de grenzen aan het opzoeken is. Soms lukt het 'in de hoek' zetten wel maar soms vindt ze het ook erg grappig. We proberen het wel altijd maar mocht ze het als een spelletje zien dan laten we d'r even alleen. Gisterenavond bijvoorbeeld waren we boven en ze rolde steeds om toen we een luier aan probeerden te doen. We hadden 1x gewaarschuwd en toen buiten de kamer gezet. Het deed d'r eigenlijk niks, ze vond het enorm grappig. Na nog een keer geprobeerd te hebben hebben we d'r op de overloop laten zitten en zijn wij naar beneden gegaan met het bericht, "joh als jij niet wil luisteren dan zoek je het maar eventjes uit". We zijn nog geen minuut beneden gebleven maar het hielp. Daarna was ze poeslief. Niet leuk om te doen maar ik wil toch proberen te voorkomen dat ze als ze een jaar of 3 is niet meer te corrigeren valt.
Het feit dat ze huilt betekend dat ze het niet fijn vind. Dat ze erna lacht betekend alleen 'ha fijn, mamma is er weer!' Bedenk wat je regels zijn en welke consequentie daaraan hangt. En hou je eraan! De oplossing komt niet na 1x, maar door consequent te zijn en blijven. En het effect van consequent zijn komt niet over een week, maar misschien zelfs veel later. Een kindje bedenkt nog niet vooraf of hij/zij het wel mag of niet, maar bedenkt alleen wat het op dat moment wil doen. Door nu consequent te zijn leer je dat sommige dingen niet mogen en dat daar consequenties aan hangen. Je kindje zal nu in de peuterpubertijd raken en bij onze oudste werd het tussen de 2,5 en 3 jaar beter. Hij weet nu dat bepaalde dingen niet mogen, maar probeert het vaak nog wel even. Maar dat zijn geen erge dingen meer zoals in het begin, maar kleine dingetjes. Jij moet grenzen stellen, jij ziet de eventuele gevaren, je kindje nog niet.
Pittige dreumes in combinatie met een mama die misschien iets te veel uitlegt. Mijn oudste was een heel rustig, lief meisje. Ik legde uit, zij begreep het, en ze luisterde gewoon. Ik vond mezelf al zo'n geweldige moeder Tot mijn tweede geboren werd, iets ander typetje En ik merk dat ik nu een iets minder rustige, uitleggende moeder ben. Ik leg uit, tot een bepaalde hoogte, maar grenzen zijn grenzen en er zijn gewoon dingen die echt niet mogen. Als ik eenmaal heb gezegd dat iets niet mag, dan mag het ook niet. Ze is gelukkig nog klein genoeg, dus dan maar houtgreep Betekent wel dat ik soms om kleine dingen bonje heb, maar het loopt dan ook niet snel echt uit de hand. Een ander zal zeggen, waar maak je je druk om, maar juist door haar gewoon (best strenge) grenzen te geven, weet ze ook waar ze aan toe is. Nee is nee. Daarbij leg ik nog steeds wel uit hoor, maar mijn jongste is gewoon iets minder van het luisterende en begripvolle type kind. Dus ik kan uitleggen tot ik een ons weeg, ze schreeuwt daarna rustig heel hard NEEEEE, hoe goed mijn argumenten ook zijn Gewoon een duidelijke eigen mening, en ze laat zich niet snel ompraten of afleiden. Dan niet, denk ik dan, maar ik zwicht niet voor haar drama queen imitaties. Ik loop liever mijn volledige weekboodschappen te doen met een krijsend kind in m'n wagentje, dan dat ik haar d'r zin geef om iets kleins. Ik ben wel redelijk goed in ergens overheen praten trouwens, dus meestal is ze na 2 minuten wel uit haar krijsbui en kan ik haar het laten 'vergeten', maar het gebeurd helaas wel dagelijks... Tsja, ander kind, zeg ik altijd!
Baby09, ik denk niet dat je moet zoeken naar het moment dat ze berouwvol zegt 'Oke mama, het spijt me'. Daar is ze te jong voor. Soms staat mijn dochter voor iets in de hoek, ben ik erg boos, en vraag ik daarna: 'Dat mag niet he, duwen?' En dan lacht ze: 'Wel!!' Tsja, dan kan ik denken, het raakt haar niet, maar daar gaat het me eigenlijk niet om. Het belangrijkste is dat ik consequent ben, en haar steeds dezelfde grenzen stel. Het blijven dreumessen. Oh, en het wegrennen is herkenbaar, ik zeg ja zij doet nee is ook herkenbaar. Ik heb mijn oudste al geïnstrueerd, niet meer zo fel 'Nee, dat mag niet!' tegen haar te zeggen, want acuut wil mevrouw dat dan direct... Dus bij kleine dingen stuur ik wat bij (kom, dan gaan we...) en bij grote dingen ben ik heel strikt.
Misschien ben ik ook wel op sommige momenten te makkelijk. Maar vandaag was zo een dag pfff! Ik denk dat ze wel tien x in de hoek heeft gezeten voor allemaal andere dingen. Maar het is nu inderdaad klaar en ik ga zeker wat strenger voor haar zijn. Kennelijk heeft zij dat nodig. Thnx voor de tips en de ander invalshoek erop. Want op deze manier word het er niet leuker op. Het is een kleine doorzetter en soms heb je even dat ene positieve puntje nodig waaraan je merkt dat het wel helpt.
Hoeveel beweging krijgt ze? bv bos, speeltuin etc? Als ze op dat vlak niet genoeg hun ei kwijt kunnen, worden ze ook extra vervelend.
Ik heb even meegelezen en dat blijf ik doen want ik heb er ook zo een. Heel herkenbaar dus. Mijn meisje is 20 maanden. Een luier verschonen is soms al een hele opgave als ze een bui heeft. Driftbuien komen ook steeds vaker voor. Hier werkt afleiden nog wel aardig gelukkig. Lastig en vermoeiend is het soms wel.
In huis beweegt ze zelf al veel en hebben wij een ren spelletje. Daarnaast gaat ze 's middags altijd met mij mee de hond uit laten (waarbij ze dan ineens wel heel lief is en goed luisterd??!!!) Zo nu en dan gaan we naar de speeltuin of zoals met dit weer naar het strand. Maar ook daar doet ze zo en schaam ik mij soms best wel.. Dus dat weerhoud mij er weer een beetje van om ergens heen te gaan.. Zeker als ik alleen ben.
Ik durf niet te zeggen of het heel extreem is. Ik denk eerder leeftijdsconform. Ik vind het ook lastig om mee om te gaan. Ik probeer alles uit te leggen vooraf wat ik doe, dat helpt soms. Verder helpt weinig. Ik probeer de aloude methode van het negeren van ongewenst gedrag en belonen van gewenst gedrag.
Dat proberen wij idd ook, vooral met het gillen. Maar dat lukt niet altijd haha ik ben toch al snel geneigd om te zeggen niet gillen of sssttt en daarna denk ik dan ohja negeren haha. Vandaag is ze gelukkig al een stuk rustiger dus ik ook
Ja ik moet zeggen ik vind het ook makkelijker om het hier neer te typen dan om er daadwerkelijk mee om te gaan. Ik word er soms ook hoorndol van. Vooral als ze zich achterover op de grond laat vallen. Ik probeer wel consequent te zijn. Ook dat is lastig. Ik heb wel eens gehoord dat je beter kan zeggen 'afblijven' of 'nee' ipv 'niet aan de ijskast komen' of 'niet klimmen'. Ze horen (of begrijpen) het woordje 'niet' niet. Dus ze horen dan 'klimmen' of 'ijskast'. Ik moet zeggen dat dat ook niet direct effect heeft hoor maar ik ga er maar altijd vanuit dat ze meer weten en leren dan wij merken.
Zou bijna denken dat we dezelfde dochter hebben. En dan verwacht ik ook nog eens de tweede. Vraag me echt af hoe dat straks moet gaan....
Wij willen ook voor een tweede gaan. Waarschijnlijk gaat dat pas volgend jaar gebeuren en dat is maar goed ook want ik zou er nu even niet over moeten denken. Sorry lekker bemoedigend.. Maar ook met een tweede komt het vast wel goed en dan kun je haar ook weer bezig houden met het helpen van de baby.
Hoi, hier ook zo'n dame.. ik heb ook gewoon mijn emoties getoont aan haar, als zij mij sloeg ging ik huilen, soms ook met echte tranen omdat het echt zeer deed , ze schrok daar wel even van, ze werd ook helemaal stil en kwam na 2 minuten kijken naar me toe om een knuffel te geven. daarna is ze wel wat milder geworden met slaan als ik haar mee neem naar buiten gaat het stukke beter, ik zorg dat ze moe wordt, ik heb zo'n fiets met zo'n duwstang waarop ze gaat trappen en daar kan ze haar energie in kwijt, ik merkte op een gegeven moment dat ze IN huis een uitdaging miste dus zoeken we die tegenwoordig buiten misschien heb je er wat aan sterkte! leef met je mee
het enige wat ik je als tip kan geven is consequent blijven en altijd hetzelfde reageren . Je hebt zo te horen net zo een ondernemende dreumes als mij , net 1,5. Probeer haar eens te laten zien wat ze wel mag, ipv de nadruk te leggen om wat ze niet mag . Als ze bijv. alles onder kleurt is het misschien een idee om lekker aan tafel met haar te kleuren of te verven? Ons zoontje vindt stoep krijten buiten helemaal het einde en kan daar ook niks verkeerds mee doen hihi. Als mijn zoontje iets doet wat niet mag en ik heb hem al gewaarschuwd hoef ik tegenwoordig alleen maar te zeggen: ga maar naar de gang. en hij gaat en weet dat hij fout zit