Ik heb altijd wel kinderen gewild, dit gevoel kreeg ik vooral toen wel ons huisje hadden gekocht en het grootste deel was op geknapt, maar mijn man zag dit eigenlijk helemaal niet zitten, maar heeft met toch mijn zin gegeven na veel emotionele gesprekken. Zijn nu dus zo'n 8 maanden bezig en nu ik over tijd ben en ik miss wel zwanger kan zijn, leek er een knop om te gaan en vind hij het ineens ook allemaal spannend. ben hier wel blij om.
Hier iemand die met haar hoofd heeft beslist. Heb wel altijd het gevoel gehad kinderen te willen maar gewoon niet heel sterk. Manlief was er al een jaar of 2 klaar voor en we hebben toen gewacht tot mijn tijdelijke contract werd omgezet naar een vast contract. We hadden namelijk net een huis gekocht en dan is een beetje zekerheid wel fijn. Nu bezig voor een 2de, wederom met hoofd beslist, ik ben gewoon niet zo'n gevoelsmens. Vind het nu wel veel spannender en ben er veel meer mee bezig.
Wij zijn er in gegroeid, we wisten allebei van elkaar dat we graag kinderen zouden willen. De eerste jaren vonden we dit veel te vroeg maar toen we de 5 jaar grens van onze relatie voorbij waren begonnen we er steeds meer over te praten, ook omdat om ons heen steeds meer mensen ouders werden. Na wat gezondheidsklachten ben ik met de pil gestopt en daarna werd de stap steeds minder groot, op een gegeven moment hebben we samen besloten er voor te gaan! We vinden dat we de afgelopen jaren ontzettend veel samen gedaan hebben en zijn er nu klaar voor een nieuwe fase van ons leven samen in te gaan.
Hoi, Wij zijn vrij jong getrouwd (23) na een niet zo lange relatie (1,5 jaar) en wilden eerst een jaar getrouwd zijn om onze relatie op te bouwen en te genieten van het samen zijn. Na dat jaar verlangde ik naar het moederschap, maar mijn man kon nog wel een jaar wachten zei hij. Uiteindelijk heel verstandelijk afgesproken na 1,5 jaar (maart 2009) te 'beginnen', want het kan natuurlijk best even duren voor je zwanger raakt. Zo kon manlief wennen aan het feit papa te worden en ik kon uitzien naar de datum dat we gingen beginnen. In ronde 3 was het raak. Mijn man vond het leuk, ik was in de wolken! Mijn man wilde het pas met 12 weken vertellen, maar toen we met 10 weken de eerste echo hadden, vond hij dat zo geweldig dat hij ook helemaal in de wolken was en we het die avond nog tegen onze ouders hebben gezegd. Voor mij dus meer gevoel, voor mijn man verstandsbeslissing. Maar ik kan je zeggen dat hij nu helemaal gek ik op zijn ventjes en druk met ze voetbalt, stoeit en duplokastelen bouwt . Je krijgt geen spijt van (vroeg) aan kinderen beginnen. We zijn nu (bijna) 30 en gaan voor een derde, en omdat we nog jong zijn hoeft het dan niet meteen raak te zijn of dat de druk er is van 'de biologische klok'. Succes met je keuze!