Je wordt vast niet blij van al die reacties Weeën zijn niet te beschrijven, iedereen ervaart het op zijn eigen manier, ligt ook aan je pijngrens, de grote van het kindje, ( al zeggen ze van niet maar lijkt me vrij logisch). Je moet vertrouwen op je eigen lichaam, miljoenen vrouwen zijn je voor gegaan en hebben gezonde kinderen gebaard. Ik zelf heb 3 kinderen gekregen, allen zonder pijnbestrijding. Naar 13 jaar kon ik het me niet meer voorstellen hoe het voelde, en toen ik eenmaal lag te bevallen dacht ik : Oja....... Dit was het. Na een aantal uren zat ik pas op 5 cm, en toen leek het alsof er door een volwassen vent met 100 kilo vanuit de binnenkant op mijn bekken werd gestaan, ik keek zo hulpeloos dat mijn man het waagde om in de lach te schieten, in de hoop dat ik ook nog een grijns zou vertonen maar in plaats daarvan toonde ik een gebalde vuist. Ik hoorde een verpleegster nog murmelen: Ze is dood moe, 5 minuten erna kwamen er pers weeën, binnen 2 minuten lag ze op mijn buik, en riep daarna: Ik wil er nog wel eentje.. Snap jij het nog? Eerst wil ik mijn man slaan omdat ik het niet kon waarderen en ik dacht dood te gaan en even daarna roep ik: Nog één! Om een lang verhaal kort te maken> Je kunt het! Er komt zoveel oerkracht vrij, dat je in een soort trans raakt. Er zijn maar weinig vrouwen die zo'n horror bevalling hebben gehad dat ze het niet nog een keer durven. Succes en eh.. Probeer straks maar eens uit te leggen wat een wee is
Kun je nog herinneren als kind dat er 'prikkeldraad' op je arm werd gedaan? Dus 2 handen om je arm en allebei de andere kant op draaien? Ik vond weeën voelen alsof iemand keihard prikkeldraad op mijn baarmoeder deed en lang zo vasthield, echt vreselijk. Maar met ademhaling wel goed op te vangen, dus ok zou altijd adviseren je in ademhalingsoefeningen te verdiepen, heeft mij echt gered.
Ik vond het echt voelen als de golfbeweging die eerder al werd genoemd. Voelde de wee (kramp gevoel) aankomen, wordt steeds pijnlijker en dan voel je het weer wegglijden. Ik concentreerde me echt op mijn ademhaling als ik het voelde aankomen. Heb tijdens de bevalling 15 min. gehad dat ik niet wist waar ik het zoeken moest. Was vlak daarvoor even van bed gekomen en volgens mij deed toen de zwaartekracht zijn werk, binnen 2 uur ging ik van 3 cm. naar 9 cm. En dan komt er gewoon een kracht naar boven, dat je je verstand even op 0 zet en doorgaat. Ik had daarbij wel erg kramp in mijn bovenbenen (weet niet of het weeen waren), en dat vond ik wel lastig tijdens het persen. Ik kon niet goed ontspannen tussendoor. Gelukkig duurde dat maar 15min. Ik vond de pijn echt meevallen en zou het zo weer doen. Vond het wel tof dat ik het even geflikt had
Het begon als menstruatiekramp die steeds erger werd. Op het einde waren de krampen zo heftig dat ik ze ook niet kon opvangen... Het is voor mij ook de ergste pijn die ik ooit gevoeld heb en ben nu ook best bang nu de tweede er aan komt.. Ik had been weeën, rug weeën en buik weeën tegelijk zonder ruggen prik...
Ohja rugweeen! Vergeten te zeggen... Mijn nicht heeft urennn lang mijn rug gemasseerd. Verschrikkelijk.
Ik heb bij beide rug, been en buik weeën gehad. Indd zoals ik pijn heb bij het ongesteld zijn maar dan 1000x erger haha.. Als golven die komen en steeds heftiger worden. Op een gegeven moment ben je op zijn hoogst en dat ik echt dat ik het niet meer aankon, op dat moment zakte het weer af.. En dat steeds achter elkaar met goed op mijn ademhaling letten en me eraan overgeven is het me best goed afgegaan. Ik heb het beide zonder pijnstilling gedaan en beide duurde helaas meer dan 24 uur..
Oee wat heb ik gevraagd... Dank jullie wel voor de reacties, gelukkig hebben veel vrouwen t vaker gedaan, dus ergens zal het ongetwijfeld de moeite waard zijn. Ik heb me ingesteld op mega veel pijn en dat voor lange tijd en verder vertrouw ik erop dat mn lichaam t wel kan en hou mezelf voor dat het voor het lieve kleine kindje is wat daarna op mij mag liggen..
Ik vond het reuze meevallen had me het 100000x erger voorgesteld! Vanaf de eerste wee tot op me borst 2,5 uur en heb een weeenstorm gehad met hele goede begeleiding van partner,verloskundige. En had een pijn pompje HEEERLIJKKKK!
Oh ja, en hoewel het echt vreselijk is, maakt dat moment dat je dat warme glibberige mensje opnje borst krijgt gelegd het dubbel en dwars waard. Alleen voor dat gevoel zou ik zo nog een paar keer bevallen. Dus maak je vooral geen zorgen: tijdens de bevalling zul je misschien best even denken 'is dit het wel waard', maar zodra je baby is geboren is het antwoord direct 'ja!'.
Begon als heftige menstruatiekrampen. Werden hevige pijnscheuten die als golven over me heen kwamen, zeer heftig en pijnlijk. maar het allerpijnlijkst vond ik de korte periode waarin het hoofdje staat. Je mag dan niet persen maar moet wegpuffen. Bij de cursus spraken ze destijds over een "branderig" gevoel dat je dan kunt ervaren, nou, ik stond echt in de HENS!! Had t gevoel dat ik echt in de fik stond daar beneden!! Heel mn lijf begon toen ook ongecontroleerd te shaken. Heb nog getrild tot ruim n uur na de geboorte
Herkenbaar hoor Heb mee gelezen omdat ik nieuwschierig was, vind het wel grappig om te zien hoe erg dat verschilt per persoon. Ik ben zelf bang dat ik ze niet herken ofzo haha maar als ik het zo lees kan je daar bijna niet omheen.
Ik heb vanaf het moment dat m'n vliezen braken, tot ons kereltje er uit kwam, rugweeen gehad. Ook ik had het idee dat ze vrij snel achter elkaar kwamen, ik kreeg niet tot nauwelijks de tijd om ze beetje fatsoenlijk op te vangen. Ik heb nog twee uur geperst, en toen hij eruit kwam, zei ik: oh dit doe ik nog een keertje! Wat fantastisch! Bij een volgende hopelijk geen rugweeen, zodat ik er iets relaxter doorheen kan.
Idd zoals sommigen zeggen... als een enorme kramp die als die op een hoogtepunt is niet te harden lijkt, maar dan weer snel weg ebt. Ik zat in een weeënstorm van 4 uur met om de halve minuut een wee. Het moeilijke vond ik dat je bijna geen tijd had om op adem te komen. Ik ben overigens ingeleid met infuus op max. Dat heeft waarschijnlijk tot die weeënstorm geleid.
Bij mij voelde het als menstruatiekramp x 100000000 Had naast de gewone buikweeen, ook beenweeen (sorry, krijg geen puntjes op de e). Jeeeeetje, die deden pijn. Voelde als kramp, maar dan net wat anders. Druk erop hielp een beetje. Bij de buikweeen hielp niks.
Tsja niet onaardig bedoelt maar ik ben niet zo van de 'andermans verhalen'. Het enige wat in theorie overeenkomt is dat het golven zijn met een piek en als het geen weeenstorm is dat ze dan weer wegebben en dat er tijd tussenzit om bij te komen. Verder denk ik dat de pijnsensatie door iedereen anders wordt beleefd. Heel eerlijk, vond ik het meevallen maar eigenlijk weet ik het ook niet meer in detail. Ik hoorde het ergste horrorverhaal over een bevalling van een buurvrouw vlak voor m'n bevalling. Een paar dagen erna sprak ik haar weer en vroeg ze 'en hoe ging je bevalling' waarop ik antwoordde 'ja goed'. Kortom het grote voordeel van horrorverhalen is dat het alleen maar mee kan vallen. Doe er je voordeel mee en geniet vooral. Het is bovenal het meest bijzondere wat ik ooit heb meegemaakt en wat niemand me meer afneemt.