Onze dochter is zondag ziek geworden. Buikgriep was de conclusie van de huisarts. Ze had koorts, hield niets binnen, wilde nauwelijks eten of drinken en had diarree. Sinds eergister eet ze weer wat beter, brood gaat goed, fruit, soepstengel, koekje, en water drinkt ze supergoed. De koorts is ook weg, alleen de diarree is er nog. Maar ze blijft maar huilerig, met als hoogtepunt in de avond. We leggen haar in bed, ze valt vrijwel meteen in slaap maar na een uur begint het krijsen. Of je haar er nu wel of niet uithaalt, het maakt niets uit, ze blijft brullen. Ze is doodmoe want ze valt tegen je aan in slaap maar binnen een minuut is het weer krijsen. Ik weet echt totaal niet hoe hiermee om te gaan. Ik wil haar zo graag troosten maar het lijkt wel alsof ze boos wordt als ik haar vast hou, op welke manier dan ook. Zetpil hebben we al geprobeerd, helpt niet. Drinken wil ze dan ook niet en ik heb ook gecheckt of ze niet te warm of koud ligt. Ze is bijna 10 maanden dus ik weet dat er ook weer een sprongetje aan komt. Ze heeft ook nog geen tandjes, ik zie ook niet echt iets aankomen, maar kan het zijn dat nu alles tegelijk komt? En hoe ga ik daar dan mee om? Dat huilen is echt vreselijk en ze komt totaal niet aan haar rust toe. Vanochtend werd ze ook weer huilend wakker en als je dan kijkt, zie je dat ze nog supermoe is, maar ze lijkt de slaap gewoon niet te kunnen vatten.
Mijn dochter is ook ziek en hier precies hetzelfde. Uit eindelijk hebben we haar vanaf maandag in het campingbedje gezet want ze had blijkbaar de geruststelling nodig dat wij in de buurt zijn... Vannacht weer in haar eigen bedje slapen als ze koorts vrij is en een goede dag heeft.
Rond 9 maanden heb ik ook een topic geopend met omdat mijn dochter bij vlagen in de avond uren huilde. Het is een fase, die wel vrij pittig was. Dat ze ziek is helpt dan ook niet echt nee... Ik heb niet echt tips voor je. Ik probeerde er voor haar te zijn, maar soms bleef ze maar huilen. Op een gegeven moment hebben we haar maar even in bed laten huilen en toen is ze zelf in slaap gevallen na een minuut of 20. Ik vond het verschrikkelijk, maar blijkbaar had ze dat even nodig. En opeens was het voorbij.
ja herken dit ook! volhouden. wij hebben haar ook even laten huilen omdat niets hielp! echt hartverscheurend!
Mijn dochter heeft ontzettend veel last gehad van de 11 maanden sprong. En net daarvoor was ze ook ziek. Het was een drama, niets hielp, alleen maar huilen, jammeren een aandacht vragen. Ze zat zichzelf zo in de weg! Het heeft 2 weken geduurd, ik heb momenten gehad dat ik echt even weg wilde, maar uiteindelijk gaat het dus over. En hoe ermee om te gaan...ik weet het niet, je moet er gewoon doorheen. Toch proberen te troosten, en als alles is uitgesloten en ze is eigenlijk alleen maar heel moe, dan laten wij haar even huilen. Gelukkig helpt dat hier goed, want ze valt dan altijd in slaap. Wat ik eigenlijk wil zeggen: accepteer dat het zo is, en onthoud dat het een fase is. Zo ineens is het weer voorbij. En hoe erger je er tegen gaat vechten en je rot voelt, hoe vervelende het wordt. Probeer er in mee te gaan
Niet een van de leukste, ik heb er nog steeds een trauma van. Bij ons was het 's nachts met de platte kinderwagen door de buurt lopen tot ze sliep in de ergste periode. Oftewel de fase van de 'verlatingsangst' vangt aan. Meestal ben ik niet zo voor 'Oei ik groei' maar dit stuk geeft perfect weer hoe een kindje zich voelt: Je baby en eenkennigheid en verlatingsangst Jullie doen het goed. Het devies is, gewoon er aan toegeven en vooral niet negeren of laten huilen. Ze heeft jullie nodig om hier overheen te komen. Het is een hele reële en gegronde angst (aangezien haar hersenen nog niet dusdanig volgroeid zijn dat ze kan inzien dat mamma en pappa er weer zijn de volgende ochtend, dat moet ze dus leren). Bij ons duurde deze fase van 7,5 maand tot 10,5 maand. Ze gaan er allemaal in meer of mindere mate doorheen. Dat ze nu ziek is helpt inderdaad niet. Sterkte ermee!
Ik denk dat het een beetje van allebei is... Mijn dochter had vorige week de buikgriep en daardoor vaak bij ons in bed gelegen. Na een dag of 10 was ze weer fit en nu hebben wij ook gedonder met slapen. Ik denk dat de onrust toen ze ziek was een soort van gewenning geeft, maar dat ze nu ook weer in een fase zit, want dat merk ik overdag ook aan haar. Je moet zelf doen waar je je goed bij voelt, maar wij zijn inmiddels weer streng voor mijn dochter en halen haar s'avonds en s'nachts niet meer uit haar eigen bedje. Wel gaan we er regelmatig naartoe, maar verder geen kapriolen meer s'nachts. MAAR... dat doen we pas sinds ik zeker weet dat ze niet meer ziek is en weer normale poepluiers heeft en zo! Toen ze nog aan de diarree en ook overdag wat hangeriger was zijn we heel mild voor haar geweest, want toen zou ze echt nog ziekjes geweest zijn. (Ik heb die buikgriep zelf ook gehad en weet dat het geen pretje is en dat je daar een flink aantal dagen echt goed last van kunt houden, ook al spuug je niet meer.) Het zou goed kunnen dat je dochter toch nog last heeft van de buikgriep en daardoor slechter slaapt. Ze heeft het pas sinds zondag en ze is nog aan de diarree, dus ik zou nu nog mild met haar zijn.
Heb je het dan over je dochter van 19 maanden? Want dat vind ik toch iets anders dan een kindje die in de verlatingsangst zit. Hoewel een kindje van 19 maanden ook nog in de fase kan zitten overigens. Wij zijn pas toen ze een beetje uit de fase begon te raken, vanaf een maand of 10 gestart met de 5 minuten methode. Tijdens deze verlatingsangstperiode/sprong werkte dat echt niet. Dan raakte ze helemaal overstuur. Dat gaf voor mij aan dat ze er toen aan toe was. De mentale sprong was voorbij (oftewel er heeft hersengroei plaatsgevonden waardoor ze toe zijn aan de volgende stap, even op zijn Jip en Janneke uitgelegd).
Ja, mijn dochter is 19 maanden. En je geeft het zelf al aan. Ze heeft nu ook weer last van verlatingsangst, ook al zit ze mentaal in een andere fase als het kindje van ts. Ik denk dat ik de openingspost verkeerd begrepen en daarom gereageerd heb. Mijn punt was dat het kindje van ts waarschijnlijk nog huilerig en onrustig is van de buikgriep en dat je moet uitkijken dat het geen gewenning wordt dat ze s'nachts gaat spoken en zo, maar dat ze nu waarschijnlijk echt nog last heeft van de buikgriep. Pas als vast staat dat ze weer helemaal fit is en dan nog last heeft van dingen als verlatingsangst enz. zou ik gaan kijken hoe ik dat wil aanpakken, maar omdat het kindje nog aan de diarree is zou ik daar nu nog niet mee bezig gaan. Kan het niet zo goed uitleggen merk ik, sorry.
9 maandensprong, 3 tandjes tegelijk krijgen en de griep....check! Wat een drama. Wat ik inmiddels wel geleerd is om me er niet te druk over te maken, het gaat weer voorbij! Als mijn zoontje in de avond/ nacht aan het huilen was ging ik het rijtje af: geen vieze broek, dan een ztpil. Dentinox op het tandvlees en tegen evt. vastzittend lucht Infacol. Dan wist ik dat ik alles gedaan had. Troostte hem nog even en bracht hem weer naar bed. Bleef hij huilen, dan ging ik er om de 5 a 10 minuten even heen. Meestal was het na 3x teruggaan wel over. Succes! En echt, het gaat voorbij!
Bedankt voor jullie bemoedigende woorden Ik ben echt op mijn eind aan het lopen: al sinds vorige week zaterdag leef ik op niet meer dan 3 uur slaap per nacht, dus ik begin een beetje wanhopig te raken. Ik vind het totaal geen probleem om haar te wiegen, om haar bij me te houden, om haar deze rottige periode door te loodsen met mijn aanwezigheid, maar als ze zelfs bij mij in mijn armen blijft brullen, dan weet ik het ook niet meer...Zetpil krijgt ze dus eigenlijk al de hele week voor het slapengaan, we smeren Gengigel op haar tandvlees om dat uit te sluiten en ze drinkt voldoende water op een dag om niet uitgedroogd te raken. Ik weet dan gewoon niet meer wat ik nog meer voor haar kan doen..We zouden komend weekend eindelijk weer eens met zijn tweetjes weggaan, en onze dochter zou dan bij mijn schoonouders gaan logeren, maar misschien is dat nu niet zo slim..Wat zouden jullie doen?
Hier zo vanaf 10 maanden was het ook bij tijd en wijle drama. Opeens 's avonds wakker worden, heel erg onrustig. Ook opeens 's nachts wakker worden, terwijl ze al vanaf 4 maanden doorsliep. Dat 's nachts wakker worden brak ons behoorlijk op. Ik kon haar altijd goed rustig krijgen door alleen maar met haar in de schommelstoel te zitten, dan kon ik haar altijd binnen 10 minuten weer terug in bed leggen. Maar dat werkte ook opeens niet meer. Hebben haar in ons bed genomen maar daar sliepen we alle 3 niet beter door. Ook was ze opeens 's morgen een sik uur eerder wakker dan normaal. Uiteindelijk hebben we besloten haar 's nachts niet uit bed te halen. Duidelijk gezegd dat ze moest slapen en dat wij in de buurt waren. Dan weglopen en na 5 minuten weer terug, aai over haar bolletje en weer weg. HUILEN bij het leven en ik vond het ook erg moeilijk, mn man moest echt op me inpraten om vol te houden. En verrek, steeds na de 2e keer weer te zijn weggelopen viel ze binnen 3 minuten in slaap. Soms was het na een uur weer raak en dan herhaalde het ritueel zich. Maar meestal sliep ze meteen door en binnen een paar nachten was het over. Nu hebben we al 8 nachten zonder drama gehad, klopt af!!!, en wordt ze ook weer op de normale tijd wakker. Heeeeerlijk! Het heeft dus echt geholpen om haar te laten liggen en het is overduidelijk weer een fase geweest. Misschien kun je deze manier eens proberen?
Heeft je dochter vaker bij je schoonouders gelogeerd? Zo ja, dan zeg ik doen! Verandering van omgeving kan soms wonderen doen, ze voelt nu misschien ook jouw wanhoop en frustratie. En zat me te bedenken; kan ze geen last van haar oortjes hebben? Die kleintjes schijnen vaak last van oorontsteking te hebben..mischien eventjes laten checken?
Ze heeft er vaker gelogeerd, maar dan waren wij er wel bij. Ze hebben wel al twee keer opgepast bij ons thuis, toen wij een nachtje weg waren vanwege een bruiloft. Ze kent ze erg goed. Oortjes zijn meerdere keren gecheckt, en hoewel het trommelvlies aan een kant wel wat rood zag, was de huisarts van mening dat ze daar geen last van kon hebben. Dus tja, daar kon ik het weer mee doen.
Ik zou wel even weggaan. Dan kunnen jullie lekker bij tanken. Mijn dochter heeft in die moeilijke periode ook wel eens bij mijn ouders geslapen en dat ging goed. Beter dan bij ons eerlijk gezegd. Maar je moet je er wel lekker bij voelen. En je kindje ook. Misschien kun je afspreken niet om in het begin van de avond even te bellen naar of het gaat?