Heel logisch als je pas 14 weken zwanger bent, maar af en toe krijg ik toch echt het natte zweet in mijn handen als ik aan de komende bevalling denk. Nu was mijn eerste bevalling allesbehalve een trauma, het is zonder slag of stoot gebeurd, in bad, binnen 3 uur na heftige weeënstorm van 4 cm naar volledige ontsluiting, toen een uurtje persen waarin ik in een soort hypnose raakte (high door de hormonen), kindje goed en makkelijk geboren, zij gezond, ik gezond, geen knip, geen ingreep, bijna geen hechtingen, helemaal niks. Met andere woorden zou ik eigenlijk veel vertrouwen moeten hebben in mijn eigen lichaam en in mijn kindje, maar ik zie gewoon op tegen weer zo'n weeënstorm die ik toch wel heel heftig vond en het hele gedoe eromheen, bij die eerste 4 cm ontsluiting raakte ik echt in paniek, een heel naar gevoel... Herkenbaar?
herkenbaar. Ik ben nog minder ver, maar mijn bevalling is nog maar 5 maanden geleden dus nog vers in mijn geheugen. Ook appeltje eitje bevalling, vliezen gebroken, vijf uur later eerste weeën, twee uur later naar ziekenhuis en nog een uur later was meneer er al. Vlak na de bevalling zei ik tegen iedereen: Dit zou ik zo weer doen! Nog 10 keer liever dan een menstruatie. Maar toen zei ik ook dat ik nog een zwangerschap geen probleem zou vinden. Maar gelukkig (not!) zijn daar de hormonen, die me moe, verward en stikchagerijnig maken op momenten, en zie ik die hele zwangerschap in een keer niet zitten zo snel op de vorige en krijg ik ook paniek bij het idee aan weer bevallen. Bij mijn vorige zwangerschap werd ik na 14 weken de rust en positiviteit zelve dus ik hoop dat dat nu ook rond die tijd of eerder wel gaat komen. Je kan het! Of het nu moeizaam of makkelijk ging de vorige keer, het is toch niet even een boodschapje wat je gaat halen. En gewoon lekker laten tot week 36 om je druk over te maken
Heel herkenbaar, maar als je straks 38-39 weken zwanger bent... dan gaat de nieuwsgierigheid naar je kindje overheersen en ook wel het 'zat zijn' en dan komen er volgens mij weer een soort hormonen die er voor zorgen dat je het toch wel gewoon over je heen laat komen.
Ik ben nog niet opnieuw zwanger, maar als ik erover nadenk om nog een keer te bevallen dan heb ik ook wel zoiets van oei, moet dat nog een keer?? Eerste keer ook supergemakkelijke bevalling gehad, maar juist daarom De eerste keer stel je jezelf in op iets onbekends en was het daardoor in mijn geval juist heel erg meegevallen. Bij een tweede bevalling zou ik juist bang zijn dat het zou tegenvallen denk ik, omdat mijn verwachtingen nu anders zijn
Een beetje opzien? Pffffff ik zie er enorm tegen op! Dit is mijn 4de bevalling. En dan zou je toch denken dat het toch wel gewenning word. Ja mooi niet dus haha!!
Ik zie er ook wel tegenop. Mijn eerste bevalling was niet heel makkelijk (al vroeg persweeen, maar nog geen volledige ontsluiting, ook geen adempauze tussen weeen, uiteindelijk wel volledige ontsluiting maar na 1,5 uur persen nog geen vooruitgang, werd dus knip + vacuum), maar op zich had ik achteraf geen angst ofzo, ik kijk er helemaal niet negatief op terug. Wel vond ik de kraamtijd heel zwaar (kraamvrouwenkoorts en een knip die open was gesprongen hebben niet meegeholpen ). Maar nu ben ik bang dat ik bv de start van de bevalling niet ga herkennen, dat ik helemaal niet meer weet wat ik met de weeen aan ga moeten etc. En ook dat we geen oppas voor onze dochter hebben en ik bv alleen moet bevallen omdat mijn man bij onze dochter moet blijven ofzo. We hebben wel oppas op zich, maar ja, dat is iemand die ook gewoon werkt en dus niet 24/7 beschikbaar is. Bij grootouders kan ze niet terecht, verder ook geen familie of vrienden echt in de buurt (2,5 uur rijden). Dus ja, daar zit ik me al druk om te maken... Maar het lijkt me heel normaal eigenlijk? Een bevalling is niet zomaar iets, het is erg ingrijpend en luidt een grote verandering in. Natuurlijk is dat iets waar je nerveus voor bent!
Ik denk er nog niet aan .. Vind t veel te eng weer.. Vorige x wist ik niet wat er ging gebeuren en ik dacht dat doe ik eventjes.. Niet dus! Nu weet ik hoe onmenselijk veel pijn t deed en hoe ik dacht dat ik niet meer kon en wilde stoppen haha.. Had n inleiding met weeeenstorm van 5 u alleen al vanaf wee 1 persdrang en dat was zo erg. Zoontje kon niet tegen t infuus en t werd bijna n ks. Was heel heftige ervaring. Hoop deze x zonder inleiding te bevallen , zonder weeenstorm ☺ Denk er nog even maar niet aan 😊
Hier zie ik vooral op tegen die persweeen. Pff bij m'n dochter weet ik nog dat ik echt het gevoel had dat ik steeds bijna stikte van ademtekort, zo heftig waren ze.. Maarja, ook dat komt vast weer goed
Heel herkenbaar! Hier nu voor de derde keer zwanger, ook nog niet zo lang (13 weken), maar ik moet er ook nog neit aan denken om te bevallen. Ondanks dat het de andere twee keren 'goed' is verlopen, maak ik me wel zorgen over de derde keer. Andere momenten denk ik dan weer..ach dat moet toch ook lukken! Gelukkig hebben we '9 maanden' de tijd om ons 'voor te bereiden'.
Ik had dat ook heel erg. Toen ik tegen de uitgerekende datum aan zat had ik er ook nog helemaal geen zin in, al dat gedoe . En de bevalling van Eva ging best ok, maar goed je weet nooit hoe het de keer erna zal zijn, misschien wel makkelijker, maar misschien ook niet. Toen de bevalling begon had ik nog heel even zoiets van, oh nee, zucht, geen zin.... maar me er toen toch maar aan overgegeven. En 3 uur later was Lisa er al, na een supermakkelijke en bijna pijnloze bevalling! Echt achteraf had ik zoiets van, maakte ik me hier nou druk om?
Wat fijn dat ik niet de enige ben! Ik vertrouw ook maar op de tijd die voorbij gaat en het moment zelf... je weet toch nooit hoe het loopt.
Ik ben nu niet zwanger, maar durf nu ook niet aan een bevalling te denken. Sinds mijn dochters eerste verjaardag denk ik vaak terug aan haar geboorte. En als nu ik af en toe 'kleine baby's grote zorg' kijk, schiet ik helemaal in de stress. Het rare is dat ik geen enge bevalling heb gehad op dat moment. Het werd na een dag weeen een spoedkeizersnee. Maar nu ga ik pas erover nadenken hoe heftig dat eigenlijk is. Ook als ik dus die beelden van een keizersnee zie tijdens dat programma .....brrrr. Konden mannen maar bevallen.
Wat ben ik blij om te lezen dat ik niet de enige ben. Ik zie enorm op tegen de bevalling. Ik vond de rugweeen erg pijnlijk bij de 1e en ze kwam ook veel te snel op elkaar. Na de ruggenprik heb ik wel 100x geroepen dat ik het zo nog best wel een keer wil doen, maar daar denk ik nu heel anders over. Dit keer net zoals vorige keer weer een inleiding (of ze moet vanzelf eerder komen). De ruggenprik viel echt reuze mee, heb daar niets van gevoeld, maar als ik nu aan een ruggenprik denk dan word ik gek ..... Brrrrrr
Ik zie er ook een beetje tegen op. Eerste bevalling ging prima, tot het persen. Had goede persdrang en persweeën maar dochter lag er niet goed voor. Is uiteindelijk een KS geworden. Nu heb ik daar helemaal geen trauma oid aan over gehouden maar ik wil deze keer wel heeeeel graag natuurlijk bevallen. En dat geeft me wel een beetje stress.. Ze hebben me al gezegd dat ze me niet weer 2 uur laten persen en dat er binnen een half uur persen echt resultaat moet zijn. Dan denk ik echt shit, ik hoop dat ik het red!! Maar goed, we wachten het af. Bevalling moet eerst maar es beginnen
Ik zit zo even berichten te lezen. Nancy gefeliciteerd met je kindje!! Ik zie net je datum zo staan 03-04-2014!! Geniet ervan!
mijn eerste bevalling was ook super! vond het zooo meevallen. maar daardoor was ik bij de 2de ineens nerveus, van wat gaat me nu dan overkomen? gaat vast niet zoals de eerste haha.... ging het ook niet want de eerste was thuis spontaan, en 2de was in t ziekenhuis ingeleid. Dus totaal andere omgeving en manier. Maar beide was wel snel. Dus ik ben wel bang dat een derde eruit vliegt voor de verloskundige er ook maar is
Herkenbaar maar dan bij de derde. Komt ook omdat ik in een fundamenteel ander land zit. Bij de eerste twee kinderen was ik in Duitsland dus prima zorg maar nu ben ik nerveus.
Oh dat snap ik, lijkt me ook niet relaxed als je niet helemaal weet wat de procedures zijn bijvoorbeeld. Heb je wel regelmatig controles bij een arts/gyn? Ik zou alvast informeren wat de gang van zaken is, wat standard is en wat ze doen in speciale gevallen. Maar komt vast goed!
Ik was als de dood voor een 2e bevalling, 1e was echt traumatisch voor me. Duurde 18 uur, vacuumpomp, veeeel pijn, totaal ruptuur, op ok hechten, catheter, blaasproblemen enz. Ik was als de dood om weer uit te scheuren en bang om in paniek te raken van de pjjn. En ik wilde thuis bevallen... Was nergens voor nodig. Bij de 2e ben ik binnen 4 uur bevallen. Alles ging super relaxted en heb een geboorte TENS gebruikt. Hierdoor had ik"controle" over de pijn en was ik rustig. Vond de pijn meevallen en heb gezegd dst ik het zo weer zou doen