Hallo, Ik wil graag even mijn verhaal kwijt,en wat positieve dingen horen van dames die misschien hetzelfde hebben meegemaakt. Vrijdag 21 maart stond ik op met pijn in mijn bekken,ik dacht dat hoort het vast allemaal bij ( ben dan 24+2 )ben naar het werk gegaan,maar had moeite om de ochtend door te komen. Om 1 uur ben ik vrij en ga naar huis toe,vriendlief is werken en ik ben moe dus ga lekker op de bank,tussendoor even stofgezogen maar merkte dat ik wat krampen kreeg. Ergens sloop er in mij een gevoel dat me een beetje bang maakte , maar ik maakte mezelf wij dat het vast een rotdag is. Tussendoor slaap ik even en wacht tot vriendlief thuis is van het werk. Savonds doen haar bewegingen mij pijn,alsof ze op een zenuw zit te trappen. Ik krijg een raar gevoel bij alles. Als we rond 12 uur naar bed gaan besluit ik naar de wc te gaan en tot mijn schrik verlies ik een stuk slijmprop . Ik besluit de gynaecoloog in het ziekenhuis te bellen. Hun zeggen mij dat ze geen reden zien om mij druk te maken en dus probeer ik te gaan slapen . De volgende ochtend worden we wakker en ik voel me wat nattig en besluit op de wc te gaan kijken . Ik zie een onderbroek vol met groenig slijm. Ik bel het ziekenhuis en zeg dat ik er bang van word en van hun krijg ik te horen dat ik voor mijn eigen gevoel wel langs mag komen . Dat besluit ik dus te doen. Aangekomen in het ziekenhuis word er urine op de kweek gezet en mijn bloeddruk gemeten. Ik lijk heel rustig over te komen zeggen de artsen dus ze verwachten niet veel. Dan besluiten ze toch even een inwendige echo te maken. En dan hangt er ineens een grote donderwolk boven ons hoofd en krijgen we te horen dat ik ontsluiting heb en uitpuilende vochtblaas. Wat een nieuws !! Ik moest gelijk plat en ik krijg te horen dat ik met spoed naar isala zwolle word gebracht . Helemaal van slag en vol paniek lig ik daar ineens aan het infuus met weeenremmers en magnesium. Ik krijg voor een injectie met longrijpings maar de arts blijft me vertellen dat de vooruitzichten slecht zijn. Enige wat ik kon denken was dit kan niet waar zijn!! Eerst toch moeite moeten doen om zwanger te raken en haar dan kwijt raken dat kan niet ,mag niet en gaat ook echt niet gebeuren . Er komt een oergevoel in mij los en ik blijf zeggen ik raak haar niet kwijt wat jullie ook zeggen. Ik word klaar gemaakt voor transport en voor we het weten zitten we in de ambulance richting zwolle. Bij binnenkomst word ik de verloskamer ingereden en moet daar op een bevallingsbed gaan liggen. Waneer ik een beetje gekalmeerd ben krijgen we nogmaals eens echo voor de zekerheid. Ik hoor vriendlief nog zo zeggen misschien hebben ze het wel niet goed gezien in het ziekenhuis bij ons. Maar als snel worden we uit die droom geholpen en word ons vertelt dat ik al 3,5 cm ontsluiting heb en dat ik idd uitpuilende vliezen heb. De vooruitzichten zijn slecht zegt de arts pffff dat wil je niet horen. De baby maakt het overigens goed is druk actief en lijkt nergens last van te hebben. Ze loopt op groei wat voor en ze word ruim groter geschat dan bij het termijn hoort. Die nacht blijf ik op de verloskamer want ze verwachten natuurlijk dat ik wel eens zou kunnen bevallen . De volgende dag aan de ctg en die laat zien dat bij mij de weeen zijn afgenomen en dat baby het goed maakt. Ik mag naar een gewone kamer en krijg nogmaals longrijping. Die dag verloopt rustig maar ik word bang voor de volgende dag want dan gaat het infuus met weeenremmers eraf. Die maandag avond merk ik dat met vlagen enorme harde buiken krijg en dat ze enorm pijnlijk doortrekken naar mijn rug. Door mijn volledige bedrust kan ik geen kant op en heb ik moeite met me kalm houden . Ik krijg een weeen remmer in zetpil vorm. Die doet zijn werk en de krampen houden op. De dagen erop is het redelijk rustig in de buik alleen de nachten krijg ik weer steeds meer pijn en slaap niet. De baby laat iedere dag op de ctg zien dat ze het nog steeds naar de zin heeft. Mijn bloeddruk is ook goed. Echo wijst uit dat de situatie nog steeds onveranderd is ,voor ons gevoel dus goed. Zaterdags krijg ik steeds meer pijn en steeds vaker achter elkaar. Ik meld het en krijg adalat 3 x daags. Dit werkt nu vanaf zaterdag heel erg goed en de buik is volledig rustig . Ook de echo van vandaag wees uit dat er nog steeds geen verandering is . Voor mijn gevoel heel goed want ondertussen ben ik 26+1 en ieder dag is mooi meegenomen. Ik ben heel positief ingesteld en heb het gevoel dat mevrouw nog nog wel sowieso tot 28 weken kan uithouden ( wat natuurlijk nog veels te vroeg is) Vriendlief is elke dag bij me en zorgt in het ziekenhuis voor dat het me aan niets onbreekt. Ik lig natuurlijk hele dagen plat en mag niet eens zitten,de dagen gaan best snel en ik slaap veel. Voor haar kan ik hier nog wel weken liggen. Sorry voor het lange verhaal!! Ik wou even mijn verhaal doen en misschien hebben er meer in zo,nu situatie gezeten.
Oh meid wat schrikken maar onwijs fijn dat je buik nu rustig is! Hopelijk blijft de kleine nog lekker een poosje zitten sterkte!
Heel veel sterkte! Fijn dat het nu rustig is, ik duim voor je dat de kleine nog lang in je buik mag groeien.
Wat vreselijk, wat een spannende periode gaan jullie tegemoet! Knap dat je zo positief blijft. Ik wil je heel veel sterkte, kracht en rust toewensen!
Zeker heel erg schrikken! Hou vol dat gaat je lukken! Elke dag is weer een dag gewonnen want elke dag extra in jouw buik is een belangrijke overwinning voor jullie. Elk uur, elke minuut telt. Dat hield mij niet op de been maar in bed haha. Je kleine meid is goed voorbereid met de longrijping en jouw rust geeft haar de kans om lekker te groeien. Mijn duimen draaien!
Inwendige echo's zijn niet meer gedaan vanaf dat we in het ziekenhuis kwamen. Zaterdag krijg ik weer opnieuw de longrijping,ik zelf heb wel vertrouwen dat ze nog even zit. Je word in het ziekenhuis alleen wel weer telkens op het feit gedrukt van houd er rekening mee dat de vliezen waarschijnlijk op knappen staan. Het plat liggen hele dagen kost me totaal geen moeite,zij moet gewoon zo lang mogelijk blijven zitten.
Jemig meid, wat een verhaal. En wat knap dat je haar al dik twee weken binnen weet te houden! Mijn verhaal is anders, mijn vliezen braken finaal met 24 weken en ik had helemaal geen vruchtwater meer. Maar ik heb haar nog zes weken binnen weten te houden met platte rust. Ons meisje is nu twee en gezond. Wonderen bestaan. Heel veel sterkte!
Sterkte! Hoop dat meisje nog een paar weken blijft zitten! Mijn zoontje is met precies 27,0 geboren. Wilde niet blijven zitten Hij is nu bijna 2. Gaat goed! Succes!
Ik hoop dat ik haar nog een tijdje binnen kan houden. De arts is net langs geweest en hij zegt dat als ze longrijping maandag goed ingewerkt is dat ik vanaf dinsdag van de adalat word afgehaald . Geboorte word dan dus niet meer tegengehouden. Volgens de arts halen we er geen voordeel uit door dan nog langer net de adalat door te gaan. Pffff ik hoop zo dat de weeen dinsdag niet terug komen. Wel hebben de weeen die ik voor de adalat heb gehad gelukkig niet gezorgd voor verdere ontsluiting .
Ik hoop het ook voor jou. In de meeste ziekenhuizen krijg je overigens sowieso maar 2 dagen remmers, en daarna niet meer. En dat betekent lang niet altijd dat je weeën krijgt, gelukkig.
Sterkte meid!!! Niet precies hetzelfde verhaal, maar ik lig al 5 weken met gebroken vliezen op bed. Toeb mijn vliezn net waren gebroken dachten ze dat de baby's snel geboren zouden worden, maar na al die weken zitten ze nog steeds lekker veilig in mijn buik. Ik zou zeggen houd hoop! Ik heb veel verhalen gehoord/gelezen de afgelopen tijd (heb me er in verdiept) en ook veel goede verhalen dat het kindje nog weken bleef zitten en kerngezond geboren werd. En je bent al redelijk ver, elke dag erbij heeft je kleintje een grotere kans op een gezond leven. Ik hoop voor je dat ze nog even blijft zitten
Ik kan een succesverhaal vertellen. Na opname met 24 weken met 3cm ontsluiting en uitpuilende vliezen, heb ik het toch nog volgehouden tot de 33 weken. Ik moest met mijn benen hoger dan mijn hoofd liggen. En er werd na 48u weeënremming (ik had eerst ook de zetpillen, waar ik heel ziek van werd) een noodcerclage geplaatst zodat de vliezen weer binnen zaten en de opening naar 1cm ging. Verder heb ik tot de dag van de bevalling weeënreming gekregen intraveneus. Overschakeling op Adalat mislukte 2 keer. Ik had longrijping op 25 weken en 30 weken. Ik wens je héél veel succes toe!!!
Ook niet precies hetzelfde verhaal maar ook hier zijn sinds vorige week vrijdag de vliezen gebroken.. Diezelfde vrijdag en de dag er na ook longrijping en weeën remmers gehad in het ziekenhuis. . vrijdag nacht heeft het wel gerommeld maar gelukkig heeft ut niet door gezet en had ik gelukkig geen ontsluiting! Na 1 week ziekenhuis ben ik gisteren weer thuis gekomen.. Ik moet 2 x per dag temperaturen en om de dag in het ziekenhuis een ctg laten maken.. Hopelijk blijven onze kleintjes nog ff zitten! Heel veel succes gewenst!
Vannacht weer erg veel pijn gehad,gelukkig zag de ctg er net goed uit. Mij is al een paar keer vertelt dat ze bij mij geen cerlage kunnen plaatsen Je hoort ook zoveel verschillende verhalen over weeenremming. Net wel weer de eerste prik van de laatste longrijping gehad.
Je houdt het heel goed vol. En elk pijntje geeft onzekerheid, is heel herkenbaar. Gelukkig heeft het niet altijd effect. Cerclage blijkt mijn wonderoplossing, ik heb inmiddels mijn 3de (vorige en deze preventief). Maar dit is idd niet voor iedereen de oplossing. Het is trouwens uitzonderlijk dat mijn gyn die noodcerclage in die omstandigheden wilde proberen én dat het lukte. Maar we verloren al een kind, en de prognose was sowieso heel slecht weer. Ik ben Belgische, en hier kan je makkelijker langer weeënremming krijgen. Toen had ik die nodig, ook mentaal denk ik want de dosis lag niet heel hoog. Ik hoop dat jij het ook zonder redt. En als die longrijping weer zijn inwerking heeft gehad, dan stijgen de kansen wel weer enorm. Ik duim!!!
Ik lees veel op internet en lees idd dat er in België hele andere protocollen zijn,dat ze veel langer een baby proberen binnen te houden. Ik heb vandaag ondanks de adalat wat meer last van lichte weeen maar heb een heerlijk warmte pack gehad voor de rug en die geeft wel wat verlichting. Artsen zijn gelukkig wel heel positief over hoe ons meisje het in de buik doet. Ze oogt heel sterk