Ik wil weer zwanger zijn, bevallen en een baby...

Niet herkenbaar, eerst lekker genieten van het kindje dat je al hebt!

Wat hier wel was.... ik wilde eerst 9 maanden wachten, maar met 5 maanden wilde ik al wel weer. Ben toen ook meteen weer zwanger geworden. Ik zat net voor mijn eisprong en ik zei 'als we het nu doen dan redden we het nog' Haha... bleken we dus precies 1 dag voor de eisprong gezeten te hebben! Wist niet dat dat zo letterlijk was

 

Nee totaal onherkenbaar, als het aan mij ligt houden we het ook bij 1 kindje, zeker niet omdat we niet meer kinderen zouden willen of Thirza geen broertje of zusje gunnen maar heb een totaal niet leuke zwangerschap gehad en een hel bevalling.
En dat is iets wat ik nooit meer mee wil maken.

 

Zo herkenbaar! Dochter lag in mijn armen na de bevalling en ik riep meteen al "nog een keer!"
Het is niet dat ik niet van haar geniet. Met name vriendlief snapte niet dat ik zo een heimwee had naar mijn buik. Wat nu in bedje lag was toch zoveel beter?! Maar het was gewoon een gevoel en dat gevoel is er altijd gebleven
Helaas heb ik door pcos de mmm nodig en moesten we 9 maanden verplicht ontzwangeren voor we terug mochten komen. Zo jammer, anders was ik er echt direct weer voor gegaan.
Inmiddels wel bezig voor nr 2 en hoop dat het snel raak is

 

wel een beetje herkenbaar... lekker genieten van t getrappel in je buik en het uitkijken naar een nieuw wondertje. alleen moet ik, nu ik weer een paar maanden aan het werk ben, er echt nog niet aan denken!!! Ik vind het met één kindje soms al zo druk.... laat staan 2...en het is natuurlijk ooko niet gezond.... daarom wachten we zo'n 2 jaar ofzo...denk ik...

 

Bij de vorige zwangerschappen vond ik dat wel herkenbaar. Maar ik weet nu al dat ik dat echt nooit meer wil hierna.
Wat een ramp zwangerschap! Verschrikkelijk.
Dus voor deze keer geldt dat zeker niet.

 

Herkenbaar.
Nare zwangerschap? Check.
Nare bevalling? Check.
Nare afloop? Check.

Waarschijnlijk is de wens daar vanwege dat laatste, want ik heb voor en tijdens de zwangerschap en de weken dat onze kleine meid er was niets anders geroepen als 'Nooooooit meer!'

 

Moet er echt nog niet aan denken. Nu zijn de eerste vier maanden ook erg onrustig geweest, ben daar net een beetje van bij gekomen, dus geniet lekker van de rust. Durf wel te zeggen, het komende jaar zeker niet, misschien wanneer Eva anderhalf, twee is? Wie zal het zeggen.

Edit: wat leuk, dit was zojuist m'n 2000ste bericht.

 

Herkenbaar.. In eerste instantie niet hoor, maar ben pas toch (onverwachts) zwanger geraakt en dat is helaas geëindigd in een vroegtijdige miskraam waardoor die kriebels toch weer opkomen, was net aan het idee gewend. Mijn zwangerschap is voorbij gevlogen, en niet altijd even gemakkelijk geweest (emotioneel). Mis de leuke momenten ervan (Echo's, geslachtsbepaling en het verlangen) Alhoewel ik nu een pracht meisje heb waar ik zeer van geniet.
Mijn hart schreeuwt naar een nieuwe zwangerschap maar mijn hoofd zegt wacht nog maar even..
Het is dat mn man minimaal 1 jaar wilt wachten

 

Oooh, ik herken dit zo. Ik mis het ook om zwanger te zijn. Had een droomzwangerschap, dat wel.
En de bevalling, die vond ik ook goed te doen. Ik mis vooral die spanning, dat nieuwe van de zwangerschap en zo.
Maaarrrr... ben wel blij dat we er niet meteen voor gegaan zijn. Eerst even genieten van ons mannetje, die eerste maanden zijn zwaar, het eerste jaar eigenlijk en moet me niet voorstellen dan ook nog eens zwanger te zijn. Nu wel, nu zou ik er voor gaan nu onze zoon 1 jr is.

 

Ik heb een helse bevalling gehad en tijdens het persen en ook in de operatie kamer heb ik tegen mijn vriend gezegd (of geschreeuwd) dat hij een tweede kindje wel op zijn buik kon schrijven.

Nu 10 weken verder, hahaha wil toch graag een tweede. Nu nog niet maar over een paar jaar wel weer. Eerst genieten van deze man

 

Heee wat grappig! Ik ben ongeveer gelijk met jou bevallen, en ik heb ook (nu al!) zoooo'n zin in een 2de! Voordien was ik helemaal niet zo bezig met kindjes krijgen
Ach het is zo'n spannend avontuur, zwanger zijn, de bevalling,en zo (nou tenminste als alles goed verloopt)
Het is allemaal niet makkelijk maar o zo wonderbaarlijk allemaal...

 

Ik denk ook wel het idee van een broertje of zusje....dat trekt mij ook wel. Ik zou het ook niet erg vinden om nu al zwanger te worden. Maar we hebben samen besloten om toch minimaal te wachten tot de kleine 9 maand is

 

haha herkenbaar. Na de geboorte van mijn dochter (via medische molen wel na jarenlang niet zwanger kunnen worden spontaan) had ik al snel het gevoel "ik heb genoeg liefde voor twee". En mijn man had dat gevoel ook.
In combi met dat we niet meer de medische molen in wilde en ik eerst geen eisprong had (dus niet zwanger kon worden) hoopten we in de vruchtbare periode na zwangerschap weer zwanger te raken. En 4 mnd na de geboorte had ik weer een positieve test. Heerlijk nog een kindje onderweg en we kijken er enorm naar uit!
Dus niet zozeer het zwanger zijn dat ik miste(want was vorige keer er goed ziek van en nu ook) maar ik vind het moederschap ook heerlijk. Straks met 2 kids, heerlijk moederen en zorgen
Onze dochter was en is ook wel een erg makkelijk kindje , sliep direct door.. scheelt denk ook wel als je een andere start hebt met veel brakke nachten en erge reflux ofzo denk ik!

 

Ik had het tijdens de kraamweek al...

Niet dat ik direct weer zwanger wou zijn hoor, maar ik wou heel graag de bevestiging dat ik het nog eens mee mocht maken allemaal. Heb er zelfs huilbui-discussies om gehad met mn vriend!! Hij heeft al 3 kids uit een vorige relatie (11, 11 en 13) en na eentje met mij vond hij het wel best zo. Hij wou het er sowieso helemaal nog niet over hebben, misschien een keer als de baby 3 jaar was ofzo, om er dan nog eens over te hebben met elkaar.

Ik vond dat ZOOO onredelijk, en het idee dat ons meisje alleen moest opgroeien (ja ze heeft wel 2 broers en een zus maar daar zit meer dan 10 jaar verschil tussen) en het idee dat ik het dan nooit meer mee zou mogen maken, afgrijselijk vond ik dat en heb heel wat afgejankt. Hij was er vreselijk nuchter in vond ik toen, en heb me echt heel erg boos en verdrietig gevoeld!!

Achteraf schaam ik me er vreselijk voor hoe erg ik me heb aangesteld die eerste maanden.... OMG wat heb ik me belachelijk gedragen zeg... en wat heb ik het mn vriend moeilijk gemaakt, ik kon wel uit elkaar ploffen als hij over hormonen begon! Hoe haalde hij het in zijn hoofd om mijn oprechte gevoelens af te schuiven op hormonen???? Daar was ik dan zo boos en gekwetst over!! Terwijl hij achteraf gezien best gelijk had.... Op een gegeven moment begon ik er maar niet meer over, en probeerde ik me voor te stellen dat ik het ten minste 1 keer heb meegemaakt. Heb vorig najaar mn excuses aangeboden aan mn vriend over mn belachelijke gedrag, en ook gezegt dat ik al zo blij en dankbaar ben met onze meid... Hij was blij dat de hormonen de deur uit waren, en zei me dat hij aankomende zomer best wel voor een tweede wil gaan met mij!!!

 

Ik had het ook al vrij snel. En toen gooide mijn man opeens de knuppel in het hoenderhok: hij vindt één kindje wel genoeg

Nu begin ik er maar niet meer over en hoop ik dat hij nog van gedachten verandert…

 

Ik ben nu bijna 4 weken geleden bevallen en mis het zwanger zijn echt met momenten!! Vond het zo bijzonder!! Ik zou ook zo voor een 2e willen gaan, maar wij willen nu eerst nog even wachtten en genieten van onze kleine man.. Misschien zijn het de hormonen misschien niet hihi sowieso zouden we echt op den duur wel voor een 2e wondertje willen gaan, maar denk maar zo; alles op zn tijd

 

Ik herken het helemaal! Ik ben nu bijna 5 maanden geleden bevallen met 26 weken en 2 dagen vanwege het hellp syndroom. Op dat moment moest ik er absoluut niet meer aandenken en moest ik mezelf gelukkig prijzen met mijn schatjes die ik al heb maar nu onze kleine spruit lekker thuis is begint het wel weer te kriebelen. Ik denk dat dat komt doordat ik met 26 weken bevallen ben en er maar heel kort van heb kunnen genieten met een zeer klein buikje

 

Heel erg herkenbaar.. ik heb ook niet echt van mijn zwangerschap kunnen genieten en het was allemaal zo snel om ook! Alhoewel ik helemaal verliefd ben op mijn zoontje heb ik ook al heel vaak gedacht over een tweede. Maar zie mijn onderschrift - zal voorlopig niet gebeuren waarschijnlijk en daar ben ik best verdrietig om soms. Moet er wel ook eerlijk bij vermelden dat ik misschien ook nog gewoon een beetje in de verwerkingsfase zit (ex heeft me laten zitten toen ik net zwanger was) en dat dat dus meespeelt.

 

hahaha, dit is zo herkenbaar! Bijzonder hoe gevoelens zo met je op de loop kunnen gaan door een paar van die stofjes.